Εἶμαι ἐξ-ΟΡΓΙΣΜΕΝΗ κι ὄχι «ἀγανακτισμένη»!!!

Εἶναι μερικὰ χρόνια τώρα ποὺ μᾶς «πᾶνε» κάπου.

Εἶναι ὅμως καὶ μερικὰ χρόνια ποὺ κάτι ἄρχισε νὰ ξυπνᾶ μέσα στὴν κοινωνία μας. Κάτι μεγάλο, τρανό…. «Πρωτόγνωρο»!!! Τοὐλάχιστον γιὰ τὰ δεδομένα τοῦ γνωστοῦ «Ἑλλαδιστάν». Βιβλία, συζητήσεις, ὁμᾶδες, σκέψεις, τάσεις, ὀργανώσεις…. Κάτι πῆγε νὰ ξυπνήσῃ σὲ αὐτὸν τὸν τόπο… Κάτι ποὺ θὰ πέταγε τὴν ἐνδυμασία τοῦ ῥαγιᾶ καὶ θὰ μᾶς ἔντυνε ἐκ νέου μὲ τὴν ἐνδυμασία τοῦ Ἕλληνος!!!

Μεγάλα πράγματα!!! Μεγάλες στιγμές!!!

Δὲν εἶμαστε ὅμως μόνον ἐμεῖς οἱ ἁπλοῖ θνητοὶ ποὺ τὸ «αἰσθανθήκαμε». Ἦταν κι ἄλλοι ποὺ τὸ «μυρίστηκαν»… Καὶ δὲν τοὺς ἄρεσε… Μία τέτοια ἐξέλιξις θὰ ὁδηγοῦσε στὸ νὰ χάσουν τὸν ἔλεγχο. Διότι ἕνας Ἕλλην ὡς ἐλεύθερος Ἕλλην, εἶναι μία πύλη γιὰ νὰ ἐλευθερωθοῦν ὅλοι οἱ λαοὶ τοῦ κόσμου. Κι αὐτὸ εἶναι κακό γιὰ κάποιους ποὺ τοὺς ἀρέσει νὰ ἐλέγχουν.

Τότε παρουσιάστηκαν «ἐθνοσωτῆρες», ἀφυπνιστές, διαφωτιστές, «διδάσκαλοι», καθοδηγητές, «ἐπανελληνιστές»…. Δυστυχῶς πλέον εἶναι ξεκάθαρος ὁ ῥόλος ποὺ ἔχουν παίξει. Μικροὶ καὶ μεγάλοι.

Σήμερα καλούμαστε νὰ σταθοῦμε, ἢ ὄχι, ὄρθιοι καὶ δυναμικοὶ ἐμπρός σὲ μίαν ἐπιλογή. Θὰ εἴμαστε ἐξ-ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ ἢ «ἀγανακτισμένοι»; Θὰ εἴμαστε αὐτοὶ ποὺ θὰ ἀπαιτήσουν νὰ ἀλλάξουν τὰ πάντα ἢ θὰ περιοριστοῦμε σὲ κάτι λίγα; Θὰ διεκδικήσουμε ὅσα μᾶς ἀνήκουν ἢ θὰ κάνουμε μεγάλες ἐκπτώσεις στὰ θέλω μας καὶ στὶς ἀνάγκες μας;

Στὸ Σύνταγμα καὶ σὲ κάθε μας πλατεία μαζεύτηκε κόσμος. Ἄνθρωποι «ἀγανακτισμένοι»… «Ἀγανακτισμένοι» ὅμως μόνον γιὰ ἕνα τμῆμα τῶν ὅσων ἀντιμετωπίζουμε αἰῶνες τώρα. «Ἀγανακτισμένοι μόνον γιὰ τὰ τοῦ μνημονίου κι ὄχι γιὰ τὴν κατάντια τῆς παιδείας ἢ τῶν συνόρων ἢ τοῦ ΛΑΘΡΟμεταναστευτικοῦ ἢ τὴν ἀνθελληνικὴ στάσι τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ ἢ τοῦ ῥουσφετιοῦ ἢ τῆς χειραγωγήσεώς μας ἢ τῆς δουλικῆς στάσεως κάθε κυβερνήσεως ἢ δεκάδων ἄλλων μεγαλυτέρων καὶ μικροτέρων ζητημάτων.

Γιατί γιὰ παράδειγμα νὰ «ἀγανακτήσω» μόνον γιὰ τὰ οἰκονομικὰ μέτρα κι ὄχι γιὰ τὴν συστηματικὴ κλοπὴ τοῦ ἐθνικοῦ μας πλούτου; Γιατί νὰ «ἀγανακτήσω» μόνον γιὰ τὸ ξεπούλημα τῆς ἐθνικῆς μας περιουσίας κι ὄχι γιὰ τὸ χάρισμα ἐλληνικῆς γῆς στοὺς ΛΑΘΡΟεποίκους; Γιατί νὰ «ἀγανακτήσω» μόνον γιὰ τὸ μνημόνιο κι ὄχι γιὰ τὸ ὅ,τι ΟΛΑ μας τὰ παιδιὰ βγαίνουν ἀγράμματα μετὰ ἀπό 12ετῆ σχολικὴ ἀποχαύνωσι; Γιατί νὰ «ἀγανακτήσω» μόνον γιὰ τὴν ἐκποίησι τῆς ΔΕΗ κι ὄχι γιὰ τὴν ἐκποίησι τῆς Θράκης; Γιατί νὰ «ἀγανακτήσω» μόνον γιὰ τὶς ἀσυνάρτητες κουβέντες τοῦ Παγκάλου κι ὄχι γιὰ τὸ σύνολο τῶν ἀσυναρτησιῶν ποὺ μὲ ταΐζουν τόσους αἰῶνες; Γιατί νὰ «ἀγανακτήσω» μόνον γιὰ τὸ σφίξιμο τοῦ ζωναριοῦ κι ὄχι γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ περιβάλλοντος, τὴν «πακετοποίησί» μας σὲ κλουβιά ποὺ τὰ ὀνόμασαν διαμερίσματα, τὴν σαρδελοποίησι μας σὲ «πόλεις» ὑπανθρωπίνου χαρακτῆρος καὶ τὴν ἀγελοποίησι μας σὲ ποσοστιαῖες μονᾶδες; Γιατί νὰ «ἀγανακτήσω» μόνον γιὰ τὸ μνημόνιο κι ὄχι γιὰ τὴν κάρτα τοῦ πολίτου, γιὰ τὰ συστήματα παρακολουθήσεως κάθε μου πράξεως, γιὰ τοὺς «κοριούς» ποὺ εἶναι σὲ κάθε μου βῆμα τοποθετημένοι καὶ γιὰ τὴν πλήρη καταγραφὴ κάθε μου κινήσεως ἀνὰ δευτερόλεπτο;

Ὑπάρχουν τόσα πολλά ποὺ μὲ ἐξ-ΟΡΓΙΖΟΥΝ ποὺ ἀδυνατῶ νὰ «ἀγανακτήσω» μόνον. Εἶμαι ἐξ-ΟΡΓΙΣΜΕΝΗ!!!!! Μὲ κάθε παράμετρο ποὺ ἀντικρύζω. Μὲ κάθε ματιά μου ἐξ-ΟΡΓΙΖΟΜΑΙ περισσότερο.

Θέλω τὴν ζωή μου πίσω. Καὶ τὴν θέλω ὁλόκληρη. Δίχως ἡμίμετρα. Δίχως ἐκπτώσεις. Θέλω νὰ περπατῶ τὸ βράδυ στὴν πλατεία τῆς πόλεώς μου δίχως τὸν φόβο τοῦ βιασμοῦ ἢ τῆς κλοπῆς ἢ τῆς σφαγῆς. Θέλω νὰ ἐργάζομαι κι ὄχι νὰ δουλεύω. Θέλω νὰ μαθαίνουν γράμματα τὰ παιδιά μου κι ὄχι νὰ τὰ πηγαίνω σὲ κρυφά σχολειά. Θέλω νὰ προστατεύῃ τὰ σύνορα ὁ στρατός κι ὄχι νὰ μετανιώνω ποὺ τὸν συντηρῶ μέσῳ τῶν φόρων μου. Θέλω νὰ πάψουν νὰ βολτάρουν οἱ Τοῦρκοι στὴν Θράκη καὶ στὸ Αἰγαῖο. Θέλω νὰ γίνεται συνειδητή ἐκμετάλλευσις τῆς γῆς μου κι ὄχι ἀσύδοτη. Θέλω νὰ ἔχω δάση κι ὄχι καμμένη γῆ. Θέλω νὰ ἔχω ἴσες εὐκαιρίες μὲ κάθε ἄλλον ποὺ γεννήθηκε στὴν Ἑλλάδα κι ὄχι νὰ γίνομαι θῦμα ῥατσισμοῦ. Θέλω νὰ συναποφασίζω γιὰ θέματα ποὺ μὲ ἀφοροῦν κι ὄχι νὰ γίνομαι θεατὴς ἀποφάσεων ποὺ δὲν ἐπιθυμῶ.

Θέλω νὰ ζῶ ἐλεύθερη. Γιὰ ἐτοῦτο καὶ εἶμαι ἐξ-ΟΡΓΙΣΜΕΝΗ κι ὄχι «ἀγανακτισμένη». Διότι ἡ «ἀγανάκτησις» στρέφεται μόνον κατὰ ὅσων ἔκαναν κακοὺς οἰκονομικοὺς χειρισμούς. Ἐγὼ λοιπὸν θέλω νὰ ἐλεγχθῇ κάθε χειρισμός, σὲ κάθε τομέα καὶ σὲ κάθε ἐπίπεδο. Διότι τὸ χρῆμα εἶναι μία παράμετρος ποὺ ἀκολουθεῖ ὅταν ἔχουν ἐπιλύθεῖ ὅλα τὰ ἄλλα. Ὅταν ὑπάρχουν ἀρχές, ἀξίες, στόχοι, τό χρῆμα εἶναι μέσον κι ὄχι σκοπόν. Δὲν εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος.

Θέλω συνειδητοποιημένους συμπολίτες κι ὄχι ὄργανα κάποιου. Ἢ ἀκόμη χειρότερα, ὄχι ὑπαλλήλους κάποιου.

Γιὰ ἐτοῦτο καὶ εἶμαι ἐξ-ΟΡΓΙΣΜΕΝΗ.

Ἐκεῖ ἔξω ὑπάρχουν «σωτῆρες». Ὑπάρχουν «καθοδηγητές». Ὑπάρχουν «προγραμματιστές». Μὴν τοὺς ἀκοῦτε. Ἐὰν θέλετε κάτι, θὰ πρέπῃ νὰ εἶναι τό σύνολον κι ὄχι τμῆμα τῶν ὅσων δικαιοῦστε. Ἀφῆστε τὶς ἐκπτώσεις. ἐξ-ΟΡΓΙΣΤΕΙΤΕ καὶ διεκδικῆστε ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Πετᾶξτε τοὺς «σωτῆρες», τοὺς «ὑποστηρικτές», τοὺς «καθοδηγητές». Ἡ δύναμίς μας εἶναι ἡ σκέψις καὶ τὸ ἔμφυτό μας ταλέντο νὰ φτιάχνουμε ἐλεύθερες κοινωνίες. Ἂς «πετάξουμε» τοὺς «θεούς» μας στὰ ἀζήτητα κι ἂς προσπαθήσουμε γιὰ μίαν μόνον φορὰ στὴν ζωή μας νὰ γίνουμε «ΠΡΟΜΗΘΕΙΣ»… Μόνον τότε θὰ κερδίσουμε τὰ πάντα.

Φιλονόη.