Εχθές συντελέστηκε Επίσημη Χρεωκοπία της Ελλάδας ή εγώ είμαι ο μαλάκας που δεν καταλαβαίνω;
Ειλικρινά δυσκολεύομαι να γράψω σήμερα.
Αισθάνθηκα ένα κόμπο στο λαιμό καθώς έβλεπα ειδήσεις.
Επί μισή ώρα έβλεπα χαρούμενα πρόσωπα να πανηγυρίζουν για την "επιτυχία του PSI, για την Ελλάδα που απέφυγε οριστικά τη Χρεωκοπία".
Και πάνω που αναρωτιόμουν αν εγώ είμαι...
ο μαλάκας που αντιλαμβανόμουν ακριβώς το αντίθετο. άρχισα να θυμάμαι.
Θυμάμαι απλώς και σας θυμίζω τι έλεγε ο Παπακωνσταντίνου για το "κούρεμα του Χρέους", το οποίο το εξίσωνε με τη Χρεωκοπία και το Πιστωτικό γεγονός.
Για του λόγου το αληθές, ορίστε το βίντεο με τον πρώην Υπ.Οικ. να αναλύει το πόσο καταστροφικό είναι το κούρεμα, δηλαδή το PSI!
Και εκτός αυτού σας παραπέμπω και σε παλαιότερή μου δημοσίευση ("Τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ πέρυσι για το κούρεμα. Τότε ή τώρα ψεύδεται;) όπου παρέθετα τις επίσημες θέσεις από το site του ΠΑΣΟΚ για το "κούρεμα", πριν αυτό αποφασιστεί να πραγματοποιηθεί τελικά, οπότε και το ΠΑΣΟΚ άρχισε να λέει... τα αντίθετα!
Επιγραμματικά σας θυμίζω πως η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ συμπέραινε τελικά πως:
- Η αναδιάρθρωση του χρέους καταλήγει σε επιβάρυνση μεγαλύτερη από το αρχικό ποσό τους διακανονιζόμενου χρέους
- Οι επιπτώσεις στο εθνικό οικονομικό σύστημα είναι άμεσες και συμπεριλαμβάνουν μεγάλη κρίση ρευστότητας και χρεοκοπία τραπεζών
- Οι επιπτώσεις στο διεθνές οικονομικό σύστημα εγείρουν τεράστιες πολιτικές πιέσεις για ικανοποίηση των πιστωτών
- Οι πιέσεις αυτές αφορούν τόσο την πολιτική διαπραγμάτευση για το διακανονισμό του χρέους όσο και τις άμεσες διεθνείς οικονομικές συναλλαγές της χώρας
- Η χώρα τίθεται σε δυσμενή θέση στο πλαίσιο των διεθνών πολιτικών και οικονομικών της σχέσεων
- Η χώρα ουσιαστικά εξοβελίζεται από τις διεθνείς αγορές
Τρελάθηκαν οι του κόμματος;
Είχαν πράγματι αυτή τη γνώμη, αλλά συζήτησαν με κάποιον και τους... άλλαξε μυαλά;
Το κούρεμα είναι και σωτηρία και καταστροφή, σαν το... ποτήρι που είναι ταυτόχρονα και μισοάδειο και μισογεμάτο;
Τα παιδία παίζει;
Και πριν κοπάσουν αυτές οι σκέψεις στο μυαλό μου, συνεχίζουν οι ειδήσεις και με μια τελείως τυπική ανακοίνωση, μας γνωστοποιεί η παρουσιάστρια των ειδήσεων ότι "χτες ενεργοποιήθηκαν τα CDS, τα ασφάλιστρα κινδύνου για Χρεωκοπία της χώρας μας"!
Ναι γι' αυτό πανηγύριζαν οι Κυβερνώντες και οι Δημοσιογράφοι!
Αυτό για το οποίο η Κυβέρνηση κατηγορούσε την Αριστερά ότι θα επιφέρει αν συνεχίσει την αντιμνημονιακή πολιτική της, ΝΑΙ!, αυτό το ίδιο έγινε μόλις χτες και μάλιστα εντός Μνημονίου!
Αν αυτό δε λέγεται Γενική Συνωμοσία Κυβέρνησης και ΜΜΕ για να ξεπεράσουν τη χθεσινή ημέρα, 9 Μαρτίου 2012, ημέρα Χρεωκοπίας της Ελλάδας, αποφεύγοντας την επανάσταση του λαού...
ΤΟΤΕ ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ;;;
Ναι, μιλώ ευθέως για συνωμοσία, αφού την ώρα που η οικονομικο-πολιτική ελίτ της χώρας πανηγύριζε τη διάσωσή της από την πτώχευση, οι οίκοι αξιολόγησης, εχθές 9 Μαρτίου, ανακοίνωσαν ότι στην Ελλάδα συντελέστηκε "πιστωτικό γεγονός". Δηλαδή ΠΤΩΧΕΥΣΗ!!!
Ρε σεις βοηθήστε με και πείτε μου: Είμαι μαλάκας ή εδώ έχει γίνει της συνωμοσίας το κάγκελο;
Έχουν αντιστρέψει επιμελώς την πραγματικότητα και τη μέρα της Κηδείας του Ελληνικου Λαού, έρχονται οι Κυβερνήτες και οι Τηλε-παπαγάλοι τους και, αντί για κόλυβα, μας μοιράζουν... κουφέτα!
Όχι ρε, δε τα κάνουν για πλάκα αυτά, ούτε απλώς κάνουν κωλοτούμπες.
Είναι Συνωμότες σε μια Ανίερη Συμμαχία, επίγονο της συνωμοσίας της Ιεράς Συμμαχίας του Μέττερνιχ στο Λάιμπαχ.
Είναι μια συνωμοσία στην οποία πρωταγωνιστούν η πολιτική και η οικονομική ελίτ της χώρας και των οργάνων της Ε.Ε. και έχουν ως εκτελεστικά όργανα τα προπαγανδιστικά ΜΜΕ, που μας προσφέρουν μια αντεστραμμένη πραγματικότητα.
Παίζουν ένα ανίερο παιχνίδι με την Πραγματικότητα;
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου σχεδόν τα πάντα γίνονται υπό το Καθεστώς μιας Συνωμοσίας πίσω απ' τις Κουρτίνες και εμείς δε βλέπουμε παρά τα είδωλά των αληθινών πραγμάτων που μας τα παρουσιάζουν κατά το δοκούν και κατά το συμφέρον τους οι "θαυματοποιοί":
Όχι αγαπητοί μου, αυτές δεν είναι αναρωτήσεις του Λιακόπουλου και άλλων γραφικών επαγγελματιών συνωμοσιολόγων.
Είναι η θεωρία του Πλάτωνα (διά στόματος Σωκράτη) και ο πλέον διάσημος "Μύθος του Σπηλαίου" του.
Και κάθε άνθρωπος πρέπει να διαβάσει έστω επιγραμματικά αυτόν τον τόσο πραγματικό μύθο, για να καταλάβει πραγματικά τι συμβαίνει γύρω του.
Τι μας λέει ο Μύθος του Σπηλαίου του Πλάτωνα λοιπόν;;; Πηγή
Σε μια σπηλιά κάτω από τη γη, που έχει την είσοδό της ανοιγμένη στο φως, ζουν από παιδιά άνθρωποι αλυσοδεμένοι από τα πόδια και τον τράχηλο.
Πίσω τους, ψηλά και σε απόσταση, υπάρχει φωτιά αναμμένη και στο ενδιάμεσο ένας δρόμος, κατά μήκος του οποίου βρίσκεται ένας μικρός τοίχος, όπως τα παραπετάσματα των θαυματοποιών. Πίσω απ΄ τον τοίχο περνούν άνθρωποι μεταφέροντας πάνω από το ύψος του κάθε λογής αντικείμενα, καθώς και ομοιώματα ανθρώπων και ζώων. Οι σκιές τους προβάλλονται χάρη στο φως της φωτιάς στο βάθος του σπηλαίου, το μοναδικό οπτικό πεδίο των δεσμωτών. Ανήμποροι να κινηθούν και περιοριζόμενοι στη φυσική τους όραση οι έγκλειστοι νομίζουν πως οι σκιές είναι τα ίδια τα αντικείμενα και ο αντίλλαλος από τις ομιλίες εκείνων που κινούνται πίσω από το τοιχίο, η φωνή των σκιών.
Ο κόσμος του σπηλαίου και όσα διαδραματίζονται εντός του είναι τόσο δεδομένος, ώστε να μη γεννά την παραμικρή αμφιβολία για το αν είναι αληθινός.
Καθηλωμένοι στην ίδια θέση οι έγκλειστοι βλέπουν μόνο σκιές και, ελλείψει άλλων ερεθισμάτων, θεωρούν αυτονόητη την αυθεντικότητά τους. Τα δεσμά τούς στερούν κάθε δυνατότητα κίνησης, αυτενέργειας και διεύρυνσης του οπτικού τους πεδίου. Προσωπική δράση δεν υφίσταται. Υπάρχει μόνον όρασης αλλά και αυτή δεν είναι άλλο από παθητική παρατήρηση των συμβάντων, αναντίρρητη αποδοχή των δεδομένων των αισθήσεων, άγνοια, πλάνη.
Στον κόσμο του σπηλαίου επικρατεί απόλυτη ομοιομορφία. Κανένας δεσμώτης δεν ξεχωρίζει από τους άλλους, γιατί κανένας δεν έχει συναίσθηση της μοναδικότητας του. Η αυτογνωσία και η ετερογνωσία απουσιάζουν, καθώς δε βλέπουν τίποτε άλλο εκτός από τις σκιές του εαυτού τους και των συνανθρώπων τους.
Κάποια στιγμή όμως, ένας από αυτούς κατορθώνει να ελευθερωθεί και να ανέβει στον κόσμο του φωτός. Σηκώνεται, στρέφει το λαιμό του, περπατά, κοιτάζει προς το μέρος της φωτιάς και εν συνεχεία προς τα αντικείμενα που περιδιαβαίνουν το παρατείχισμα. Το πέρασμα από τη σκιά στο αισθητό είναι το πρώτο βήμα, η αρχή μιας επίπονης και κοπιώδους πορείας προς τη γνώση και την αλήθεια.
Ο δεσμώτης έρχεται πιο κοντά στο ον και σε αντικείμενα περισσότερο πραγματικά. Πλάι του βρίσκεται κάποιος που διακριτικά τον καθοδηγεί, συζητώντας και ρωτώντας τον σχετικά μ΄ αυτά που πρωτοαντικρίζει.
Ο δεσμώτης τότε περιέρχεται στην κατάσταση του απορείν, βρίσκεται σε αμηχανία και αδυνατεί να δώσει μιαν απάντηση, όταν αυτός που είναι δίπλα του τον ρωτά τι βλέπει. απορείν δεν εκφράζει μόνον την πνευματική του σύγχυση, αλλά και τη συνειδητοποίηση της αγνοίας του. Η ύπαρξη των ομοιωμάτων θέτει εκ των πραγμάτων ζήτημα σύγκρισης με τις σκιές τους, αναφορικά με το βαθμό αυθεντικότητας. Ο δεσμώτης καλείται ν΄ αποφασίσει ποιο από τα δύο δεδομένα είναι αληθέστερον.
Η πορεία προς τον κόσμο του φωτός σηματοδοτείται από ένα πλήθος δυσχερειών και από οδύνη.
Κοιτάζοντας προς το μέρος της φωτιάς ο πλατωνικός ήρωας αλγοι και αδυνατεί να διακρίνει εκείνα ων τότε τάς σκιάς εώρα. Στρέφοντας το βλέμμα του λίγο αργότερα προς την έξοδο του σπηλαίου υποφέρει κι ο πόνος του μεγιστοποιείται όσο περισσότερο πλησιάζει στον κόσμο των νοητών.
Αυτομάτως ο δεσμώτης αντιδρά, αμύνεται, επιμένει να θεωρεί τις σκιές αληθέστερες των ομοιωμάτων και προσπαθεί να επιστρέψει στην αρχική του κατάσταση. Αυτό που προκαλεί την αντίστασή του, είναι παραδόξως αυτό που τον παρακινεί να εξέλθει από το σπήλαιο είναι το απορείν, που το τοποθετεί στο μεταίχμιο, ανάμεσα στο παρόν του κόσμου των σκιών και στο άδηλο μέλλον ενός καινούργιου κόσμου. Ο δεσμώτης δε θέλει να διακινδυνεύσει την ασφάλεια της ψευδαίσθησης για μιαν αλήθεια που δεν του εγγυάται εξαρχής κάτι καλύτερο. Η απάρνηση της ζωής του σπηλαίου και το ξεκίνημα μιας καινούργιας πορείας, η οποία, ώσπου να περατωθεί, τον αφήνει μετέωρο στο άγνωστο, συνεπάγεται αναμφίβολα οδύνη, ένα μεγάλο ψυχικό κόστος που δικαιολογημένα θα προσπαθήσει να αποφύγει.
Η αντίσταση θα καμφθεί σταδιακά, όταν αρχίσει να συνηθίζει την καινούργια κατάσταση, να εξοικειώνεται με τις νέες συνθήκες. Σταδιακά λοιπόν, ανεβαίνοντας στον κόσμο του φωτός, θα μπορέσει να διακρίνει τις σκιές των νοητών και τα είδωλα τους στις υδάτινες επιφάνειες, έπειτα αυτά τα ίδια και τέλος, τον ήλιο , την υπέρτατη ιδέα του αγαθού επίτροπο του ορατού κόσμου και αιτία ύπαρξης των πάντων.
Κάθε βήμα του δεσμώτη μεταβάλλει την ποιότητα της όρασής του. Η φυσική όρασις, η συνυφασμένη με την κατ΄αίσθησιν αντίληψιν, μετατρέπεται από παθητική παρατήρηση των σκιών σε ενεργητική κίνηση του βλέμματος, σε αμφιβολία τη στιγμή που αντικρίζει τη φωτιά και τα ομοιώματα των αντικειμένων. Κατόπιν, στο πρώτο στάδιο του νοητού, ισοδυναμεί με την διά του προσωπικού συλλογισμού απόπειρα σύλληψης των όντων ενώ στο τέλος της πορείας, λαμβάνει την έννοια της ενορατικής αποκαλύψεως: ο δεσμώτης θεάται το Αγαθόν, το βλέπει με τα μάτια της ψυχής του, το βιώνει.
Ποιος είναι όμως αυτός που τον ελευθερώνει και τι χαρακτήρα έχει η καθοδήγηση του;
Η παιδεία, μας λέει ο Πλάτων, επαναφέρει το ευγενέστερο μέρος της ψυχής προς την θέα του αρίστου ανάμεσα στα όντα, τη βοηθά να στραφεί από το γιγνόμενον προς το όν, φτάνοντας στην κορυφή του. Η πλατωνική παιδεία είναι η διαλεκτική, η δια του λόγου τέχνη, η οποία αποδεσμεύει το άτομο από την αυταπάτη και την πλάνη των σκιών.
Λόγος, αντίλογος, επικοινωνία με τον άλλον, τον ειδότα. Αυτός λοιπόν που ελευθερώνει το δεσμώτη είναι ο δάσκαλος – φιλόσοφος, ο οποίος με τη μέθοδο των ερωταποκρίσεων στέφει το όμμα της ψυχής του προς το νοητόν. Χωρίς να παρέχει μια προκατασκευασμένη γνώση, ο ειδώς βρίσκεται δίπλα του, τον βοηθά να κατανικήσει την εσωτερική του αντίσταση και να αποτολμήσει την ανάβαση εκείνη, η οποία θα του αποκαλύψει το ενυπάρχον, αλλά λησμονημένο όραμα των ιδεών.
Κοπιώδης και επίπονη η ανάβαση, στο τέρμα της αποζημιώνει το δεσμώτη για την όλη την οδύνη που υπέστη. Αντικρίζοντας το Αγαθόν κατανοεί – συνειδητοποιεί την ουσία της ύπαρξής του και του γίγνεσθαι.
Η θέασις - αποκάλυψη της υπέρτατης ιδέας του νοητού έχει ως αποτέλεσμα τη ριζική αναμόρφωση της ζωής του, την αναθεώρηση της μέχρι πρό τινος αυτοαντίληψης και ετεροαντίληψής του.
Στο εξής, ο απελεύθερος δεσμώτης καθίσταται ικανός να ενεργεί με βάση τα δικά του καθοδηγητικά πρότυπα, να είναι υπεύθυνος για τις αποφάσεις του, μπορεί να αντιστέκεται σε οποιαδήποτε εξωτερική επιβολή.
Είναι σε θέση να αναγνωρίζει τη μη αυθεντικότητα των σκιών και – επιστρέφοντας στο σπήλαιο – να πολεμά τις δοξασίες και τα είδωλα.
Η ανάβαση στον κόσμο του φωτός συνιστά μια πορεία, η οποία ξεκινώντας από μια αρνητική γνώση, από τη γνώση "του τι δεν είναι", απολήγει στην αυτογνωσία και την κοσμογνωσία.--
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι πιθανότατα όσα βλέπουμε είναι προιόντα της σκηνοθεσίας των "θαυματοποιών" (κυβερνώντων, δημοσιογράφων κλπ.).
Η καθολική και συντονισμένη αντιστροφή της πραγματικότητας της Πτώχευσης της Ελλάδας που συντελέστηκε χτες και κρύφτηκε πίσω από τους προπαγανδιστικούς πανηγυρισμούς και τα ψεύτικα χαμόγελα είναι προφανής.
Όποιος έχει έστω και ένα επιχείρημα πως δεν πρόκειται για Συνωμοσία, είμαι πρόθυμος να το ακούσω και να βροντοφωνάξω:
"εντάξει εγώ είμαι ο μαλάκας και χθες, 9 Μαρτίου 2012, η Ελλάδα δε χρεωκόπησε και επισήμως"!
toixo-toixo.blogspot.com
Αισθάνθηκα ένα κόμπο στο λαιμό καθώς έβλεπα ειδήσεις.
Επί μισή ώρα έβλεπα χαρούμενα πρόσωπα να πανηγυρίζουν για την "επιτυχία του PSI, για την Ελλάδα που απέφυγε οριστικά τη Χρεωκοπία".
Και πάνω που αναρωτιόμουν αν εγώ είμαι...
ο μαλάκας που αντιλαμβανόμουν ακριβώς το αντίθετο. άρχισα να θυμάμαι.
Θυμάμαι απλώς και σας θυμίζω τι έλεγε ο Παπακωνσταντίνου για το "κούρεμα του Χρέους", το οποίο το εξίσωνε με τη Χρεωκοπία και το Πιστωτικό γεγονός.
Για του λόγου το αληθές, ορίστε το βίντεο με τον πρώην Υπ.Οικ. να αναλύει το πόσο καταστροφικό είναι το κούρεμα, δηλαδή το PSI!
Και εκτός αυτού σας παραπέμπω και σε παλαιότερή μου δημοσίευση ("Τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ πέρυσι για το κούρεμα. Τότε ή τώρα ψεύδεται;) όπου παρέθετα τις επίσημες θέσεις από το site του ΠΑΣΟΚ για το "κούρεμα", πριν αυτό αποφασιστεί να πραγματοποιηθεί τελικά, οπότε και το ΠΑΣΟΚ άρχισε να λέει... τα αντίθετα!
Επιγραμματικά σας θυμίζω πως η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ συμπέραινε τελικά πως:
- Η αναδιάρθρωση του χρέους καταλήγει σε επιβάρυνση μεγαλύτερη από το αρχικό ποσό τους διακανονιζόμενου χρέους
- Οι επιπτώσεις στο εθνικό οικονομικό σύστημα είναι άμεσες και συμπεριλαμβάνουν μεγάλη κρίση ρευστότητας και χρεοκοπία τραπεζών
- Οι επιπτώσεις στο διεθνές οικονομικό σύστημα εγείρουν τεράστιες πολιτικές πιέσεις για ικανοποίηση των πιστωτών
- Οι πιέσεις αυτές αφορούν τόσο την πολιτική διαπραγμάτευση για το διακανονισμό του χρέους όσο και τις άμεσες διεθνείς οικονομικές συναλλαγές της χώρας
- Η χώρα τίθεται σε δυσμενή θέση στο πλαίσιο των διεθνών πολιτικών και οικονομικών της σχέσεων
- Η χώρα ουσιαστικά εξοβελίζεται από τις διεθνείς αγορές
Τρελάθηκαν οι του κόμματος;
Είχαν πράγματι αυτή τη γνώμη, αλλά συζήτησαν με κάποιον και τους... άλλαξε μυαλά;
Το κούρεμα είναι και σωτηρία και καταστροφή, σαν το... ποτήρι που είναι ταυτόχρονα και μισοάδειο και μισογεμάτο;
Τα παιδία παίζει;
Και πριν κοπάσουν αυτές οι σκέψεις στο μυαλό μου, συνεχίζουν οι ειδήσεις και με μια τελείως τυπική ανακοίνωση, μας γνωστοποιεί η παρουσιάστρια των ειδήσεων ότι "χτες ενεργοποιήθηκαν τα CDS, τα ασφάλιστρα κινδύνου για Χρεωκοπία της χώρας μας"!
Ναι γι' αυτό πανηγύριζαν οι Κυβερνώντες και οι Δημοσιογράφοι!
Αυτό για το οποίο η Κυβέρνηση κατηγορούσε την Αριστερά ότι θα επιφέρει αν συνεχίσει την αντιμνημονιακή πολιτική της, ΝΑΙ!, αυτό το ίδιο έγινε μόλις χτες και μάλιστα εντός Μνημονίου!
Αν αυτό δε λέγεται Γενική Συνωμοσία Κυβέρνησης και ΜΜΕ για να ξεπεράσουν τη χθεσινή ημέρα, 9 Μαρτίου 2012, ημέρα Χρεωκοπίας της Ελλάδας, αποφεύγοντας την επανάσταση του λαού...
ΤΟΤΕ ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ;;;
Ναι, μιλώ ευθέως για συνωμοσία, αφού την ώρα που η οικονομικο-πολιτική ελίτ της χώρας πανηγύριζε τη διάσωσή της από την πτώχευση, οι οίκοι αξιολόγησης, εχθές 9 Μαρτίου, ανακοίνωσαν ότι στην Ελλάδα συντελέστηκε "πιστωτικό γεγονός". Δηλαδή ΠΤΩΧΕΥΣΗ!!!
Ρε σεις βοηθήστε με και πείτε μου: Είμαι μαλάκας ή εδώ έχει γίνει της συνωμοσίας το κάγκελο;
Έχουν αντιστρέψει επιμελώς την πραγματικότητα και τη μέρα της Κηδείας του Ελληνικου Λαού, έρχονται οι Κυβερνήτες και οι Τηλε-παπαγάλοι τους και, αντί για κόλυβα, μας μοιράζουν... κουφέτα!
Όχι ρε, δε τα κάνουν για πλάκα αυτά, ούτε απλώς κάνουν κωλοτούμπες.
Είναι Συνωμότες σε μια Ανίερη Συμμαχία, επίγονο της συνωμοσίας της Ιεράς Συμμαχίας του Μέττερνιχ στο Λάιμπαχ.
Είναι μια συνωμοσία στην οποία πρωταγωνιστούν η πολιτική και η οικονομική ελίτ της χώρας και των οργάνων της Ε.Ε. και έχουν ως εκτελεστικά όργανα τα προπαγανδιστικά ΜΜΕ, που μας προσφέρουν μια αντεστραμμένη πραγματικότητα.
Παίζουν ένα ανίερο παιχνίδι με την Πραγματικότητα;
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου σχεδόν τα πάντα γίνονται υπό το Καθεστώς μιας Συνωμοσίας πίσω απ' τις Κουρτίνες και εμείς δε βλέπουμε παρά τα είδωλά των αληθινών πραγμάτων που μας τα παρουσιάζουν κατά το δοκούν και κατά το συμφέρον τους οι "θαυματοποιοί":
Όχι αγαπητοί μου, αυτές δεν είναι αναρωτήσεις του Λιακόπουλου και άλλων γραφικών επαγγελματιών συνωμοσιολόγων.
Είναι η θεωρία του Πλάτωνα (διά στόματος Σωκράτη) και ο πλέον διάσημος "Μύθος του Σπηλαίου" του.
Και κάθε άνθρωπος πρέπει να διαβάσει έστω επιγραμματικά αυτόν τον τόσο πραγματικό μύθο, για να καταλάβει πραγματικά τι συμβαίνει γύρω του.
Τι μας λέει ο Μύθος του Σπηλαίου του Πλάτωνα λοιπόν;;; Πηγή
Σε μια σπηλιά κάτω από τη γη, που έχει την είσοδό της ανοιγμένη στο φως, ζουν από παιδιά άνθρωποι αλυσοδεμένοι από τα πόδια και τον τράχηλο.
Πίσω τους, ψηλά και σε απόσταση, υπάρχει φωτιά αναμμένη και στο ενδιάμεσο ένας δρόμος, κατά μήκος του οποίου βρίσκεται ένας μικρός τοίχος, όπως τα παραπετάσματα των θαυματοποιών. Πίσω απ΄ τον τοίχο περνούν άνθρωποι μεταφέροντας πάνω από το ύψος του κάθε λογής αντικείμενα, καθώς και ομοιώματα ανθρώπων και ζώων. Οι σκιές τους προβάλλονται χάρη στο φως της φωτιάς στο βάθος του σπηλαίου, το μοναδικό οπτικό πεδίο των δεσμωτών. Ανήμποροι να κινηθούν και περιοριζόμενοι στη φυσική τους όραση οι έγκλειστοι νομίζουν πως οι σκιές είναι τα ίδια τα αντικείμενα και ο αντίλλαλος από τις ομιλίες εκείνων που κινούνται πίσω από το τοιχίο, η φωνή των σκιών.
Ο κόσμος του σπηλαίου και όσα διαδραματίζονται εντός του είναι τόσο δεδομένος, ώστε να μη γεννά την παραμικρή αμφιβολία για το αν είναι αληθινός.
Καθηλωμένοι στην ίδια θέση οι έγκλειστοι βλέπουν μόνο σκιές και, ελλείψει άλλων ερεθισμάτων, θεωρούν αυτονόητη την αυθεντικότητά τους. Τα δεσμά τούς στερούν κάθε δυνατότητα κίνησης, αυτενέργειας και διεύρυνσης του οπτικού τους πεδίου. Προσωπική δράση δεν υφίσταται. Υπάρχει μόνον όρασης αλλά και αυτή δεν είναι άλλο από παθητική παρατήρηση των συμβάντων, αναντίρρητη αποδοχή των δεδομένων των αισθήσεων, άγνοια, πλάνη.
Στον κόσμο του σπηλαίου επικρατεί απόλυτη ομοιομορφία. Κανένας δεσμώτης δεν ξεχωρίζει από τους άλλους, γιατί κανένας δεν έχει συναίσθηση της μοναδικότητας του. Η αυτογνωσία και η ετερογνωσία απουσιάζουν, καθώς δε βλέπουν τίποτε άλλο εκτός από τις σκιές του εαυτού τους και των συνανθρώπων τους.
Κάποια στιγμή όμως, ένας από αυτούς κατορθώνει να ελευθερωθεί και να ανέβει στον κόσμο του φωτός. Σηκώνεται, στρέφει το λαιμό του, περπατά, κοιτάζει προς το μέρος της φωτιάς και εν συνεχεία προς τα αντικείμενα που περιδιαβαίνουν το παρατείχισμα. Το πέρασμα από τη σκιά στο αισθητό είναι το πρώτο βήμα, η αρχή μιας επίπονης και κοπιώδους πορείας προς τη γνώση και την αλήθεια.
Ο δεσμώτης έρχεται πιο κοντά στο ον και σε αντικείμενα περισσότερο πραγματικά. Πλάι του βρίσκεται κάποιος που διακριτικά τον καθοδηγεί, συζητώντας και ρωτώντας τον σχετικά μ΄ αυτά που πρωτοαντικρίζει.
Ο δεσμώτης τότε περιέρχεται στην κατάσταση του απορείν, βρίσκεται σε αμηχανία και αδυνατεί να δώσει μιαν απάντηση, όταν αυτός που είναι δίπλα του τον ρωτά τι βλέπει. απορείν δεν εκφράζει μόνον την πνευματική του σύγχυση, αλλά και τη συνειδητοποίηση της αγνοίας του. Η ύπαρξη των ομοιωμάτων θέτει εκ των πραγμάτων ζήτημα σύγκρισης με τις σκιές τους, αναφορικά με το βαθμό αυθεντικότητας. Ο δεσμώτης καλείται ν΄ αποφασίσει ποιο από τα δύο δεδομένα είναι αληθέστερον.
Η πορεία προς τον κόσμο του φωτός σηματοδοτείται από ένα πλήθος δυσχερειών και από οδύνη.
Κοιτάζοντας προς το μέρος της φωτιάς ο πλατωνικός ήρωας αλγοι και αδυνατεί να διακρίνει εκείνα ων τότε τάς σκιάς εώρα. Στρέφοντας το βλέμμα του λίγο αργότερα προς την έξοδο του σπηλαίου υποφέρει κι ο πόνος του μεγιστοποιείται όσο περισσότερο πλησιάζει στον κόσμο των νοητών.
Αυτομάτως ο δεσμώτης αντιδρά, αμύνεται, επιμένει να θεωρεί τις σκιές αληθέστερες των ομοιωμάτων και προσπαθεί να επιστρέψει στην αρχική του κατάσταση. Αυτό που προκαλεί την αντίστασή του, είναι παραδόξως αυτό που τον παρακινεί να εξέλθει από το σπήλαιο είναι το απορείν, που το τοποθετεί στο μεταίχμιο, ανάμεσα στο παρόν του κόσμου των σκιών και στο άδηλο μέλλον ενός καινούργιου κόσμου. Ο δεσμώτης δε θέλει να διακινδυνεύσει την ασφάλεια της ψευδαίσθησης για μιαν αλήθεια που δεν του εγγυάται εξαρχής κάτι καλύτερο. Η απάρνηση της ζωής του σπηλαίου και το ξεκίνημα μιας καινούργιας πορείας, η οποία, ώσπου να περατωθεί, τον αφήνει μετέωρο στο άγνωστο, συνεπάγεται αναμφίβολα οδύνη, ένα μεγάλο ψυχικό κόστος που δικαιολογημένα θα προσπαθήσει να αποφύγει.
Η αντίσταση θα καμφθεί σταδιακά, όταν αρχίσει να συνηθίζει την καινούργια κατάσταση, να εξοικειώνεται με τις νέες συνθήκες. Σταδιακά λοιπόν, ανεβαίνοντας στον κόσμο του φωτός, θα μπορέσει να διακρίνει τις σκιές των νοητών και τα είδωλα τους στις υδάτινες επιφάνειες, έπειτα αυτά τα ίδια και τέλος, τον ήλιο , την υπέρτατη ιδέα του αγαθού επίτροπο του ορατού κόσμου και αιτία ύπαρξης των πάντων.
Κάθε βήμα του δεσμώτη μεταβάλλει την ποιότητα της όρασής του. Η φυσική όρασις, η συνυφασμένη με την κατ΄αίσθησιν αντίληψιν, μετατρέπεται από παθητική παρατήρηση των σκιών σε ενεργητική κίνηση του βλέμματος, σε αμφιβολία τη στιγμή που αντικρίζει τη φωτιά και τα ομοιώματα των αντικειμένων. Κατόπιν, στο πρώτο στάδιο του νοητού, ισοδυναμεί με την διά του προσωπικού συλλογισμού απόπειρα σύλληψης των όντων ενώ στο τέλος της πορείας, λαμβάνει την έννοια της ενορατικής αποκαλύψεως: ο δεσμώτης θεάται το Αγαθόν, το βλέπει με τα μάτια της ψυχής του, το βιώνει.
Ποιος είναι όμως αυτός που τον ελευθερώνει και τι χαρακτήρα έχει η καθοδήγηση του;
Η παιδεία, μας λέει ο Πλάτων, επαναφέρει το ευγενέστερο μέρος της ψυχής προς την θέα του αρίστου ανάμεσα στα όντα, τη βοηθά να στραφεί από το γιγνόμενον προς το όν, φτάνοντας στην κορυφή του. Η πλατωνική παιδεία είναι η διαλεκτική, η δια του λόγου τέχνη, η οποία αποδεσμεύει το άτομο από την αυταπάτη και την πλάνη των σκιών.
Λόγος, αντίλογος, επικοινωνία με τον άλλον, τον ειδότα. Αυτός λοιπόν που ελευθερώνει το δεσμώτη είναι ο δάσκαλος – φιλόσοφος, ο οποίος με τη μέθοδο των ερωταποκρίσεων στέφει το όμμα της ψυχής του προς το νοητόν. Χωρίς να παρέχει μια προκατασκευασμένη γνώση, ο ειδώς βρίσκεται δίπλα του, τον βοηθά να κατανικήσει την εσωτερική του αντίσταση και να αποτολμήσει την ανάβαση εκείνη, η οποία θα του αποκαλύψει το ενυπάρχον, αλλά λησμονημένο όραμα των ιδεών.
Κοπιώδης και επίπονη η ανάβαση, στο τέρμα της αποζημιώνει το δεσμώτη για την όλη την οδύνη που υπέστη. Αντικρίζοντας το Αγαθόν κατανοεί – συνειδητοποιεί την ουσία της ύπαρξής του και του γίγνεσθαι.
Η θέασις - αποκάλυψη της υπέρτατης ιδέας του νοητού έχει ως αποτέλεσμα τη ριζική αναμόρφωση της ζωής του, την αναθεώρηση της μέχρι πρό τινος αυτοαντίληψης και ετεροαντίληψής του.
Στο εξής, ο απελεύθερος δεσμώτης καθίσταται ικανός να ενεργεί με βάση τα δικά του καθοδηγητικά πρότυπα, να είναι υπεύθυνος για τις αποφάσεις του, μπορεί να αντιστέκεται σε οποιαδήποτε εξωτερική επιβολή.
Είναι σε θέση να αναγνωρίζει τη μη αυθεντικότητα των σκιών και – επιστρέφοντας στο σπήλαιο – να πολεμά τις δοξασίες και τα είδωλα.
Η ανάβαση στον κόσμο του φωτός συνιστά μια πορεία, η οποία ξεκινώντας από μια αρνητική γνώση, από τη γνώση "του τι δεν είναι", απολήγει στην αυτογνωσία και την κοσμογνωσία.--
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι πιθανότατα όσα βλέπουμε είναι προιόντα της σκηνοθεσίας των "θαυματοποιών" (κυβερνώντων, δημοσιογράφων κλπ.).
Η καθολική και συντονισμένη αντιστροφή της πραγματικότητας της Πτώχευσης της Ελλάδας που συντελέστηκε χτες και κρύφτηκε πίσω από τους προπαγανδιστικούς πανηγυρισμούς και τα ψεύτικα χαμόγελα είναι προφανής.
Όποιος έχει έστω και ένα επιχείρημα πως δεν πρόκειται για Συνωμοσία, είμαι πρόθυμος να το ακούσω και να βροντοφωνάξω:
"εντάξει εγώ είμαι ο μαλάκας και χθες, 9 Μαρτίου 2012, η Ελλάδα δε χρεωκόπησε και επισήμως"!
toixo-toixo.blogspot.com
epanastasi-gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου