Συναίνεση είναι η παραδοχή του ανίκανου, ότι είναι ανίκανος!

Μην ξεχνούμε ότι και ο Καραμανλής έψαχνε την συναίνεση, μόλις κατάλαβε ότι δεν ήταν πλέον άξιος να κυβερνήσει.

Παράδειγμα: Αποφασίζουμε να πάμε εκδρομή από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη μισθώνοντας ένα λεωφορείο, στο οποίο επιλέγουμε δημοκρατικά, ως οδηγό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Πριν όμως φτάσουμε στην Λαμία, ο δημοκρατικά επιλεγμένος οδηγός έχει τρακάρει δύο φορές του έχουν σκάσει δύο λάστιχα και ακινητοποιείτε το λεωφορείο λόγο έλλειψης καυσίμων.

Ο οδηγός μας ανακοινώνει ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να συνεχιστεί το ταξίδι, και ζητά την συναίνεση μας και τις ιδέες μας για το πως να συνεχίσουμε το ταξίδι, αλλά με αυτόν οδηγό.

Εγώ ως επιβάτης αναρωτιέμαι:

Πως μπορεί ένα λεωφορείο να οδηγηθεί με συναίνεση, θα κρατάει άλλος το τιμόνι και άλλος θα αλλάζει ταχύτατες;

Θα γίνετε συμβούλιο πριν από κάθε στροφή, για το ποιά θα πρέπει να είναι η ταχύτητα του λεωφορείου στην στροφή;

Θα δώσουμε έναν χάρτη με τις στροφές και τις ευθείες στον οδηγό να συνεχίσει;

Η θα πρέπει να αλλάξουμε οδηγό;

Εγώ ως επιβάτης προτιμώ αλλαγή οδηγού σήμερα, και αν δω ότι και ο καινούριος οδηγός έχει τρακάρει άλλες δύο φορές πριν την Θεσσαλονίκη, θα τον κατεβάσουμε και αυτόν και θα βάλουμε άλλον .

Για εμένα η συναίνεση δεν είναι τίποτα άλλο από την παραδοχή του ανίκανου, ότι είναι ανίκανος! Μην ξεχνούμε ότι και ο Καραμανλής έψαχνε την συναίνεση, μόλις κατάλαβε ότι δεν ήταν πλέον άξιος να κυβερνήσει.

Τίποτα μεγάλο ποτέ δεν έγινε στον κόσμο με συναίνεση.

Όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος διαφώνησε με τον Βασιλιά στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Βενιζέλος δεν έψαχνε την συναίνεση, πήρε απόφαση έκανε αυτό που πίστευε και βγήκε νικητής απελευθερώνοντας την Θεσσαλονίκη, χωρίς συναίνεση!

Όταν ο Γέρος Καραμανλής μας έβαλε στην ευρωπαϊκή Ένωση, το έπραξε χωρίς την συναίνεση της τότε αντιπολίτευσης, αλλά και κόντρα στην κοινή γνώμη.

Ο χριστιανισμός ως θρησκεία εξαπλώθηκε χωρίς την συναίνεση των τότε κρατούντων και κοινής γνώμης . (Εγώ δεν είμαι και πολύ υπέρ της θρησκειών)

Ομοίως και σήμερα, δεν είναι το ζητούμενο η συναίνεση, το ζητούμενο είναι ο οδηγός.

Η ρισκάρουμε και βρίσκουμε έναν άλλον οδηγό να μας πάει στην Θεσσαλονίκη, η σερνόμαστε στην Εθνική οδό, βλέποντας τις χιλιάδες άλλα λεωφορεία να περνούν από δίπλα μας, ενώ εμείς ως μικρά παιδιά θα κάνουμε δημοκρατικά συμβούλια, και δημοψηφίσματα, ψάχνοντας την ισότητα και την συναίνεση. ( επιδυκνείωντας και το καινούριο μας Ipad 2)

Ο τόπος θέλει αρχηγό! Όχι συναίνεση.

Η δημοκρατία δίνει το δικαίωμα στον κάθε δημοκρατικά εκλεγμένο ηγέτη, να εφαρμόσει την πολιτική του, και χωρίς την συναίνεση της γιαγιάς μου, εντός όμως συγκεκριμένων χρονικών ορίων και του νόμο.

Αν η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορεί, να πάμε σε εκλογές, όλα τα άλλα είναι χάσιμο χρόνου.

Αναγνώστης