ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΕΧΝΟΥΡΓΕ

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟΚΛΙΠ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΙΝΚ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ (ΧΩΡΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΣΠΟΝΣΟΡΕΣ) ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΟΛΗ ΤΗ ΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ.ΑΝ ΟΝΤΩΣ ΤΟ ΝΟΙΩΘΕΤΕ ΕΛΠΙΖΩ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ.ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ.

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ

ΤΕΧΝΟΥΡΓΟΣ/ΧΙΛΙΕΣ ΦΩΝΕΣ

γνωριζόμαστε με μια ματια στα ματια περπατήσαμε σε αλλα

μονοπάτια απ αυτούς δεν με νοιάζουνε τα υλικά αγαθά τους μ ακους

να ακους αληθινούς ηχους όπως αυτούς με στίχους λεπίδες ύψους

ουρανοξύστη με πιστη που τους απιστους πίσω θα αφήσει και οποιος

θέλει να μιλήσει ας μιλήσει έχω βρει τη λύση που θα διαλύσει ψέμμα

και την κρίση που μας φτιάξανε για να διδάξουνε τα σκοτεινά τους

σχέδια στις νέες γενιές είναι έγκλημα από αμέλεια η από δόλο

όπως και να χει το μυαλό μου ξεχωρίζει γιατί βγήκε απ το δρόμο ωμο

το στυλ φορτώνω στον ωμο μου και πυροδοτώ το λόγο με συγκέντωση

απόλυτη στο στόχο να ανοίξω τα ματια στο όχλο που τυφλά περπατάει και

ανεβαίνει το λόφο δίχως να κοιτάει δίχως να έχει ένα λόγο βάλε το μυαλό σου

να σκεφτεί ώρες τον τρόπο με γνωρίζεις αν βλέπεις κάτι στα λόγια μου ότι νοιώθω

έχω πόθο να λέω αλήθειες κόντρα σε κάθε ραψωδό αδερφό μου νόθο

δίνω πόνο εκπροσωπώ το αληθινό και ότι αρχίζεις τελειώνω γιατί δηλώνω πως χώνω όχι για μόδα

αλλα για να ξυπνήσω μυαλά απ τον τυφώνα που σαρώνει την αστική μάζα

εδώ και χρονια με σκοτεινά κόλπα λέξη σα φλόγα που δεν σβήνει μέσα από

το rap καμίνι νοητική παρέλαση μέσα στη λήθη που σε τραβάει στον πάτο σαν

τη δίνη και ποιος όρθιος θα μείνει κενή κάθε ανθρώπινη μνήμη ώστε να σβήνει

ότι δεν θέλουν να θυμάται από το παρελθόν και εσύ θα γίνεις προϊόν σαν τα αλλα

robot φωνές χιλιάδες πάνε κόντρα σε ένα σάπιο ντεκόρ με το μικρόφωνο στο on δηλώνω πάντα παρών

γνωριζόμαστε με μια ματια όσοι μοιάζουμε

γνωριζόμαστε γιατί ποτε δεν αλλάζουμε

γνωριζόμαστε και ας μη μιλήσαμε ποτε

γνωριζόμαστε γιατί το μυαλό μας κοιτάει τυφλέ

έχω τα ματια μου ανοιχτά όπου κι αν περπατάω

είδα τόσα πολλά που μονος μου παραμιλάω πετάω στις σκέψεις

μου ψιλά νοιώσε τις λέξεις μου κιλά χαρτιά από μικρά

παιδιά γεμίσαμε μέσα στο rap μεγαλώσαμε πια μα ακόμα

γράφω ακόμα δρόμος βγαίνει απ το στόμα κάθε εικόνα

περιγράφω την πραγματικότητα και μοιάζω

με ζωγράφο κλασσικό αστικό χτύπημα μηνύματα μοιράζω

υποσυνείδητα κόντρα στη συνομωσία που δεν

είναι θεωρία το μυαλό μου γυρνάει κι ας μην πήρα παιδιά απ τα σχολεια στην ελλάδα

γράφω ρίμες ντόπες πάντα και αυτή η γαμημένη ζαλάδα μες το μυαλό μου

πάντα όταν ξυπνάω άλλη μια μέρα περνάει γερνάω μαθαίνω πονάω

κι όμως προχωράω

δεν πεθαίνει η έμπνευση ανέλκυση

πραγμάτων από το βυθό μυαλό σε λαβυρινθους πτωμάτων

πρέπει να βγω από εδώ έτσι το βλέπω οποτε γράφω και απέξω από

κάθε μαζική εκδήλωση η τέχνη μου πάντα σε ύφεση αντίδραση

με δράση μοιάζει ίωση κολλητική δεν υπηρέτησα ποτε καμια πολιτική

είμαι περήφανος για αυτή την αγωγή που πήρα από οικογένεια δασκάλων

σε μετερίζι άλλων κύκλων