RT 25 Ιαν, 2023 του Felix Livshitz
Οι βασικές μέθοδοι της Ουάσιγκτον δεν μπορούν να αποτρέψουν την άνοδο άλλων δυνάμεων, παραδέχεται ένα επιδραστικό περιοδικό
φωτο - Ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, δεξιά, εξετάζει μια στρατιωτική τιμητική φρουρά με τον Κινέζο Πρόεδρο Xi Jinping κατά τη διάρκεια μιας τελετής υποδοχής έξω από τη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού στο Πεκίνο, 8 Ιουνίου 2018.
Το Foreign Affairs, ένα αμερικανικό περιοδικό με μεγάλη επιρροή - ουσιαστικά ένα περιοδικό αμερικανικής αυτοκρατορίας - δημοσίευσε ένα άρθρο που περιγράφει λεπτομερώς πώς οι κυρώσεις χάνουν γρήγορα την αποτελεσματικότητά τους ως όπλο στο παγκόσμιο οπλοστάσιο της Ουάσιγκτον.
Δημοσιεύτηκε από τη ΜΚΟ Συμβούλιο για τις Εξωτερικές Σχέσεις, το Foreign Affairs παρέχει χώρο στους αξιωματούχους του στρατιωτικού βιομηχανικού συγκροτήματος των ΗΠΑ να επικοινωνούν μεταξύ τους για θέματα που πιστεύουν ότι είναι υψίστης σημασίας. Επομένως, είναι σημαντικό να δίνετε προσοχή όταν το περιοδικό κάνει σημαντικές δηλώσεις για οποιοδήποτε θέμα.
Πρόσφατα δημοσίευσε μια αξιολόγηση των κυρώσεων των ΗΠΑ – το συμπέρασμα ότι είναι ολοένα και πιο αναποτελεσματικές, ώθησαν το Πεκίνο και τη Μόσχα να δημιουργήσουν εναλλακτικές παγκόσμιες χρηματοοικονομικές δομές για να απομονωθούν οι ίδιοι και οι άλλοι από τιμωρητικές ενέργειες και ότι η Ουάσιγκτον και οι συνεργάτες της δεν θα μπορούν πλέον να να αναγκάσουν τις χώρες να κάνουν τις εντολές τους, πόσο μάλλον να καταστρέψουν τα διαφωνούντα κράτη, μέσω τέτοιων μέτρων στο πολύ εγγύς μέλλον.
Το άρθρο ξεκινά σημειώνοντας ότι «οι κυρώσεις είναι από καιρό το προτιμώμενο διπλωματικό όπλο των ΗΠΑ», το οποίο «γεμίζει το κενό μεταξύ των κενών διπλωματικών δηλώσεων και των θανατηφόρων στρατιωτικών επεμβάσεων». Παρόλα αυτά, προβλέπει ότι «οι χρυσές μέρες των αμερικανικών κυρώσεων μπορεί να τελειώσουν σύντομα».
Αυτές οι «χρυσές μέρες» ήταν η αμέσως μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εποχή, όταν η Ουάσιγκτον ήταν «ακόμη μια ασυναγώνιστη οικονομική δύναμη», και επομένως μπορούσε με το πάτημα ενός κουμπιού να ακρωτηριάσει κάθε οικονομία του εξωτερικού, θεωρητικά. Αυτό οφειλόταν στην «υπεροχή του δολαρίου ΗΠΑ και στην εμβέλεια της αμερικανικής εποπτείας των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών καναλιών».
Καθώς το διεθνές εμπόριο διεξαγόταν σε συντριπτική πλειοψηφία με τη χρήση δολαρίων, η Ουάσιγκτον μπορούσε να εμποδίσει οποιαδήποτε χώρα να εξάγει ή να εισάγει ό,τι και όλα τα αγαθά ήθελε, όποτε ήθελε. Ακόμη και τότε, υπενθυμίζει το Foreign Affairs, οι ίδιοι οι ηγέτες των ΗΠΑ ανησυχούσαν εάν οι κυρώσεις εφαρμόζονταν πολύ φιλελεύθερα. Το 1998, ο τότε Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνησή του «κινδύνευε να μοιάζει ότι θέλουμε να επιβάλλουμε κυρώσεις σε όλους όσοι διαφωνούν μαζί μας».
Το άρθρο της Foreign Affairs αναφέρει ότι οι φόβοι της Κλίντον ήταν «υπερβολιασμένοι», αλλά αυτό ακριβώς συνέβη. στις κυβερνήσεις, και στις χώρες που αντιπροσώπευαν, έχουν επιβληθεί κυρώσεις επειδή ακολουθούν λανθασμένες πολιτικές, αρνούνται να ανατραπούν με πραξικοπήματα και στρατιωτικές επεμβάσεις που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ και επιδεικνύουν οποιοδήποτε βαθμό ανεξαρτησίας στις εσωτερικές ή εξωτερικές συναλλαγές τους. Στην πορεία, εκατομμύρια έχουν πεθάνει και ακόμη περισσότερες ζωές έχουν καταστραφεί χωρίς καλό λόγο.
Αυτή η προσέγγιση απέτυχε και μάλιστα άσχημα. Σε απάντηση, τα κράτη "άρχισαν να σκληραίνουν τις οικονομίες τους ενάντια σε τέτοια μέτρα" Για παράδειγμα, αφού οι ΗΠΑ απέκοψαν το Ιράν από το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα SWIFT, πολλές άλλες χώρες το έλαβαν υπόψη τους. Ο περιορισμός της πρόσβασης της Κίνας σε πολυάριθμες τεχνολογίες στο πλαίσιο του νέου Ψυχρού Πολέμου έχει επίσης χρησιμεύσει για να θέσει τόσο τους συμμάχους όσο και τους αντιπάλους της Ουάσινγκτον "σε γνώση ότι η πρόσβασή τους σε κρίσιμες τεχνολογίες θα μπορούσε να διακοπεί"
Οι ανταλλαγές νομισμάτων, οι οποίες συνδέουν τις κεντρικές τράπεζες απευθείας μεταξύ τους και εξαλείφουν την ανάγκη οι μεταξύ τους συναλλαγές να υποστηρίζονται από το δολάριο, έχουν αγκαλιαστεί με ενθουσιασμό από την Κίνα. Έχει υπογράψει συμφωνίες αυτού του είδους με περισσότερες από 60 χώρες σε όλο τον κόσμο, επιτρέποντας έτσι στις εταιρείες της «να παρακάμψουν τα χρηματοπιστωτικά κανάλια των ΗΠΑ όταν το θέλουν».
Το 2020, το Πεκίνο διευθέτησε πάνω από το ήμισυ των ετήσιων εμπορικών συναλλαγών του με τη Μόσχα σε άλλα νομίσματα εκτός του δολαρίου, καθιστώντας την πλειονότητα των συναλλαγών αυτών εντελώς απρόσβλητη από τις αμερικανικές κυρώσεις, και το ποσοστό αυτό έχει αυξηθεί έκτοτε. Τον Μάρτιο του ίδιου έτους, επίσης, ο υπό την ηγεσία της Κίνας και της Ρωσίας Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης έδωσε επίσημα προτεραιότητα στην ανάπτυξη πληρωμών στα τοπικά νομίσματα των μελών του. Το Πεκίνο και η Μόσχα, σύμφωνα με το Foreign Affairs, "προετοιμάζουν επιμελώς τις δικές τους εναλλακτικές λύσεις" στα διάφορα διεθνή συστήματα που κυριαρχούνται από τη Δύση. Η εναλλακτική τους λύση για το SWIFT, το Cross-Border Interbank Payment System, δεν είναι ακόμη εφάμιλλη όσον αφορά τον όγκο των συναλλαγών, αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο. Αποτρέπει τις τράπεζες αυτές, καθώς και κάθε κράτος ή οργανισμό που είναι εγγεγραμμένος στο πλαίσιο - ήδη 1. 300 τράπεζες σε περισσότερες από 100 χώρες - από το να μην είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν διεθνείς οικονομικές συναλλαγές, σε περίπτωση που αποκοπούν από το SWIFT.
Είναι όλες αυτές οι εξελίξεις, μαζί με την οικονομική στροφή της Μόσχας προς τα ανατολικά μετά το πραξικόπημα του 2014 στην Ουκρανία και τη μετακίνηση προς την αυτάρκεια σε ενέργεια και τρόφιμα και σε άλλους ζωτικούς πόρους, που ευθύνονται για την ενοχλητική αποτυχία των κυρώσεων κατά της Ρωσίας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Οι βασικές μέθοδοι της Ουάσιγκτον δεν μπορούν να αποτρέψουν την άνοδο άλλων δυνάμεων, παραδέχεται ένα επιδραστικό περιοδικό
φωτο - Ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, δεξιά, εξετάζει μια στρατιωτική τιμητική φρουρά με τον Κινέζο Πρόεδρο Xi Jinping κατά τη διάρκεια μιας τελετής υποδοχής έξω από τη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού στο Πεκίνο, 8 Ιουνίου 2018.
Το Foreign Affairs, ένα αμερικανικό περιοδικό με μεγάλη επιρροή - ουσιαστικά ένα περιοδικό αμερικανικής αυτοκρατορίας - δημοσίευσε ένα άρθρο που περιγράφει λεπτομερώς πώς οι κυρώσεις χάνουν γρήγορα την αποτελεσματικότητά τους ως όπλο στο παγκόσμιο οπλοστάσιο της Ουάσιγκτον.
Δημοσιεύτηκε από τη ΜΚΟ Συμβούλιο για τις Εξωτερικές Σχέσεις, το Foreign Affairs παρέχει χώρο στους αξιωματούχους του στρατιωτικού βιομηχανικού συγκροτήματος των ΗΠΑ να επικοινωνούν μεταξύ τους για θέματα που πιστεύουν ότι είναι υψίστης σημασίας. Επομένως, είναι σημαντικό να δίνετε προσοχή όταν το περιοδικό κάνει σημαντικές δηλώσεις για οποιοδήποτε θέμα.
Πρόσφατα δημοσίευσε μια αξιολόγηση των κυρώσεων των ΗΠΑ – το συμπέρασμα ότι είναι ολοένα και πιο αναποτελεσματικές, ώθησαν το Πεκίνο και τη Μόσχα να δημιουργήσουν εναλλακτικές παγκόσμιες χρηματοοικονομικές δομές για να απομονωθούν οι ίδιοι και οι άλλοι από τιμωρητικές ενέργειες και ότι η Ουάσιγκτον και οι συνεργάτες της δεν θα μπορούν πλέον να να αναγκάσουν τις χώρες να κάνουν τις εντολές τους, πόσο μάλλον να καταστρέψουν τα διαφωνούντα κράτη, μέσω τέτοιων μέτρων στο πολύ εγγύς μέλλον.
Το άρθρο ξεκινά σημειώνοντας ότι «οι κυρώσεις είναι από καιρό το προτιμώμενο διπλωματικό όπλο των ΗΠΑ», το οποίο «γεμίζει το κενό μεταξύ των κενών διπλωματικών δηλώσεων και των θανατηφόρων στρατιωτικών επεμβάσεων». Παρόλα αυτά, προβλέπει ότι «οι χρυσές μέρες των αμερικανικών κυρώσεων μπορεί να τελειώσουν σύντομα».
Αυτές οι «χρυσές μέρες» ήταν η αμέσως μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εποχή, όταν η Ουάσιγκτον ήταν «ακόμη μια ασυναγώνιστη οικονομική δύναμη», και επομένως μπορούσε με το πάτημα ενός κουμπιού να ακρωτηριάσει κάθε οικονομία του εξωτερικού, θεωρητικά. Αυτό οφειλόταν στην «υπεροχή του δολαρίου ΗΠΑ και στην εμβέλεια της αμερικανικής εποπτείας των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών καναλιών».
Καθώς το διεθνές εμπόριο διεξαγόταν σε συντριπτική πλειοψηφία με τη χρήση δολαρίων, η Ουάσιγκτον μπορούσε να εμποδίσει οποιαδήποτε χώρα να εξάγει ή να εισάγει ό,τι και όλα τα αγαθά ήθελε, όποτε ήθελε. Ακόμη και τότε, υπενθυμίζει το Foreign Affairs, οι ίδιοι οι ηγέτες των ΗΠΑ ανησυχούσαν εάν οι κυρώσεις εφαρμόζονταν πολύ φιλελεύθερα. Το 1998, ο τότε Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνησή του «κινδύνευε να μοιάζει ότι θέλουμε να επιβάλλουμε κυρώσεις σε όλους όσοι διαφωνούν μαζί μας».
Το άρθρο της Foreign Affairs αναφέρει ότι οι φόβοι της Κλίντον ήταν «υπερβολιασμένοι», αλλά αυτό ακριβώς συνέβη. στις κυβερνήσεις, και στις χώρες που αντιπροσώπευαν, έχουν επιβληθεί κυρώσεις επειδή ακολουθούν λανθασμένες πολιτικές, αρνούνται να ανατραπούν με πραξικοπήματα και στρατιωτικές επεμβάσεις που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ και επιδεικνύουν οποιοδήποτε βαθμό ανεξαρτησίας στις εσωτερικές ή εξωτερικές συναλλαγές τους. Στην πορεία, εκατομμύρια έχουν πεθάνει και ακόμη περισσότερες ζωές έχουν καταστραφεί χωρίς καλό λόγο.
Αυτή η προσέγγιση απέτυχε και μάλιστα άσχημα. Σε απάντηση, τα κράτη "άρχισαν να σκληραίνουν τις οικονομίες τους ενάντια σε τέτοια μέτρα" Για παράδειγμα, αφού οι ΗΠΑ απέκοψαν το Ιράν από το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα SWIFT, πολλές άλλες χώρες το έλαβαν υπόψη τους. Ο περιορισμός της πρόσβασης της Κίνας σε πολυάριθμες τεχνολογίες στο πλαίσιο του νέου Ψυχρού Πολέμου έχει επίσης χρησιμεύσει για να θέσει τόσο τους συμμάχους όσο και τους αντιπάλους της Ουάσινγκτον "σε γνώση ότι η πρόσβασή τους σε κρίσιμες τεχνολογίες θα μπορούσε να διακοπεί"
Το Πεκίνο και η Μόσχα πρωτοστατούν στην προσπάθεια δημιουργίας "χρηματοοικονομικών καινοτομιών που μειώνουν το πλεονέκτημα των ΗΠΑ", δημιουργώντας μια σειρά από "συμφωνίες ανταλλαγής νομισμάτων, εναλλακτικές λύσεις για το SWIFT και ψηφιακά νομίσματα" που χρησιμεύουν ως "προληπτικά μέτρα" έναντι τυχόν "πιθανών κυρώσεων" στη συνέχεια.
Το 2020, το Πεκίνο διευθέτησε πάνω από το ήμισυ των ετήσιων εμπορικών συναλλαγών του με τη Μόσχα σε άλλα νομίσματα εκτός του δολαρίου, καθιστώντας την πλειονότητα των συναλλαγών αυτών εντελώς απρόσβλητη από τις αμερικανικές κυρώσεις, και το ποσοστό αυτό έχει αυξηθεί έκτοτε. Τον Μάρτιο του ίδιου έτους, επίσης, ο υπό την ηγεσία της Κίνας και της Ρωσίας Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης έδωσε επίσημα προτεραιότητα στην ανάπτυξη πληρωμών στα τοπικά νομίσματα των μελών του. Το Πεκίνο και η Μόσχα, σύμφωνα με το Foreign Affairs, "προετοιμάζουν επιμελώς τις δικές τους εναλλακτικές λύσεις" στα διάφορα διεθνή συστήματα που κυριαρχούνται από τη Δύση. Η εναλλακτική τους λύση για το SWIFT, το Cross-Border Interbank Payment System, δεν είναι ακόμη εφάμιλλη όσον αφορά τον όγκο των συναλλαγών, αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο. Αποτρέπει τις τράπεζες αυτές, καθώς και κάθε κράτος ή οργανισμό που είναι εγγεγραμμένος στο πλαίσιο - ήδη 1. 300 τράπεζες σε περισσότερες από 100 χώρες - από το να μην είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν διεθνείς οικονομικές συναλλαγές, σε περίπτωση που αποκοπούν από το SWIFT.
Ομοίως, η Κίνα επεκτείνει την εμβέλεια του ψηφιακού ρενμίνμπι, του νομίσματος που εκδίδει η κεντρική τράπεζα του Πεκίνου, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Περισσότεροι από 300 εκατομμύρια πολίτες της το χρησιμοποιούν ήδη, ενώ προβλέπεται ότι ένα δισεκατομμύριο θα το χρησιμοποιήσουν μέχρι το 2030. Το νόμισμα είναι απολύτως ανθεκτικό στις κυρώσεις, καθώς οι ΗΠΑ δεν έχουν τη δυνατότητα να εμποδίσουν τη χρήση του, και το Πεκίνο έχει ενθαρρύνει αρκετές χώρες να πληρώνουν για τις εξαγωγές τους αποκλειστικά με αυτό - "πιθανώς θα ακολουθήσουν και άλλες τέτοιες συμφωνίες", προβλέπει το Foreign Affairs.
Η εμμονική εξάρτηση της αμερικανικής αυτοκρατορίας από τις κυρώσεις έχει πλέον δημιουργήσει μια κατάσταση Catch-22, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του περιοδικού. Οι ήδη εχθρικές σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ, της Κίνας και της Ρωσίας σημαίνουν ότι η Μόσχα και το Πεκίνο προωθούν αυτή την επαναστατική προσπάθεια με κάθε τρόπο. Αν "τα πράγματα χειροτερέψουν", απλά θα "διπλασιάσουν τις προσπάθειες για την προστασία από τις κυρώσεις", παίρνοντας μαζί τους όλο και περισσότερες χώρες.
"Αυτές οι καινοτομίες δίνουν όλο και περισσότερο στις χώρες τη δυνατότητα να πραγματοποιούν συναλλαγές μέσω καναλιών που δεν επιφέρουν κυρώσεις. Αυτή η τάση φαίνεται να είναι μη αναστρέψιμη", καταλήγει με πικρία το άρθρο. "Όλα αυτά σημαίνουν ότι μέσα σε μια δεκαετία, οι μονομερείς κυρώσεις των ΗΠΑ μπορεί να έχουν ελάχιστο αντίκρισμα"Είναι όλες αυτές οι εξελίξεις, μαζί με την οικονομική στροφή της Μόσχας προς τα ανατολικά μετά το πραξικόπημα του 2014 στην Ουκρανία και τη μετακίνηση προς την αυτάρκεια σε ενέργεια και τρόφιμα και σε άλλους ζωτικούς πόρους, που ευθύνονται για την ενοχλητική αποτυχία των κυρώσεων κατά της Ρωσίας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Δυτικοί ηγέτες, ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι, ειδήμονες και οικονομολόγοι υποσχέθηκαν όταν επιβλήθηκαν αυτές οι κυρώσεις ότι σύντομα θα οδηγούσαν στην πλήρη πολιτική, οικονομική και στρατιωτική κατάρρευση της Ρωσίας. Δεν το έκαναν, αποδεικνύοντας ότι οι ελίτ στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική δεν κατανοούν την παγκόσμια οικονομία που ισχυρίζονται ότι κυβερνούν.
Ωστόσο, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τη νέα πραγματικότητα που κατοικούν σε σύντομο χρονικό διάστημα – γιατί ένας πολυπολικός κόσμος έχει αρχίσει να αναδύεται το 2022 και είναι εδώ για να μείνει.
Το πόσο γρήγορα υπολογίζουν οι ελίτ των ΗΠΑ τη ριζικά διαφορετική πραγματικότητα στην οποία είναι τώρα αναγκασμένες να λειτουργούν υπογραμμίζεται ειρωνικά από το πόσο γρήγορα η συγγραφέας του άρθρου Foreign Affairs, Agathe Demarais, φαίνεται να έχει αλλάξει τελείως τον τρόπο της σχετικά με το θέμα των κυρώσεων. Την 1η Δεκεμβρίου, λιγότερο από ένα μήνα νωρίτερα, έγραψε ένα άρθρο για το Foreign Policy – ένα άλλο εσωτερικό περιοδικό της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ – που πρόσφερε μια ριζικά διαφορετική άποψη για το θέμα.
Το αν το Κίεβο θα πεταχτεί κάτω από το λεωφορείο από τους δυτικούς υποστηρικτές του εν ευθέτω χρόνω και αν τα αντιρωσικά μέτρα θα διαρκέσουν και μετά το τέλος του πολέμου, δεν φαίνεται να έχει τόσο μεγάλη σημασία - γιατί, όπως η ίδια η Demarais αναγκάστηκε να αναγνωρίσει λιγότερο από τέσσερις εβδομάδες αργότερα, η αποτελεσματικότητα των κυρώσεων μειώνεται ραγδαία.Αυτή η ταχύτητα αυτού του γύρω προσώπου θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια ένδειξη του πόσο ακαταμάχητος γίνεται ο πολυπολικός κόσμος.
Το πόσο γρήγορα υπολογίζουν οι ελίτ των ΗΠΑ τη ριζικά διαφορετική πραγματικότητα στην οποία είναι τώρα αναγκασμένες να λειτουργούν υπογραμμίζεται ειρωνικά από το πόσο γρήγορα η συγγραφέας του άρθρου Foreign Affairs, Agathe Demarais, φαίνεται να έχει αλλάξει τελείως τον τρόπο της σχετικά με το θέμα των κυρώσεων. Την 1η Δεκεμβρίου, λιγότερο από ένα μήνα νωρίτερα, έγραψε ένα άρθρο για το Foreign Policy – ένα άλλο εσωτερικό περιοδικό της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ – που πρόσφερε μια ριζικά διαφορετική άποψη για το θέμα.
Δηλώνοντας με θράσος στον τίτλο "οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας λειτουργούν", ο Demarais απέρριψε τις υποδείξεις ότι τα τιμωρητικά δυτικά μέτρα αποσκοπούσαν στο να "αναγκάσουν τον Πούτιν να υποχωρήσει και να αποχωρήσει από την Ουκρανία", ή να προκαλέσουν "αλλαγή καθεστώτος" στη Μόσχα, ή να προκαλέσουν "μια κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας τύπου Βενεζουέλας", παρά το γεγονός ότι κάθε ένα από αυτά τα αποτελέσματα αναφέρθηκε ρητά ως κίνητρο πίσω από τις κυρώσεις από δυτικούς αξιωματούχους, ειδήμονες και δημοσιογράφους εκείνη την εποχή.
Αντιθέτως, υποστήριξε, οι κυρώσεις ήταν αποτελεσματικές στην προσπάθεια να "σταλεί ένα μήνυμα στο Κρεμλίνο" ότι "η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες στέκονται στο πλευρό της Ουκρανίας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου