Ειρήσθω
Με τον Λάζαρο Μαύρο
Σ Τ Ο Ν ΑΠΟΣΤΟΛΟ Ανδρέα, στο Πλατύ Αγλαντζιάς,
τελείται σήμερα το 18ο Εθνικό Μνημόσυνο του αγωνιστή τής λευτεριάς
Θεόφιλου Γεωργιάδη. Πληρωμένοι πράκτορες των τουρκικών μυστικών
υπηρεσιών, με απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας,
δολοφόνησαν με πέντε σφαίρες, το βράδυ της Κυριακής 20ής Μαρτίου 1994,
έξω από το σπίτι του τον Θεόφιλο, 37χρονο εκπρόσωπο τής τότε κυπριακής
Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν, λειτουργό τού Γραφείου Τύπου και
Πληροφοριών της ΚΔ, έφεδρο υπολοχαγό των ΛΟΚ, σύζυγο της Ελένης Κωστή
και πατέρα τριών ανήλικων τότε υιών, του Χαράλαμπου 13χρ., του Χρίστου
8χρ. και του Θοδωρή 1χρ.
Θ Υ Σ Ι Α Σ Τ Η Κ Ε σ’ έναν σκληρό, ανελέητο αγώνα ο οποίος στόχευε στη σύμπηξη τής αγωνιστικής εθνικοαπελευθερωτικής συμμαχίας ανάμεσα στον Ελληνισμό από τη μια και το ένοπλα αγωνιζόμενο κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα απ’ την άλλη. Έπεσε μαχόμενος αγωνιστής σε εποχές που ο Ελληνισμός, αντί για αντικατοχικό αγώνα, σερνόταν (κι εξακολουθεί να σέρνεται) σε διαδικασίες Διζωνικής, Δικοινοτικής, Ομοσπονδιακής συνθηκολόγησης με τους Τούρκους κατακτητές. Υπήρξε, από το 1987 μέχρι το 1994, ένθερμος κι αποτελεσματικός αγωνιστής, μονίμως στο στόχαστρο των δολοφόνων τού τουρκικού κράτους, σε μια πατρίδα, την Κύπρο, κι ένα έθνος, το Ελληνικό, όπου οι ηγέτες και τα κόμματά, αντί για αγώνα, επέμεναν στις «διακοινοτικές» συνομιλίες προσαρμογής στις διζωνικές απαιτήσεις των Τούρκων.
Δ Ο Λ Ο Φ Ο Ν Η Θ Η Κ Ε Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ, με διαταγή τού τουρκικού κράτους, αμέσως μετά που ο ίδιος, ως πρωτεργάτης, πέτυχε, δυο βδομάδες πριν τον σκοτώσουν, τη συγκρότηση τού 1ου Διεθνούς Συνεδρίου για το Κουρδικό στις Βρυξέλλες, που στόχευε στη διεθνοποίηση και πολιτικοποίηση του κουρδικού αγώνα. Οι ενδογενείς ανεπάρκειες του κουρδικού κινήματος απ’ τη μια και τα Ηττημένα (υποτελή) Μυαλά του Ελληνισμού (επί Σημίτη - Πάγκαλου) στην Αθήνα από την άλλη, οδήγησαν, πέντε χρόνια αργότερα, στην επαίσχυντη παράδοση του αρχηγού του κουρδικού κινήματος, απ’ την ελλαδική πρεσβεία της Κένυας στους Τούρκους απεσταλμένους του Ετζεβίτ.
Σ Κ Ε Π Α Σ Μ Ε Ν Ο με μια ξεθωριασμένη Γαλανόλευκη ήταν το 1994 το φέρετρο του Θεόφιλου Γεωργιάδη στην κηδεία του. Την είχαν μεταφέρει οι συναγωνιστές του απ’ τα Φυλακισμένα Μνήματα: Ξεθώριασε ανεμίζοντας χρόνια στον ιστό τών Μιχαλάκη Καραολή, Ανδρέα Δημητρίου, Ανδρέα Ζάκου, Χαρίλαου Μιχαήλ, Ιάκωβου Πατάτσου, Στέλιου Μαυρομμάτη, Ανδρέα Παναγίδη, Μιχάλη Κουτσόφτα, Μάρκου Δράκου, Γρηγόρη Αυξεντίου, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, Στυλιανού Λένα και Κυριάκου Μάτση της ΕΟΚΑ…
Θ Υ Σ Ι Α Σ Τ Η Κ Ε σ’ έναν σκληρό, ανελέητο αγώνα ο οποίος στόχευε στη σύμπηξη τής αγωνιστικής εθνικοαπελευθερωτικής συμμαχίας ανάμεσα στον Ελληνισμό από τη μια και το ένοπλα αγωνιζόμενο κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα απ’ την άλλη. Έπεσε μαχόμενος αγωνιστής σε εποχές που ο Ελληνισμός, αντί για αντικατοχικό αγώνα, σερνόταν (κι εξακολουθεί να σέρνεται) σε διαδικασίες Διζωνικής, Δικοινοτικής, Ομοσπονδιακής συνθηκολόγησης με τους Τούρκους κατακτητές. Υπήρξε, από το 1987 μέχρι το 1994, ένθερμος κι αποτελεσματικός αγωνιστής, μονίμως στο στόχαστρο των δολοφόνων τού τουρκικού κράτους, σε μια πατρίδα, την Κύπρο, κι ένα έθνος, το Ελληνικό, όπου οι ηγέτες και τα κόμματά, αντί για αγώνα, επέμεναν στις «διακοινοτικές» συνομιλίες προσαρμογής στις διζωνικές απαιτήσεις των Τούρκων.
Δ Ο Λ Ο Φ Ο Ν Η Θ Η Κ Ε Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ, με διαταγή τού τουρκικού κράτους, αμέσως μετά που ο ίδιος, ως πρωτεργάτης, πέτυχε, δυο βδομάδες πριν τον σκοτώσουν, τη συγκρότηση τού 1ου Διεθνούς Συνεδρίου για το Κουρδικό στις Βρυξέλλες, που στόχευε στη διεθνοποίηση και πολιτικοποίηση του κουρδικού αγώνα. Οι ενδογενείς ανεπάρκειες του κουρδικού κινήματος απ’ τη μια και τα Ηττημένα (υποτελή) Μυαλά του Ελληνισμού (επί Σημίτη - Πάγκαλου) στην Αθήνα από την άλλη, οδήγησαν, πέντε χρόνια αργότερα, στην επαίσχυντη παράδοση του αρχηγού του κουρδικού κινήματος, απ’ την ελλαδική πρεσβεία της Κένυας στους Τούρκους απεσταλμένους του Ετζεβίτ.
Σ Κ Ε Π Α Σ Μ Ε Ν Ο με μια ξεθωριασμένη Γαλανόλευκη ήταν το 1994 το φέρετρο του Θεόφιλου Γεωργιάδη στην κηδεία του. Την είχαν μεταφέρει οι συναγωνιστές του απ’ τα Φυλακισμένα Μνήματα: Ξεθώριασε ανεμίζοντας χρόνια στον ιστό τών Μιχαλάκη Καραολή, Ανδρέα Δημητρίου, Ανδρέα Ζάκου, Χαρίλαου Μιχαήλ, Ιάκωβου Πατάτσου, Στέλιου Μαυρομμάτη, Ανδρέα Παναγίδη, Μιχάλη Κουτσόφτα, Μάρκου Δράκου, Γρηγόρη Αυξεντίου, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, Στυλιανού Λένα και Κυριάκου Μάτση της ΕΟΚΑ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου