Οι επιστήμονες διαψεύδουν τη
θεωρία φυσικής προέλευσης του Oumuamua
Το Oumuamua, ένα μυστηριώδες αντικείμενο που πέρασε από το ηλιακό σύστημα το 2017, μπορεί να θεωρηθεί ως «εύλογος» υποψήφιος για «τεχνητή προέλευση», λένε οι ειδικοί. Η έρευνά τους για να το αποδείξει αυτό θα πρέπει να διαψεύσει οριστικά την αντίπαλη συμβατική θεωρία, αναφέρει η Express.
Η συγκλονιστική δήλωση έγινε από τον Amir Siraj, ο οποίος, μαζί με τον καθηγητή φυσικής του Χάρβαρντ, Avi Loeb, έγραψαν μια εργασία με τίτλο Eliminating the Nitrogen Model for Oumuamua. Το κείμενο του χειρογράφου έγινε πρόσφατα δεκτό για δημοσίευση στο περιοδικό New Astronomy.
Ο Oumuamua εντοπίστηκε από τον Robert Verick στις 19 Οκτωβρίου 2017 με ένα τηλεσκόπιο στο Αστεροσκοπείο Haleakala στη Χαβάη. Έκτοτε, η επιστημονική κοινότητα δεν έχει μειώσει τη διαμάχη σχετικά με το τι είναι το Oumuamua. Οι ερευνητές δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο συγκεκριμένο, πεπλατυσμένο σχήμα του, που θυμίζει τηγανίτα.
Ο καθηγητής Loeb έχει πυροδοτήσει σφοδρή διαμάχη σχετικά με την εικασία του ότι θα μπορούσε να είναι ένας εξωγήινος ανιχνευτής που τροφοδοτείται από αυτό που πιστεύει ότι είναι μια solar sail τεχνολογία.
Πολλοί από τους συναδέλφους του είναι εξαιρετικά δύσπιστοι και δύο μελέτες που δημοσιεύθηκαν τον Μάρτιο έδειξαν ότι θα μπορούσε να ήταν ένα μεγάλο κομμάτι πάγου αζώτου από έναν εξωπλανήτη παρόμοιο με τον Πλούτωνα που έσπασε πριν από εκατομμύρια χρόνια - το λεγόμενο «άζωτο παγόβουνο».
Αλλά ο Amir Siraj, διευθυντής διαστρικής έρευνας στο Harvard Galileo Project, ερευνά συστηματικά στοιχεία εξωγήινων τεχνολογικών τεχνουργημάτων και πιστεύει ότι η τελευταία μελέτη που συνέταξε μαζί με τον καθηγητή Loeb διαψεύδει αυτό το γεγονός.
«Ο σχηματισμός ενός τόσο μεγάλου παγόβουνου αζώτου απαιτεί μια μάζα βαρέων στοιχείων που υπερβαίνουν τη συνολική ποσότητα που περιέχεται στα αστέρια - ένα απόλυτο θεωρητικό μέγιστο, που σημαίνει ότι αυτό το μοντέλο είναι εκτός συζήτησης», δήλωσε ο Amir Siraj.
Τόνισε
επίσης ότι ούτε ο ίδιος ούτε ο καθηγητής Loeb βγάζουν σίγουρα συμπεράσματα.
«Δεν ξέρουμε τι είναι το Oumuamua. Απλώς ξέρουμε ότι δεν είναι άζωτο, γιατί η ποσότητα των πόρων που απαιτούνται για τον σχηματισμό του δεν είναι ρεαλιστική», κατέληξε ο ερευνητής.
16/11/2021
Πηγή:
PLANET-TODAY.R
=======
Ο
επιστήμονας ισχυρίζεται ότι το Oumuamua δεν είναι αστεροειδής αλλά
διαστημόπλοιο
7 Φεβρουαρίου 2021
Στα τέλη του φθινοπώρου του 2017, αστρονόμοι στο Αστεροσκοπείο Haleakala της Χαβάης στο Μάουι παρατήρησαν ένα παράξενο ουράνιο σώμα. Είναι αξιοσημείωτο ότι, δεν είναι μόνο οι βαρυτικές δυνάμεις του ήλιου και των πλανητών, που επηρεάζουν την επιτάχυνση του αντικειμένου.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, κάτι άγνωστο έχει επιταχύνει το ουράνιο σώμα. Μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες δεν έχουν ακριβή ιδέα για το μυστηριώδες αντικείμενο. Η έρευνα θέλει να προετοιμαστεί για το μέλλον.
Η αποστολή «Comet Interceptor» της ESA που σχεδιάστηκε για το 2029 θα μπορούσε στο μέλλον να παρέχει σημαντικές πληροφορίες για άγνωστα ουράνια σώματα.
Το ανατριχιαστικό πούρο ανακαλύφθηκε από το τηλεσκόπιο Pan-STARRS στο Αστεροσκοπείο Haleakala της Χαβάης στο Μάουι στις 19 Οκτωβρίου 2017, όταν είχε ήδη πετάξει δίπλα από τον ήλιο. Το αντικείμενο πέρασε από τη Γη σε απόσταση 33 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Αυτό είναι 85 φορές η απόσταση μεταξύ της σελήνης και της γης.
Λόγω της ασυνήθιστης τροχιάς και ταχύτητάς του, έγινε σύντομα σαφές στους αστρονόμους ότι αυτό δεν ήταν συνηθισμένο αντικείμενο. Αστεροειδή, κομήτες ή άλλοι μεγαλύτεροι και μικρότεροι βράχοι ήταν αρχικά εκτός θέματος γιατί έλειπε η κλασική ουρά. Η ουρά δείχνει ότι το ουράνιο σώμα χάνει μάζα.
Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές, το αντικείμενο μπορεί να ήταν ο πρώτος επισκέπτης που παρατηρήθηκε ποτέ από άλλο ηλιακό σύστημα. Ένας αγγελιοφόρος από το παρελθόν. Γι' αυτό οι αστρονόμοι τον ονόμασαν Oumuamua, που στα χαβανέζικα σημαίνει κάτι σαν πρόσκοπος ή αρχηγός.
Κυρίως, η επιστημονική κοινότητα
εντυπωσιάστηκε από τη μη βαρυτική επιτάχυνση. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η
βαρύτητα του ήλιου δεν μπορούσε να εξηγήσει την τροχιά και την ταχύτητά του.
Η Shuel Bialy και ο Abraham Loeb από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έπεσαν επίσης στα μάγια του Oumuamua. Και οι δύο ερευνητές ανέπτυξαν τη θεωρία ότι το αντικείμενο μπορεί να είχε awnings (φτερά) on board.
Ο Loeb έγραψε στο νέο του βιβλίο Extraterrestrial: Mankind at the First of Intelligent Life Beyond Earth ότι η Oumuamua δημιουργήθηκε από έναν εξωγήινο πολιτισμό.
Σύμφωνα με τον Loeb, τα ηλιακά φτερά (awnings) θα μπορούσαν να επιτρέψουν αλλαγές πορείας λόγω της πίεσης ακτινοβολίας του ηλιακού φωτός. Αλλά αυτό στην πραγματικότητα θα σήμαινε ότι το αντικείμενο κατασκευάστηκε από μια εξωγήινη νοημοσύνη.
Μόνο μια επίσκεψη στο ουράνιο σώμα μπορεί να προσφέρει διαύγεια
Μέχρι πέρυσι, υπήρχαν πολλές εικασίες μεταξύ των επιστημόνων.
Τότε ήρθε ο Darryl Seligman από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο και πρότεινε σε ένα
εξειδικευμένο άρθρο ότι ο Oumuamua δεν ήταν επισκέπτης από εξωγήινο ηλιακό
σύστημα, αλλά ότι το αντικείμενο προερχόταν από ένα γιγάντιο αέριο και μοριακό
νέφος, το είδος που μια μέρα θα γινόταν star scales, θα προάγει μια περιοχή
σχηματισμού αστεριών.
Ωστόσο, ο Seligman είναι σίγουρος ότι η ερμηνεία του για τον Oumuamua δεν θα γίνει αποδεκτή από ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα. Σύμφωνα με τον Seligman, μόνο μια επίσκεψη στο ουράνιο σώμα θα μπορούσε να προσφέρει την τελική ασφάλεια. Αλλά αυτό είναι τώρα τόσο καλό όσο αδύνατο.
Ο Seligman είναι σίγουρο, ωστόσο,
ότι ένα παρόμοιο αντικείμενο θα εμφανιστεί σύντομα. Και ίσως έχει ήδη συμβεί.
Στις 30 Αυγούστου 2019, ένας ερασιτέχνης αστρονόμος είδε ξανά ένα τόσο παράξενο
αντικείμενο στον ουρανό. Ονομάστηκε Μπορίσοφ
(Borisov), από τον αστρονόμο που το ανακάλυψε.
Οι επιστήμονες είναι σίγουροι ότι αυτό το αντικείμενο δεν προέρχεται ούτε από το ηλιακό μας σύστημα. Από την άλλη πλευρά, η επιφανειακή του σύνθεση μοιάζει με παγωμένα κομμάτια από το σύννεφο Oort στην εξώτατη περιοχή του ηλιακού μας συστήματος. Η τροχιά του κατευθύνθηκε σε μια υπερβολική τροχιά κατά τη διάρκεια της κοντινής διέλευσης του Δία.
Ωστόσο, ακόμη και στην περίπτωση Μπορίσοφ, δεν θα είναι δυνατή η επίσκεψη στο ουράνιο σώμα. Αν και, κατά τη γνώμη του Adam Hibberd (από το μη κερδοσκοπικό Ινστιτούτο Διαστρικών Μελετών), η επιλογή θα ήταν η εκτόξευση ενός καθετήρα και η οδήγηση του σε μια ελλειπτική τροχιά γύρω από τον ήλιο.
Ο Adam Hibberd γράφει :
«Στη
συνέχεια περνάει δίπλα από τη γη με πορεία προς τον Δία. Ένας ελιγμός στροφής
προς τον ήλιο πραγματοποιείται στον Δία, και υπάρχει ένας άλλος τέτοιος ελιγμός
στον ήλιο».
Με κάθε
ελιγμό περιστροφής, ο ανιχνευτής θα κέρδιζε ταχύτητα ώστε να είναι αρκετά
γρήγορος για να πιάσει τη διαφορά με το αντικείμενο. Ωστόσο, ο χρόνος άφιξης θα
ήταν πιθανώς μόνο σε είκοσι χρόνια.
Σε ένα τεχνικό άρθρο από το 2018, ο Darryl Seligman από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, συζητά πώς να ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά σε ένα αντικείμενο όπως το Oumuamua. Χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του κρουστικού εκκρεμούς, για παράδειγμα.
Σε αυτή την περίπτωση, ένας πύραυλος εκτοξεύει έναν ανιχνευτή στην πορεία αναχαίτισής του, με αποτέλεσμα μέρος του καθετήρα να χτυπήσει το αντικείμενο και να καταστραφεί. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Seligman, το υπόλοιπο τμήμα του καθετήρα θα μπορούσε να λάβει μετρήσεις από το υλικό που αναδιπλώθηκε από την πρόσκρουση.
Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA χρησιμοποίησε μια παρόμοια διαδικασία το 2005 ως μέρος της αποστολής Deep Impact, όταν συνετρίβη έναν καθετήρας στην επιφάνεια του κομήτη Tempel 1. Στόχος ήταν η εξερεύνηση του πυρήνα του κομήτη.
Για το σκοπό αυτό, ένα βλήμα 372 κιλών, κρουστικό, εισήχθη στην τροχιά του κομήτη, το οποίο χτύπησε εκεί και άφησε κρατήρα. Η πρόσκρουση και το εκτοξευόμενο υλικό εξετάστηκαν με τα όργανα του καθετήρα και με τηλεσκόπια.
Αλλά ο δύσκολος τρόπος, σύμφωνα με τον Seligman, δεν είναι πάντα ο κατάλληλος τρόπος δράσης για μια τέτοια αποστολή. Σύμφωνα με τον Σέλιγκμαν, θα ήταν καλύτερα να αφήσετε την ανιχνευτή να περάσει αργά. Στη συνέχεια, σύμφωνα με τον ερευνητή, θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει τον επισκέπτη σε σχετική ηρεμία και ίσως να συλλέξει και μερικά δείγματα.
Ο Σέλιγκμαν
ανέφερε:
«Και το καλύτερο θα ήταν μια αποστολή να φέρει υλικό στη γη. Αλλά το αποκλείσαμε αμέσως. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να φέρετε έναν δορυφόρο σε τροχιά γύρω από το αντικείμενο και στη συνέχεια να συλλέξετε δείγματα με ένα προσεδάφιο (προσγείωση).»
Ένα άλλο πρόβλημα με αντικείμενα όπως το Oumuamua είναι η υψηλή ταχύτητα. Αυτό σημαίνει ότι ο ανιχνευτής θα πρέπει πρώτα να είναι σε θέση να πιάσει το αντικείμενο.
Βλέποντας από τον ήλιο, ο Oumuamua ταξίδευε με ταχύτητα περίπου 16 μιλίων την ώρα. ο Μπορίσοφ ακόμα και με 32 χιλιόμετρα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η επιτάχυνση ενός διαστημικού καθετήρα σε αυτή την ταχύτητα δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά ο ελιγμός πέδησης είναι μια λεπτή αποστολή, αλλά είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί ένας ελιγμός προσγείωσης.
Όποια επιλογή και αν τεθεί υπό αμφισβήτηση για μια τέτοια αποστολή, είναι σε κάθε περίπτωση σημαντικό να ανακαλυφθεί το αντικείμενο έγκαιρα, αν είναι δυνατόν μήνες ή χρόνια νωρίτερα, για να μπορέσουμε να σχεδιάσουμε μια αντίστοιχη αποστολή.
Οι διαστρικοί επισκέπτες όπως ο Oumuamua τείνουν να μην είναι ιδιαίτερα φωτεινοί και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα, σύμφωνα με επιστήμονες όπως ο Derryl Seligman. Το Oumuamua ανακαλύφθηκε επίσης μόνο όταν ήταν σχεδόν πολύ αργά και ο επισκέπτης είχε ήδη αποχαιρετήσει το ηλιακό μας σύστημα.
Για να
είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι στο μέλλον, η Jennifer Hudson και ο Gabriel
Vivan από το Πανεπιστήμιο του Δυτικού Μίσιγκαν, πρότειναν πρόσφατα σε ένα
εξειδικευμένο άρθρο ότι, αρκετοί δορυφόροι θα πρέπει να τοποθετηθούν μέσα στο ηλιακό
μας σύστημα, οι οποίοι, όπως λέγαμε, περιμένουν να ανιχνεύσουν τέτοια
ασυνήθιστα αντικείμενα. όπως μπορεί ο Oumuamua.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, υπάρχουν τα λεγόμενα σημεία Lagrange στα οποία μπορεί ιδανικά να σταθμεύσει ένας ανιχνευτής χαμηλής μάζας λόγω της αλληλεπίδρασης της βαρύτητας μεταξύ του ήλιου και του πλανήτη.
Υπάρχει ακόμη και ένα τέτοιο σημείο. Σημείο Lagrange L2. Βρίσκεται περίπου 1,5 χιλιόμετρο στην πλευρά που βλέπει μακριά από τον ήλιο και χρησιμοποιείται ήδη από πολλά διαστημικά τηλεσκόπια.
Στο άρθρο τους, οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η Γη δεν είναι καλή επιλογή ως αφετηρία για τέτοιες αποστολές. Ο Δίας προσφέρει πιο ενδιαφέρουσες επιλογές, σύμφωνα με τους Hudson και Vivian, επειδή ένας δορυφόρος κοντά στον Δία έχει περισσότερη ενέργεια για να αιχμαλωτίσει έναν επισκέπτη με υψηλή ταχύτητα.
Το ESA Comet Interceptor θα ξεκινήσει το 2029. Ένας διαστημικός ανιχνευτής τριών μερών που υποτίθεται ότι θα ελέγχει και θα εξετάζει κομήτες ή διαστρικά αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, όπως το Oumuamua.
Ο καθετήρας θα εκτοξευτεί μαζί με το διαστημικό τηλεσκόπιο Ariel και θα παρκάρει στο σημείο Lagrange L2 του συστήματος Γης-Σελήνης. Από εκεί, μόλις παρουσιαστεί μια ευκαιρία, θα πρέπει να πετάξει προς το αντικείμενο στόχο, αλλά αυτό μπορεί να διαρκέσει μήνες ή και χρόνια.
Τα τρία μέρη του διαστημικού καθετήρα θα πρέπει να χωρίζονται το ένα από το άλλο πριν φτάσουν στον προορισμό τους και να εξετάζουν το αντικείμενο από διαφορετικές οπτικές γωνίες καθώς πετούν.
Ο ανιχνευτής αποτελείται από τον κύριο ανιχνευτή Α και τους δύο μικρότερους ανιχνευτές Β1 και Β2. Το B1 συνεισφέρει η ιαπωνική διαστημική υπηρεσία.
Με τη μελέτη των κομητών και των διαστρικών αντικειμένων, η επιστήμη ελπίζει να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις για το παλαιότερο ηλιακό μας σύστημα στο μέλλον.
Έτσι, εάν ένα αντικείμενο όπως το Oumuamua
εμφανιζόταν ξανά, ο ανιχνευτής ESA θα έβγαινε αμέσως από το κάλυμμα και θα
άρχιζε να παρακολουθεί.
Το μόνο πρόβλημα: η αποστολή πρέπει να πετύχει την πρώτη φορά. Μόλις ο ανιχνευτής φύγει από τη θέση του και πλησιάσει το αντικείμενο, θα περιστραφεί σε μια τροχιά γύρω από τον ήλιο και θα παραμείνει εκεί.
Το Oumuamua και ο Borisov είναι αναμφίβολα εξαιρετικά αντικείμενα που δεν διεγείρουν μόνο τη φαντασία των UFOlogen, αλλά και αυτή των αστρονόμων και των αστροφυσικών. Μπορεί να υποτεθεί ότι ο Oumuamua θα φτάσει ξανά στο διαστρικό διάστημα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2030 το αργότερο.
Αλλά εάν το αντικείμενο βρίσκεται στην πραγματικότητα υπό έξυπνο έλεγχο, θα μπορούσε να αλλάξει ξανά πορεία και να μεταβεί σε άλλο ηλιακό σύστημα. Μπορεί να είναι ένα ερευνητικό πλοίο που εξερευνά ηλιακά συστήματα.
Ή ίσως υπάρχει μια εντελώς άλλη εξήγηση. Νέες προσομοιώσεις υπολογιστή υποδηλώνουν ότι το Oumuamua μπορεί να είναι ένα κομμάτι ενός κατεστραμμένου πλανήτη.
Μερικά από αυτά τα θραύσματα θα μπορούσαν να είχαν εκτοξευθεί στο διαστρικό διάστημα πριν από εκατομμύρια χρόνια και τώρα φτάνουν στο ηλιακό μας σύστημα.
Εάν αυτή η θεωρία είναι σωστή, είναι αναμενόμενο ότι άλλα αντικείμενα αυτού του είδους θα μπορούσαν να περάσουν από το ηλιακό μας σύστημα τα επόμενα χρόνια. Από αυτή την υπόθεση ξεκινά και ο ερευνητής Héctor Socas-Navarro από το Instituto de Astrofisica de Canarias. Είπε στο Euronews ότι το Oumuamua είναι μόνο το πρώτο γνωστό αντικείμενο και ότι μπορεί να υποτεθεί ότι άλλα αντικείμενα αυτού του τύπου ταξιδεύουν στον διαστρικό χώρο, τα οποία περιστασιακά διεισδύουν επίσης στο ηλιακό μας σύστημα.
Ο Socas-Navarro τονίζει ότι η δυσκολία στην ανακάλυψη αυτών των αντικειμένων είναι ότι είναι πολύ μικρά και σκοτεινά, αλλά τα νέα όργανα που είναι υπό ανάπτυξη αυτή τη στιγμή παρέχουν καλύτερες δυνατότητες παρατήρησης.
ο
Σόκας-Ναβάρο είπε :
«Ο Ουμουαμούα ήταν ο πρώτος, μετά ανακαλύφθηκε ο Μπορίσοφ και θα ακολουθήσουν πολλά άλλα τα επόμενα χρόνια».
Ωστόσο, όπως πολλοί από τους συναδέλφους του, ο Socas-Navarro είναι επίσης πεπεισμένος ότι το Oumuamua δεν είναι ένα εξωγήινο πλοίο. Ακόμα κι αν λείπουν τα απαραίτητα στοιχεία για την απόδειξη.
Ο Abraham Loeb συνεχίζει να πιστεύει ότι το Oumuamua είναι ένα διαστημόπλοιο. Το 2019, σε μια συνέντευξη στο περιοδικό New Yorker , ο Loeb υπέθεσε ότι η Oumuamua ήταν ένα μήνυμα από το παρελθόν.
Το Oumuamua θα μπορούσε να είναι ένα μήνυμα σε ένα μπουκάλι και θα πρέπει να παραμείνουμε ανοιχτόμυαλοι, είπε ο αστροφυσικός. Γιατί, σύμφωνα με τον Loeb, μπορούμε να μάθουμε πολλά από τους εξωγήινους.
πηγή 7-2-21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου