Μόνο με την κήρυξη της ΑΟΖ, τα spreads την επόμενη μέρα θα πέσουν κατά 300 μονάδες.
Η Υπουργός Παιδείας (σύμφωνα με το δημοσίευμα) εδώ και 2 μήνες δεν έχει απαντήσει στη πρόταση του, να καλύψει ο ίδιος τα λειτουργικά έξοδα της βιβλιοθήκης στα Πομακοχώρια, ώστε να μην κλείσει…
Όλοι οι πρωθυπουργοί, από το 1982 μέχρι σήμερα, φοβούνται να μιλήσουν για την ΑΟΖ, παρόλο που αποτελεί
αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας μετά την υπογραφή του Δικαίου της θάλασσας, τόνισε σε τηλεοπτική εκπομπή ο γνωστός μεγάλο κατασκευαστής Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, που οι ευαισθησίες του αλλά και οι αγωνίες του είναι γνωστότατες για τα εθνικά θέματα.
Όπως επίσης είναι σημαντική η προσφορά του στην επίλυση προβλημάτων στη Θράκη. Η έκδοση του πομακικού λεξικού, όπως και η κάλυψη των λειτουργικών εξόδων για να μην κλείσει η βιβλιοθήκη στα Πομακοχώρια (πρόθεση για την οποία ενημέρωσε την υπουργό Παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπούλου εδώ και δύο μήνες αλλά απάντηση ακόμη δεν πήρε…) είναι ένα μικρό μέρος των πρωτοβουλιών του κ. Εμφιετζόγλου.
Είναι εθνικό χρέος να κηρύξουμε τώρα (χθες, λέει χαρακτηριστικά) την ΑΟΖ και όσο καθυστερεί η κυβέρνηση να πάρει την απόφαση, αυτό αποτελεί εθνικό έγκλημα, επισημαίνει ο κ. Εμφιετζόγλου.
Συγκεκριμένα, σε συζήτηση με τον καθηγητή κ. Βασίλη Φίλια, στον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky, ο κ. Εμφιετζόγλου τόνισε τα εξής:
“Σύμφωνα με το Δίκαιο της θάλασσας, το οποίο υπογράφτηκε το 1982, δηλαδή έχουμε 27 χρόνια από τότε που έχει υπογραφεί αυτό το Δίκαιο της θάλασσας, κάθε χώρα έχει δικαίωμα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης από τα παράλια της μέχρι 200 μίλια. Κάθε νησί έχει την ίδια οικονομική ζώνη των 200 μιλίων από τα παράλια της. Και σε περίπτωση κατά την οποίαν δύο χωρών οι οικονομικές αποκλειστικές ζώνες συμπίπτουν, τότε υπάρχει μέση γραμμή. Αυτό είναι το Δίκαιο της θάλασσας από το 1962, και διερωτάται ένας απλός άνθρωπος: Καλά, από το ’82 γιατί τόσες ελληνικές κυβερνήσεις δεν το χρησιμοποίησαν; Γιατί δεν κήρυξαν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη τόσες ελληνικές κυβερνήσεις;
Δυστυχώς δεν κήρυξαν. Παρόλο που έχουν κηρύξει ένα σωρό χώρες. Παρόλο που το Δίκαιο της θάλασσας είναι σαφέστατο. Παρόλο που δεν χρειάζεται να συμφωνήσει κανένας άλλος.
Παρά ταύτα, τόσο ο Ανδρέας Παπανδρέου, όσο ο Μητσοτάκης, όσο ο Σημίτης, όσο ο Κώστας Καραμανλής, όσο και ο Γιώργος Παπανδρέου φοβούνται να μιλήσουν για την ΑΟΖ. Σαν το διάολο το λιβάνι. Γιατί;
Φοβούνται τους Τούρκους; Να το αναλύσουμε και αυτό. Πρώτα απ’ όλα να μας πούνε αν φοβούνται. Διότι όποιος φοβάται, αυτός χάνει.
Η συνολική ΑΟΖ σε έκταση είναι τριπλάσια του χερσαίου ελληνικού χώρου και εκτείνεται από τους Οθωνούς και την Ερεικούσα βόρεια της Κέρκυρας, μέχρι 120 μίλια νότια της Γαύδου, και συνδέεται με την κυπριακή ΑΟΖ.
Και συνδέεται με τη κυπριακή ΑΟΖ διότι υπάρχει το αυτό το σύμπλεγμα των νησιών του Καστελλορίζου, Μεγίστη, Στρογγύλη, η οποία δίδει τη δυνατότητα να επεκταθεί η ελληνική ΑΟΖ και να συνδεθεί με την κυπριακή ΑΟΖ.
Στο Αιγαίο, για να λύσουμε μια και καλή τις διάφορες παρερμηνείες, η ελληνική ΑΟΖ αντιστοιχεί ουσιαστικά με το FIR των Αθηνών, ήτοι, με λίγα λόγια, όλο το Αιγαίο είναι ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Δεν υπάρχει θέμα πλέον ούτε υφαλοκρηπίδας, ούτε casus belli, ούτε τίποτε. Είναι σύμφωνα με το Δίκαιο της θάλασσας όλο το Αιγαίο και η μισή Ανατολική Μεσόγειος μέχρι τα μέσα με την Κύπρο ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Αντιλαμβάνεστε τη γεωστρατηγική σημασία της Ελλάδος με την εν λόγω οικονομική ζώνη. Τετραπλάσια επιφάνεια στο πιο κρίσιμο σημείο του πλανήτη μας, τη Μεσόγειο, που αυτές τις μέρες βλέπουμε πόσο πιο σημαντικό γίνεται με τις κοσμογονικές αλλαγές στον Αραβικό κόσμο και τι σημασία στρατηγική αποκτά μια χώρα που έχει μια τέτοια οικονομική αποκλειστική ζώνη.
Ως προς την οικονομική πλευρά, σ’ αυτήν την περιοχή της ελληνικής Αποκλειστικής Ζώνης υπάρχουν κοιτάσματα τουλάχιστον 5 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Συν πετρέλαιο, συν διάφορα άλλα ορυκτά.
Ακόμα, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μπορεί να έχεις το δικαίωμα να ψαρεύεις μόνον εσύ. Μιλάμε δηλαδή για τεράστιο πλούτο. Τον κατάλαβαν πλέον και οι Ευρωπαίοι και γι’ αυτό βλέπουμε τον Μεντβέντεφ και τη Μέρκελ στην Κύπρο. Ποιος λογάριαζε τη Κύπρο προηγουμένως; Τώρα η Κύπρος αρχίζει γεωτρήσεις στο οικόπεδο 12 και σε λίγο θα έχει το δικό της φυσικό αέριο. Και βέβαια, όλη αυτή π περιοχή μπορεί να δημιουργήσει έναν αγωγό, να πιάσει όλο το φυσικό αέριο αυτό και να το μετάφερα στην Ευρώπη.
Το φυσικό αέριο στην περιοχή της λεκάνης του Ηροδότου μόνο αντιστοιχεί σε 30 χρόνια το φυσικό αέριο που θέλει η Ευρώπη. Αυτά είναι τα ελάχιστα τα οποία έχουν βρει τώρα με τις λίγες έρευνες που έχουν γίνει. Η πραγματικότητα είναι ακόμα καλύτερη και εμείς τι κάνουμε; Εμείς δεν τολμούμε να ανακηρύξουμε ΑΟΖ γιατί φοβόμαστε τους Τούρκους.
Στην Κύπρο, που έχει τους Τούρκους στα 1.000 μέτρα από το Προεδρικό Μέγαρο, υπήρξε ένας πατριώτης, ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος, που είπε, εγώ δεν υποχωρώ, εγώ δεν φοβάμαι, και κήρυξε την ΑΟΖ και το ’15 η Κύπρος θα έχει δικό της φυσικό αέριο και θα εξάγει στην Ευρώπη από τη μονάδα υγροποίησης στο Βασιλικό.
Αυτές είναι εθνικές πολιτικές. Αυτό πρέπει να κάνει η πατρίδα μας και καλώ τον σημερινό κυβερνήτη να κάνει το καθήκον του για την πατρίδα, να κηρύξει την AOZ χθες.
Είναι εθνικό χρέος. Είναι μεγάλη ευθύνη αν δεν την κηρύξει. Διότι σκεφτείτε, αν τη κηρύξει αύριο η Τουρκία. Ήδη, μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν πληροφορίες για κήρυξη ζώνης μεταξύ τουρκοκυπριακής περιοχής και της Τουρκίας.
Τα σημάδια είναι εμφανή. Οποιαδήποτε καθυστέρηση στην κήρυξη ΑΟΖ είναι εθνικό έγκλημα. Όλα τα κόμματα στη Βουλή συμφωνούν. Είναι απόλυτη εθνική ανάγκη. Και μόνο με την κήρυξη της ΑΟΖ σας διαβεβαιώνω ότι την επόμενη μέρα θα πέσουν τα spread κατά 300 μονάδες, γιατί όλος ο κόσμος θα αντιληφθεί τι δυνατότητες έχει αυτή η χώρα.
Η χώρα έχει δυνατότητες. Ηγέτες δεν έχει. Και αυτή είναι π ευθύνη του Ηγέτη. Και να θυμίσω άλλη μια φορά, ότι ο λαός ακολουθεί τον Ηγέτη που είναι σωστός, τίμιος, είναι παλικάρι.
Όπως οι Κύπριοι ακολούθησαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Όπως οι Μακεδόνες ακολούθησαν τον Μέγα Αλέξανδρο όταν περνούσαν από την έρημο. Αυτή είναι η αξιοπιστία. Και τότε ο κόσμος όλος μαζί συστρατεύεται και νικάει, όπως νικήσαμε το ’40.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου