ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΚΟΥΤΑΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕ ΞΕΝΑ ΚΟΛΛΥΒΑ

   Του Συνεργάτη χωρίς Όνομα
Μια γριούλα, συγκλονισμένη από το δράμα του Ελληνικού λαού, μη έχοντας τίποτε άλλο να προσφέρει, έφερε στο κέντρο συλλογής της βοήθειας  τα ασημένια της κουταλάκια. Το μόνο περιουσιακό  στοιχείο που της είχε απομείνει. Δώρο γάμου που το φύλαγε χρόνια και χρόνια με πολλή αγάπη. Που θέλησε να αποχωριστεί και πάλι από αγάπη. Για να βοηθήσει τα παιδιά της Ελλάδας που περνούν  τόσο δύσκολες στιγμές.
Όμως τα κουταλάκια δεν έφτασαν ποτέ εκεί που ήθελε η φτωχή, γενναιόδωρη γριούλα. Οι υπεύθυνοι του κέντρου «συγκινημένοι» από τη χειρονομία της αποφάσισαν να τα δωρίσουν στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών. Ευγενική πράξη θα πείτε. Κι' όμως η γριούλα ήθελε τα κουταλάκια της να χορτάσουν κάποιο πεινασμένο παιδάκι και όχι να καταλήξουν στη βιτρίνα κάποιου, έστω και ενός Αρχιεπισκόπου.
Αν οι υπεύθυνοι ήθελαν να κάνουν κάποιο συμβολικό δώρο, ας το έκαναν με δικούς τους πόρους και όχι εις βάρος της βοήθειας. Αν αισθάνονταν ότι η συγκεκριμένη προσφορά θα έπρεπε να τύχει κάποιας ιδιαίτερης αντιμετώπισης υπήρχαν χίλιοι άλλοι καλύτεροι τρόποι να το κάνουν.  Μπορούσαν να διατεθούν, για παράδειγμα, μέσω μιας δημοπρασίας που θα απέφερε πολύ περισσότερα χρήματα από την αξία τους, χρήματα που θα έλυαν κάποια προβλήματα.
Ουσιαστικά ο αποχωρισμός της γυναίκας αυτής από το μόνο περιουσιακό στοιχείο που της είχε απομείνει έγινε άδικα, χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Δεν τάισε κανένα παιδάκι, δεν έντυσε κανένα γυμνό. Απλώς στολίζουν μια βιτρίνα.
Άλλο συμβολισμός και άλλο λειτουργία με ξένα κόλλυβα.  


xkarfoma.net