Μακάριος (Μαγάριος) Δρουσιώτης: Η ντροπή της κυπριακής δημοσιογραφίας

Ο Μαγάριος Δρουσιώτης, αναμένει τους υψηλούς προσκεκλημένους του!

‘Κοινή ανάρτηση ελλαδικών και κυπριακών ιστολογίων’

«Μακάριος (Μαγάριος) Δρουσιώτης: Η ντροπή της κυπριακής δημοσιογραφίας»
23 Σεπτεμβρίου 2009

Η Κυπριακή Δημοκρατία, παραμένει υπό ξένη στρατιωτική κατοχή επί 34 χρόνια.

Το τουρκικό έγκλημα εις βάρος της Κύπρου, που έλαβε χώρα το 1974 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, παραμένει ατιμώρητο. Οι βιασμοί, οι φόνοι, οι εκτελέσεις, οι εξαφανίσεις, η προσφυγοποίηση σχεδόν του μισού πληθυσμού της Κύπρου, είναι μόνο μερικές απο τις πτυχές της κυπριακής τραγωδίας.

Δυστυχώς οι προσπάθειες του διεθνούς παράγοντα για επίλυση του Κυπριακού, όχι μόνο ευνοούσαν υπέρμετρα την Τουρκία και τα συμφέροντά της, αλλά κατέληγαν, σχεδόν όλες, στη νομιμοποίηση των εγκλημάτων της.

Το 2004, είχαμε το Σχέδιο Ανάν. Το οποίο ενώ εμφανέστατα νομιμοποιούσε την κατοχή και τα παράγωγά της, έβρισκε αρκετούς υποστηρικτές τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ελλάδα.

Άτομα που παρουσίαζαν το διχοτομικό και άδικο αυτό Σχέδιο λύσης, ως “τελευταία και μοναδική ευκαιρία”.

Ένας από τους ένθερμους προπαγανδιστές του Σχεδίου αυτού, ήταν ο (πρώην σκληροπυρηνικός στις απόψεις του στο Κυπριακό) δημοσιογράφος, ο Μακάριος Δρουσιώτης.

Στα πλαίσια της προπαγάνδας του, δε δίστασε ακόμη και να επιτεθεί ανοίκεια στον πρώην προϊστάμενό του (τον καιρό της “Επίκαιρης”) Λάζαρο Μαύρο, άτομο γνωστό για τις δημοκρατικές ευαισθησίες του και για τους αγώνες του για την Κύπρο, παρουσιάζοντάς τον ως φασίστα και εοκαβητατζή!

Μέχρι και τον Αλέκο Παναγούλη έφτασε στο σημείο να καθυβρίζει σε κάποια φάση της “σπουδαίας καριέρας του”, ο Μ. Δρουσιώτης ['Xorisafenti.blogspot.com', 26/08/2008].

Ο δημοσιογραφικός και πολιτικός βίος του βρίθει σημαντικών σημείων αναφοράς, με αποκορύφωμα τις τελευταίες αποκαλύψεις ότι τραπέζωνε στο βουνό, διάφορους οπαδούς της επαναφοράς του Σχεδίου Ανάν, καθώς και αξιωματούχους των Ηνωμένων Εθνών. ['Σίβυλλα', 13/09/2009, 'Εμπροσθοφύλακας', 19/09/2009]

Ο Μακάριος Δρουσιώτης, εύλογα, για τον τρόπο με τον οποίο αρθρογραφεί, μπορεί να χαρακτηριστεί και ως Μαγάριος Δρουσιώτης.

Γιατί αντί να συστρατεύεται με τον κυπριακό ελληνισμό, στην προσπάθειά του για επιβίωση και απαλλαγή από την κατοχή, επανειλημμένα υποβαθμίζει τις ευθύνες της Τουρκίας και των ξένων προστατών της και ρίχνει λάσπη και μαγαρίζει εναντίον των συμπατριωτών του Ελληνοκυπρίων και των θυμάτων της κατοχής. Ιδού κάποια από τα έργα και τις ημέρες του Μαγάριου:

1) όταν το 2004 επιβεβαιώνονταν περίτρανα ότι οι ΗΠΑ και τα Ηνωμένα Έθνη χρηματοδότησαν το “ΝΑΙ” στο δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν, το δημοσιογραφικό καθήκον του Μαγάριου, δεν τον οδηγούσε στο να εντοπίσει ποιοι τα πήραν από τους Αμερικάνους, αλλά να μας βγάλει όλους φαντασιόπληκτους και τρελούς, ιδίως τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο, ο οποίος εύλογα είπε ότι δε θα υπήρχαν αποδείξεις και χαρτόσημα και ότι τη χρηματοδότηση την καταμαρτυρούσε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Βεβαίως η χρηματοδότηση του ΝΑΙ από τους ξένους πλέον έχει επιβεβαιωθεί και δικαστικά, αλλά και μέσω παραδοχής των Ηνωμένων Εθνών σε έγγραφά τους. ['Χριστόφιας-watch', 17/09/2009]

Βεβαίως η χρηματοδότηση του ΝΑΙ από τους ξένους πλέον έχει επιβεβαιωθεί και δικαστικά, αλλά και μέσω παραδοχής των Ηνωμένων Εθνών σε έγγραφά τους.

Όμως ο Μαγάριος, αφιέρωνε ώρες και ημέρες, αντί στο να βρει τους πράκτορες και τους δωροδοκούμενους, στο να διαψεύσει την είδηση. Ως να είχε διοριστεί τίποτα εκπρόσωπος της Αμερικανικής πρεσβείας! Γύρισε λοιπόν κι ένα σχετικό ντοκιμαντέρ, με το οποίο διέψευδε όλα τα στοιχεία εναντίον των Αμερικάνων και το παρουσίασε και δημόσια. Κατά τη γνώμη μας, το εν λόγω ντοκιμαντέρ είναι ένα μνημόνιο βλακείας και διαστρέβλωσης. Τίτλος του, “η περιρρέουσα ατμόσφαιρα”, τον οποίο ο Μαγάριος επέλεξε για να ειρωνευτεί τον Τ. Παπαδόπουλο.

Ο Μαγάριος είχε ψύχωση εναντίον του Τάσσου Παπαδόπουλου. Προφανώς γιατί αντιλαμβανόταν ότι ήταν το μεγαλύτερο πολιτικό εμπόδιο για να περάσουν τα σχέδια της Τουρκίας και των αξιωματούχων φίλων του.

2) συνεχώς σπίλωνε τη φήμη και την υπόληψη του Τάσσου Παπαδόπουλου, όσο αυτός ήταν Πρόεδρος.

Είναι βέβαια περίεργο το μίσος του κατά του Τάσσου Παπαδόπουλου, διότι μέχρι και την 23η Φεβρουαρίου 2003 (στον ΠΟΛΙΤΗ) ο ίδιος δημοσιογράφος τον αποθέωνε. Ενώ σε πρόσφατα βιβλία του (πχ το “Η Πρώτη Διχοτόμηση”) αφήνει να υπονοηθεί πως ο Τάσσος ήθελε, δήθεν, να “καθαρίσει” τους Τουρκοκυπρίους. Έγραφε τότε και παραδεχόταν πως ο Τάσσος δεν ήταν «άμεσα αναμεμιγμένος σε υποθέσεις βίας κατά Τουρκοκυπρίων». Δήλωνε επίσης απερίφραστα ότι «η υποστήριξη (του Τάσσου) από την Αριστερά, που παραδοσιακά είχε τις καλύτερες σχέσεις με τους Τουρκοκύπριους, αποτελεί το εχέγγυο ότι θα τις τηρήσει» . ['Νοητική Αντίστασις', 12/04/2006].

Ήταν τόσο χυδαία η κατά καιρούς αρθρογραφία του, που μέχρι και παρουσίαζε το μόνο από τους 3 υποψήφιους στις προεδρικές εκλογές της Κύπρου, που αντιστεκόταν στους Αγγλοαμερικάνους και τους σχεδιασμούς τους, ως ευνοούμενο των Αμερικάνων! [άρθρο του Μ.Δ. στον 'Πολίτη', 06/09/2009]!!!!

Ακόμη και μετά θάνατον, κατηγορούσε την οικογένειά του Προέδρου Παπαδόπουλου, η οποία έχει δώσει εδώ και δεκαετίες μαθήματα ήθους και αξιοπρέπειας στην κυπριακή κοινωνία, ως μια μικροπρεπή και πικροπρεπή οικογένεια που κατηγορούσε το Δ. Χριστόφια για το θάνατο του Τάσσου Παπαδόπουλου και που ήθελε να εκμεταλλευτεί πολιτικά το θάνατο του Τάσσου, διοργανώνοντας συλλαλητήρια στο χώρο της κηδείας [άρθρο του Μ.Δ. στον 'Πολίτη', 21/12/2008].

Βεβαίως η πραγματικότητα είναι ότι η ανωτερότητα της οικογένειας του Τ. Παπαδόπουλου είναι τόσο μεγάλη, που όχι μόνο δεν είχαν οιαδήποτε αισθήματα πίκρας απέναντι στο Δ. Χριστόφια (αντίθετα του επέτρεψαν να μιλήσει στην κηδεία και να εκφωνήσει ένα -υβριστικό επικήδειο- για τον Τ. Παπαδόπουλο) αλλά έδωσαν και οδηγίες να κλείσουν οι πόρτες της Εκκλησίας κατά την κηδεία καταπνίγοντας και τη λαϊκή οργή που υπήρχε σε χιλιάδες άτομα που ήταν στο προαύλιο της εκκλησίας και τα οποία ήταν έτοιμα να εκφράσουν την αγανάκτισή τους για τον άδικο χαμό του Τ. Παπαδόπουλου. Αυτό δείχνει ότι κάθε άλλο παρά υπήρχε πρόθεση πολιτικής εκμετάλλευσης του θανάτου του Τ. Παπαδόπουλου.

3) ενώ αποκαλύπτονταν φρικτά εγκλήματα του Αττίλα το περασμένο καλοκαίρι, ο Μαγάριος, χρησιμοποιώντας ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, τα παρουσίαζε ως “αντίποινα σε δικά μας εγκλήματα”, κάτι το οποίο έχει αποδειχτεί ότι πρόκειτο για γνωστές αρλούμπες του Μαγάριου ['Εμπροσθοφύλακας', 21/09/2009]. Μάλιστα, ακόμη επιμένει να μην απαντά στα ερωτήματα που του τίθενται από τον ακαδημαϊκό Κώστα Μαυρίδη και το “Κυπριακό Ποντίκι” σχετικά με το συμβάν και τα οποία τον διαψεύδουν ['Το Κυπριακό Ποντίκι', 11/09/2009]. Αμφισβητούσε επίσης τις αποκαλύψεις για δολοφονία 320 Ε/Κ που έγιναν πρόσφατα από τουρκοκυπριακή εφημερίδα, προκαλώντας τη δίκαιη οργή του Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου Σενέρ Λεβέντ [βλ. άρθρο του Σ.Λ. στον 'Πολίτη', 16/09/2009].

4) ενώ ο Αττίλας έκανε τα αίσχιστα στο θέμα της μετάβασης προσκυνητών στον Άγιο Μάμα, για τη θρησκευτική γιορτή του Αγίου, εμποδίζοντας τη διέλευσή τους, παρά τα προηγουμένως συμφωνηθέντα, ο Μαγάριος παρουσίαζε το θέμα ως περίπου προβοκάτσια του Γ. Ομήρου, του κοινοτάρχη Κ. Πύργου και καναλάρχη [άρθρο του Μ.Δ. 'Πολίτης', 06/09/2009].

Δείπνο στο εξοχικό του Μαγάριου στο βουνό

5) ενώ ο ίδιος διοργάνωνε πολιτικά τραπεζώματα με καλεσμένους γνωστούς υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν και αξιωματούχους των Ηνωμένων Εθνών, κάτι το οποίο αποκαλύφθηκε πρόσφατα με διαρροή εγγράφων των Ηνωμένων Εθνών [δείτε σχετικά: 'Σίβυλλα' 14/09/2009, 'Ερετικό Ιστολόγιο', 19/09/2009, 'Ινφογνώμων' 19/09/2009, 'Εμπροσθοφύλακας' 20/09/2009], κατηγορούσε τους όσους αντιδρούν σε μια άδικη λύση, ότι διοργανώνουν συνομωσίες για να αποτρέψουν τη “λύση”. Για να συναντήσει πάλι την αντίδραση του Τουρκοκύπριου συναδέλφου του Σενέρ Λεβέντ ['Πολίτης', 16/09/2009]. Ενώ δηλαδή ο ίδιος οργάνωνε πολιτικά τραπεζώματα, είχε το θράσος να μιλά για ανύπαρκτες συνομωσίες άλλων. Προφανώς έκρινε εξ’ ιδίων τα αλλοτρια.

Ο Μαγάριος Δρουσιώτης, είναι δυστυχώς, ένας εκ των συνηγόρων της Τουρκίας στον ελληνοκυπριακό τύπο. Και, έχοντας ξεπεράσει σήμερα, ακόμη και τον Αλ. Κωνσταντινίδη, είναι η ντροπή της κυπριακής δημοσιογραφίας!

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΩΝ BLOGS

Σημείωση: Δεν ξέρουμε ποια ακριβώς η σχέση του Μακάριου Δρουσιώτη, με τον Φάνο Δρουσιώτη [δες σχετικά: 'Μαρίνος Κλεάνθους', 14/06/2008], ο οποίος και είναι εργοδοτούμενος σε καζίνο των κατεχομένων, θησαυρίζοντας προδοτικά εις βάρος της πατρίδας του. Σίγουρα όμως έχουν το ίδιο επώνυμο, το οποίο προσδιορίζει και τη γεωγραφική τους καταγωγή: το χωριό Δρούσια. Ένα χωριό της επαρχίας Πάφου, με έντονες δημοκρατικές ευαισθησίες (ο Τ. Παπαδόπουλος είχε λάβει 45% στις προηγούμενες εκλογές).

Μαγάριος και Φάνος Δρουσιώτης, είναι οι δύο επώνυμες ντροπές της Δρούσιας.

Σημείωση 2: Βεβαίως, υπάρχει και ένα άτομο που τιμά την κυπριακή ειδικότερα και την ελληνική δημοσιογραφία εν γένει. Και είναι το αντίπαλο δέος του Μαγάριου.

Πρόκειται για ένα δημοσιογράφο με σπουδαίο ερευνητικό έργο, συγγραφέα έγκυρων βιβλίων [σε αντίθεση με το Μαγάριο, δεν απολογείται για τα βιβλία του σε εοκαβητατζήδες ('Το Παρόν', 19/07/2009)]. Ένα σπουδαίο αγωνιστή που αποκαλύπτει συνεχώς τις συνομωσίες που ξετυλίγονται σε βάρος της Κύπρου μας.

Μιχάλη Ιγνατίου, σε ευχαριστούμε. Όσο πολύ ο Μαγάριος μαγαρίζει την κυπριακή και την ελληνική δημοσιογραφία, τόσο εσύ την κοσμείς.