Nippur: Η μεγάλη ιερή πόλη της Μεσοποταμίας, που έδωσε τις πρώτες ιδέες για τον Θεό

Nippur: Η μεγάλη ιερή πόλη της Μεσοποταμίας, που έδωσε τις πρώτες ιδέες για τον Θεό.
Η αρχαία πόλη Nippur είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιερές πόλεις στη Μέση Ανατολή. Τώρα η Νιπούρ είναι γνωστή μόνο ως μια ερειπωμένη προϊστορική πόλη και κάποτε αναγνωρίστηκε ως η σημαντικότερη θρησκευτική πρωτεύουσα του πολιτισμού της Μεσοποταμίας. Βρίσκεται στο νότιο Ιράκ μεταξύ των πόλεων της Βαγδάτης και της Βασόρας, το Nippur είχε πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής σε σύγκριση με τις γύρω πόλεις, επιζώντας από σχεδόν το 5000 π.Χ. έως το 800 μ.Χ.

Κατά τη διάρκεια της ακμής της, η Νιπούρ δεν ήταν γνωστή ως πολιτική πρωτεύουσα. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της ύπαρξής της, σπάνια ασχολήθηκε καθόλου με την πολιτική. Αντίθετα, η Νιπούρ ήταν γνωστή ως ιερή πόλη, ως το σπίτι του Ενλίλ, ενός αρχαίου θεού της Μεσοποταμίας, γνωστού για τη δύναμή του στον αέρα, τον άνεμο, τη γη και τις καταιγίδες. Δεδομένου ότι το Nippur θεωρούνταν ιερό μέρος, πιστεύεται ότι αυτό συνέβαλε στη μακροζωία του - ακόμη και σε περιόδους πολέμου, ο σεβασμός για τους ιερούς τόπους και ο φόβος της οργής των θεών διατηρούνταν και από τις δύο πλευρές, γεγονός που προστάτευε την πόλη από σοβαρή καταστροφή .

Αν και η Νιπούρ δεν ήταν συγκεκριμένα πολιτική πρωτεύουσα, έπαιζε ακόμα σημαντικό ρόλο στην πολιτική της Μεσοποταμίας λόγω της ιδιότητάς της ως ιερής πόλης και της πατρίδας του Ενλίλ και άλλων θεών. Οι βασιλιάδες των τοπικών πόλεων ζητούσαν συχνά την αναγνώριση του ναού του Ενλίλ, που ονομαζόταν Εκούρ, με αντάλλαγμα να παραχωρήσουν γη, πολύτιμους λίθους και άλλα αγαθά στους κατοίκους της Νιπούρ. Παρείχαν επίσης άνδρες για την ανέγερση και την αποκατάσταση ναών και άλλων σημαντικών κτιρίων σε όλη την πόλη για το καλό των θεών. Ακόμη και μετά τους πολέμους, το πρώτο βήμα του βασιλιά ήταν συχνά να προσφέρει τα αγαθά που αποκτήθηκαν στον πόλεμο ως θυσία στον Ενλίλ και σε άλλους θεούς σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προστασία. Αυτές οι γενναιόδωρες δωρεές συνέβαλαν σημαντικά στον πλούτο και την επιτυχία του Nippur με την πάροδο του χρόνου.
Ο πολιτισμός της Μεσοποταμίας, η ιστορία του Ενλίλ και η τελική πτώση του Νιπούρ είναι όλα σημαντικά μέρη της συναρπαστικής ιστορίας αυτής της αρχαίας ιερής πόλης. Αναλύοντας το παρελθόν, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα ποια βήματα πρέπει να κάνουμε στο μέλλον για να σεβόμαστε και να διαφυλάξουμε αυτόν τον πολύτιμο τόπο.

Το Nippur ήταν ένα από τα σπίτια των αρχαίων Σουμερίων, ενός λαού που βρισκόταν στη νότια Μεσοποταμία. Η νότια περιοχή της Μεσοποταμίας ονομαζόταν Sumer και αποτελούνταν από πολλές πόλεις-κράτη όπως το Nippur, η καθεμία με τον δικό της βασιλιά. Το όνομα Σουμέρ μεταφράζεται στην πραγματικότητα σε «γη των πολιτισμένων βασιλιάδων», καθώς η πολιτική ήταν ένα σημαντικό μέρος της κουλτούρας των Σουμερίων.
Οι Σουμέριοι ήταν γνωστοί για την καινοτομία και την ικανότητά τους να σχεδιάζουν και να δημιουργούν νέα αντικείμενα ή ιδέες. Συγκεκριμένα, είναι γνωστό ότι δίνουν νόημα σε ημέρες, ώρες και λεπτά διαιρώντας την ημέρα και τη νύχτα σε 12 ώρες, μια ώρα σε 60 λεπτά και ένα λεπτό σε 60 δευτερόλεπτα. Σχεδίασαν επίσης μερικά από τα πρώτα σχολικά και κυβερνητικά κτίρια στην ιστορία, μερικά από τα απίστευτα αρχιτεκτονικά τους που παραμένουν μέχρι σήμερα. Εκτός από τις καινοτομίες τους, η αρχική βιβλική ιστορία πλημμύρας προήλθε από αυτήν την περιοχή. Το Σούμερ ήταν ένας πολύ ανεπτυγμένος πολιτισμός και το Νιπούρ ήταν αναπόσπαστο μέρος του.

Η θρησκεία ήταν μια κεντρική πτυχή ολόκληρου του πολιτισμού των Σουμερίων και της Μεσοποταμίας. Η θρησκεία επηρέασε τις πολιτικές αποφάσεις, τους κυβερνητικούς ηγέτες, τα σχολικά προγράμματα και ολόκληρη την κοινωνική δομή. Οι Σουμέριοι πίστευαν ότι οι θεοί μετέτρεψαν το χάος σε τάξη δημιουργώντας τη Γη και ότι για να συνεχιστεί η ζωή στη Γη, πρέπει να εργαστούν δίπλα στους θεούς για να διατηρήσουν αυτή την τάξη. Παρόλο που δόθηκε μεγάλη έμφαση στα μεμονωμένα ταλέντα και δεξιότητες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν τους θεούς, οι Σουμέριοι είχαν μια ισχυρή αίσθηση της κοινότητας, ενώ συγκεντρώθηκαν ως κοινότητα για να υπηρετήσουν τους θεούς με αντάλλαγμα την ύπαρξή τους.

Ο Ενλίλ είναι η κύρια θεότητα των Σουμερίων, η οποία λατρευόταν κυρίως στην πόλη Νιπούρ. ο Enlil είναι γνωστός για τη σύνδεσή του με τον αέρα, τον άνεμο, τη γη και τις καταιγίδες, καθώς και έναν τόπο λατρείας στο κέντρο του Nippur. Όσοι ήθελαν να προσκυνήσουν τον Ενλίλ επισκέφτηκαν τον ναό του Εκούρ, που μεταφράζεται ως «σπίτι στο βουνό». Αυτός ο ναός ήταν γνωστός ως η συνέλευση των θεών στη Νιπούρ και ήταν το πιο ιερό και σεβαστό κτίριο σε όλη την αρχαία Σουμερία. Πιστεύεται ότι ο Ενλίλ έχτισε αυτόν τον ναό για τον εαυτό του ως σύνδεσμο μεταξύ του Ουρανού και της Γης.

Οι αρχαίοι Σουμερίων μύθοι λένε ότι ο Ενλίλ ήταν τόσο άγιος που ακόμη και οι άλλοι θεοί δεν μπορούσαν να τον κοιτάξουν απευθείας. Οι Σουμέριοι, που λάτρευαν τον Ενλίλ, τον θεωρούσαν επίσης υπεύθυνο για την ανάπτυξη της Γης. Ο πρώτος θεός, ο Nammu, δημιούργησε τον Ουρανό (An) και τη Γη (Ki), που ζευγάρωσαν μεταξύ τους για να δημιουργήσουν τον Enlil. Ο Ενλίλ χώρισε τους δημιουργούς του, Αν και Κι (Ουρανός και Γη), έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να επιβιώσουν εκεί. Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα του ζευγαρώματος του Ενλίλ και της Κι (Γη, η μητέρα του), όπως όλες οι άλλες μορφές ζωής στη Γη.

Σε άλλες μυθολογίες, ο Ενλίλ είναι ο υποτιθέμενος πατέρας πολλών άλλων θεών στη Γη. Πιστεύεται ότι ο θεός του φεγγαριού Nanna, ο θεός του θανάτου Nergal, ο θεός των πολεμιστών Ninazu και ο θεός των ποταμών Enbilulu είναι απόγονοί του. Σε μια εκδοχή της ιστορίας της πλημμύρας των Σουμερίων, ο θεός Enki βοηθά τον άντρα Ziusudra να επιβιώσει και γίνεται ο μοναδικός επιζών της πλημμύρας. Ο Ενλίλ, εντυπωσιασμένος από αυτό, χάρισε στον Ζιουσούντρα την αθανασία ως δώρο για την εξυπνάδα και τη δύναμή του. Αυτή η εκδοχή της ιστορίας καταγράφηκε σε μια αρχαία ταμπλέτα των Σουμερίων, αλλά η ιστορία δεν είναι πλήρης και η αιτία της πλημμύρας δεν είναι ξεκάθαρη λόγω της βλάβης της πλάκας με την πάροδο του χρόνου.

Ένας άλλος μύθος για τον Μεγάλο Κατακλυσμό είναι ότι ο ίδιος ο Ενλίλ τον προκάλεσε. Πιστεύεται ότι ο Ενλίλ είχε κουραστεί από τον θόρυβο των ανθρώπων που του ενοχλούσαν τον ύπνο και έτσι αποφάσισε να καταστρέψει τους ανθρώπους καθώς ήταν υπερπληθυσμένοι. Σε αυτή την ιστορία, η οικογένεια ενός άνδρα που ονομάζεται Utnapishtim προειδοποιείται για μια επικείμενη πλημμύρα και του λέει ο θεός Ea να κατασκευάσει μια βάρκα για να επιβιώσει. Όταν ο Ενλίλ μαθαίνει ότι ο Ουτναπιστίμ και η οικογένειά του επέζησαν από την πλημμύρα, γίνεται έξαλλος. Ωστόσο, ο γιος του Ninurta σώζει την οικογένειά του πείθοντας τον Enlil να τους κρατήσει ζωντανούς μέχρι η Γη να γίνει ξανά υπερπληθυσμένη. Ο Ενλίλ συμβιβάζεται δημιουργώντας αρπακτικά, πείνα και ασθένειες για να κρατήσει τον πληθυσμό στη σειρά, και χορηγεί στον Ουτναπιστίμ αθανασία για την πίστη του.
Οι Σουμέριοι αφιέρωσαν ολόκληρη την ύπαρξή τους στο να λατρεύουν τους θεούς και να κάνουν τους θεούς χαρούμενους με το έργο τους. Ως μέρος αυτής της λατρείας, συχνά δημιουργούσαν αγάλματα του Ενλίλ, καθώς και άλλων θεών, καθώς πίστευαν ότι το άγαλμα του θεού γίνεται η φυσική του ενσάρκωση. Αυτά τα αγάλματα έγιναν στη συνέχεια ένα τακτικό μέρος των τελετουργιών λατρείας, μεταξύ των οποίων οι Σουμέριοι φρόντιζαν συνεχώς για τα αγάλματα, παρέχοντάς τους καθαρισμό, τροφή και άλλη ανθρώπινη φροντίδα.

Ο Ενλίλ συχνά περιγράφεται ως μια στοργική, πατρική θεότητα που νοιάζεται για τον λαό του. Οι βασιλιάδες στις γειτονικές πόλεις-κράτη χρησιμοποιούσαν τον Ενλίλ ως προσωπική επιρροή και προσπάθησαν να κυβερνήσουν με τον ίδιο τρόπο που ο Ενλίλ κυβερνούσε την ανθρωπότητα. Στην πραγματικότητα, ο Ενλίλ θεωρούνταν τόσο πολύ σεβαστός που η Νιπούρ ήταν η μόνη πόλη-κράτος στο Σούμερ που δεν χτίστηκε ποτέ παλάτι. Πίστευαν ότι το παλάτι θα τραβούσε την προσοχή από τον Ενλίλ και ήθελαν ο ναός του να θεωρείται το πιο σημαντικό κτίριο στην πόλη.

Ακόμη και μετά την κατάληψη του Σουμέρ από τους Βαβυλώνιους υπό την κυριαρχία του Χαμουραμπί τον 17ο αιώνα π.Χ. ο ναός του Ενλίλ ήταν ακόμα σε χρήση. Αν και έπεσε σε δυσμένεια με τα χρόνια, έχει συγκεντρώσει την προσοχή κατά καιρούς, όπως τον 7ο αιώνα π.Χ., όταν οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι άρχισαν να πιστεύουν ότι ο Ενλίλ εξουσιοδότησε τον δικό τους θεό, τον Μαρντούκ. Αυτή η λατρεία συνεχίστηκε μέχρι περίπου τον 1ο αιώνα π.Χ., όταν ο πολιτισμός παρακμάζει πολύ και η λατρεία τόσο του Ενλίλ όσο και του Μαρντούκ σταμάτησε.
Το Nippur έχει βιώσει πολλές εποχές τόσο παρακμής όσο και αναγέννησης. Κατά καιρούς, όταν κάθε ελπίδα φαινόταν χαμένη για την Νιπούρ, ένας γειτονικός βασιλιάς μπορούσε να στείλει εργάτες για να ξαναχτίσουν μέρος του ναού ή μια προσθήκη σε αυτόν. Αυτό αποδεικνύεται από τα σωζόμενα τεχνουργήματα και την αρχιτεκτονική της περιοχής, καθώς σε μερικά από τα σωζόμενα τούβλα είναι ορατά σύμβολα διαφόρων βασιλειών. Η δυναστεία Ur, υπό την κυριαρχία του Ur-Nammu, ειδικότερα, βοήθησε στην ανοικοδόμηση του Nippur ανακατασκευάζοντας τα τείχη της πόλης, τα ιερά, ακόμη και τα κανάλια.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Χαμουραμπί, ο ναός του Ενλίλ παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό εγκαταλελειμμένος. Οι Βαβυλώνιοι έκαναν τη Βαβυλώνα το νέο θρησκευτικό κέντρο της περιοχής και απέδωσαν την ιστορία του Ενλίλ στον Μαρντούκ. Γύρω στον 7ο αιώνα π.Χ. ο Ekur έλαβε περισσότερη προσοχή όταν ορισμένοι Βαβυλώνιοι άρχισαν να λατρεύουν ξανά τον Enlil και αποφάσισαν να μετατρέψουν τον Ekur σε φρούριο. Γύρω από το ναό χτίστηκαν γιγάντια τείχη για να τον προστατεύσουν και διατηρήθηκε καλά μέχρι το 250 μ.Χ. περίπου. Σε αυτό το διάστημα, η περιοχή καταλήφθηκε από τους Σασσανίδες και αφέθηκε να ερειπωθεί.

Το Nippur παρέμεινε κατοικημένο για τα επόμενα εκατοντάδες χρόνια. Οι πρώτοι μουσουλμάνοι γεωγράφοι σημείωσαν την περιοχή, αν και οι αναφορές τους στη Νιπούρ μειώθηκαν μετά το 800 περίπου μ.Χ., υποδεικνύοντας ότι η πόλη πιθανότατα γινόταν λιγότερο κατοικημένη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Αν και εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται μερικές φορές για θρησκευτικούς σκοπούς, η πόλη εγκαταλείφθηκε εντελώς τον 13ο αιώνα μ.Χ. Ακόμη και μετά την καταστροφή του, πολλές τοπικές πόλεις εξακολουθούσαν να αναγνωρίζουν τα ερείπια ως ιερό μέρος που κάποτε ήταν γεμάτο μεγαλοπρέπεια.

Αν και το Nippur είναι τώρα ένα αρχαίο ερείπιο, εξακολουθεί να είναι ενδιαφέρον να δει κανείς μερικά από τα εναπομείναντα κτίρια. Συγκεκριμένα, ο ναός του Enlil, Ekur, στέκεται ακόμα και μπορεί να τον δουν όσοι το επισκεφτούν. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1900, οι αρχαιολόγοι έχουν ανασκάψει περισσότερες από 19 φορές σε αυτόν τον χώρο, ως αποτέλεσμα των οποίων έχουν γίνει πολλές ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις.

Από τον Φεβρουάριο του 2017, το Nippur έχει συμπεριληφθεί στον «δοκιμαστικό» κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO στην κατηγορία «πολιτισμική». Ο Εκπαιδευτικός, Επιστημονικός και Πολιτιστικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών είναι μια υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών που επιδιώκει να προστατεύσει σημαντικούς ιστορικούς χώρους από καταστροφή στις κατηγορίες πολιτιστικών, ιστορικών, επιστημονικών, φυσικών ή μικτών. Προσπαθούν επίσης να εκπαιδεύσουν τους ανθρώπους σχετικά με αυτές τις τοποθεσίες, ώστε οι άλλοι να μπορούν να δουν τη σημασία αυτών των τόπων στην ιστορία μας και στον κόσμο μας.

Εάν η Νιπούρ γίνει Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, θα μπορούσαν να της δοθούν πόροι για να συντηρηθούν τα εναπομείναντα τείχη και τα κτίρια της πόλης. Θα αποτρέψει επίσης περαιτέρω ζημιά στην εγκατάσταση περιορίζοντας την πρόσβαση σε ζώα και ανθρώπους. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για την προστασία του Nippur από περαιτέρω καταστροφή και τη μείωση της σήψης αυτών των αρχαίων κτιρίων.

Αυτή τη στιγμή, προγραμματίζονται ήδη περαιτέρω ανασκαφές στο Nippur για να μάθουμε περισσότερα για τον πολιτισμό της Μεσοποταμίας, ειδικά στον τομέα της ιατρικής και της τεχνολογίας. Επιπλέον, πολλοί αρχαιολόγοι εργάζονται για την ανακατασκευή ορισμένων από τα υπάρχοντα κτίρια στο Nippur για να αποτρέψουν την καταστροφή ακόμη και πριν λάβουν άδεια από την UNESCO. Με λίγη προσπάθεια, το Nippur μπορεί να δει άλλη μια αποκατάσταση στο μέλλον.
το σχετικό βίντεο

https://vk.com/ufoobserver?z=video-181025252_456240712%2F1073880d725b4d2cae%2Fpl_wall_-181025252

===================================

Μαθηματική ταμπλέτα από το Nippur που απεικονίζει το Πυθαγόρειο θεώρημα και περιέχει τον υπολογισμό της τετραγωνικής ρίζας του δύο.
17ος αιώνας προ ΧΡΙΣΤΟΥ Μουσείο Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.

Σφηνοειδής πινακίδα YBC 7289, Yale Babylonian Collection, 2000-1600 π.Χ. Η πινακίδα δείχνει ένα τετράγωνο με πλευρά μήκους τριάντα και μια διαγώνιο μήκους τριάντα πολλαπλασιαζόμενη με προσέγγιση της τετραγωνικής ρίζας από δύο έως 6 δεκαδικά ψηφία. Αυτή η προσέγγιση ελήφθη χρησιμοποιώντας μια μέθοδο προσέγγισης, η οποία δείχνει μια βαθιά κατανόηση των αλγεβρικών αρχών.