12 Απριλίου 2024
«Είδα την εμφάνιση διαστημόπλοιων εξωγήινης προέλευσης και διεξήγαγα μια ενδελεχή μελέτη της εσωτερικής τους δομής». Αυτή η δήλωση γίνεται από έναν Αμερικανό ονόματι Μπομπ Λάζαρ. Ενώ εργαζόταν σε μια άκρως απόρρητη στρατιωτική βάση, ισχυρίζεται ότι συνάντησε γεγονότα που θα κλόνιζαν ακόμη και τη φαντασία των συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας. Ωστόσο, πώς πρέπει να δούμε τους ισχυρισμούς ενός αυτόκλητου μυητού; Ποια εκπληκτικά γεγονότα μπορούν να συμβούν στα μυστικά γραφεία της κυβέρνησης; Και το πιο σημαντικό, όντα από άλλους πλανήτες είναι ήδη ανάμεσά μας;
Τον Αύγουστο του 2013, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών επιβεβαίωσε αυτό που πολλοί ήδη υποπτεύονταν. Ναι, η έρημος της Νεβάδα φιλοξενεί πράγματι μια κλειστή στρατιωτική ζώνη γνωστή ως Περιοχή 51. Αυτό είναι ήδη γνωστό γεγονός, αλλά αν πάμε πίσω στη δεκαετία του 1980, διαπιστώνουμε ότι το τοπίο των αμερικανικών μέσων ταρακούνησε ένα ισχυρό γεγονός. Το 1989, ένας ερευνητής δημοσιογράφος ονόματι Τζορτζ Κναπ πήρε συνέντευξη από έναν άνδρα που παρουσιάστηκε ως Ντένις. Εμφανιζόμενος μόνο ως σκοτεινή σιλουέτα, έκανε μια σειρά από σχεδόν απίστευτους ισχυρισμούς. Δήλωσε ότι εργαζόταν σε μια άκρως απόρρητη στρατιωτική βάση στη Νεβάδα, την ύπαρξη της οποίας η αμερικανική κυβέρνηση αρνιόταν επίμονα.
Και αυτό είναι αρκετά κατανοητό. Το καθορισμένο αντικείμενο χρησιμεύει ως θέση διαστημόπλοιων που προέρχονται από άλλους πλανήτες. Όταν ρωτήθηκε για το τι συνέβαινε κρυφά στις εγκαταστάσεις, το άτομο, το οποίο εκείνη την εποχή παρέμενε ακόμα ανώνυμο, απάντησε: «Υπάρχουν εννέα αντικείμενα εκεί που μοιάζουν με ιπτάμενους δίσκους ή δίσκους, η προέλευση των οποίων είναι εξωγήινη». Ωστόσο, αυτό είναι μόνο ένα μέρος των πληροφοριών. Οι υπάλληλοι αυτής της εγκατάστασης όχι μόνο αποθηκεύουν τα συντρίμμια των αγνώστων ιπτάμενων αντικειμένων, αλλά διεξάγουν επίσης εις βάθος μελέτη τους προκειμένου να ξεδιαλύνουν τις τεχνολογίες που βρίσκονται κάτω από αυτά και στη συνέχεια να τα αναπαράγουν.
Ενώ ο Τζορτζ Κναπ άκουγε με μεγάλη προσοχή, γεμάτος σοκ και απόλαυση, ένιωθε επίσης βαθύ άγχος. Γνωρίζοντας ότι η κοινωνία τείνει να απορρίπτει το άγνωστο, ανησυχούσε για την ασφάλεια του μυστικού προσώπου, με το σκεπτικό ότι εάν οι ισχυρισμοί του αποδεικνύονταν αλήθεια, η κυβέρνηση θα προσπαθούσε να απαλλαγεί από τον ανεπιθύμητο πληροφοριοδότη το συντομότερο δυνατό. Μετά από κάποιο δισταγμό, ο Ντένις αποφάσισε τελικά να βγει από την ανωνυμία, παρουσιάζοντας στον κόσμο το πραγματικό του πρόσωπο και το όνομά του - Μπομπ Λάζαρ. «Δεν έχω κανένα λόγο να πω ψέματα», είπε.
Πολλοί πιστεύουν ότι η απόφαση του Μπομπ Λάζαρ να δημοσιοποιηθεί με τις γνώσεις του έσωσε τη ζωή του. Ωστόσο, αυτός ο Αμερικανός, γεννημένος το 1959, συνειδητοποίησε ότι η εμφάνισή του δημόσια δεν θα είχε θετική υποδοχή. Μέχρι σήμερα, παραμένει μια από τις πιο αμφιλεγόμενες φιγούρες στον τομέα της έκθεσης πληροφοριών για αγνώστων στοιχείων ιπτάμενων αντικειμένων. Ο Λάζαρ οδηγεί σε διαίρεση της κοινής γνώμης σε δύο αντίθετα στρατόπεδα: κάποιοι τον θεωρούν τρελό και εκκεντρικό ψεύτη, ενώ άλλοι πιστεύουν τις ασυνήθιστες ιστορίες του. Πλήρωσε βαρύ τίμημα για τις αποκαλύψεις του, τίμημα που κάποιοι πιστεύουν ότι του επέβαλε η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να συγκαλύψει την αλήθεια για την Περιοχή 51.
Σύμφωνα με ιστορίες, μετά τη δημόσια συνέντευξη, παραβιάστηκε το σπίτι του Λάζαρ. Οι εισβολείς όχι μόνο προκάλεσαν ζημιές στην περιουσία του, αλλά άφησαν και απειλητικά μηνύματα στους τοίχους. Έκτοτε, ο φόβος, οι απειλές και η παρακολούθηση έγιναν πραγματικότητα της ζωής του, σπάζοντας τελικά τη θέλησή του. Βρίσκοντας τον εαυτό του σε κατάσταση βαθύ σοκ από αυτό που συνέβαινε, ο Λάζαρ αποφάσισε να εξαφανιστεί από την κοινή θέα για πολλά χρόνια.
Αναπολώντας την απόφασή του εκείνη την εποχή, λέει: «Δεν μου αρέσει να βρίσκομαι στη δημοσιότητα, και αν ήθελα να πω ψέματα, θα μπορούσα να βρω κάτι πιο πειστικό. αλλά δεν έχω κίνητρο να το κάνω». Αλλά αν υποθέσουμε ότι οι ισχυρισμοί του Λάζαρ βασίζονται όντως στην αλήθεια, τότε ποια είναι η πραγματική κατάσταση στην Περιοχή 51; Ευτυχώς, ο Λάζαρ αποφάσισε τώρα να δώσει τέλος στη σιωπή του και να μιλήσει αναλυτικά για την εμπειρία του στη Νεβάδα. «Και έτσι βρέθηκα μέσα σε ένα διαστημόπλοιο». Ποια όμως επιβεβαιωμένα στοιχεία είναι γνωστά για την καριέρα του Μπομπ Λάζαρ;
Με βάση τα δικά του λόγια, οι λεπτομέρειες αυτού του θέματος αποδείχθηκαν πιο περίπλοκες από ό,τι φαίνονται με την πρώτη ματιά. Ισχυρίζεται ότι η προσωπική του ιστορία διαγράφηκε σκόπιμα από τις κρατικές μυστικές υπηρεσίες προκειμένου να υπονομεύσει την εξουσία του και να δημιουργήσει δυσπιστία στα λόγια του. Συγκεκριμένα, το πιστοποιητικό γέννησής του, το οποίο θα έπρεπε να φυλάσσεται από ιατρική μονάδα στη γενέτειρά του, το Coral Gables, δεν ήταν διαθέσιμο και οι σκεπτικιστές εξέφρασαν αμφιβολίες για την αυθεντικότητα της επαγγελματικής του βιογραφίας.
Ο Λάζαρ ισχυρίστηκε ότι είχε σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια και στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, αλλά δεν υπάρχει δημόσια διαθέσιμη τεκμηρίωση που να υποστηρίζει αυτούς τους ισχυρισμούς. Το ίδιο ισχύει και για τη δουλειά του στην περιοχή 51, την οποία μερικές φορές αποκαλούσε «Τέσσερα τομέα». Σε μια συνομιλία με τον δημοσιογράφο George Knap, ο Lazar είπε ότι τον προσέλκυσε να εργαστεί στη μυστική εγκατάσταση από τον Edward Teller, γνωστό ως «πατέρα της βόμβας υδρογόνου» και έναν από τους εξαιρετικούς φυσικούς του εικοστού αιώνα. Σύμφωνα με τον Λάζαρ, ο Τέλερ ήταν επίσης εξοικειωμένος με τεχνολογίες εξωγήινης προέλευσης.
Στο πλαίσιο ενός έργου βελτίωσης και αναβάθμισης τεχνολογίας, ο Bob Lazar είδε την παρουσία αρκετών εξωγήινων αντικειμένων σε σχήμα δίσκου. Αυτά τα αντικείμενα είχαν μια τέλεια λεία, χωρίς ραφή επιφάνεια. Ο Λάζαρ αφοσιώθηκε στην έρευνα ασυνήθιστων τεχνολογιών που λειτουργούν σε απομακρυσμένες τοποθεσίες, μακριά από κατοικημένες περιοχές. Η έρευνά του περιελάμβανε μια προσωπική περιήγηση σε ένα από τα διαστημόπλοια, δίνοντάς του μια μοναδική ευκαιρία να δει την εκπληκτική τεχνολογία των γαλαξιακών επισκεπτών μας από μέσα.
Ενώ συμμετείχε στο podcast του Joe Rogan, ο Lazar μοιράστηκε τις εντυπώσεις του από αυτά τα γεγονότα. Ωστόσο, είπε ότι του επιτράπηκε να εξετάσει το εσωτερικό του διαστημικού σκάφους μόνο μία φορά. Αυτή η άδεια δόθηκε από τη διοίκηση προκειμένου να ανακαλύψει τη θέση του αντιδραστήρα και άλλων βασικών εξαρτημάτων, καθώς χωρίς τέτοια γνώση θα ήταν αδύνατο να αναπαραχθεί η εξωγήινη τεχνολογία. Ο Λάζαρ περιγράφει τις αισθήσεις που τον κυρίευσαν όταν μπήκε για πρώτη φορά στο διαστημόπλοιο ως συντριπτικές. Δεν είχε ξανασυναντήσει κάτι τέτοιο και ένιωθε μια βαθιά αίσθηση ενθουσιασμού μπροστά στο άγνωστο.
Περιγράφοντας τις πρώτες του εντυπώσεις, τις εξέφρασε ως εξής: ολόκληρη η δομή ήταν φτιαγμένη σε ένα μόνο χρώμα, που έμοιαζε με μια απόχρωση σκούρου μολύβδου. Δεν υπήρχαν ορθές γωνίες στο σχέδιο - σαν κάποιος να είχε σχηματίσει ένα μοντέλο από κερί και στη συνέχεια να το θερμάνει ελαφρώς. Τα πάντα σε αυτόν τον χώρο έμοιαζαν να είναι ένα ενιαίο σύνολο, όπου κάθε λεπτομέρεια ήταν ομαλά κυρτή, δίνοντας στο περιβάλλον μια ασυνήθιστη και παράξενη εμφάνιση. Το μόνο στοιχείο που έμοιαζε τουλάχιστον κάπως οικείο ήταν η μικρή καταπακτή, ενώ όλα τα άλλα έδιναν την εντύπωση κάτι εντελώς ακατανόητου.
Παρόλο που ο Lazar δεν συνάντησε το αρχικό πλήρωμα, ο σχεδιασμός του ίδιου του πλοίου αποκάλυψε πολλά για τους ιδιοκτήτες του. Με βάση το μέγεθος του εσωτερικού, θα μπορούσε να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι τα πλάσματα που έλεγχαν το UFO ήταν σημαντικά μικρότερα από τους ανθρώπους. Στο μεγαλύτερο μέρος του πλοίου, ο Λάζαρ, που είχε ύψος 1,78 μέτρα, δεν μπορούσε να σταθεί σε όλο του το ύψος. Πρότεινε ότι οι εκπρόσωποι των εξωγήινων πολιτισμών θα μπορούσαν να είναι περίπου το μισό του μεγέθους του.
Το εσωτερικό περιγράφεται ως εξής: Τα καθίσματα ήταν πολύ μικρά και προφανώς προορίζονταν για πολύ μικρότερα πλάσματα. Εκτός από τα καθίσματα, τον αντιδραστήρα και ορισμένα υποσυστήματα, δεν υπήρχε τίποτα άλλο - δεν υπήρχαν πίνακες ελέγχου, εγκαταστάσεις υγιεινής, διακοσμητικά στοιχεία ή έργα τέχνης. Ήταν ένας χώρος χωρίς οτιδήποτε αναγνωρίσιμο, αντιπροσωπεύοντας έναν εξαιρετικά ασκητικό χώρο. Απαντώντας στην ερώτηση του Joe Rogan σχετικά με την παρουσία οθονών μέσα στο πλοίο, ο Lazar ανέφερε την παρουσία δομών που μοιάζουν με καμάρες, μία από τις οποίες θα μπορούσε να γίνει διαφανής.
Ίσως αυτό ήταν το στοιχείο πιο κοντά στη λειτουργικότητα της οθόνης. Το διαστημόπλοιο δημιούργησε ένα πεδίο που παρείχε αντιβαρύτητα. Ωστόσο, ο Λάζαρ μπορούσε μόνο να κάνει εικασίες για το υλικό που χρησιμοποιήθηκε. «Δεν είμαι σίγουρος αν είναι κατασκευασμένο από κάποιο προηγμένο κράμα ή κεραμικό. Το μόνο που μπορώ να επιβεβαιώσω είναι η εξαιρετική ψυχρότητά του στην αφή. Με βάση αυτό, τείνω να πιστεύω ότι ήταν πιο πιθανό μέταλ».
pΣτη συνέχεια, ο Ρόγκαν εξέφρασε ενδιαφέρον για την παρουσία του διαστημικού σκάφους σε καμπίνα ελέγχου, ένα μέρος από το οποίο οι επιβάτες του θα μπορούσαν να ελέγχουν το όχημα. Στην οποία ο Λάζαρ έδωσε την εξής απάντηση: «Υπήρχαν τρεις θέσεις τοποθετημένες μέσα, οι οποίες ήταν ομοιόμορφα κατανεμημένες γύρω από έναν κεντρικά τοποθετημένο αντιδραστήρα. Δεν υπήρχαν κλασικοί πίνακες ελέγχου, όπως έχουμε συνηθίσει να τους βλέπουμε. Αντίθετα, μεγάλα ορθογώνια αντικείμενα βρίσκονταν γύρω από το κέντρο. Ωστόσο, ήταν εντελώς ομαλά, χωρίς κανένα κουμπί, ένδειξη ή μοχλό ελέγχου». Το διαστημόπλοιο αποτελούνταν από τρία επίπεδα, αλλά η συζήτηση αφορούσε μόνο το κύριο. Ακριβώς από κάτω του υπήρχαν συσκευές που παρήγαγαν βαρυτική επιτάχυνση, οι οποίες είχαν επίσης ορθογώνιο σχήμα. Και, ακολουθώντας πιο κάτω, υπήρχαν βαρυτικοί εκπομποί.
Αυτά τα εξαρτήματα έμοιαζαν με δοχεία απορριμμάτων συνδεδεμένα σε μεταλλικό σωλήνα. Η περίμετρος του διαστημικού σκάφους περιείχε στοιχεία που υπό κανονικές συνθήκες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ανοίγματα παραθύρων. Ωστόσο, αυτά τα στοιχεία δεν λειτουργούσαν ως παράθυρα με την παραδοσιακή έννοια, γεγονός που υποδηλώνει ότι θα μπορούσαν να συνδεθούν με συστήματα πλοήγησης ή με ανάλογο υπολογιστή ενσωματωμένου. Αυτό μας φέρνει σε μια βασική πτυχή - την τεχνολογία κίνησης του πλοίου. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Bob Lazar, κατάφερε πράγματι να ξεκλειδώσει τα μυστικά της προηγμένης πηγής ενέργειας του UFO - του υπερβαρύ στοιχείου Moscovium, το οποίο αρχικά ονόμασε ως στοιχείο 115. Ο Lazar δήλωσε ότι μόλις 230 γραμμάρια αυτής της ουσίας μπορούν να παρέχουν την απαραίτητη ενέργεια σε ένα διαστημόπλοιο για τρεις δεκαετίες.
Σε αυτή τη διαδικασία, το στοιχείο βομβαρδίζεται με πρωτόνια στον πυρήνα του αντιδραστήρα, μετά από το οποίο μετατρέπεται σε μια ουσία που ονομάζεται livermorium, η οποία έχει ακόμη μεγαλύτερη μάζα. Ως αποτέλεσμα, δημιουργείται επίσης ένα κύμα με αντιβαρυτικές ιδιότητες. Ταυτόχρονα, το "livermorium" υφίσταται αποσύνθεση, μετατρέπεται σε αντιύλη, η οποία στη συνέχεια αλληλεπιδρά με την ύλη.
Η έντονη θερμική ακτινοβολία που προκύπτει από αυτή τη διαδικασία μετατρέπεται σε ηλεκτρική ενέργεια. Αυτή η ενέργεια, με τη σειρά της, ενεργοποιεί το έργο τριών βαρυτικών ενισχυτών. Σύμφωνα με τον Lazar, αυτό επιτρέπει στο διαστημόπλοιο να δημιουργήσει το δικό του αντιβαρυτικό πεδίο, το οποίο κατευθύνεται προς τα έξω μέσω ενός ειδικού κυματοδηγού που βρίσκεται στο κατάστρωμα. Παρά το γεγονός ότι η αντιβαρύτητα αναγνωρίζεται επί του παρόντος ως αποκλειστικά υποθετική δύναμη, παραμένοντας αντικείμενο επιστημονικής φαντασίας, θεωρείται ότι το αντιβαρυτικό πεδίο ενός διαστημικού σκάφους είναι ικανό να παραμορφώσει τη δομή του χωροχρόνου προς την κατεύθυνση της κίνησης. Αυτό, με τη σειρά του, ανοίγει προοπτικές για διαστρικά ταξίδια.
Οι επικριτές επισημαίνουν ότι το 2004, οι επιστήμονες κατάφεραν πράγματι να δημιουργήσουν το στοιχείο 115 στο εργαστήριο, αλλά το ισότοπο που προέκυψε δεν είχε τον απαραίτητο αριθμό νετρονίων για να επιτύχει την απαιτούμενη σταθερότητα. Με τη σειρά του, ο Λάζαρ εκφράζει την άποψή του για ένα θεμελιώδες λάθος της επιστημονικής κοινότητας. Κατά τη γνώμη του, οι προσπάθειες ερμηνείας τεχνολογιών εξωγήινης προέλευσης μέσα από το πρίσμα του σημερινού επιπέδου γήινης γνώσης είναι εσφαλμένες. Προτείνει ότι κάπου στο Σύμπαν αυτό το στοιχείο μπορεί να υπάρχει στη φυσική και σταθερή του μορφή, διαφορετική από αυτή που θα μπορούσε να αναπαραχθεί στη Γη. Τι νομίζετε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου