Ένα σχόλιο του Dagmar Henn
Λιγότερα διαμερίσματα για ακόμα υψηλότερα ενοίκια; Η ΕΕ εργάζεται πάνω σε αυτό αυτή τη στιγμή
17 Μαρ 2023
Η χθεσινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι καταστροφή. Το αργότερο μέχρι το 2030, θα βυθίσει την αγορά κατοικίας στο χάος. Φυσικά, μόνο αν εφαρμοστεί. Ευτυχώς, υπάρχουν εύλογες αμφιβολίες σχετικά με αυτό.
Του Dagmar Henn
Διαβάζει καλά, η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την «Ενεργειακή Απόδοση των Κτιρίων». Γίνεται λόγος για βελτιωμένη ποιότητα ζωής, κοινωνική απορρόφηση, για επιστροφή στις ιδέες του Bauhaus, που κάποτε ήθελε να κάνει δυνατή την καλή στέγαση για τις μάζες. Αλλά τέτοια ψηφίσματα διαβάζονται πάντα καλά. Αυτό συνέβαινε ήδη με τις διάφορες παραλλαγές του διατάγματος για την εξοικονόμηση ενέργειας (EnEV). Μόνο που η πραγματικότητα ήταν διαφορετική τότε.
Ένα μικρό παράδειγμα της πεζογραφίας της ΕΕ: «Προκειμένου να εξασφαλιστεί επαρκής στέγαση για όλους, πρέπει να εισαχθεί ένας ορισμός των ευάλωτων περιοχών και γειτονιών που σχετίζονται με την ενεργειακή φτώχεια, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον ακριβέστερο προσδιορισμό των λιγότερο ανεπτυγμένων (αγροτικών και αστικών) μικρομεσαίων. -περιοχές εντός πιο ανεπτυγμένων περιοχών Αυτό θα βοηθούσε στον εντοπισμό και τον εντοπισμό των πιο ευάλωτων κοινωνικών τομέων και εκείνων που πλήττονται από την ενεργειακή φτώχεια, των ατόμων και των νοικοκυριών που έχουν υψηλούς λογαριασμούς ενέργειας και δεν έχουν τα μέσα να ανακαινίσουν τα κτίρια που καταλαμβάνουν, και έτσι να θα μπορούσε να προκύψει καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων που προκαλούνται από την εφαρμογή διαφόρων μέτρων προστασίας του κλίματος».
Και στη συνέχεια, υπάρχουν τα στοιχεία, με τα οποία το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δηλώνει πόσα κτίρια στην ΕΕ θα επηρεαστούν τελικά από αυτή την απόφαση: «Σχεδόν το 75% αυτού του κτιριακού αποθέματος είναι αναποτελεσματικό σύμφωνα με τα τρέχοντα οικοδομικά πρότυπα και το 85-95% του σημερινού τα κτίρια θα είναι το 2050 εξακολουθούν να στέκονται. Ωστόσο, ο σταθμισμένος ετήσιος ρυθμός ενεργειακά αποδοτικών ανακαινίσεων παραμένει επίμονα χαμηλός γύρω στο 1%.
Στόχος του ψηφίσματος είναι επομένως να αυξηθεί το ποσοστό των ανακαινίσεων που σχετίζονται με την ενέργεια. Το μέσο για αυτό είναι το τυπικό της ΕΕ: απαγορεύσεις. Ο καθορισμένος στόχος είναι να επιτευχθεί «ουδετερότητα άνθρακα» έως το 2050, δηλαδή να μην χρησιμοποιούνται πλέον ορυκτά καύσιμα για τη θέρμανση κτιρίων. Αυτή η ουδετερότητα άνθρακα αναφέρεται στην πεποίθηση για το κλίμα, σύμφωνα με την οποία η μέση θερμοκρασία δεν πρέπει να ανέβει περισσότερο από δύο βαθμούς πάνω από την «προβιομηχανική» τιμή, η οποία είναι γνωστό ότι βρίσκεται στη μέση μιας μικρής εποχής παγετώνων, εάν λάβετε το αρχές του 19ου αιώνα ως σημείο αναφοράς.
Η χρήση κτιρίων κατοικιών που δεν επιτυγχάνουν τουλάχιστον κλάση ενεργειακής απόδοσης Ε θα απαγορεύεται από την 1η Ιανουαρίου 2030. Σύμφωνα με τα γερμανικά στοιχεία (τα οποία είναι διαθέσιμα μόνο ως αξιολόγηση δεδομένων μεσίτη, επειδή δεν έχει γίνει συνολική στατιστική καταγραφή του αποθέματος μέχρι στιγμής), αυτό θα επηρέαζε περίπου το 45 τοις εκατό Μόνο η κοινωνική στέγαση εξαιρείται ρητά από την απόφαση της Ε.Ε. Υπάρχουν μόνο 1,1 εκατομμύρια από αυτά στη Γερμανία, που είναι το 2,5 τοις εκατό του συνολικού αποθέματος. Αυτό αφήνει τουλάχιστον 42,5 τοις εκατό ή 18 εκατομμύρια διαμερίσματα σε κάθε περίπτωση.
Παρεμπιπτόντως, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Περιβάλλοντος δημοσίευσε μια μελέτη που εκφράζει αρκετά έντονη κριτική για τα κριτήρια ταξινόμησης σε αυτές τις κατηγορίες ενεργειακής απόδοσης. η πραγματική κατανάλωση, ειδικά σε κτίρια με κακή μόνωση, είναι έως και 40 τοις εκατό κάτω από το υποτιθέμενο επίπεδο. Αυτό το 40 τοις εκατό είναι αρκετά εύκολο για να ανεβάσει ένα κτίριο από την κατηγορία F στην κατηγορία Ε. Βασικά, εκατοντάδες δικηγόροι θα μπορούσαν ήδη να προετοιμάζονται για τις σχετικές διαδικασίες σήμερα. Και ναι, ακόμη και όταν εισήχθη η ταξινόμηση, ειπώθηκε ότι το μεγάλο τέλος δεν είχε έρθει ακόμη και ότι σε καμία περίπτωση δεν επρόκειτο απλώς για την καλύτερη ενημέρωση των ενοικιαστών σχετικά με τα ενοικιαζόμενα ακίνητά τους. μια υποψία που έχει πλέον επιβεβαιωθεί.
Αυτή η απόφαση έπρεπε να ληφθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εάν μια τέτοια πρόταση εμφανιζόταν σε ένα εθνικό κοινοβούλιο, θα υπήρχε μια ευρεία δημόσια συζήτηση στην οποία η κοινωνική πραγματικότητα θα διεκδικούσε τουλάχιστον εν μέρει τον χώρο της. Τα μέλη της Bundestag, που πρέπει να αναλάβουν αυτό το καθήκον μέχρι το τέλος του επόμενου έτους, μπορούν να σηκώσουν τους ώμους τους και να δηλώσουν ότι πρέπει να μεταφέρουν την απόφαση της ΕΕ στο εθνικό δίκαιο και ότι δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την ίδια την απόφαση.
Όπου είναι εκπληκτικό ότι προφανώς κανείς δεν έχει καν αξιολογήσει τα αποτελέσματα των EnEV, τα οποία αντιπροσώπευαν επίσης μια προσπάθεια αναγκαστικής ανακαίνισης εξοικονόμησης ενέργειας. Ο μοχλός με το EnEV ήταν: Μόλις ανακαινιστεί ένα μέρος ενός κτιρίου, είτε είναι η πρόσοψη, είτε η θέρμανση είτε η οροφή, αυτό πρέπει να γίνει σύμφωνα με το ισχύον ενεργειακό πρότυπο.
Το αποτέλεσμα? Οι ανακαινίσεις σύμφωνα με την EnEV ήταν τόσο δαπανηρές που μεγάλες, όπως δημοτικές, εταιρείες ενοικίασης κατοικιών καθώς και συνεταιρισμοί κατέληξαν στο συμπέρασμα να απέχουν από τις ανακαινίσεις και απλώς να κατεδαφίσουν τα υπάρχοντα σπίτια για να τα αντικαταστήσουν με νέα κτίρια. Οι αυξήσεις των ενοικίων, που ήταν τέσσερα ή πέντε ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, απλά δεν θα ήταν εφικτές. Εξακολουθούν να μην είναι, εκτός από το κορυφαίο τμήμα.
Η μόνη χρήση που είχε το EnEV ήταν ως εργαλείο έξωσης. Εάν ένας ιδιοκτήτης σπιτιού ήθελε να νοικιάσει τα σπίτια του σε πλουσιότερους ανθρώπους σε υψηλότερη τιμή, το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να ανακαινίσουν και να μετεγκατασταθούν. Αυτή τη στιγμή μπορεί να διατεθεί μόνο οκτώ τοις εκατό, έως και 3 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο. Αυτό θα ήταν μόνο ένα κλάσμα του κόστους ανακαίνισης. αλλά για τους ενοικιαστές που λαμβάνουν εισόδημα πολιτών ή βασική ασφάλεια σε μεγάλη ηλικία, αυτό θα πρέπει να είναι αρκετό.
Έκτοτε (αυτές οι πληροφορίες εξακολουθούν να αναφέρονται στο EnEV 2009), όχι μόνο οι προδιαγραφές έχουν γίνει πιο αυστηρές, αλλά και οι τιμές της ενέργειας έχουν επίσης αυξηθεί μαζικά. Υπό τις συνθήκες εκείνης της εποχής, το κόστος αυτών των ανακαινίσεων σε καμία περίπτωση δεν αντισταθμίστηκε από αντίστοιχη εξοικονόμηση ενεργειακού κόστους. Με τις τρέχουσες τιμές ενέργειας, αυτό μπορεί να είναι δυνατό. Ωστόσο, ακόμη και αυτό δεν ωφελεί εάν μεγάλα μέρη του νοικοκυριού δεν μπορούν να συγκεντρώσουν αυτά τα ποσά, ανεξάρτητα από το αν η προσαύξηση πέρα από το ήδη συχνά φρικτό ενοίκιο είναι με τη μορφή υψηλότερου κόστους θέρμανσης ή με τη μορφή κατανεμημένης εργασίας ανακαίνισης . Όποιος προηγουμένως έπρεπε να βάλει το ήμισυ του εισοδήματός του στην ταράτσα πάνω από το κεφάλι του, όπως δεν είναι ασυνήθιστο στις γερμανικές πόλεις, δεν γνωρίζει πλέον με τι υποτίθεται ότι θα ζει και στις δύο περιπτώσεις.
Αυξήθηκε όμως και το κόστος της ανακαίνισης. Αυτό φαίνεται από το υλικό που χρησιμοποιείται μόνο. Η δημοφιλής (γιατί φθηνή) μόνωση από φελιζόλ, για παράδειγμα, επηρεάζεται και από τις υψηλότερες τιμές ενέργειας, όπως και τα πλαστικά κουφώματα, αλλά και διάφορα άλλα οικοδομικά υλικά. Δεν είναι τυχαίο ότι η νέα οικοδομική δραστηριότητα έχει σχεδόν σταματήσει αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν πρόσθετες απαιτήσεις όπως η παροχή εγκαταστάσεων φόρτισης για ηλεκτρικά οχήματα, που με τη σειρά τους προκαλούν εντελώς νέα προβλήματα πυροπροστασίας.
Ακόμη και αν η απόφαση της ΕΕ αντιμετωπίζει ακόμη και το ζήτημα των υφιστάμενων τεχνιτών, οι 160.000 επιπλέον θέσεις εργασίας που λέγεται ότι θα δημιουργηθούν μέσω αυτού του προγράμματος δεν θα λύσουν το πρόβλημα. 160.000 για ολόκληρη την ΕΕ όταν διακυβεύονται 18 εκατομμύρια διαμερίσματα μόνο στη Γερμανία και αυτό σε λιγότερο από επτά χρόνια;
Παρ' όλες τις συζητήσεις ότι "τα νοικοκυριά που χρειάζονται προστασία" πρέπει να προστατεύονται από το υπερβολικά υψηλό κόστος - πόσο αξιόπιστο είναι αυτό όταν διοχετεύονται δισεκατομμύρια στις εταιρείες εξοπλισμών επειδή η ΕΕ θέλει να παίξει πόλεμο μαζί με τις ΗΠΑ και όταν ο πληθωρισμός που προκλήθηκε από είναι και αυτός ένας παράγοντας που δεν αποζημιώνεται το εισόδημα; Η ανάπτυξη των ενοικίων τις τελευταίες δεκαετίες είχε ήδη μια πολύ σαφή επίδραση στην οικονομία στο σύνολό της: μετατόπισε το εισόδημα από τους μισθωτούς στους ιδιοκτήτες κεφαλαίων. Κάθε επόμενη αύξηση επιδεινώνει περαιτέρω αυτό το πρόβλημα. Εκτός, φυσικά, αν οι κυβερνήσεις καταφύγουν στα μέσα για τα ανώτατα όρια ενοικίων που αναφέρονται στην απόφαση της Ε.Ε.
Αλλά υπάρχουν έντονες αμφιβολίες σχετικά με αυτό αν κοιτάξετε την πολιτική των τελευταίων ετών. Σοβαρές προσπάθειες για την αύξηση του αριθμού των οικονομικά προσιτών κατοικιών δεν φαίνονται πουθενά. Ακόμη και αν εφαρμοστεί η στρατηγική που υιοθετήθηκε πριν από χρόνια για τη μείωση σε κτίρια αντικατάστασης, τίποτα δεν θα αλλάξει.
Ωστόσο, η απόφαση αυτή δεν αφορά μόνο τους ενοικιαστές, αλλά και τους ιδιοκτήτες. Διότι σύμφωνα με αυτές τις προδιαγραφές δεν αποκλείεται ακόμη και ο αυτοχρησιμοποιούμενος χώρος διαβίωσης. Για πολλούς, ωστόσο, δεν θα πρέπει να υπάρχει δυνατότητα χρηματοδότησης μιας τέτοιας ανακαίνισης, η οποία είναι ιδιαίτερα σημαντική εάν το δικό σας διαμέρισμα χρησιμοποιείται για ασφάλεια γήρατος. Ιδίως οι γερμανικές τράπεζες διστάζουν να δώσουν δάνεια στους συνταξιούχους και τα οικονομικά περιθώρια μεγάλης μερίδας του πληθυσμού απλώς δεν επιτρέπουν τόσο πολύπλοκα μέτρα. Κρατική χρηματοδότηση; Ακόμα και με το EnEV υπολογίστηκε με τέτοιο τρόπο που δεν κάλυπτε ποτέ τα έξοδα. Δεν παρέχεται πλήρης χρηματοδότηση.
Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της απόφασης θα είναι ότι οι μικρότεροι ιδιοκτήτες θα προσπαθήσουν να εκχωρήσουν τα διαμερίσματά τους πριν από τη λήξη της προθεσμίας, ενώ μεγάλες εταιρείες όπως η Vonovia ενδέχεται να ανακαινίσουν μέρος του χαρτοφυλακίου που έχει τη δυνατότητα να το νοικιάσει σε υψηλότερη τιμή και ξεκουραστείτε απλά μέχρι την προθεσμία και μετά αφήστε το αχρησιμοποίητο. Τέλος, δεν υπάρχει υποχρέωση αντικατάστασης κατοικιών που αποσύρονται από την αγορά με αυτούς τους κανονισμούς. Τελικά, αυτό που συμβαίνει είναι αυτό που θέλει πάντα να δημιουργεί η ΕΕ: μια ανακατανομή από κάτω προς τα πάνω.
Ωστόσο, ένας κανονισμός της ΕΕ ισχύει μόνο εφόσον υπάρχει ΕΕ. Απλώς φανταστείτε τον αντίκτυπο αυτών των απαιτήσεων σε χώρες όπως η Βουλγαρία ή η Σλοβακία, όπου μεγάλα τμήματα του πληθυσμού επιβιώνουν κυρίως επειδή κατέχουν το διαμέρισμα στο οποίο ζουν. Εάν είναι σχεδόν αδύνατο να ικανοποιηθούν αυτές οι απαιτήσεις στη Γερμανία, ποια είναι η κατάσταση εκεί; Και ποιος, παρακαλώ, πρέπει να εκκενώσει το μισό Βουκουρέστι επειδή τα διαμερίσματα δεν έχουν ανακαινιστεί από άποψη ενεργειακής απόδοσης;
Μπορεί να είναι ο ανείπωτος στόχος να τεθεί το μισό ευρωπαϊκό στεγαστικό απόθεμα στα πόδια μερικών μεγάλων επενδυτών. Όμως τα χρόνια μέχρι το 2030, δεδομένης της ταχύτητας με την οποία αλλάζει ο κόσμος αυτή τη στιγμή, είναι μια αιωνιότητα. Τα τολμηρά, βαθιά μισανθρωπικά σχέδια που έχει κάνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με αυτή την απόφαση δεν θα επιβιώσουν από τη σύγκρουση με την πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου