Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων και γεωλόγων στο εργαστήριο ανέλυσε τον ρεγόλιθο που παραδόθηκε από το φεγγάρι από τον κινεζικό ανιχνευτή Chang'e-5. Ως αποτέλεσμα, βρέθηκαν ορυκτά σωματίδια στο σεληνιακό έδαφος, η ίδια η παρουσία των οποίων κατέστησε δυνατή την αποκάλυψη του μακροχρόνιου μυστηρίου των μυστηριωδών μαγνητικών ανωμαλιών της Σελήνης.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Communications και μια σύντομη αναφορά μπορεί να βρεθεί στον πόρο Science Alert. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από μια ομάδα με επικεφαλής τον γεωλόγο Zhuang Guo από το Ινστιτούτο Γεωχημείας της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών. Ανέλυσε δείγματα ρεγολίθου που μεταφέρθηκαν στη Γη από τη Σελήνη από τον κινεζικό ανιχνευτή Chang'e-5 τον Δεκέμβριο του 2020. Σε αυτό, οι επιστήμονες βρήκαν πολλά σωματίδια ενός ορυκτού που είναι γνωστό ως μαγνητίτης. Μέχρι τώρα, πιστευόταν ότι ήταν πολύ σπάνιο σε δείγματα σεληνιακού εδάφους.
Η παρουσία αυτού του ορυκτού στον ρεγόλιθο επέτρεψε στους ερευνητές να βρουν το κλειδί για την επίλυση ενός μακροχρόνιου μυστηρίου. Για περισσότερο από μισό αιώνα, οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να εξηγήσουν αξιόπιστα τη φύση των μυστηριωδών μαγνητικών ανωμαλιών που καταγράφηκαν στο σεληνιακό φλοιό. Η νέα μελέτη έδωσε μια καλύτερη κατανόηση του σχηματισμού και της κατανομής του μαγνητίτη στη Σελήνη. Αυτός ο μηχανισμός παρείχε μια μάλλον απλή εξήγηση για τη φύση των μαγνητικών ανωμαλιών.
Οι ερευνητές εξηγούν ότι ο μαγνητίτης είναι ουσιαστικά ένα εξαιρετικά μαγνητισμένο σιδηρομετάλλευμα. Σε αυτή την περίπτωση, βρέθηκε σε υπομικροσκοπικούς σφαιρικούς κόκκους θειούχου σιδήρου. Μοιάζουν με λιωμένες σταγόνες. Αυτό υποδηλώνει ότι αυτές οι σταγόνες σχηματίστηκαν ως αποτέλεσμα ισχυρών κρούσεων στη σεληνιακή επιφάνεια.
Ως αποτέλεσμα, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο μαγνητίτης σχηματίστηκε κατά τον βομβαρδισμό της σελήνης από αστεροειδείς. Προηγουμένως, ως μέρος άλλων μελετών, διαπιστώθηκε ότι στα πρώτα στάδια της ύπαρξής της, η Σελήνη χτυπιόταν τακτικά από κοσμικά σώματα. Αυτό σημαίνει ότι ο μαγνητίτης θα μπορούσε να είναι ευρέως κατανεμημένος στο λεπτό στρώμα του ρεγολίθου που καλύπτει τη σεληνιακή επιφάνεια.
Οι ερευνητές έθεσαν τα δεδομένα που ελήφθησαν στη βάση ενός μοντέλου υπολογιστή. Οι προσομοιώσεις που έγιναν έδειξαν ότι ο σεληνιακός ρεγόλιθος είναι εξαιρετικά μειωμένος, δηλαδή είναι κορεσμένος με ηλεκτρόνια λόγω της επίδρασης του ηλιακού ανέμου. Αυτή η κατάσταση δυσκολεύει τον σίδηρο να συνδυαστεί με το οξυγόνο για να σχηματίσει μεταλλεύματα. Από αυτή την άποψη, η Σελήνη διαφέρει σημαντικά από τη Γη. Ο πλανήτης μας προστατεύεται από τις ισχυρές επιδράσεις του ηλιακού ανέμου από την ατμόσφαιρα. Ως αποτέλεσμα, το έδαφος της γης δεν υποφέρει από περίσσεια ηλεκτρονίων, γεγονός που συμβάλλει στην εμφάνιση σιδηρομεταλλεύματος.
Στη Σελήνη, μια νέα μελέτη έδειξε, μικροσκοπικοί κόκκοι μαγνητίτη σχηματίστηκαν κάτω από τις συνθήκες υψηλής πίεσης και υψηλής θερμοκρασίας που είναι δυνατές κατά την πρόσκρουση στην επιφάνεια. Κατά τη διάρκεια τέτοιων κρούσεων, συνέβη μια αντίδραση φάσης, όταν ο ρεγόλιθος έλιωσε, μετατράπηκε σε ένα αέριο μείγμα, το οποίο αναμίχθηκε με τα λιωμένα σωματίδια του αστεροειδούς. Τότε όλα αυτά κατακάθισαν στην επιφάνεια και πάγωσαν. Ο μαγνητίτης κατανεμήθηκε στην επιφάνεια στις ζώνες πρόσκρουσης. Η παρουσία του στον ρεγόλιθο εξηγεί τις μυστηριώδεις μαγνητικές ανωμαλίες του σεληνιακού φλοιού σε ορισμένα σημεία.
Όπως γράφουν οι ερευνητές, «Η μανία αυτών των συγκρούσεων θα μπορούσε να είχε μετατρέψει τα υλικά σε υπομικροσκοπικό μαγνητίτη, καθιστώντας τα μια σημαντική πηγή σιδηρομαγνητικού υλικού στη σεληνιακή επιφάνεια». Με άλλα λόγια, μαγνητικές ανωμαλίες συμβαίνουν εκεί όπου οι πιο ισχυρές κρούσεις αστεροειδών στη σεληνιακή επιφάνεια συνέβησαν στην αρχαιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου