Οι Financial Times εκτιμούν, ή επιχειρούν να δημιουργήσουν θέμα, πως ''για 200 δισ. δολάρια η πεινασμένη ελληνική κυβέρνηση θα δώσει στο ρωσικό ναυτικό δικαιώματα βάσης στο λιμάνι του Πειραιά για 30 ή 50 χρόνια''. Σίγουρα το δημοσίευμα αυτό ''περνάει'' πίσω από τεράστια συμφέροντα, ενώ κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει πόσο οι Βρετανοί ''παίζουν'' με τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυτό που εντυπωσιάζει πάντως είναι η κατάληξη του άρθρου, ότι δηλαδή ''η πικρία του ελληνικού λαού απέναντι στην Γερμανία και τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, θα μπορούσε να αλλάξει τους παράγοντες της συζήτησης –τόσο εντός της Ελλάδας όσο και στην Ευρώπη. Γι’ αυτό και η Ευρώπη πρέπει να δείξει μεγάλη προσοχή. Η Ελλάδα δεν έχει αλεξίπτωτο σήμερα, αλλά μέσα στον χρόνο μπορεί να έχει περισσότερες επιλογές απ’ όσες νομίζουμε''.
''Γιατί υπερασπίζεται με τόση θέρμη η Ρωσία τον Bashar al-Assad της Συρίας; Είναι γιατί η Συρία είναι ο πιο αξιόπιστος εμπορικός εταίρος της Ρωσίας στην Μέση Ανατολή. Μάλιστα ο κ. Assad, όπως και ο πατέρας του πριν από αυτόν, αγοράζει τον περισσότερο στρατιωτικό εξοπλισμό της χώρας από την Μόσχα. Μέσα στα χρόνια, πατέρας και γιος έχουν αναλάβει μεγάλο χρέος εξαιτίας αυτής της διαδικασίας. Η Ρωσία χάρισε περίπου το 75% αυτών των υποχρεώσεων το 2006, με αντάλλαγμα να μπορεί η Ρωσία να χρησιμοποιεί τις ναυτικές βάσεις στην Λατάκια και την Ταρτούς.
Για την Ρωσία, η πρόσβαση στην Μεσόγειο έχει μεγάλη στρατηγική αξία. Οι ημέρες του κ. Assad στην εξουσία μοιάζουν να είναι μετρημένες και η επόμενη κυβέρνηση της Συρίας θα μπορούσε να μην είναι τόσο ευνοϊκά διακείμενη απέναντι στην Μόσχα. Οπότε πού μπορεί η Ρωσία να στραφεί για να διατηρήσει την μεσογειακή βάση για το ναυτικό της; Μήπως στην Ελλάδα; Είναι μια προοπτική την οποία θα πρέπει να προσέξουν πολύ οι Γερμανοί και οι άλλες χώρες του πυρήνα της Ε.Ε. Η Ελλάδα χρειάζεται απεγνωσμένα μια αξιόπιστη μακροπρόθεσμη πηγή εσόδων.
Μια 30ετής ή 50ετής συμφωνία που θα δώσει στο ρωσικό ναυτικό δικαιώματα βάσης στο λιμάνι του Πειραιά, ίσως μια μέρα να είναι λογική σκέψη και για τις δύο πλευρές. Μέσα στον χρόνο, αυτή η συμφωνία θα απέφερε στην πεινασμένη ελληνική κυβέρνηση έως 200 δισ. δολάρια.
Είναι αδύνατον για τον κ. Λουκά Παπαδήμο και την τεχνοκρατική του κυβέρνηση να υπογράψει τέτοια συμφωνία, εν μέρει επειδή οι σύμμαχοι της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ θα είχαν σθεναρές αντιρρήσεις. Όμως για μια μελλοντική κυβέρνηση συνασπισμού μπορεί να είναι διαφορετικά τα πράγματα.
liako.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου