Ο Καραμανλής πήγαινε για πανωλεθρία στις εκλογές. Με 6 ποσοστιαίες μονάδες πίσω στις δημοσκοπήσεις, 31 μέρες πριν από τις εκλογές, οι πιθανότητες για ανατροπή πρακτικά ήταν αμελητέες.Για να ξαναμπεί στο παιγνίδι έπρεπε να κάνει έξη πράγματα:
Πρώτον, να ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί. Για να εξουδετερώσει έτσι τις υποβολιμαίες φήμες ότι «παραδίδει στη Ντόρα», ή «συμφώνησε όπως και ο θείος του με το ΠΑΣΟΚ για να βγει Πρόεδρος της Δημοκρατίας», η τις άλλες που έσπευσε να διαδώσει ο Καρατζαφέρης.
Δεύτερον, να δώσει έμφαση στις ρήξεις και τις συγκρούσεις που πρέπει να γίνουν από δω και στο εξής. Δεν αρκεί πια να μιλήσει για «μεταρρυθμίσεις» και να καταδικάζει την ανιστόρητη «συναίνεση». Πρέπει να δεσμευτεί για τις ρήξεις χωρίς τις οποίες, πλέον, είναι αδύνατες οι μεταρρυθμίσεις. Η παράταξη του Πρωθυπουργού (αυτοί που πρέπει να επανα-συσπειρωθούν για να του δώσουν ξανά τη νίκη) είναι χολωμένη μαζί του όχι γι’ αυτά που έκανε, αλλά γι’ αυτά που ΔΕΝ έκανε ως τώρα. Για τις συγκρούσεις που δεν τόλμησε…
Τρίτον, να κάνει σαφή αυτοκριτική για τις ρήξεις που δεν έκανε, ώστε να τον πιστέψουν ότι τις εννοεί. Τουλάχιστον από ’δω και στο εξής…
Τέταρτον, να μιλήσει για την κατάργηση της ασυλίας στα Πανεπιστήμια. Για πρώτη φορά η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας επιθυμούσε αυτή την τομή. Και δεν έγινε. Η ασφάλεια στις πόλεις δεν αποκαθίσταται χωρίς κατάργηση των «νησίδων ανομίας».
Πέμπτον, να μιλήσει για τη λαθρομετανάστευση, τον άμεσο περιορισμό της και την ανάγκη καταπολέμησης του σύγχρονου δουλεμπορίου. Διότι οι δουλέμποροι και τα παπαγαλάκια τους προσπαθούν να μας την επιβάλλουν, περίπου ως… «δώρο Θεού»!
Έκτον, να μιλήσει για το χτύπημα των καρτέλ. Οικονομική ανάκαμψη, μακροπρόθεσμα χωρίς χτύπημα των καρτέλ είναι αδιανόητη. Ειδικά χωρίς χτύπημα του τραπεζικού καρτέλ, που πρόσφατα ανακοίνωσε απροσδόκητα κέρδη μέσα στην κρίση, ενώ η υπόλοιπη οικονομία βουλιάζει σε ύφεση (έστω και μέτρια).
Από τα έξη σημεία που όφειλε να πει για να έχει ελπίδες να κάνει τη μεγάλη επιστροφή (στο παιγνίδι) το περιβόητο comeback, έκανε τα πέντε.Το πρώτο (δεν παραιτούμαι) το υπονόησε το Σάββατο το βράδυ (στην ομιλία του) το υπογράμμισε απερίφραστα την Κυριακή το μεσημέρι (στη συνέντευξη Τύπου).
Το δεύτερο (ρήξεις και συγκρούσεις) το είπε με απόλυτη σαφήνεια το Σάββατο και το διάνθισε με παραδείγματα την Κυριακή.
Το τρίτο (αυτοκριτική για τις ρήξεις που δεν έγιναν) το έκανε και τις δύο μέρες.
Το τέταρτο (αναμόρφωση του Πανεπιστημιακού ασύλου, βάσει όσων ισχύουν στην Ευρώπη – όπου δεν υπάρχουν τέτοιες ανοησίες) το είπε και τις δύο μέρες. Το ενέταξε μάλιστα, το Σάββατο, στα μέτρα για την εδραίωση της Δημόσιας Ασφάλειας, όχι στα μέτρα για την Παιδεία.
Το πέμπτο (για τη λαθρομετανάστευση και τους δουλεμπόρους που προσπαθούν να μας την επιβάλουν το είπε απερίφραστα το Σάββατο.
Το έκτο (για το χτύπημα ή τον περιορισμό του τραπεζικού καρτέλ), δεν το ανέφερε καν. Ίσως το φυλάει γι’ αργότερα. Ίσως δεν το έχει στο οπλοστάσιό του. Θα δούμε…
Κατά τα άλλα φαίνεται να έχει βρει τον παλιό καλό εαυτό του –από άποψη ηγετικότητας, μαχητικότητας και ενέργειας που βγάζει.
Αναμφίβολα μπήκε ξανά στο παιγνίδι. Τώρα, αν αυτό φτάνει για να το «γυρίσει» κι όλα, αυτό είναι μια άλλη υπόθεση.
Πάντως, η παράταξή του άρχισε να συσπειρώνεται πάλι γύρω του.
Και να ελπίζει…
Θ.Κ.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου