Ο 103χρονος Αριστείδης Κασσαράς και ο 92χρονος Αριστοτέλης
Παπαντώτης από την Αιτωλοακαρνανία. Παλιοί πολεμιστές στο μέτωπο του
’40.
Σεμνοί, όπως όλοι οι πραγματικοί ήρωες, ήρεμοι και πράοι, χωρίς να
κάνoυν χρήση των τίτλων τους, αναφέρονται στους αγώνες, στο μέτωπο και
την αντίσταση που τους χάρισαν μετάλλια και τραύματα.
“Δεν κάναμε τίποτα περισσότερο από το καθήκον, που φλόγιζε τα
μεθυσμένα νιάτα μας σαν ξεκινούσαν για το μέτωπο, με το όραμα της νίκης.
Δεν μας χώριζαν διαφορές, δεν μας δηλητηρίαζαν πολιτικά μίση, δεν μας διαιρούσαν τάξεις, ιδέες, φρονήματα.
Ήμασταν το Έθνος ενιαίο και αδιαίρετο, που έπρεπε να πολεμήσουμε
για την ελευθερία, που μας χάρισαν με αίμα και θυσίες οι πρόγονοι και
που εμείς είχαμε απαράβατο χρέος, πάλι με αίμα και θυσίες να την
διαφυλάξουμε, για να την κληρονομήσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας.
Λέγαμε όταν κινούσαμε για το Μέτωπο: – Όλοι μαζί αδέλφια, για την Λευτεριά μας!
Κι αυτές οι απλές λέξεις, αυτό το «όλοι μαζί αδέλφια»…
Εμείς οι μαχητές αυτών των τελευταίων πολέμων, συνεχιστές των προγόνων μας του 1821″, λένε.
Διηγούνται τι έζησαν: Φωτιά και θάνατος γύρω παντού. Οι εικόνες από
τους νεκρούς συντρόφους τραγικές, θα συντροφεύουν για πάντα.
Κοιτάζουν -όπως δηλώνουν- βουρκωμένοι και περήφανοι ακόμη και σήμερα τη γαλανόλευκη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου