Δημοκρατίας, το ΑΚΕΛ (επι)ζητούσε την έντονη καταδίκη τους. Το σαφή διαχωρισμό της (σώφρονας) «ελληνοκυπριακής δεξιάς» από τους αλήτες με την ντουντούκα. Μια πολιτική παρέμβαση στη ζούγκλα των γηπέδων. Όταν όμως ανοίξεις λογαριασμούς με την εξέδρα, οφείλεις να (παρ)ακολουθείς. Να καταδικάσεις με την ίδια ευαισθησία, να επιμείνεις με την ίδια ένταση, (και) όταν οπαδοί της Ομόνοιας γιουχάρουν τον Εθνικό Ύμνο στον προχθεσινό τελικό. Η πρώτη καταδίκη προϋποθέτει (ότι θα ακολουθήσει) δεύτερη. Με την υποσημείωση ότι αν σήμερα έχουμε «θεσμούς», κάποιοι πέθαναν τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο.ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 20/05/2011
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου