Ενότητα προς τι;

ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΟ ΜΑΥΡΟ

Ε Ν Ο Τ Η Τ Α είναι συνήθως εκείνη η σπουδαιότατη και παγκοίνως ποθούμενη αξία, την οποία, αφαιρώντας της κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο ή σκοπό, επικαλούνται μελοδραματικώς οι δημαγωγίες των εκάστοτε κυβερνώντων, με ένα στόχο. Να αποφύγουν τις επικρίσεις και την εναντίωση στην πολιτική τους. Να ηγούνται άνευ αντιπολιτεύσεως. Με τα «δοξάστε με» και χωρίς αντίλογο.

Και όταν για ενότητα μιλούν και ομνύουν, προς τους ηγέτες των λοιπών κομμάτων απευθύνονται. Για να εξασφαλίσουν τα χειροκροτήματά τους ή έστω τη σιωπή τους.

Αυτή την έννοια έχει και τώρα η περιλάλητη ενότητα;

Οι ηγεσίες των λοιπών κομμάτων να μην επικρίνουν την πολιτική του Προέδρου της Δημοκρατίας; Έξω από τον χώρο των κομματικών ηγεσιών, πάντως, ο λαός ούτε ενότητα έχει ούτε ενότητα… δεν έχει! Πεταμένος στο περιθώριο, ανενεργός υπήκοος, απλώς παρακολουθεί (αν έχει ακόμα το κουράγιο για κάτι τέτοιο) την πολιτική, ξαπλωμένος στον καναπέ απέναντι από την τηλεόραση...

Ε Ν Ο Τ Η Τ Α σημαίνει, σμίγουμε τις δυνάμεις μας, τις προσπάθειες, τις ενέργειές μας, τη φαιά μας ουσία, τους κόπους και τους μόχθους μας, για να συμβάλουμε στην επίτευξη ενός κοινού στόχου και σκοπού. Αναγκαία προϋπόθεση να είναι, όντως, κοινός ο σκοπός. Να εμπνέει όλους η επίτευξή του. Να γοητεύει το όραμά του. Σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αξίζει τους κόπους και τους μόχθους, ακόμα και τις θυσίες αν χρειαστεί.

Προϋποθέτει, ακόμα, ένα συμφωνημένο ή παγκοίνως αποδεκτό σχέδιο και μια ικανή ηγεσία, στην αποτελεσματικότητα των οποίων (σχεδίου και ηγεσίας), όλοι να τρέφουν την υψηλότερη δυνατή πίστη και βεβαιότητα.

Όταν στα παλιά χρόνια απαγγελλόταν ρυθμικώς και πανδήμως στις πλατείες το «λαός ενωμένος - ποτέ νικημένος», μαζί με το «ενότητα κι αγώνας - λευτεριά κι επιστροφή», άπαντες εννοούσαν, προσφέρονταν κι ευχόντουσαν την ενότητα όλων των δυνάμεων, ηγεσίας και λαού, στον αγώνα για την απελευθέρωση των τουρκοκρατούμενων εδαφών της πατρίδας και την επιστροφή στην πατρώα γη.

Ήταν οι εποχές που, ειρήσθω εν παρόδω, το Υπουργείο Άμυνας «βομβαρδιζόταν» από αιτήσεις εθελοντικής στράτευσης πολιτών - εφέδρων και γυναικών και αποτελούσε, βεβαίως, επαίσχυντη ατιμία η δόλια φυγοστρατία, που καμιά οικογένεια δεν επέτρεπε στο όποιο γιούδι της να την ντροπιάσει.

Σ Η Μ Ε Ρ Α, λοιπόν, ποια ενότητα και προς τι;

Για τον επιπρόσθετο τής ήδη οδυνηρής 35ετίας Οδυνηρό Συμβιβασμό;

Για τον διζωνικό «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς» με το κατοχικό καθεστώς;

Για να καταστεί η υποτελής στην Τουρκία κατοχική διοίκηση, Συν-αφέντης και Συν-εταίρος και Συγ-κυρίαρχος σ’ ολόκληρη την Κύπρο;

Για τη… «μετεξέλιξη» της Κυπριακής Δημοκρατίας σε προτεκτοράτο, με τουρκική εκ περιτροπής προεδρία;

Για μια «λύση» παραλλαγή του Σχεδίου Ανάν;

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΡ 15.9.09

Ειδοποιήθηκε, άραγε, ο εξ Αναφωτίας εις Ουάσινγκτον δημοσιογράφος κ. Μιχάλης Ιγνατίου, ότι οι συνεστιαζόμενοι σε εξοχικό της περιοχής Τροόδους επίλεκτοι του εκλαμπρότατου κ. Ντάουνερ εδώ άσπονδοι συνάδελφοί του, αναμένουν αγωνιούντες το υπεσχημένο βιβλίο του για τα καθέκαστα των εκταμιευθέντων προ του 2004 αλλοδαπών κονδυλίων US$ για το περίφημο «will canvass Cypriot public opinion on… the Anan plan»;
Λάζ. Α. Μαύρος

Πηγή