ΕΔΙΩΞΑΝ ΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗ ΔΑΣΚΑΛΑ

Συνέχεια από εδώ

ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Η κόρη του προέδρου του Αρείου Πάγου λύγισε τελικά από το βάρος της αδιαφορίας και των κενών περιεχομένου μεγαλοστομιών του υπουργείου Παιδείας

Ανάγκασαν τη Χαρά Νικοπούλου να ζητήσει μετάθεση από τη Θράκη, την ώρα που οι εγκάθετοι του τουρκικού προξενείου απειλούσαν τους μουσουλμάνους υποστηρικτές της ότι δεν θα θάβουν τα παιδιά τους!

Του Χρήστου Μπόκα

Το παρακράτος φαίνεται πως νίκησε για μια ακόμη φορά τη συντεταγμένη πολιτεία στη Θράκη.

Έπειτα από έναν νέο γύρο πιέσεων και τρομοκρατίας που εκδηλώθηκαν ακόμη και με τη απειλή σε βάρος των μικρών μαθητών, η κυρία Χαρά Νικοπούλου, δασκάλα και κόρη του προέδρου του Αρείου Πάγου, πήρε την απόφασή της να αφήσει το σχολείο στο μειονοτικό χωριό του Μεγάλου Δερείου και να ζητήσει τη μετάθεσή της σε άλλη περιοχή.

Τελικά, την περασμένη Παρασκευή το αίτημά της έγινε δεκτό. Είχε προηγηθεί μία ακόμη αναφορά της προς τον υπουργό Παιδείας κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη, ζητώντας του σε δραματικό τόνο να της εγγυηθεί τη σωματική της ακεραιότητα εντός του σχολείου, η οποία όμως έπεσε και αυτή στο κενό.

Αφορμή στάθηκε μία εκδρομή που προσπάθησε να οργανώσει η δασκάλα στην Αθήνα. Όμως, οι γνωστοί – άγνωστοι φιλότουρκοι διεμήνυσαν στους γονείς των παιδιών πως «αν φύγουν δεν θα μπορέσουν να ξαναγυρίσουν στο χωριό. Θα είναι ξένοι». Δεν δίστασαν μάλιστα να τρομοκρατήσουν τα εξάχρονα παιδιά, λέγοντας ότι «αν πάτε, όταν πεθάνετε θα σας αφήσουμε άταφα».

Το γεγονός αυτό φαίνεται πως ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τη δασκάλα.

Η κυρία Νικοπούλου ζήτησε από τους προϊσταμένους της δεκαπενθήμερη άδεια και τη μετάθεσή της σε άλλη περιοχή. Τα παιδιά που θα συμμετείχαν στην εκδρομή περίμεναν με ανυπομονησία αυτή την ημέρα καθώς για τα περισσότερα θα ήταν η πρώτη επίσκεψη στην πρωτεύουσα, Με τη δασκάλα τους μάλιστα είχαν σχεδιάσει και επίσκεψη στην Ακρόπολη, αφού μόνο από φωτογραφίες είχαν μέχρι σήμερα την ευτυχία να την δουν.

Όμως το απειλητικό μήνυμα των εγκάθετων του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής ήταν σαφές:

«Όποιος φεύγει από το χωριό δεν ξαναγυρίζει, είναι ξένος». Όπως ήταν φυσικό, οι γονείς ανησύχησαν και ζήτησαν από τη δασκάλα να ματαιώσει την εκδρομή.

Λίγο αργότερα η κυρία Νικοπούλου ενημερώθηκε ότι οι απειλές είχαν φτάσει και στα ίδια τα παιδιά, τα οποία κάποιοι εκφόβιζαν λέγοντας ότι αν πάνε στην Αθήνα, δεν θα τα θάψουν όταν πεθάνουν.

«Δεν περίμενα ποτέ ότι θα βάλουν στο στόχαστρο ακόμη και τους μαθητές μου, παιδάκια του Δημοτικού», είπε σε στενούς της φίλους, δικαιολογώντας την απόφασή της να εγκαταλείψει το χωριό. Στήριξη από την πολιτεία, άλλωστε, δεν βρήκε ποτέ. Παρά τις δύο έγγραφες αναφορές της προς τους προϊσταμένους της και το υπουργείο Παιδείας, με τις οποίες κατήγγειλε ότι «στο σχολείο διδάσκουν άνθρωποι που πληρώνονται από το τουρκικό προξενείο» και πως «φιλοτουρκικοί κύκλοι εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Άγκυρας» και παρά τις εκκλήσεις της για προστασία, κανείς δεν ευαισθητοποιήθηκε.

Άλλωστε στις 15 Φεβρουαρίου η δασκάλα είχε στείλει νέα αναφορά, την 3η κατά σειρά, αυτή τη φορά με παραλήπτη τον υπουργό Παιδείας κ. Στυλιανίδη.

«Σας κάνω ύστατη έκκληση ώστε να με βοηθήσετε και να με προστατέψετε», ανέφερε στην επιστολή της η κόρη του προέδρου του Αρείου Πάγου, παρακαλώντας παράλληλα για την άμεση απάντηση του υπουργού.

Απάντηση δεν πήρε, με αποτέλεσμα την περασμένη Δευτέρα να του ξαναστείλει επιστολή ζητώντας του: «Θέλω να μου εγγυηθείτε τη σωματική μου ακεραιότητα εντός του σχολείου», καθώς και η ίδια τον είχε πληροφορήσει για όσα δραματικά συμβαίνουν στο Μεγάλο Δέρειο.

Το γεγονός όμως ότι ο κ. Στυλιανίδης εξακολούθησε να κωφεύει στις καταγγελίες της νεαρής δασκάλας την ανάγκασε να αναφέρει:

«Ικετεύω τον υπουργό να ενδιαφερθεί επιτέλους για τη Θράκη και τα ελληνόπουλα. Να διώξει τον διευθυντή και τη σχολική εφορία, όλη αυτή η φιλοτουρκική διοίκηση. Αν δεν το κάνει εγώ θα φύγω από το σχολείο ζητώντας μετάθεση σε άλλη περιοχή».

Ποια ήταν η απάντηση του υπουργείου;

Δια στόματος του ειδικού γραμματέα Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης κ. Άγγελου Συρίγου, την περασμένη Παρασκευή της ανέφεραν ότι «η μετάθεσή σας γίνεται δεκτή».

ΘΡΑΣΟΣ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ

Την ώρα μάλιστα που οι απειλές των τραμπούκων της Άγκυρας στοχεύουν τους μαθητές του Μεγάλου Δερείου, ο δήμαρχος της περιοχής, κ. Ευάγγελος Πουλιλιός, απειλεί τώρα με….μηνύσεις το «Θέμα», επειδή πήρε το μέρος της δασκάλας!

Μιλώντας σε τοπικά μέσα της Θράκης, υποστήριξε ότι η επίθεση εναντίον της δασκάλας δεν συνδέεται με τους φιλοτουρκικούς κύκλους που λειτουργούν στην περιοχή αλλά είναι προϊόν μιας προσωπικής διαμάχης της κυρίας Χαράς Νικοπούλου «έχει πάρει διαστάσεις που δεν έπρεπε να πάρει» και δήλωσε προκλητικά: «Δεν με ενδιαφέρει η άποψη της Αθήνας. Εκεί καίνε σημαίες και καταστρέφουν εκκλησίες».

Πηγή:Πρώτο Θέμα
αρ.φυλ.158
Κυριακή 2 Μαρτίου 2008
σελ.29

Ο "Χρόνος" γράφει

Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΕΜΕΙΝΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ

Με άδεια 20 ημερών η Χαρά Νικοπούλου και μετά φεύγει από το Δέρειο…
Το σχολείο στο Μεγάλο Δέρειο

Για να εκτονωθεί η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί βρήκαν ως λύση την απομάκρυνση τεχνηέντως της δασκάλας του Δερείου Χαράς Νικοπούλου, χρησιμοποιώντας πιέσεις, απομονώνοντάς την και κυρίως μετά το χτύπημα του μουσουλμάνου γονέα την καταδίκη του και την όλη ένταση που δημιουργήθηκε.

Προσπαθώντας να απαξιώσουν το έργο της, της δίνουν άδεια 20 ημερών, ενώ είναι γνωστό τοις πάσι ότι αυτό είναι προσχηματικό για να τη απομακρύνουν προοδευτικά από το σχολείο και τους μαθητές της.

Αντί λοιπόν αυτή την εκπαιδευτικό να της διασφαλίσουν την παρουσία όλοι αυτοί οι υπεύθυνοι της Παιδείας βλέπουμε ότι την αφήνουν μόνη κι έρημη.

«Αισθάνομαι ότι ζω σε εχθρικό περιβάλλον», θα πει στους δικούς της ανθρώπους ενώ αναπάντητη παραμένει εδώ και 10 μέρες μια αναφορά στην υπηρεσία της που έλεγε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι «σας καθιστώ υπεύθυνους για την ζωή μου»…

Εμείς καταγράφοντας όλο αυτό που συμβαίνει τελείως αφύσικα με έναν παιδαγωγό που κάνει άψογα την δουλειά του και δεν έχουν να του προσάψουν τίποτα επιλήψιμο -αν υπήρχε θα την είχαν βγάλει στα δέκα παζάρια- έχουμε να πούμε ότι αυτοί που χάνουν είναι οι μικροί μαθητές της Χαράς και οι κάτοικοι που έβλεπαν στο πρόσωπό της τον άνθρωπο της θέλησης και της προσφοράς.

Το δάσκαλο που παιδεύει το μυαλό την ψυχή και τον χαρακτήρα. Αυτό που θα πετύχουν είναι να έχουν μία από τα ίδια.

Αδιάφορους εκπαιδευτικούς που θα περνούν την ώρα τους με την διδακτέα ύλη και τίποτα άλλο, που δεν θα τους εμφυσήσουν την ελπίδα να καταξιωθούν ισότιμα στην χώρα.

Θυμίζουμε συμβολικά και δεν είναι τυχαίο ότι η Χαρά Νικοποπούλου έμενε στο μοναδικό σπίτι δασκάλου που χρησιμοποιείται σε όλη την Θράκη όταν όλοι οι χριστιανοί δάσκαλοι επιλέγουν να μένουν στα αστικά κέντρα.

Θυμίζουμε επίσης ότι ο χριστιανός δάσκαλος των ελληνικών οφείλει να καθίσει δίπλα στο παιδί που τον χρειάζεται αυτός είναι ο ρόλος των επιδομάτων που παίρνουν, όμως μετά τις δυόμισι ώρες ελληνικών, τα εγκαταλείπουμε στην τουρκική τηλεόραση και παιδεία με αποτέλεσμα να έχουμε άθλιο επίπεδο ελληνικών στα παιδιά όλων των μεγάλων Καποδιστριακών Δήμων σήμερα και στην Ροδόπη.

Η Χαρά λοιπόν χαλούσε και την βολή πολλών την νοοτροπία ενός συστήματος που έμαθε να πορεύεται με τον αυτόματο πιλότο.

Μας προξενεί εντύπωση ότι κανένας συνδικαλιστικός φορέας της εκπαίδευσης δεν πήρε θέση όταν μια δασκάλα μια παιδαγωγός βρε αδελφέ είναι στο στόχαστρο.

Γιατί;

Τα ερωτήματα που θα θέλαμε να θέσουμε με αφορμή αυτή την αναφορά είναι πολλά.

Γιατί τα παιδιά του Δερείου να μην έχουν το γυμνάσιο τους και να πηγαίνουν στο Σουφλί;

Γιατί να μην υπάρχουν γυμνάσια στην Φιλύρα ή τα Αρριανά;

Γιατί δεν δημιουργούνται γυμνάσια της ελληνικής πολιτείας εκεί όπου σφύζουν από παιδιά οι περιοχές και υπάρχει μια ατολμία της κρατικής μηχανής;

Μα θα μου πείτε εδώ στην Θράκη γίνονται πράγματα τελικά μόνο από φιλότιμο ή τρέλα.

Όταν όπως με πληροφορούν το τουρκικό προξενείο λειτουργεί 9 παιδικούς σταθμούς και το ελληνικό κράτος προσπαθεί με το ζόρι να ανταποκριθεί σε 7 παιδικούς σταθμούς για παιδιά της μειονότητας…

Μελαχροινή Μαρτίδου