ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Από τα τριάντα τσογλανάκια που έκαψαν τα γραφεία του Ρεσάλτο στις 22/09/09, τα νεοφασιστάκια, τα λούμπεν κακομοίρικα, εξαθλιωμένα, πολιτικά αγράμματα, κομπλεξικά και γλοιώδη υποκείμενα, που το παίζουν αντιεξουσιαστές, αντιρατσιστές και λοιπές μπούρδες με τις οποίες μεγάλωσαν όλα τα παιδάκια των Ελλήνων μικροαστών, που θεωρούν τον εαυτό τους προοδευτικό ή/και «αριστερό» από τη δεκαετία του ’80 και ύστερα – από τα τριάντα λοιπόν τσογλανάκια με τις κουκούλες και τα κράνη, που ορκίζονται στο όνομα της «εξέγερσης» και λατρεύουν κάθε τι που δεν είναι ελληνικό, οι επίσημοι χαφιέδες καθοδηγητές ήταν τρεις ή τέσσερεις. Οι υπόλοιποι απλοί κρετίνοι. Όχι πολιτικοί κρετίνοι, αλλά πολιτισμικοί: προϊόντα του εξαμερικανισμού και της αποκτήνωσης των κοινωνικών στρωμάτων που από την μεταπολίτευση και ύστερα προσπάθησαν να πιάσουν με κάθε τρόπο την καλή και να «εκσυγχρονιστούν» (αλλά συνήθως απέτυχαν και περιθωριοποιήθηκαν). Πάντως είτε κατοικούν στο Περιστέρι, είτε στην Κηφισιά, γατζώθηκαν από τη νεοταξίτικη «αντιεθνικιστική» φρασεολογία για να πουλήσουν αριστερή ή και .... «επαναστατική» μούρη στους ομοίους τους.

Μια κοινή ιστορία με τους απόγονους των εξαθηναϊσμένων επαρχιωτών, που τώρα ντύνονται με μαύρα για να αποκτήσουν life style « αναρχικού» θα έλεγε κανείς. Ίσως. Αλλά το εγχώριο νούμερο που παριστάνει τον ανθρωπιστή, τον κοσμοπολίτη ή τον υπερασπιστή των «κολασμένων του καπιταλιστικού κόσμου», εργάζεται και δρα για να επιβάλλει τα κοινωνικά και πολιτισμικά πρότυπα ζωής που οργανώνουν την καρδιά της καπιταλιστικής κόλασης. Και όταν λέμε εργάζεται εννοούμε ότι εργάζεται ως τραμπούκος.

Αυτοί οι υπανάπτυκτοι λεχρίτες έχουν πράγματι μάθει να θαυμάζουν τις πολυάνθρωπες, εξατομικευμένες, πολυπολιτισμικές κοινωνίες της αδιαφορίας και της αγριότητας που βλέπουν στα αμερικάνικα σίριαλ και να περιφρονούν τους λαϊκούς ανθρώπους που είχαν την ατυχία να έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και μάλιστα από Έλληνες γονείς - συνεπώς, να θεωρούν την χώρα αυτή σαν δική τους, σαν πατρίδα τους.

Τι μέγα πολιτικό αμάρτημα!

Τα τσογλάνια έχουν μάθει, όπως όλοι οι δοσίλογοι και προδότες όλων των εποχών ότι πρέπει να μισούν την καταγωγή τους και να αδιαφορούν για τα προβλήματα λόγου χάρη εκείνων που ζουν και εργάζονται σήμερα στις γειτονιές της Αθήνας.

Έχουν μάθει να περιφρονούν εκείνους που προσπαθούν να επιζήσουν ανάμεσα στις ασιατικές και αφρικανικές μάζες των λαθρομεταναστών που κατακλύζουν τους δρόμους και τις πλατείες και που βέβαια για να επιβιώσουν, όταν δεν επιδίδονται στο εμπόριο της πρέζας ή στο νταβατζιλίκι, μεταβάλλουν τις λαϊκές συνοικίες της πόλης σε μόνιμο ανατολίτικο παζάρι και σε μικρογραφία του Ισλαμαμπάντ. Αυτή την επιλεκτική προτίμηση ενάντια στον ελληνικό λαό που αποκαλούν μάλιστα «φασίστα» μόλις τολμήσει να διαμαρτυρηθεί, οι νέοι δοσίλογοι, υπό την κάλυψη του αστικού κράτους και της αστυνομίας, την έχουν βαφτίσει «αντιρατσισμό».

Οργανωμένοι σε παρακρατικές συμμορίες, δημιούργησαν με την ανοχή του νεοελληνικού αστικού κράτους ένα πραγματικό παρακράτος στο κέντρο της Αθήνας με πρωτεύουσα τα Εξάρχεια. Θρασύδειλα μικροαστικά τομάρια, κάνουν το μαύρο άσπρο και παριστάνοντας τους προασπιστές της «αριστερής» πολιτικής ορθότητας, επιχειρούν να επιβάλλουν την (νέα) τάξη με πρόσχημα την αλληλεγγύη στους μετανάστες, για τις συνθήκες της πραγματικής τους ζωής και του ξεριζωμού τους από τις χώρες τους προφανώς αδιαφορούν ή τουλάχιστον προτιμάνε να μην μιλάνε (βλέπεις μια μπόμπα πάνω σε αμάχους στο π.χ. Αφγανιστάν "συμφέρει", αφού δημιουργεί αυτομάτως νέους πρόσφυγες πολέμου...).

Τα άθλια αυτά υποκείμενα, τα μικρά γουρουνάκια της νέας τάξης είναι ωστόσο γνωστά. Ή μπορούν να γίνουν παρά τις προσπάθειες της αστυνομίας να τα καλύψει: Με ή χωρίς τη βοήθεια των δικτύων εντός των οποίων τα νεοφασιστικά γουρουνάκια νομίζουν ότι κρύβονται, τα παιδάκια αυτά με τα μαύρα γυαλάκια και ρουχαλάκια, τις κουκουλίτσες τους και τα κράνη τους, μπορούν εύκολα να εντοπιστούν και να ανασυρθούν από τη λάσπη τους. Χωρίς καμία αντιπαράθεση, χωρίς βίαια επεισόδια. Ένας κακός συλλογικός λύκος φαίνεται να υπόσχεται ότι τα Εξάρχεια δεν θα είναι σε λίγο καθόλου ασφαλές μέρος για μικρά μαύρα γουρουνάκια. Σε λίγο θα το κατανοήσουν. Όπως κάθε χαφιές, κάθε νούμερο, κάθε σκουλήκι, κάθε προβοκάτορας αναγκάζεται να κατανοήσει με το ζόρι αυτά που με τα επιχειρήματα και τη συζήτηση, ως ηλίθιος, προφανώς δεν μπορεί να καταλάβει.

Ο αόρατος κακός λύκος που περιφέρεται στις γειτονιές της Αθήνας.

Πηγή