ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στον κ. Μπενιζ έλον.

(Του Αναστασίου Φαραντάτου, Σχη εα<55 ετών)

              Ολοκληρώθηκε απόψε 18 Μαρ 2012, η εκλογή για την ανάδειξη προέδρου του     ΠΑΣΟΚ με μεγάλο νικητή της μάχης τον κ. Μπενιζ έλον.

              Οι αντίπαλοί του δυστυχώς δεν κατάφεραν να πείσουν τους ψηφοφόρους του κουνήματος και έτσι αυτοί αναφανδόν προτίμησαν τον από σήμερα πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

              Αυτό που αγγίζει τα όρια του γελοίου είναι οι διάφορες δηλώσεις των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, από τις οποίες σταχυολογώ κάποιες για να σας φτιάξω τη διάθεση.

              Ο πρόεδρας, χαρακτήρισε την εκλογική διαδικασία ως «επιτυχή άσκηση πολιτικής και οργανωτικής ετοιμότητας» εν όψει των εκλογών.

              Βέβαια ο πάλαι ποτέ πρωτοκλασάτος του ΠΑΣΟΚ Στέφανος Τζουμάκας έχει άλλη άποψη, αφού στο προσωπικό του blog λέει χαρακτηριστικά, αναφερόμενος στο ίδιο θέμα: «Επιβεβαιώθηκαν οι  θέσεις που εκφράσαμε στο Εθνικό Συμβούλιο  του ΠΑΣΟΚ για το διάτρητο χαρακτήρα της σημερινής διαδικασίας και της ψηφοφορίας για εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ……. Πρωτοφανής και εκτεταμένη ήταν η νοθεία σε πανελλήνια κλίμακα, με κύριες κατευθύνσεις την παραβίαση της αρχής της μυστικότητας και την αλλοίωση του αποτελέσματος. Σε πολλά εκλογικά τμήματα δεν παρέχονταν λευκά ψηφοδέλτια…. επίσης, δεν παρέχονταν φάκελοι γεγονός που συνιστά ευθεία παραβίαση της αρχής της μυστικότητας……. δεν τηρήθηκε ονομαστικός κατάλογος συνδρομών για να μπορεί να «φουσκωθεί», εκ των υστέρων το αποτέλεσμα……………Τώρα τον αριθμό των ψηφισάντων θα τον προσδιορίσουν οι καλπονοθείες και οι μεθοδεύσεις μέσω των κομπιούτερ»

              Εμείς τι να πούμε; Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Προσέξτε μέσα στην κάλπη τα ψηφοδέλτια χωρίς φακέλους….έτσι αντιλαμβάνεται ο πρόεδρας ότι γίνονται οι εκλογές: με έναν υποψήφιο και με φανερά ψηφοδέλτια!!

Προσέξτε επίσης και τις ηλικίες των ψηφοφόρων. Σε όσες φωτογραφίες και αν έψαξα δεν είδα νέους. Μόνο κάποιους στο Λουτράκι που φώναζαν έξω από το εκλογικό κέντρο συνθήματα κατά του ΠΑΣΟΚ και στα Βριλήσσια που πέταγαν γιαούρτια.

              Προφανώς αυτοί που ψήφισαν είναι οι διορισθέντες από το ΠΑΣΟΚ από το 1981 μέχρι το1989, δηλαδή όσοι  τότε ήταν από 22 μέχρι 35 και που  σήμερα θα είναι από 45 μέχρι 65. Αν κρίνουμε και από τον συνολικό αριθμό συμμετασχόντων σε σχέση με το 2007(150.00 έναντι 760.000) και με βάση την ηλικία, που βλέπουμε στις φωτογραφίες, τότε σίγουρα είναι εκείνη η γενιά πασόκων.

              Ο πρόεδρας ακόμη εκφώνησε και ατάκες του τύπου:

              «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ»…… (σ.σ. τόσα χρόνια μάλλον ήταν αλλού)

             

              Επίσης αίσθηση προκάλεσε και η ειλικρινής δήλωσή του: «Αρχίζουμε μια μεγάλη προσπάθεια να μιλήσουμε με τον κόσμο κυρίως να ακούσουμε τον κόσμο, να του μιλήσουμε φιλικά, αδελφικά, υπεύθυνα να του πούμε συγκεκριμένα ρεαλιστικά πράγματα με την γλώσσα της ειλικρίνειας, με τη γλώσσα της αλήθειας»…… (σ.σ. επιτέλους παραδέχεται ότι τόσα χρόνια μας παραμύθιαζαν)

              Ο Τζωρτζ από την άλλη επανέλαβε: «αναλάβαμε μεγάλες ευθύνες»….  (σ.σ. προφανώς  εννοεί έναντι των τραπεζιτών δανειστών μας)

              Και φυσικά ακούσαμε και τα προσφιλή σλόγκαν της περιόδου Andrew Papandreas «νέα αρχή», «νέο ξεκίνημα», «νέοι αγώνες», όπως όταν π.χ. κολλάει ένας απηρχαιωμένος  υπολογιστής και κάνουμε restart = επανεκκίνηση ή όταν θέλει κάποιος ψεύτης να πουλήσει ένα σαραβαλάκι και γυρίζει το κοντέρ για να φαίνεται ότι έχει κάνει λίγα χιλιόμετρα!

              Επίσης ακούσαμε και το διαχρονικά αγαπημένο και πολλά υποσχόμενο ….«το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό»

              Απολαύστε λοιπόν:

              Πρόεδρας: «Είναι μια αφετηρία, όπως έχω πει σήμερα αρχίζουμε»

              Τζωρτζ: «Η Ελλάδα δε βούλιαξε, αλλάζει προς το καλύτερο»

              Λομ-πέρδος: «Πρέπει να αποδείξουμε ότι έχουμε την υπευθυνότητα να δημιουργήσουμε νέους όρους για την εξέλιξη των πραγμάτων στη χώρα»

              Αννούλα Διαμαντοπούλου: «Θα δώσουμε νέα πνοή, νέο ξεκίνημα».

              Καρ-χυμάκης: «Απαντάμε πως το ΠΑΣΟΚ παραμένει ο πυρήνας του πολιτικού μας συστήματος, είναι εδώ, είναι ενωμένο και είναι δυνατό»

              Μιλούπα Αποστολάκη: «Όλοι σήμερα γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν είναι ίδιο με χθες. Ούτε η χώρα μας, ούτε οι πολίτες αλλά ούτε και το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένο να κάνει μια νέα αρχή. Μια επανεκκίνηση»

              Ειλικρινά επειδή είχα καιρό να δω κάποια καλή κωμωδία, το καταευχαριστήθηκα.

  Και επειδή συνήθως στους νικητές κάνουμε και δώρα (ασχέτως αν τρέχουν μόνοι τους…έχετε ακούσει άλλωστε το ανέκδοτο για κάποιο αγώνα δρόμου όπου αγωνίσθηκαν τρεις αθλητές, οι εξής δύο και τελικά νίκησε ο Βαγγέλας) θα αφιερώσω στον πρόεδρα τον χαρακτήρα του δοκησίσοφου, από το έργο του Ανδρέα Λασκαράτου «Ιδού ο Άνθρωπος»:

              «Ο δοκησίσοφος έλαβε από τη φύση του το χάρισμα του να έχη μεγάλην ιδέαν δια τον εαυτόν του, δια τας γνώσεις του. Ο δε τοιούτος και ζη μεγάλος με τη φαντασία του, έως ότου οι περίστασες του το επιτρέπουνε, έως ότου απαντήματα με ανυπομόνους δεν τον εχθέτουνε σε δυσάρεστα ξεγελάσματα.

            Καλά γεμάτος από την ιδέα του, και συνηθισμένος ακολούθως να μιλή ως από καθέδρας δια πράγματα που κάπως εννοεί, ξεθαρρεύει αγάλι - αγάλι, και απλώνεται να φλυαρή με τον ίδιον διδαχτικόν τρόπον και διά πράγματα εις τα οποία δεν έχει διόλου γνώριση.

            Ότι δε η μεγάλη ιδέα του εαυτού του φυσικώ τω λόγω τόνε φέρνει στη φλυαρία, ευκόλως ημπορεί να εννοηθή· επειδή, αφού έφθασε να πείση τον εαυτόν του ότι είναι κάτοχος μιας σπανίας νοημοσύνης, μιας σωστότητος κρίσεως αλανθάστου, ενός πνεύματος οπού από λίγο εννοεί πολύ... από τότε δεν αμφιβάλλει πλέον ότι τον φθάνει ν΄ απαντήθηκε κάπου και να ομίλησε με τον Αραγγό, δια να μπορή να εξηγή τες περιοδείες των κομήτων· να εχαιρετήθηκε με τον Βίσμαρκ, δια να ημπορεί να αποφθέγγεται στα πολιτικά· να επισκέφθηκε το Παρίσι, δια να εξευγενίσθηκε· να είδε τη Σμύρνη, δια να γνωρίζη την Ασία· ότι έχει γνώσες ανώτερες από τους άλλους· ότι ακολούθως είναι άνθρωπος με βάρος· και έτσι, εκεί κοντά σοφός και αλάνθαστος να νομίζη ότι μπορεί να μιλή από καθέδρας δια κάθε πράγμα.

            Εις την διεξαγωγήν όμως της δοκησισοφίας του, απαντά κάθε τόσο χάσματα εις τα οποία και αυτή του η οίηση πρέπει να σταματήση. Φιλονεικώντας τότε με άλλους, και αντιπαθώντας να ομολογήση αμάθειαν, ριψοκινδυνεύει να περάση το χάσμα δια πηδήματος, εις το οποίον ενδέχεται και να πέση μέσα.

            — Ναι, κύριε Χ, αλλά σεις βέβαια θα γνωρίζετε με πόσην επιτυχίαν ο Dnieper καταπολεμεί αυτά τα οποία πρεσβεύετε.

            — Α, τον Dnieper εγώ τον εδιάβασα απ΄ αρχής έως τέλους· αλλά τα επιχειρήματά του είναι σαθρά. 

            — Έχετε υπομονήν, κ. Χ, αλλά ο Dnieper δεν είναι συγγραφεύς. Είναι ποταμός εις την Ρωσίαν.

            Και ιδού ο δοκησίσοφος εις την ξυλόγατα!...»