Ούτε ο Σουλτάνος δεν σοφίστηκε τέτοια επίθεση κατά της Εκκλησίας

Ούτε ο Σουλτάνος δεν σοφίστηκε τέτοια επίθεση κατά της Εκκλησίας !

Ενώ και οι Οθωμανοί κατακτητές, παρά τις τρομακτικές σφαγές και απαλλοτριώσεις περιουσιών που διέπραξαν, σεβάστηκαν με ειδική νομοθεσία περιουσίες Ορθοδόξων Εκκλησιών και τις αναγνώριζαν ως "βακούφια" (αφιερωμένες στο Θεό) , οι "ημέτεροι" ζητούν τώρα υποχρεωτική δέσμευση των ρευστών της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως ΝΠΔΔ, στην Τράπεζα της Ελλάδος και την ουσιαστική πτώχευση της Εκκλησίας !

Πιθανότατα να είναι και τέχνασμα που επιχειρεί να προκαλέσει ρήξη μεταξύ Εκκλησίας και Κράτους, δηλαδή η Εκκλησία να εξωθηθεί στην απόφαση να γίνει Νομ.Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου προκειμένου να απαλλαγεί από κίνδυνο αυτό.

Οι περιστάσεις δείχνουν ότι πρέπει να μείνει η Εκκλησία σταθερή και ακλόνητη, διότι οι Κυβερνήσεις εναλλάσσονται, ενώ το Σώμα του Χριστού όχι.

Για του λόγου το αληθές και για να συγκρίνουμε τη συμπεριφορά ημεδαπών - που είναι ακόμη χειρότερη από των κατακτητών - παραθέτουμε απόσπασμα μίας εκ των πολλών αποφάσεων του Αρείου Πάγου που περιγράφουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς στην Τουρκοκρατία. Μετά το απόσπασμα παραθέτουμε και την είδηση.

Αριθμός 1298/2007
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα

Επειδή, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 122 του νόμου "περί γαιών" της 7 Ραμαζάν 1274 (1858), στις μοναστηριακές γαίες ανήκαν, κατά μεν την παραγρ. 1 αυτού, οι ανέκαθεν προσαρτημένες στις Ι. Μονές με πλήρη δικαιώματα κυριότητας, αρκεί η "προσάρτησή" τους αυτή να ήταν καταχωρημένη με αντίστοιχη εγγραφή στο αυτοκρατορικό οθωμανικό κτηματολόγιο (defterhane), που αποτελούσε συστατικό τύπο της επικαλούμενης κυριότητας,

οπότε δεν εξουσιάζονταν με τίτλο (ταπί) ούτε υπήρχε δυνατότητα αυτές να αγορασθούν ή να πωληθούν και γι αυτές δεν ίσχυαν, ούτε εφαρμόζονταν, οι κοινές διατάξεις του οθωμανικού νόμου περί Γαιών, κατά δε την παραγρ. 2, οι κοινές δημόσιες γαίες, οι οποίες αποτελούσαν και αυτές "προσαρτήματα" των Ι. Μονών, εξουσιάζονταν με τίτλο (ταπί) όχι απ΄ευθείας στο όνομα της Μονής, αλλά με το όνομα του Μοναχού, εξακολουθούσαν δε να υπάγονται στην ίδια κατηγορία των δημόσιων γαιών του άρθρου 3 του οθνπΓαιών (arazi-i emiriye), εφαρμόζονταν δε σ΄αυτές οι διατάξεις οι σχετικές με την εξουσίασή τους με τίτλο (ταπί) οθωμανικού νόμου περί Γαιών .

Περαιτέρω, κατά το άρθρο 4 παρ.1 του ίδιου νόμου, στις αφιερωμένες (βακουφικές) γαίες, ανήκαν, εκτός των άλλων, και οι αληθώς ιδιόκτητες γαίες (γνήσια βακούφια), οι οποίες είχαν αφιερωθεί σύμφωνα με τον ιερό νόμο, η δε ιδιοκτησία και τα λοιπά δικαιώματά τους ανήκαν στο αφιέρωμα.

Επ΄ αυτών δεν εφαρμόζονταν οι διατάξεις του πολιτικού νόμου, αλλά η αποκλειστική κυριότητα και λοιπή διαχείριση διέπονταν από τις διατάξεις και τους όρους του αφιερωτή. Για την ίδρυση ενός γνησίου βακουφίου, απαιτείτο, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 12, 35, 41 του νόμου περί Βακουφίων της 19ης Τζεμαζήλ -Αχίρ 1280 (1862), του άρθρου 1 των οδηγιών " περί της ενεργείας των αναγκαίων πράξεων επί των υπό του Ντεφτερχανέ εκδιδομένων τίτλων των εν Κωνσταντινουπόλει και εν ταις επαρχίαις κειμένων εστεγασμένων και προσοδοφόρων βακουφίων" της 23ης Μαρτίου 1292 (1876) και τις Οδηγίες του Υπουργείου κτηματολογίου της 7ης Σαφέρ 1308 (1890), η έκδοση ιεροδικαστικής αποφάσεως, βάσει της οποίας ο ιερονομικός κρατικός σύμβουλος (σεϊχουλισλάμης) εξέδιδε γνωμοδότηση (φετφά) που μεταγραφόταν σε ειδικά κτηματολογικά βιβλία ως ιδρυτικός τίτλος του βακουφίου, χωρίς να εκδίδει τίτλο στο όνομα του βακουφίου, διότι ο οθωμανικός νόμος αγνοούσε τη νομική προσωπικότητα του αφιερώματος, τη διεύθυνση και διεξαγωγή των υποθέσεων του οποίου είχε ο οριζόμενος με το αφιερωτήριο ή διοριζόμενος από το δικαστή έφορος (μουτεβελή).

Οι ανωτέρω περί γαιών διατάξεις της τουρκικής νομοθεσίας ρητώς αναγνωρίσθηκαν από την ελληνική Πολιτεία και διατηρήθηκαν σε ισχύ στις νέες χώρες, οι οποίες διατελούσαν τέως υπό τη κυριαρχία του οθωμανικού κράτους, με το άρθρο 2 του ν. 147/1914, όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 9 του ν. 262/1914.

Ενόψει δε του ότι το οθωμανικό δίκαιο αγνοούσε την έννοια του νομικού προσώπου, και επομένως, εκτός των άλλων, και οι Μονές δεν αναγνωρίζονταν ως υποκείμενα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, με το άρθρο 3 παρ. 6 του ν. 2508/1920 "περί εξακριβώσεως και διαχειρίσεως των περιουσιακών πόρων των εν τοις Νέαις Χώραις από Τουρκοκρατίας Χριστιανικών Κοινοτήτων" ορίστηκε ότι, τα ακίνητα των οποίων τη διαχείριση, ως πραγμάτων που ανήκουν σ΄αυτές είχαν, κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, οι αρχές και επιτροπές των ορθόδοξων κοινοτήτων ή των επί μέρους ιδρυμάτων που υπάγονται σ΄αυτές, στα οποία, όπως είναι φανερό περιλαμβάνονται και τα παντός είδους νομικά πρόσωπα, των οποίων ακινήτων τις προσόδους οι ανωτέρω αρχές, επιτροπές, ιδρύματα και νομικά πρόσωπα διέθεταν για την εξυπηρέτηση κάποιου από τους σκοπούς που μνημονεύονται στο νόμο αυτό, μεταξύ των οποίων και οι κοινωφελείς, αναγνωρίζονται ως περιουσίες τους που έχουν αποκτηθεί νομίμως, και αν ακόμη οι τίτλοι τους έχουν εκδοθεί στο όνομα ιδιωτών ή αν εμφιλοχωρεί κάποια ακυρότητα κτήσεως κατά τον οθωμανικό νόμο, είτε λόγω ελλείψεως ικανότητας προς κτήση από το αποκτών νομικό πρόσωπο, είτε λόγω του ανεπίδεκτου μεταβιβάσεως του ακινήτου με πράξη αιτία θανάτου, είτε για μη τήρηση των νόμιμων διατυπώσεων κατά την μεταβίβαση.

Με τη διάταξη αυτή έπαψε να υπάρχει εξ υπαρχής η ανικανότητα των εν γένει χριστιανικών καθιδρυμάτων, επομένως και των νομικών προσώπων, να αποκτήσουν κυριότητα, η οποία υπήρχε στο παρελθόν σύμφωνα με το καθεστώς το οποίο ίσχυε επί τουρκοκρατίας (ανυπαρξία νομικών προσώπων), η κτήση, όμως, αυτή της κυριότητας από τα πιο πάνω ιδρύματα και νομικά πρόσωπα δεν επερχόταν αμέσως από το νόμο, αλλά, όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 3 παρ. 1 εδ. β' και 6, 11 παρ. 1, 14 παρ. 1, 15 παρ. 1, 16, 19 παρ. 1 και 2 και 21 παρ. 1 του νόμου αυτού, μετά την τήρηση των διατυπώσεων που αναφέρονται στο νόμο αυτό και την, μετά από τη νόμιμη συλλογή και εξακρίβωση των αναγκαίων στοιχείων, αναγνώρισή της με απόφαση των αρμοδίων κατά τη διάταξη του άρθρου 11 επιτροπών (ΟλΑΠ 1741/1980).

_____________________________________________________________________________________________

http://orthodox-watch.blogspot.com/2011/05/blog-post_01.html :

ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟ ΤΟΥ 1950! ΔΕΣΜΕΥΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΕΝΟΡΙΩΝ ,ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ

Ανάστατοι όλοι οι Μητροπολίτες . Συγκαλείται εκτάκτως η Ιεραρχία.

Σε αναβρασμό είναι η εκκλησία μετά το τελεσίγραφο να μεταφερθούν όλοι οι λογαριασμοί που έχουν ενορίες, μοναστήρια και εκκλησιαστικά ιδρύματα σε ιδιωτικές τράπεζες στην Τράπεζα της Ελλάδος, με την ενεργοποίηση αναγκαστικού νόμου του 1950!

Πρόκειται ουσιαστικά για δέσμευση, αφού πλέον θα τα διαχειρίζεται η Τράπεζα της Ελλάδος .

Οι Μητροπολίτες έχουν ξεσηκωθεί και όλοι είναι μια γροθιά και θεωρούν casus belli την ενέργεια αυτή της κυβέρνησης, διότι ασφαλώς ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος δεν κινήθηκε απο μόνος του (θα του το ζήτησε ο υπουργός Οικονομικών που ψάχνει αγωνιωδώς για κανένα ευρώ).

Έτσι με έναν νόμο που ψηφίστηκε πριν 60 χρόνια (!) ζητείται απο την εκκλησία να μεταφέρει μέχρι το τέλος του χρόνου σε συγκεκριμένο λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος ακόμη και το ευρώ που ρίχνει ο κόσμος στο παγκάρι για το κερί!

Για την "εξυπηρέτηση" που θα κάνουν οι Ενορίες, τα Μοναστήρια, οι Μητροπόλεις και τα εκκλησιαστικά ιδρύματα θα παίρνουν ... ομόλογα του Δημοσίου και έναν τόκο - ψίχουλα, που δεν θα είναι ο τρέχων τόκος.Τους δίνουν - παλι καλά- το δικαίωμα να κρατούν τα χρήματα που χρειάζονται για το ρεύμα, την αγορά κεριών και τους μισθούς των νεωκόρων.Μόνο τα απολύτως απαραίτητα δηλαδή, για να λένε πως τους επιτρέπουν να λειτουργούν.

Ούτε φιλανθρωπίες , ούτε κοινωνικά έργα.Και βεβαίως κανένας λόγος για ...αναστηλώσεις ναών και καμπαναριών,ούτε να βάλουν ένα κεραμίδι...

Το πρόβλημα είναι τεράστιο και οι πιέσεις που ασκούνται τους τελευταίους έξι μήνες στην Ιεραρχία είναι ασφυκτικές.

Γι αυτό και η απαίτηση της δέσμευσης των καταθέσεων, των ΝΠΔΔ είναι το μέγα, το καίριο θέμα που θα προταχθεί απο την Εκκλησία στην συνάντηση που θα έχουν ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και οι Συνοδικοί Μητροπολίτες με τον Πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου.

Απο το φθινόπωρο είχαν ξεκινήσει οι πιέσεις στην Εκκλησία για να μεταφέρουν οι Ενορίες , τα Μοναστήρια και τα ιδρύματα τις καταθέσεις τους στην Τράπεζα της Ελλάδος, που ουσιαστικά αποτελεί δέσμευση. Αυτό ήταν και ο λόγος που αναγκάστηκαν στην τελευταία συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου να ζητήσουν επιτακτικά το ραντεβού με τον Γ. Παπανδρέου, προκειμένου να θέσουν τις αντιρρήσεις τους και να πάρει θέση ο πρωθυπουργός.

Θα καταρρεύσει το φιλανθρωπικό έργο

Όλα ξεκίνησαν τον περασμένο Οκτώβριο, όταν έφτασε σε όλα τα εκκλησιαστικά ΝΠΔΔ, δηλαδή τις Ενορίες, τις Μητροπόλεις, τις Μονές και τα εκκλησιαστικά ιδρύματα, μια επιστολή της Marfin Egnatia Bank.

Στην επιστολή γινόταν γνωστό πως όλα τα διαθέσιμα χρήματα τω ΝΠΔΔ της Εκκλησίας θα μεταφέρονταν κάθε 15 και 30 του μήνα σε συγκεκριμένο λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος, σε εφαρμογή του άρθρου 5 του αναγκαστικού νόμου 1611/1950.

Τι λεει αυτός ο νόμος;

Πως η ΤτΕ έχει το "δικαίωμα" να δεσμεύει τους λογαριασμούς των ΝΠΔΔ (και της Εκκλησίας) και εκείνα να μπορούν να κρατούν μόνο όσα -αποδεδειγμένα- απαιιτούνται για λειτουργικά τους έξοδα.Ψίχουλα δηλαδή και μόνο για τα άκρως απαραίτητα.Ούτε για συσσίτια, ούτε για οικονομικά βοηθήματα του λαού, που κάθε μέρα οι ανάγκες του γιγαντώνονται και το ηθικό του κατακρημνίζεται και βλέπει ως τελευταίο αποκούμπι του την Εκκλησία.

Ακολούθησαν ανάλογες επιστολές της ATEbank και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. που γνωστοποιούσαν την ίδια απαίτηση για λογαρισμό της Τράπεζας της Ελλάδος.

Η Νομική Υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος απάντησε με επιστολή της στις 4 Φεβρουαρίου στη Τράπεζα της Ελλάδος.

Τόνιζε πως δεν μπορεί να εφαρμοστεί στα εκκλησιατικά ΝΠΔΔ ο συγκεκριμένος νόμος του 1950, καθώς δεν επιχορηγούνται απο τον κρατικό προϋπολογισμό , δεν διαχειρίζονται κρατική περιουσία και είναι νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που αυτοχρηματοδοτούνται και πραγματοποιούν κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο.Στην επιστολή τους αναφέρουν πως ανάλογη ερμηνεία είχε δοθεί και απο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, για παλαιότερες υποθέσεις που είχαν εκδικαστεί και αφορούσαν μοναστηριακές περιουσίες, τονίζοντας πως η Εκκλησία είναι, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, αυτοδιοικούμενη και ο Επίσκοπος μόνος αρμόδιος για τα οικονομικά της θέματα.

Στις 9 Μαρτίου ο κ. Προβόπουλος απέρριψε τις αιτιάσεις της Εκκλησίας λέγοντας πως και τα εκκλησιαστικά ΝΠΔΔ εμπίπτουν στο "ρυθμιστικό πεδίο του αναγκαστικού νόμου".

Σύμφωνα με την άποψη που εξέφρασε το Νομικό Συμβούλιο της ΤτΕ, "η μεταφορά στη ΤτΕ των διαθεσίμων κεφαλαίων της Εκκλησίας και των ΝΠΔΔ που την απαρτίζουν είναι υπο το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο υποχρεωτική" (!),όπως καταγράφεται στα πρακτικά της συνεδριάσεως στις 16 και 21/2/2011.

Άφηνε μόνο ένα χρονικό περιθώριο στην Εκκλησία, να συμμορφωθεί στην εφαρμογή του νόμου μέχρι το τέλος του χρόνου!Δηλαδή μέσα στους επόμενους 6- 7 μήνες θα πρέπει κάθε Ενορία , Μοναστήρι, Μητρόπολη και εκκλησιαστικό ίδρυμα να παραδώσει μέχρι και το τελευταίο του ευρώ στη ΤτΕ, που θα κάνει την χρηστή διαχείριση έναντι ...πινακίου φακής και ενός τόκου που θα καθορίζεται μονόπλευρα κατα το δοκούν!

Στο Νομικό Συμβούλιο της ΤτΕ μετέχουν οι καθηγητές Ιωαν.Καράκωστας (πρόεδρος) και Ε. Περράκης , Ν. Αλιβιζάτος, Δ. Τζουγανάτος, και ο διευθυντής Π. Αδαμόπουλος (μέλη).Γραμματέας ήταν ο δικηγόρος Θ. Κοντοβαζαινίτης και εισηγήτρια η δικηγόρος Δ. Δεληπέτρου.

Συγκαλείται η Ιεραρχία

Η εφαρμογή του νόμου 1611/1950 αποτελεί "κόκκινο πανί" για την Ιεραρχία.Οι Μητροπολίτες είναι αναστατωμένοι αλλά και έτοιμοι να συγκρουστούν μέχρι τέλους αν εφαρμοστεί η δέσμευση τω διαθεσίμων κεφαλαίων που έχουν στα ταμεία τους οι Ενορίες, τα Μοναστήρια καιοι Μητροπόλεις.Και αυτό θα θέσουν ως προτεραιότητα στη συζήτηση που θα έχουν ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος καιοι Μητροπολίτες Ελασσόνος, Σάμου, Καισαριανής και Ν. Σμύρνης με τον Γ. Παπανδρέου.

Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή για την Εκκλησία - που κατ΄άλλους είναι και το πρώτο σημαντικό βήμα για τον χωρισμό Εκκλησίας απο την Πολιτεία - όλοι οι Ιεράρχες είναι ενωμένοι.Απο κοινού μελετούν κάθε πιθανή λύση και τις απαντήσεις που πρέπει να δώσουν αν επιμείνει η κυβέρνηση στον νόμο θα τις αποφασίσουν στην προγραμματισμένη συνεδρίαση της (μεγάλης) Συνόδου της Ιεραρχίας πουθα γίνει στα μέσα Μαϊου, όπου όμως θα κυριαρχήσει η τελεσιγραφική απαίτηση για την ,στην ουσία, δέσμευση των καταθέσεών τους.

Θα τεθούν και οι δυσκολίες που θα προκύψουν απο τη εφαρμογή του νόμου, που θα δώσει την χαριστική βολή στην Εκκλησία.Γιατί δεν πρόκειται μόνο για τις κατθέσεις των Μητροπόλεων και των κεντρικών ταμείων της Εκκλησίας ( που δεν ξεπερνούν τα 50 εκατομ.) που θα μπουν υποχρεωτικά στον λογαρισμό της ΤτΕ.

Με αυτά άλλωστε δεν λύνεται κανένα πρόβλημα, αφού το ποσόν είναι σταγόνα στον ωκεανό, μπροστά στα χρέη της χώρας.Πρόκειται και για τα χρήματα που έχει η κάθε Ενορία στην "άκρη" προεκιμένου να κάνει το φιλανθρωπικό της έργον να δίνει ένα βοήθημα ή κάνει μια αναστήλωση.Όλα αυτά ματαιώνονται και τα χρήματα θα τα διαχειρίζονται κατά το δοκούν κάποια "κέντρα εξουσίας".Όπως έγινε κάποτε και με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων που "επενδύθηκαν" στο χρηματιστήριο και σε ομόλογα με τα γνωστά αποτελέσματα...

tideon