Ο Ιερομάρτυς
Αθηνογένης , επίσκοπος Σεβάστειας,
που ζούσε σε ένα μοναστήρι της Αρμενίας
με δέκα υποτακτικούς του, στα χρόνια
του Διοκλητιανού. Κοντά στο μοναστήρι
υπήρχε ένα δάσος, όπου ο Άγιος είχε
βρει κάποτε ένα θηλυκό ελαφάκι που τριγυρνούσε
μόνον και πεινασμένο. Το πήρε μαζί
του, το τάισε και το κράτησε κοντά
του. Όταν αυτό μεγάλωσε αρκετά,
ώστε να μπορεί να συντηρήσει μόνο του
τον εαυτό του το άφησε ελεύθερο. Την ελαφίνα
αυτή την είχε ευλογήσει ο Άγιος, να
μη γίνουν τα ελαφόπουλα της θηράματα
των κυνηγών, αλλά κάθε χρόνο να φέρνει,
κατά διαδοχή, κι αυτή και όλα τα ελάφια
-όσα μέλλει να γεννήση- Ένα ελαφόπουλο
στο μοναστήρι του. Το 311 μ.Χ. Ένας φοβερός
διώκτης των χριστιανών, ο Φιλόμαχος,
έφθασε στην Σεβάστεια. Αφού σκότωσε πολλούς
Χριστιανούς της περιοχής, ζήτησε από
τον Αθηνογένη να θυσιάσει στα είδωλα.
Όπως ήταν
φυσικό, ο Ιερομάρτυς αρνήθηκε σθεναρά,
κάτι που έκανε έξαλλο τον Φιλόμάχο.
Διέταξε τους στρατιώτες του να συλλάβουν
τον Αγιο και τους υποτακτικούς του και
να τους θανατώσουν, αφού πρώτα τους
βασανίσουν. Παρουσιάστηκε τότε μπροστά
στον Ιερομάρτυρα Αθηνογένη το αγαπημένο
του ελάφι, τον πλησίασε με το κεφάλι
κατεβασμένο και του έγλυψε τα χέρια. Ύστερα
σήκωσε τα μάτια του και, βλέποντας
τον ευεργέτη του σε μεγάλη αγωνία,
έχυσε καυτά δάκρυα. Μετά από φοβερά βασανιστήρια
κατά τη διάρκεια των οποίων Αγγέλος εξ
ουρανού ενεθάρρυνε τους μάρτυρες, αποκεφαλίστηκαν
όλοι. Η ελαφίνα, και μετά τον
θάνατο του Αγίου εξακολούθησε να εκτελεί
το θέλημα του. Ένα παράδοξο και χαριέστατο
γεγονός ελάμβανε χώρα μέχρι την εποχή
του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Δηλαδή,
την ώρα της θείας λειτουργίας, κατά
την επέτειο μνήμη του Ιερομάρτυρος (16
Ιουλίου) Και μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου,
κατέφτανε μια ελαφίνα με ένα ελαφάκι
της, εισερχόταν στον Ναό, αφιερώνε
αυτό στον Άγιο και έφευγε.
ΖΩΑ ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου