Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντιληφθούν αντικειμενικά την εμφάνισή τους.
Η αντίληψη ενός ατόμου για την εμφάνισή του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αυτοεκτίμησή του. Αυτό ανακάλυψαν ψυχολόγοι από τα Πανεπιστήμια του Λονδίνου και του Bangor, στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι ψυχολόγοι έχουν καταλάβει πώς αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι την εμφάνισή τους
Αποδείχθηκε ότι η αντίληψη της εικόνας του εαυτού τους, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πώς ένα άτομο σχετίζεται με τον εαυτό του και πώς αντιλαμβάνεται την προσωπικότητά του.
Το πώς αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τον εαυτό τους είναι ένα θέμα που έχει συζητηθεί εδώ και πολύ καιρό στην ψυχολογία και έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τους ειδικούς.
Αυτή η ερώτηση έχει γίνει ιδιαίτερα επίκαιρη σήμερα - στην εποχή των selfies και των κοινωνικών δικτύων.
Ψυχολόγοι από τα Πανεπιστήμια Bangor και London (Ηνωμένο Βασίλειο) έχουν αναπτύξει μια μέθοδο για την οπτικοποίηση των νοητικών αυτοπροσωπογραφιών που έχουμε στο μυαλό μας.
Ανέλυσαν πώς αυτές οι εσωτερικές εικόνες μπορεί να διαφέρουν από αυτό που βλέπουν οι άλλοι και έδειξαν πώς επηρεάζονται από τις πεποιθήσεις μας για τον εαυτό μας, καθώς και από την αυτοεκτίμηση. Οι επιστήμονες παρουσίασαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό Psychological Science. Στη μελέτη συμμετείχαν 116 ενήλικες.
Για κάθε θέμα, οι νοητικές εικόνες των προσώπων τους ανακατασκευάστηκαν χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις υπολογιστή.
Για να δημιουργήσουν μια «διανοητική selfie», ζητήθηκε από τον εθελοντή να επιλέξει από δύο τυχαία πρόσωπα αυτό που του έμοιαζε περισσότερο.
Αυτή η διαδικασία επαναλήφθηκε αρκετές εκατοντάδες φορές, έως ότου οι ψυχολόγοι τελικά υπολόγισαν τον μέσο όρο όλων των εικόνων, που οι συμμετέχοντες ένιωθαν ότι, έμοιαζαν περισσότερο με τον εαυτό τους.
Ταυτόχρονα, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι νοητικές ιδέες των ανθρώπων για την εμφάνισή τους, δεν ανταποκρίνονταν απαραίτητα στην πραγματικότητα, αλλά μάλλον εξαρτώνται από το είδος των ανθρώπων που βλέπουν τον εαυτό τους.
«Ζητήσαμε από τους συμμετέχοντες να δημιουργήσουν τη δική τους «νοητική αυτοπροσωπογραφία», καθώς και να απαντήσουν σε ερωτηματολόγια προσωπικότητας και αυτοεκτίμησης, προκειμένου να προσδιορίσουν ποιος τύπος προσωπικότητας θεωρούν ότι είναι.
Διαπιστώθηκε ότι οι αντιλήψεις των υποκειμένων για τον εαυτό τους επηρέασαν έντονα τον τρόπο που παρουσίαζαν την εμφάνισή τους. Για παράδειγμα, αν ένα άτομο θεωρούσε τον εαυτό του εξωστρεφή, νόμιζε ότι η έκφραση του προσώπου του φαινόταν στους ανθρώπους πιο σίγουρη και ευνοϊκή για την επικοινωνία, από ό,τι ήταν στην πραγματικότητα».
Στη δεύτερη φάση της μελέτης, οι ψυχολόγοι χρησιμοποίησαν την ίδια προσέγγιση για να αξιολογήσουν πόσο ρεαλιστές ήταν οι συμμετέχοντες σχετικά με την εικόνα του σώματός τους. Και ανακάλυψαν ότι αυτές οι εικόνες επίσης συχνά δεν αντιστοιχούσαν στην πραγματικότητα και εξαρτώνται έντονα από τη στάση των ανθρώπων απέναντι στον εαυτό τους. Οι συμμετέχοντες που αντιλαμβάνονταν την εμφάνισή τους με αρνητικό τρόπο, κατά κανόνα φαντάζονταν ότι ήταν πιο σωματώδεις από ό,τι ήταν στην πραγματικότητα.
17/11/2021
Δημοσιεύτηκε από : Editorial ESOREITER / Πηγή: NAKED-SCIENCE.RU
https://esoreiter.ru/news/1121/psihologi-vyyasnili-kak-lyudi-vosprinimayut-svoyu-vneshnost.html
Ο «face-ism» σου χαλάει τη ζωή;
Άντρες και γυναίκες, όμορφοι ή άσχημοι, μπορούν όλοι να υποφέρουν από «face-ism» (προσωπισμό)
Το πρόσωπό σας μπορεί να είναι η τύχη ή η πτώση σας - και δεν είναι μόνο θέμα ομορφιάς. Άλλοι μπορεί ασυνείδητα να κρίνουν τα χαρακτηριστικά σας με τρόπους που δεν αντιλαμβάνεστε, λέει ο David Robson.
Φανταστείτε ότι μεγαλώσατε με ένα δίδυμο που δεν είναι πανομοιότυπο. Έχετε την ίδια ανατροφή, το ίδιο IQ, την ίδια μόρφωση, τα ίδια ενδιαφέροντα. Και οι δύο είστε εξίσου φιλάνθρωποι, εξίσου περιπετειώδεις, εξίσου ενδιαφέροντες, γυμνάζεστε και οι δύο στο ίδιο γυμναστήριο και τρώτε το ίδιο φαγητό.
Ίσως ο άλλος να έχει πιο δυνατά ζυγωματικά και πιο τραχύ (κάποιοι μπορεί να πουν Νεάντερταλ) φρύδι.
Με τα χρόνια, πώς πιστεύεις ότι θα κυλούσε η ζωή σου; Θα ακολουθούσατε τις ίδιες διαδρομές στη ζωή ή οι ανεπαίσθητες διαφορές στην εμφάνισή σας θα σας έστελναν σε εναλλακτικούς δρόμους;
Ακόμη και μικρές διαφορές στην εμφάνιση θα μπορούσαν να οδηγήσουν δύο ανθρώπους σε διαφορετικούς δρόμους
Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, άλλοι κρίνουν εάν είστε ικανοί και αξιόπιστοι. είτε είσαι ηγέτης είτε οπαδός
Δυστυχώς, η απάντηση είναι η τελευταία. Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο αφότου σε κοιτάξουν, οι άλλοι θα έχουν αποφασίσει αν είσαι ικανός και αξιόπιστος. είτε αν είσαι ηγέτης είτε οπαδός. Και αυτές οι προκαταλήψεις μπορεί να διαμορφώσουν βασικά γεγονότα στη ζωή σας, καθορίζοντας τα πάντα, από τις φιλίες σας μέχρι το τραπεζικό σας υπόλοιπο.
«Παρόλο που μας αρέσει να πιστεύουμε ότι παίρνουμε αποφάσεις με ορθολογικό τρόπο, συχνά παρασυρόμαστε από επιφανειακές ενδείξεις», λέει ο Christopher Olivola στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon. «Και οι εμφανίσεις είναι μια ιδιαίτερα επιφανειακή, αλλά πολύ ισχυρή ένδειξη».
Στο παρελθόν, αυτός ο «προσωπισμός» (όπως τον αποκαλούν ο Olivola και οι συνεργάτες του) θεωρούνταν ατυχές γεγονός της ζωής. Αλλά όσο περισσότερο καταλαβαίνουν τη διάχυτη επιρροή του, τόσο περισσότερο αρχίζουν να αναρωτιούνται αν θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται όπως κάθε άλλη προκατάληψη. Εάν ναι, μπορεί να είναι καιρός να αναλάβετε δράση.
Η ένοπλη ληστεία είναι ένα από τα μοναδικά επαγγέλματα όπου η ομορφιά δεν είναι ποτέ αρετή.
Δεδομένης της εμμονής μας με την κουλτούρα των διασημοτήτων, η φυσική ομορφιά μπορεί να φαίνεται η μεγαλύτερη πηγή προσώπου. Ξεκινώντας ήδη από τη δεκαετία του 1990, ο οικονομολόγος Daniel Hamermesh ανακάλυψε ότι οι πιο ελκυστικοί άνθρωποι μπορούν να κερδίζουν 10 έως 12% περισσότερα – για επαγγελματίες τόσο διαφορετικούς όπως οι παίκτες του αμερικανικού ποδοσφαίρου, οι δικηγόροι , ακόμη και οι συνάδελφοί του οικονομολόγοι. «Που είναι μια τρομακτική σκέψη», λέει σήμερα. Μάλιστα, μια από τις μοναδικές εξαιρέσεις, όπως διαπίστωσε, ήταν οι ένοπλοι ληστές. «Αν μπορεί να σας τρομάξει για να δώσετε τα χρήματα, δεν χρειάζεται να ασκήσει βία».
Πράγματι, όπως έχει εξερευνήσει στο παρελθόν το BBC Future, η καλή εμφάνιση δεν είναι πάντα ένα χρυσό εισιτήριο για τους νομοταγείς. Μια γυναίκα που θεωρείται πιο όμορφη, για παράδειγμα, μπορεί να δυσκολευτεί περισσότερο να βρει μια κορυφαία θέση, εάν οι αυτοί που της πήραν συνέντευξη, πίστευαν ότι αυτό υπονόμευε την αξιοπιστία της.
Σε κάθε περίπτωση, η ενασχόλησή μας με την ομορφιά μπορεί να μας έκανε να παραμελήσουμε τις πολλές άλλες μορφές προκατάληψης του προσώπου, όπως διαπίστωσε πριν από 10 χρόνια ο συνάδελφος της Olivola, Alexander Todorov στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Ζήτησε από τους συμμετέχοντες να δουν φωτογραφίες Αμερικανών πολιτικών που διεκδικούν το Κογκρέσο και τη Γερουσία για μόλις ένα δευτερόλεπτο και στη συνέχεια να κρίνουν πόσο «ικανοί» φαίνονται σε αριθμητική κλίμακα. Ακόμη και όταν έλαβε υπόψη άλλους παράγοντες, όπως η ηλικία και η ελκυστικότητα, οι άμεσες κρίσεις των συμμετεχόντων προέβλεπαν ποιος θα κέρδιζε μια θέση με σχεδόν 70% ακρίβεια .
Πιο πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει παρόμοια αποτελέσματα, όλες εξετάζοντας πώς η εμφάνιση του προσώπου τροφοδοτεί την επιτυχία, ανεξάρτητα από το sex appeal σας.
Όσο πιο κυριαρχικός (dominant) δείχνετε, τόσο πιο πιθανό είναι να προσληφθείτε ως Διευθύνων Σύμβουλος – και τόσο υψηλότερο το πακέτο αμοιβής σας, για παράδειγμα.
Στο στρατό, εν τω μεταξύ, οι επιστήμονες ζήτησαν από τους ανθρώπους να κρίνουν τα πρόσωπα των μαθητών για την αντιληπτή κυριαρχία.
Εκείνοι με τις υψηλότερες βαθμολογίες ήταν πιο πιθανό να ανέβουν στις τάξεις αργότερα στη ζωή τους.
Η ειλικρίνεια, ειδικότερα, πιστεύεται ότι εμφανίζεται σε όλο σας το πρόσωπο. Όταν τους δίνεται μια σειρά φωτογραφιών, οι συμμετέχοντες συμφωνούν ως επί το πλείστον ποιος φαίνεται πιο αξιόπιστος – και είναι πιο πιθανό να δανείσουν χρήματα σε αυτό το άτομο, ως αποτέλεσμα . Στο δικαστήριο, ένα αθώο πρόσωπο θα μπορούσε να είναι ακόμη και η κάρτα σας για να βγείτε από τη φυλακή. Δεδομένων των ίδιων στοιχείων, οι άνθρωποι που φαίνονται πιο αξιόπιστοι είναι λιγότερο πιθανό να κριθούν ένοχοι , σύμφωνα με μια μελέτη.
Ομολογουμένως, αυτό επικεντρώνεται σε εντελώς υποκειμενικές αναφορές. Πώς ξέρουμε τι κάνει ένα έντιμο, ικανό ή κυρίαρχο πρόσωπο;
Μια πιθανότητα είναι ότι απλώς ανταποκρινόμαστε στις εκφράσεις του προσώπου – ένα ανοιχτό χαμόγελο ή ένα θυμωμένο συνοφρυωμένο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάνει τη διαφορά. Ακόμα κι έτσι, τα στοιχεία δείχνουν ότι διαβάζουμε και άλλες, πιο μόνιμες ενδείξεις. Για παράδειγμα, οι Olivola και Todorov έχουν χρησιμοποιήσει προσεκτικά σχεδιασμένες εικόνες που δημιουργούνται από υπολογιστή με ουδέτερες εκφράσεις για να ελέγχουν όλους τους άλλους παράγοντες. Ζητώντας από τα υποκείμενα να τα βαθμολογήσουν και συγκρίνοντας τις βαθμολογίες πολλών διαφορετικών φωτογραφιών, η ομάδα μπόρεσε στη συνέχεια να δημιουργήσει ένα είδος ψηφιακής προσαρμογής φωτογραφίας που αποτυπώνει καλύτερα τα διακριτικά χαρακτηριστικά που σηματοδοτούν κάθε χαρακτηριστικό. Οι εικόνες που προκύπτουν υποδηλώνουν ότι αντιδρούμε σε μικρές διαφορές σε ολόκληρο το πρόσωπο – τα πάντα, από το σχήμα των φρυδιών μέχρι την υποκείμενη δομή των οστών.
Μπορεί να σας αρέσει να πιστεύετε ότι δεν θα ήσασταν ποτέ τόσο ρηχοί – αλλά το γεγονός είναι ότι κάθε φορά που συναντάτε κάποιον, τον αξιολογείτε αυθόρμητα. Στην πραγματικότητα, ο Todorov έδειξε ότι 40 χιλιοστά του δευτερολέπτου είναι το μόνο που χρειάζεται για να σχηματιστεί μια γρήγορη εντύπωση της προσωπικότητας κάποιου – αυτό είναι περίπου το ένα δέκατο όσο ένα ανοιγοκλείσιμο μάτι. Επιπλέον, φαίνεται να είναι μια δια βίου συνήθεια: ακόμη και τα παιδιά τριών και τεσσάρων ετών αποφασίζουν ποιος φαίνεται «κακός» ή «καλός » με βάση αποκλειστικά την εξωτερική εμφάνιση.
Είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί μπορεί να έχουμε δημιουργήσει ένα σημάδι στο πρόσωπό μας που λέει «μην με εμπιστεύεσαι»
Αυτές οι φευγαλέες κρίσεις μπορεί να μην είναι τόσο ανησυχητικές, αν ήταν ως επί το πλείστον ακριβείς. Και πράγματι, περιέχουν έναν μικρό πυρήνα αλήθειας.
Ο Jean-Francois Bonnefon στο CNRS στη Γαλλία και οι συνάδελφοί του ζήτησαν πρόσφατα από τους συμμετέχοντες να παίξουν ένα οικονομικό παιχνίδι – στο οποίο τους δόθηκαν μερικά ευρώ και μπορούσαν να αποφασίσουν εάν θα τα επενδύσουν ή όχι σε άλλον παίκτη, ο οποίος θα μπορούσε στη συνέχεια να επιλέξει αν θα κρατήσει (την ανέντιμη επιλογή) ή να μοιραστούν τα κέρδη τους (η τίμια επιλογή). Βασισμένοι αποκλειστικά σε μία φωτογραφία, οι συμμετέχοντες αποδείχτηκαν σε θέση να προβλέψουν ποια διαδρομή θα ακολουθούσε ο ανταγωνιστής τους , ελαφρώς καλύτερη από αυτή της καθαρής τύχης. Εγείρει μερικά ενδιαφέροντα εξελικτικά ερωτήματα, λέει. «Είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί μπορεί να έχουμε ένα σημάδι στο πρόσωπό μας που λέει «μην με εμπιστεύεσαι»» Όπως έχει εξερευνήσει το BBC Future στο παρελθόν, το πρόσωπό σας μπορεί επίσης να αποκαλύψει μυστικά τα επίπεδα των ορμονών σας ή την υγεία του ανοσοποιητικού σας συστήματος.
Πρακτικά, όμως, η ακρίβειά μας είναι τόσο κακή που πιθανώς κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. «Οι άνθρωποι βάζουν πολύ βάρος στην εμφάνιση και παραμελούν αυτά που ήδη γνωρίζουν», λέει η Olivola. Σε παιχνίδια που μετρούν την εμπιστοσύνη και την ειλικρίνεια, για παράδειγμα, οι συμμετέχοντες είναι πρόθυμοι να εμπιστευτούν κάποιον με αθώο πρόσωπο, ακόμη και όταν υπάρχουν ήδη απτές αποδείξεις ότι ο σύντροφός τους έχει απατήσει εκ των προτέρων.
Τα ορθάνοιχτα μάτια μπορεί να μοιάζουν να διακηρύσσουν την αθωότητα - αλλά οι πρώτες εντυπώσεις απατούν
Δεν είναι δύσκολο να δεις πώς αυτές οι γρήγορες πρώτες εντυπώσεις θα μπορούσαν να αρχίσουν να οδηγούν εσάς και το φανταστικό σας δίδυμο σε πολύ διαφορετικές τροχιές. Είτε συμμετέχετε σε ένα πάρτι, είτε συναντάτε τα πεθερικά σας, είτε παρακολουθείτε μια συνέντευξη για δουλειά είτε κάνετε αίτηση για τραπεζικό δάνειο – η εμφάνισή σας θα μπορούσε να καθορίσει τη μοίρα σας.
Είναι ένα ιδιαίτερο ακανθώδες ζήτημα στον σημερινό υπερσυνδεδεμένο κόσμο, λέει ο Olivola. «Σήμερα, με τα διαδικτυακά προφίλ, μπορούμε να σχηματίσουμε εντυπώσεις πριν μιλήσουμε με κάποιον, πριν καν τον συναντήσουμε». Ας υποθέσουμε ότι προσλαμβάνετε έναν νέο βοηθό. Μπορεί να έχετε κάθε πρόθεση να αναθεωρήσετε ένα βιογραφικό σημείωμα αντικειμενικά, αλλά όταν μια φωτογραφία έχει φυτέψει μια προκατάληψη στο μυαλό σας, μπορεί να είναι πολύ αργά. «Μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που ερμηνεύουμε τις επόμενες πληροφορίες», λέει. Η Bonnefon συμφωνεί. «Είναι μάλλον αδύνατο να εκπαιδεύσεις τους ανθρώπους να μην κάνουν τις εντυπώσεις – είναι μια αυτόματη συμπεριφορά».
Δεδομένων αυτών των ανησυχιών, ο Olivola και ο Todorov έγραψαν πρόσφατα μια εργασία υποστηρίζοντας ότι οι ψυχολόγοι πρέπει να αρχίσουν να ερευνούν τρόπους για την καταπολέμηση του προσωπισμού.
«Εάν μια απόφαση είναι σημαντική, θα προσπαθούσα να δομήσω τις πληροφορίες έτσι ώστε τα πρόσωπα να έρχονται στο τέλος της διαδικασίας απόφασης», λέει ο Todorov. «Όταν παίρνουμε συνέντευξη από μεταπτυχιακούς φοιτητές για εισαγωγή, ξέρω αν θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους προτού τους συναντήσω. Οι πιο σημαντικές πληροφορίες είναι οι προηγούμενες επιδόσεις τους και οι συστατικές επιστολές τους».
Ο Olivola προτείνει μάλιστα ότι θα μπορούσατε να πάρετε συνέντευξη από υποψηφίους πίσω από μια οθόνη, αν και συμφωνεί ότι μπορεί να μην είναι μια ρεαλιστική λύση.
Πολλές επαγγελματικές ορχήστρες, ωστόσο, έχουν διαπιστώσει ότι οι τυφλές οντισιόν μπορούν να μειώσουν την επιρροή άλλων προκαταλήψεων – μια μελέτη διαπίστωσε ότι βελτιώνουν σημαντικά τις πιθανότητες επιλογής γυναικών μουσικών, για παράδειγμα.
Θέλουμε να ξοδέψουμε κρατικά χρήματα για να προστατεύσουμε τους κακούς ανθρώπους όταν άλλες ομάδες αξίζουν περισσότερη προσοχή;
Όπως υποστηρίζει ο Hamermesh στο βιβλίο του Beauty Pays , η προκατάληψη που βασίζεται στην εμφάνιση θα μπορούσε να είναι νομικό ζήτημα – εάν μπορείτε να αποδείξετε ότι δεν κερδίζετε τόσα πολλά όσο ο πιο ελκυστικός συνάδελφός σας.
Ωστόσο, η δημιουργία και η εφαρμογή νέων νόμων κοστίζει χρήματα και δεν είναι σίγουρος ότι αυτό δικαιολογεί τους πόρους όταν υπάρχουν πιο επείγοντα ζητήματα. «Το ερώτημα είναι, θέλουμε να ξοδέψουμε κρατικά χρήματα για να προστατεύσουμε τους κακούς ανθρώπους όταν –η προσωπική μου άποψη– άλλες ομάδες αξίζουν περισσότερη προσοχή;» αυτός λέει.
Βεβαίως, κανείς δεν ισχυρίζεται ότι ο προσωπισμός θα πρέπει να επισκιάσει τις προσπάθειές μας για την καταπολέμηση άλλων ειδών προκαταλήψεων – όπως ο σεξισμός ή ο ρατσισμός. (Αν και είναι πιθανό στην πραγματικότητα να διογκώσει αυτές τις άλλες προκαταλήψεις, όταν επικαλύπτονται .)
Είτε θα θέλαμε είτε όχι να μπουν αυτά τα ζητήματα στα δικαστήρια, θα πρέπει τουλάχιστον να αφιερώσουμε χρόνο για να αναγνωρίσουμε την επιπολαιότητα μας. Σε αντίθεση με τα περισσότερα είδη προκαταλήψεων, είμαστε και τα θύματα και οι κακοί του face-ism: όλοι θα έχουν κρίνει κάποιον άλλον άδικα, με βάση την εμφάνισή του, και όλοι έχουμε κριθεί σε αντάλλαγμα. Και αυτή είναι μια άσχημη αλήθεια που αξίζει να αντιμετωπίσεις.
8 Ιουλίου 2015
https://www.bbc.com/future/article/20150707-is-faceism-spoiling-your-life
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου