.webp)
Υπόγεια πόλη Derinkuyu
Αυτή η τεράστια υπόγεια πόλη που κάποτε στέγαζε περίπου 20.000 ανθρώπους ανακαλύφθηκε κατά λάθος από έναν άνδρα αφού γκρέμισε έναν τοίχο στο υπόγειό του. Οι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν ότι η πόλη είχε βάθος 18 ορόφων και είχε όλα όσα χρειάζονται για την υπόγεια ζωή, όπως σχολεία, παρεκκλήσια, ακόμη και στάβλους…
Υπάρχουν περίπου 50 υπόγειες πόλεις στην Καππαδοκία και η πόλη Derinkuyu (που μεταφράζεται από τα τουρκικά ως «Σκοτεινό Πηγάδι») είναι μία από αυτές. Κάποια από αυτά έχουν ήδη εξερευνηθεί πλήρως, κάποια έχουν αρχίσει να τα εξερευνούν, οι παρακάτω περιμένουν τη σειρά τους. Το Derinkuyu είναι η πιο διάσημη και πιο εξερευνημένη από αυτήν την ομάδα αρχαίων υπόγειων πόλεων.
Υπάρχει μια πολύ διάσημη υπόγεια πόλη Saklikent. Ονομάζεται επίσης "Αόρατη πόλη". Αλλά αν μπορεί να ονομαστεί πόλη καθαρά συμβολικά, τότε το Derinkuyu είναι μια πραγματική υπόγεια πόλη. Μια πόλη με την πλήρη έννοια της λέξης. Η επικράτειά της μπορεί να ονομαστεί ακόμα και τεράστια! έδαφος σε βάθος περίπου 55 μ.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η πόλη μπορεί να έχει περίπου 20 ορόφους, αλλά μέχρι στιγμής έχουν καταφέρει να εξερευνήσουν μόνο 8 από αυτούς. Επίσης, ερευνητές και ιστορικοί προτείνουν ότι έως και 50 χιλιάδες κάτοικοι θα μπορούσαν να ζουν ταυτόχρονα στο Derinkuyu!
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η ίδρυση της υπόγειας πόλης ξεκίνησε από τους Χετταίους γύρω στο 2000 π.Χ. Για ποιο σκοπό ξεκίνησαν αυτή την υπόγεια κατασκευή παραμένει ακόμα μυστήριο.
Οι πρώτοι Χριστιανοί ανακατασκεύασαν, ξαναέχτισαν και έφεραν στην τελειότητα αυτό που είχε ξεκινήσει από τους Χετταίους. Γι' αυτούς, η υπόγεια πόλη έγινε ένα ασφαλές καταφύγιο από τους Ρωμαίους που καταδίωκαν τους πιστούς της χριστιανικής πίστης και από τις επιθέσεις νομαδικών φυλών και απλώς συμμοριών ληστών και αποστατών που είδαν μια κουβέντα στην Καππαδοκία, επειδή μια πολυσύχναστη εμπορική οδός περνούσε από αυτήν. .
Στην υπόγεια πόλη, όλα τα απαραίτητα για υποστήριξη της ζωής ήταν τέλεια μελετημένα. Οι κάτοικοι έχουν εξοπλίσει 52 άξονες εξαερισμού, ακόμη και στα χαμηλότερα επίπεδα είναι εύκολο να αναπνέουν. Το νερό μέσω των ίδιων ορυχείων αποστραγγιζόταν σε βάθος έως και 85 m, έφτασε στα υπόγεια ύδατα και χρησίμευε ως πηγάδια, ψύχοντας ταυτόχρονα τη θερμοκρασία, η οποία διατηρήθηκε στους + 13 - + 15 C ακόμη και τους πιο ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες. Αίθουσες, τούνελ, δωμάτια, όλες οι εγκαταστάσεις της πόλης ήταν καλά φωτισμένες.
Στον πρώτο και δεύτερο όροφο της πόλης υπήρχαν εκκλησίες, χώροι προσευχής και βάπτισης, ιεραποστολικά σχολεία, αχυρώνες, αποθήκες, κουζίνες, τραπεζαρίες και καθιστικά με υπνοδωμάτια, στάβλοι, μάντρα για τα ζώα και οι κάβες κρασιού. Στον τρίτο και τέταρτο όροφο υπάρχουν οπλοστάσια, δωμάτια ασφαλείας. , εκκλησίες και ναοί, εργαστήρια, διάφοροι βιομηχανικοί χώροι. Στον όγδοο όροφο βρίσκεται η «Αίθουσα Συνεδριάσεων», ένας χώρος συγκέντρωσης εκλεκτών εκπροσώπων οικογενειών και κοινοτήτων.Εδώ συγκεντρώθηκαν για να επιλύσουν ζωτικά ζητήματα και να λάβουν παγκόσμιες αποφάσεις.
Οι απόψεις διέφεραν μεταξύ των ιστορικών σχετικά με το αν οι άνθρωποι ζούσαν εδώ μόνιμα ή περιοδικά. Οι απόψεις διίστανται και οι επιστήμονες δεν μπορούν να καταλήξουν σε μία. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι κάτοικοι του Derinkuyu βγήκαν στην επιφάνεια μόνο για γεωργικές εργασίες. Άλλοι πιστεύουν ότι ζούσαν στην επιφάνεια, σε μικρά χωριά κοντά, και κρύβονταν υπόγεια μόνο κατά τη διάρκεια επιδρομών.
Σε κάθε περίπτωση, το Derinkuyu έχει πολλά υπόγεια μυστικά περάσματα (600 ή περισσότερα), τα οποία είχαν πρόσβαση στην επιφάνεια σε διάφορα μυστικά κρυφά και άκρως ταξινομημένα μέρη, συμπεριλαμβανομένων καλύβων και κτιρίων υπέργειων χωριών και χωριών.
Οι κάτοικοι του Derinkuyu φρόντισαν πολύ να προστατεύσουν την πόλη τους από τη διείσδυση και την κατάληψη. Σε περίπτωση κινδύνου επίθεσης, όλες οι κινήσεις ήταν είτε καλυμμένες είτε γεμάτες με τεράστιους ογκόλιθους, οι οποίοι μπορούσαν να μετακινηθούν μόνο από το εσωτερικό. Είναι απίστευτο να φανταστεί κανείς, αλλά ακόμα κι αν οι εισβολείς κατάφεραν να καταλάβουν με κάποιο τρόπο τους πρώτους ορόφους, το σύστημα ασφαλείας και προστασίας σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε όλες οι είσοδοι και οι έξοδοι στους κάτω ορόφους ήταν ερμητικά αποκλεισμένες.
Επιπλέον, μη γνωρίζοντας την πόλη, οι εισβολείς μπορούσαν εύκολα να χαθούν στους ατελείωτους λαβύρινθους, πολλοί από τους οποίους κατέληγαν σκόπιμα σε παγίδες ή αδιέξοδα. Και οι ντόπιοι, δεν μπαίνω σε συγκρούσεις, μπορούσαν είτε να περιμένουν ήρεμα τον κατακλυσμό στους κάτω ορόφους, είτε, αν ήθελαν, να βγουν στην επιφάνεια σε άλλα σημεία μέσω των τούνελ των κάτω ορόφων. Κάποιες υπόγειες σήραγγες ήταν απίστευτα μεγάλες και έφτασαν τα δέκα χιλιόμετρα!!! Όπως, για παράδειγμα, στην ίδια υπόγεια πόλη του Καϊμακλίου.
Πώς κατάφεραν οι αρχαίοι άνθρωποι χωρίς μηχανές και μηχανισμούς, χωρίς γνώσεις μηχανικής να δημιουργήσουν μια τόσο μεγαλειώδη υπόγεια πόλη στον βράχο;
Η απάντηση είναι απλή - χάρη στις πολύ εξαιρετικές ιδιότητες των πετρωμάτων τουφ που αποτελούν αυτά τα πετρώματα - από το εσωτερικό είναι πολύ καλά επεξεργασμένα και υπό την επίδραση του αέρα αποκτούν τεράστια αντοχή και σκληρότητα σε λίγους μήνες. Για αιώνες, οι άνθρωποι, μόλις παρατήρησαν κατά λάθος αυτή τη φυσική ικανότητα της πέτρας, χρησιμοποιούσαν αυτό το χαρακτηριστικό της Καππαδοκίας για την προστασία τους, για να δημιουργήσουν υπόσκαφες κατοικίες ή υπόγειες πόλεις.
Στο Derinkuyu, ο πληθυσμός έζησε ενεργό ζωή μέχρι τον 8ο αιώνα. Στη συνέχεια για πολλούς αιώνες η πόλη ήταν εγκαταλελειμμένη και ξεχασμένη, σχεδόν χαμένη. Οι λόγοι για τους οποίους οι κάτοικοι εγκατέλειψαν τις υπόγειες πόλεις είναι ασαφείς. Πιθανότατα, αυτό συνέβη λόγω της εμφάνισης πυρίτιδας και άλλων εκρηκτικών ουσιών, σε σχέση με τις οποίες διευκολύνθηκε η διείσδυση σε υπόγειες πόλεις και η προστασία δεν ήταν πλέον τόσο αξιόπιστη.
Η υπόγεια πόλη ανακαλύφθηκε κατά λάθος το 1963. Οι ντόπιοι αγρότες και αγρότες, μη κατανοώντας την πραγματική ιστορική αξία όσων βρήκαν, χρησιμοποίησαν αυτούς τους καλά αεριζόμενους χώρους για αποθήκες και χώρους αποθήκευσης λαχανικών. Αυτό συνέβη μέχρι που επιστήμονες και ερευνητές κατέλαβαν την πόλη. Μετά από αρκετό καιρό άρχισε να χρησιμοποιείται για τουριστικούς σκοπούς.
Μόνο ένα μικρό μέρος είναι διαθέσιμο για επιθεώρηση - περίπου το 10% της πόλης. Αλλά και αυτό είναι αρκετό για αξέχαστες ζωντανές εντυπώσεις! Για λόγους ασφαλείας, όλες οι περιττές και ελάχιστα εξερευνημένες σήραγγες και περάσματα είναι κλειστές. Υπάρχουν πινακίδες κατά μήκος της διαδρομής. Το να χαθείς και να χαθείς είναι απλά αδύνατο. Οι ενοχλήσεις φυσικά παρέμειναν. Πρόκειται για στενούς, χαμηλούς διαδρόμους (το ύψος του θόλου είναι μόνο 160-170 cm). Πρέπει να κινηθείτε κατά μήκος της διαδρομής με μισολυγισμένα πόδια. Η διαδρομή περιπλέκεται επίσης από τις σκάλες που οδηγούν από τον χαμηλότερο από τους ορόφους που μελετήθηκαν. Πέτρινη σκάλα 204 σκαλοπατιών, που είναι δύσκολο να κυριαρχήσει.
Η είσοδος της υπόγειας πόλης Derinkuyu βρίσκεται σε ένα μονώροφο κτίριο του ομώνυμου χωριού, που βρίσκεται στη μέση ενός οροπεδίου σε υψόμετρο 1355 m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, 26 χλμ νότια του Nevsehir.
Το Derinkuyu («Σκοτεινό Πηγάδι») είναι ανοιχτό για επιθεώρηση καθημερινά από τις 8.00 έως τις 17.00. Το κόστος της επίσκεψης είναι 10 λίρες. Μπορείτε να φτάσετε εκεί με λεωφορείο από το Aksaray, το οποίο εκτελεί δρομολόγια μία φορά την ημέρα. Ή dolmush, που τρέχει κάθε 30 λεπτά, από το Nevsehir.
Πολλά δωμάτια, αίθουσες, φρεάτια εξαερισμού και πηγάδια έχουν διατηρηθεί στην υπόγεια πόλη Derinkuyu. Μεταξύ των επιπέδων της πόλης, στο δάπεδο είναι σκαλισμένες μικρές τρύπες για την επικοινωνία μεταξύ παρακείμενων ορόφων. Τα δωμάτια και οι αίθουσες της υπόγειας πόλης, σύμφωνα με δημοσιευμένες πηγές και επεξηγηματικές πλάκες, χρησιμοποιήθηκαν ως χώροι διαβίωσης, κουζίνες, τραπεζαρίες, οινοποιεία, αποθήκες, αχυρώνες, πάγκοι βοοειδών, εκκλησίες, παρεκκλήσια, ακόμη και σχολεία.
Στην υπόγεια πόλη Derinkuyu, όλα όσα ήταν απαραίτητα για την υποστήριξη της ζωής ήταν σχεδιασμένα στην τελειότητα. Η πόλη είναι κορεσμένη με αέρα από 52 άξονες εξαερισμού, έτσι ακόμα και στα χαμηλότερα επίπεδα είναι εύκολο να αναπνέεις. Από τα ίδια ορυχεία αντλούνταν νερό, αφού, σε βάθος έως και 85 m, έφτασαν στα υπόγεια ύδατα, λειτουργώντας ως πηγάδια. Μέχρι το 1962, ο πληθυσμός του χωριού Derinkuyu ικανοποιούσε την ανάγκη για νερό από αυτά τα πηγάδια. Για να αποφευχθεί η δηλητηρίαση κατά την εισβολή των εχθρών, οι έξοδοι ορισμένων πηγαδιών έκλεισαν. Εκτός από αυτά τα προσεκτικά φυλασσόμενα πηγάδια νερού, υπήρχαν και ειδικοί άξονες εξαερισμού, επιδέξια μεταμφιεσμένοι στα βράχια.
Η θερμοκρασία του αέρα στην υπόγεια πόλη Derinkuyu διατηρείται στους + 13 +15 C. Όλες οι αίθουσες και οι σήραγγες είναι καλά φωτισμένες. Στα ισόγεια της πόλης στεγάζονταν χώροι βαπτίσεων, ιεραποστολικά σχολεία, αποθήκες, κουζίνες, τραπεζαρίες, υπνοδωμάτια, στάβλοι ζώων και κάβα κρασιών. Στον τρίτο και τέταρτο όροφο - οπλοστάσιο. Υπήρχαν επίσης εκκλησίες και ναοί, εργαστήρια κ.λπ. Στον όγδοο όροφο - "Αίθουσα για συνέδρια". Υπάρχουν πληροφορίες ότι υπήρχε ακόμη και νεκροταφείο στην υπόγεια πόλη.
Ως προς το αν οι άνθρωποι ζούσαν στην υπόγεια πόλη του Derinkuyu συνεχώς ή περιοδικά, οι απόψεις των ερευνητών διίστανται. Κάποιοι από αυτούς υποστηρίζουν ότι οι κάτοικοι της υπόγειας πόλης βγήκαν στην επιφάνεια μόνο για να καλλιεργήσουν τα χωράφια. Άλλοι λένε ότι ζούσαν σε ένα χερσαίο χωριό και κρύβονταν υπόγεια μόνο σε επιδρομές. Σε κάθε περίπτωση, η πόλη έχει πολλά μυστικά περάσματα (περίπου 600), τα οποία είχαν πρόσβαση στην επιφάνεια σε διάφορα σημεία, μεταξύ των οποίων και επίγειες καλύβες.
Οι κάτοικοι του Derinkuyu φρόντισαν να προστατεύσουν την πόλη όσο το δυνατόν περισσότερο από τη διείσδυση των εισβολέων. Σε περίπτωση κινδύνου, τα περάσματα προς τα μπουντρούμια γέμιζαν με τεράστιους ογκόλιθους, τους οποίους μπορούσαν να μετακινήσουν από το εσωτερικό 2 άτομα. Ακόμα κι αν οι εισβολείς κατάφερναν να φτάσουν στους πρώτους ορόφους της πόλης, το σχέδιό του ήταν σχεδιασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε οι δίοδοι προς τις υπόγειες στοές να φράσσονταν σφιχτά από το εσωτερικό από τεράστιες πέτρινες ρόδες- πόρτες. Και ακόμη κι αν οι εχθροί κατάφερναν να τους ξεπεράσουν, τότε, μη γνωρίζοντας τα μυστικά περάσματα και το σχέδιο των λαβυρίνθων, θα ήταν πολύ δύσκολο για αυτούς να ξαναβγούν στην επιφάνεια. Υπάρχει η άποψη ότι τα υπόγεια περάσματα κατασκευάστηκαν ειδικά με τέτοιο τρόπο ώστε να μπερδεύουν τους απρόσκλητους επισκέπτες.
Να τι λέει ο A.V. Κολτύπιν
Αυτό που καταφέραμε να δούμε στην υπόγεια πόλη Derinkuyu σε μεγάλο βαθμό δεν ανταποκρίνεται στην άποψη που επικρατεί μεταξύ των αρχαιολόγων και των ιστορικών τόσο για την εποχή κατασκευής της υπόγειας πόλης (1 χιλιετία π.Χ. - X αιώνας μ.Χ.) όσο και για τον προορισμό της (χρησιμοποιούνται υπόγεια καταφύγια ως προσωρινό καταφύγιο).
-Στον πρώτο όροφο του Derinkuyu, ένα μεγάλο δωμάτιο (εκκλησία;) σε μορφή σταυρού, που εν μέρει μοιάζει με το "Σπήλαιο Columbarium" της Maresha στο Ισραήλ. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι στη βράχο πόλη Chavushin βρήκαμε πολλά σύμβολα του ήλιου σκαλισμένα σε υπόγεια δωμάτια (ο σταυρός είναι επίσης σύμβολο του ήλιου), αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι οι κατασκευαστές αυτών των υπόγειων κατασκευών ήταν οπαδοί του ηλιακού θεού.
Αμέσως μετά την είσοδό σας, στον πρώτο όροφο της υπόγειας πόλης Derinkuyu, βρίσκεστε σε έναν καταπληκτικό υπόγειο κόσμο, «μυρίζοντας γκρίζα αρχαιότητα» (βαθιά αρχαιότητα). Με έμπειρο βλέμμα γεωλόγου, προσέχετε τις ξεπερασμένες επιφάνειες των τοίχων και τις κρούστες και τις μεμβράνες δευτερευόντων σχηματισμών που τους καλύπτουν, καθώς και την κυματιστή κυματοειδή επιφάνεια του δαπέδου με λεπτές εναποθέσεις ασβεστολιθικών αποθέσεων, υποδεικνύοντας ότι το υπόγειο οι κατασκευές πλημμύρισαν με νερό για αρκετή ώρα. Αυτό δεν αναφέρεται σε καμία δημοσιευμένη πηγή για το Derinkuyu και άλλες υπόγειες πόλεις της Καππαδοκίας. Από την άλλη, έχω δει επανειλημμένα το ίδιο πράγμα στο Maresh, στο Bet Gavrin, στη Susya και σε άλλες υπόγειες κατασκευές στο Ισραήλ. Στην κεντρική φωτογραφία - σκούροι "κυτταρικοί" τοίχοι στο βάθος - ένας μοντέρνος τοίχος από τσιμέντο
Η υπόγεια πόλη Derinkuyu είναι ένα πολύπλοκο διακλαδισμένο σύστημα δωματίων, αιθουσών, τούνελ και πηγαδιών, που αποκλίνουν προς τα κάτω (καλυμμένα με ράβδους), προς τα πάνω και στα πλάγια. Δεν είναι περίεργο που όσοι βρέθηκαν κατά λάθος σε αυτόν τον υπόγειο λαβύρινθο σύντομα έχασαν κάθε προσανατολισμό. Στο Derinkuyu και Ozkonak, μια σημαντική περιοχή της επιφάνειας των τοίχων και των οροφών καλύπτεται με πράσινους σχηματισμούς. Η μελέτη τους έδειξε ότι είναι ετερογενείς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτά είναι ορυκτά, προφανώς από ενώσεις χαλκού, φιλμ και κρούστα, σε άλλες - σύγχρονα βρύα και λειχήνες, που διανέμονται ευρέως κάτω από λάμπες.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η πόλη μπορεί να έχει περίπου 20 ορόφους, αλλά μέχρι στιγμής έχουν καταφέρει να εξερευνήσουν μόνο 8 από αυτούς. Επίσης, ερευνητές και ιστορικοί προτείνουν ότι έως και 50 χιλιάδες κάτοικοι θα μπορούσαν να ζουν ταυτόχρονα στο Derinkuyu!
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η ίδρυση της υπόγειας πόλης ξεκίνησε από τους Χετταίους γύρω στο 2000 π.Χ. Για ποιο σκοπό ξεκίνησαν αυτή την υπόγεια κατασκευή παραμένει ακόμα μυστήριο.
Οι πρώτοι Χριστιανοί ανακατασκεύασαν, ξαναέχτισαν και έφεραν στην τελειότητα αυτό που είχε ξεκινήσει από τους Χετταίους. Γι' αυτούς, η υπόγεια πόλη έγινε ένα ασφαλές καταφύγιο από τους Ρωμαίους που καταδίωκαν τους πιστούς της χριστιανικής πίστης και από τις επιθέσεις νομαδικών φυλών και απλώς συμμοριών ληστών και αποστατών που είδαν μια κουβέντα στην Καππαδοκία, επειδή μια πολυσύχναστη εμπορική οδός περνούσε από αυτήν. .
Στην υπόγεια πόλη, όλα τα απαραίτητα για υποστήριξη της ζωής ήταν τέλεια μελετημένα. Οι κάτοικοι έχουν εξοπλίσει 52 άξονες εξαερισμού, ακόμη και στα χαμηλότερα επίπεδα είναι εύκολο να αναπνέουν. Το νερό μέσω των ίδιων ορυχείων αποστραγγιζόταν σε βάθος έως και 85 m, έφτασε στα υπόγεια ύδατα και χρησίμευε ως πηγάδια, ψύχοντας ταυτόχρονα τη θερμοκρασία, η οποία διατηρήθηκε στους + 13 - + 15 C ακόμη και τους πιο ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες. Αίθουσες, τούνελ, δωμάτια, όλες οι εγκαταστάσεις της πόλης ήταν καλά φωτισμένες.
Στον πρώτο και δεύτερο όροφο της πόλης υπήρχαν εκκλησίες, χώροι προσευχής και βάπτισης, ιεραποστολικά σχολεία, αχυρώνες, αποθήκες, κουζίνες, τραπεζαρίες και καθιστικά με υπνοδωμάτια, στάβλοι, μάντρα για τα ζώα και οι κάβες κρασιού. Στον τρίτο και τέταρτο όροφο υπάρχουν οπλοστάσια, δωμάτια ασφαλείας. , εκκλησίες και ναοί, εργαστήρια, διάφοροι βιομηχανικοί χώροι. Στον όγδοο όροφο βρίσκεται η «Αίθουσα Συνεδριάσεων», ένας χώρος συγκέντρωσης εκλεκτών εκπροσώπων οικογενειών και κοινοτήτων.Εδώ συγκεντρώθηκαν για να επιλύσουν ζωτικά ζητήματα και να λάβουν παγκόσμιες αποφάσεις.
Οι απόψεις διέφεραν μεταξύ των ιστορικών σχετικά με το αν οι άνθρωποι ζούσαν εδώ μόνιμα ή περιοδικά. Οι απόψεις διίστανται και οι επιστήμονες δεν μπορούν να καταλήξουν σε μία. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι κάτοικοι του Derinkuyu βγήκαν στην επιφάνεια μόνο για γεωργικές εργασίες. Άλλοι πιστεύουν ότι ζούσαν στην επιφάνεια, σε μικρά χωριά κοντά, και κρύβονταν υπόγεια μόνο κατά τη διάρκεια επιδρομών.
Σε κάθε περίπτωση, το Derinkuyu έχει πολλά υπόγεια μυστικά περάσματα (600 ή περισσότερα), τα οποία είχαν πρόσβαση στην επιφάνεια σε διάφορα μυστικά κρυφά και άκρως ταξινομημένα μέρη, συμπεριλαμβανομένων καλύβων και κτιρίων υπέργειων χωριών και χωριών.
Οι κάτοικοι του Derinkuyu φρόντισαν πολύ να προστατεύσουν την πόλη τους από τη διείσδυση και την κατάληψη. Σε περίπτωση κινδύνου επίθεσης, όλες οι κινήσεις ήταν είτε καλυμμένες είτε γεμάτες με τεράστιους ογκόλιθους, οι οποίοι μπορούσαν να μετακινηθούν μόνο από το εσωτερικό. Είναι απίστευτο να φανταστεί κανείς, αλλά ακόμα κι αν οι εισβολείς κατάφεραν να καταλάβουν με κάποιο τρόπο τους πρώτους ορόφους, το σύστημα ασφαλείας και προστασίας σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε όλες οι είσοδοι και οι έξοδοι στους κάτω ορόφους ήταν ερμητικά αποκλεισμένες.
Επιπλέον, μη γνωρίζοντας την πόλη, οι εισβολείς μπορούσαν εύκολα να χαθούν στους ατελείωτους λαβύρινθους, πολλοί από τους οποίους κατέληγαν σκόπιμα σε παγίδες ή αδιέξοδα. Και οι ντόπιοι, δεν μπαίνω σε συγκρούσεις, μπορούσαν είτε να περιμένουν ήρεμα τον κατακλυσμό στους κάτω ορόφους, είτε, αν ήθελαν, να βγουν στην επιφάνεια σε άλλα σημεία μέσω των τούνελ των κάτω ορόφων. Κάποιες υπόγειες σήραγγες ήταν απίστευτα μεγάλες και έφτασαν τα δέκα χιλιόμετρα!!! Όπως, για παράδειγμα, στην ίδια υπόγεια πόλη του Καϊμακλίου.
Πώς κατάφεραν οι αρχαίοι άνθρωποι χωρίς μηχανές και μηχανισμούς, χωρίς γνώσεις μηχανικής να δημιουργήσουν μια τόσο μεγαλειώδη υπόγεια πόλη στον βράχο;
Η απάντηση είναι απλή - χάρη στις πολύ εξαιρετικές ιδιότητες των πετρωμάτων τουφ που αποτελούν αυτά τα πετρώματα - από το εσωτερικό είναι πολύ καλά επεξεργασμένα και υπό την επίδραση του αέρα αποκτούν τεράστια αντοχή και σκληρότητα σε λίγους μήνες. Για αιώνες, οι άνθρωποι, μόλις παρατήρησαν κατά λάθος αυτή τη φυσική ικανότητα της πέτρας, χρησιμοποιούσαν αυτό το χαρακτηριστικό της Καππαδοκίας για την προστασία τους, για να δημιουργήσουν υπόσκαφες κατοικίες ή υπόγειες πόλεις.
Στο Derinkuyu, ο πληθυσμός έζησε ενεργό ζωή μέχρι τον 8ο αιώνα. Στη συνέχεια για πολλούς αιώνες η πόλη ήταν εγκαταλελειμμένη και ξεχασμένη, σχεδόν χαμένη. Οι λόγοι για τους οποίους οι κάτοικοι εγκατέλειψαν τις υπόγειες πόλεις είναι ασαφείς. Πιθανότατα, αυτό συνέβη λόγω της εμφάνισης πυρίτιδας και άλλων εκρηκτικών ουσιών, σε σχέση με τις οποίες διευκολύνθηκε η διείσδυση σε υπόγειες πόλεις και η προστασία δεν ήταν πλέον τόσο αξιόπιστη.
Η υπόγεια πόλη ανακαλύφθηκε κατά λάθος το 1963. Οι ντόπιοι αγρότες και αγρότες, μη κατανοώντας την πραγματική ιστορική αξία όσων βρήκαν, χρησιμοποίησαν αυτούς τους καλά αεριζόμενους χώρους για αποθήκες και χώρους αποθήκευσης λαχανικών. Αυτό συνέβη μέχρι που επιστήμονες και ερευνητές κατέλαβαν την πόλη. Μετά από αρκετό καιρό άρχισε να χρησιμοποιείται για τουριστικούς σκοπούς.
Μόνο ένα μικρό μέρος είναι διαθέσιμο για επιθεώρηση - περίπου το 10% της πόλης. Αλλά και αυτό είναι αρκετό για αξέχαστες ζωντανές εντυπώσεις! Για λόγους ασφαλείας, όλες οι περιττές και ελάχιστα εξερευνημένες σήραγγες και περάσματα είναι κλειστές. Υπάρχουν πινακίδες κατά μήκος της διαδρομής. Το να χαθείς και να χαθείς είναι απλά αδύνατο. Οι ενοχλήσεις φυσικά παρέμειναν. Πρόκειται για στενούς, χαμηλούς διαδρόμους (το ύψος του θόλου είναι μόνο 160-170 cm). Πρέπει να κινηθείτε κατά μήκος της διαδρομής με μισολυγισμένα πόδια. Η διαδρομή περιπλέκεται επίσης από τις σκάλες που οδηγούν από τον χαμηλότερο από τους ορόφους που μελετήθηκαν. Πέτρινη σκάλα 204 σκαλοπατιών, που είναι δύσκολο να κυριαρχήσει.
Η είσοδος της υπόγειας πόλης Derinkuyu βρίσκεται σε ένα μονώροφο κτίριο του ομώνυμου χωριού, που βρίσκεται στη μέση ενός οροπεδίου σε υψόμετρο 1355 m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, 26 χλμ νότια του Nevsehir.
Το Derinkuyu («Σκοτεινό Πηγάδι») είναι ανοιχτό για επιθεώρηση καθημερινά από τις 8.00 έως τις 17.00. Το κόστος της επίσκεψης είναι 10 λίρες. Μπορείτε να φτάσετε εκεί με λεωφορείο από το Aksaray, το οποίο εκτελεί δρομολόγια μία φορά την ημέρα. Ή dolmush, που τρέχει κάθε 30 λεπτά, από το Nevsehir.
Πολλά δωμάτια, αίθουσες, φρεάτια εξαερισμού και πηγάδια έχουν διατηρηθεί στην υπόγεια πόλη Derinkuyu. Μεταξύ των επιπέδων της πόλης, στο δάπεδο είναι σκαλισμένες μικρές τρύπες για την επικοινωνία μεταξύ παρακείμενων ορόφων. Τα δωμάτια και οι αίθουσες της υπόγειας πόλης, σύμφωνα με δημοσιευμένες πηγές και επεξηγηματικές πλάκες, χρησιμοποιήθηκαν ως χώροι διαβίωσης, κουζίνες, τραπεζαρίες, οινοποιεία, αποθήκες, αχυρώνες, πάγκοι βοοειδών, εκκλησίες, παρεκκλήσια, ακόμη και σχολεία.
Στην υπόγεια πόλη Derinkuyu, όλα όσα ήταν απαραίτητα για την υποστήριξη της ζωής ήταν σχεδιασμένα στην τελειότητα. Η πόλη είναι κορεσμένη με αέρα από 52 άξονες εξαερισμού, έτσι ακόμα και στα χαμηλότερα επίπεδα είναι εύκολο να αναπνέεις. Από τα ίδια ορυχεία αντλούνταν νερό, αφού, σε βάθος έως και 85 m, έφτασαν στα υπόγεια ύδατα, λειτουργώντας ως πηγάδια. Μέχρι το 1962, ο πληθυσμός του χωριού Derinkuyu ικανοποιούσε την ανάγκη για νερό από αυτά τα πηγάδια. Για να αποφευχθεί η δηλητηρίαση κατά την εισβολή των εχθρών, οι έξοδοι ορισμένων πηγαδιών έκλεισαν. Εκτός από αυτά τα προσεκτικά φυλασσόμενα πηγάδια νερού, υπήρχαν και ειδικοί άξονες εξαερισμού, επιδέξια μεταμφιεσμένοι στα βράχια.
Η θερμοκρασία του αέρα στην υπόγεια πόλη Derinkuyu διατηρείται στους + 13 +15 C. Όλες οι αίθουσες και οι σήραγγες είναι καλά φωτισμένες. Στα ισόγεια της πόλης στεγάζονταν χώροι βαπτίσεων, ιεραποστολικά σχολεία, αποθήκες, κουζίνες, τραπεζαρίες, υπνοδωμάτια, στάβλοι ζώων και κάβα κρασιών. Στον τρίτο και τέταρτο όροφο - οπλοστάσιο. Υπήρχαν επίσης εκκλησίες και ναοί, εργαστήρια κ.λπ. Στον όγδοο όροφο - "Αίθουσα για συνέδρια". Υπάρχουν πληροφορίες ότι υπήρχε ακόμη και νεκροταφείο στην υπόγεια πόλη.
Ως προς το αν οι άνθρωποι ζούσαν στην υπόγεια πόλη του Derinkuyu συνεχώς ή περιοδικά, οι απόψεις των ερευνητών διίστανται. Κάποιοι από αυτούς υποστηρίζουν ότι οι κάτοικοι της υπόγειας πόλης βγήκαν στην επιφάνεια μόνο για να καλλιεργήσουν τα χωράφια. Άλλοι λένε ότι ζούσαν σε ένα χερσαίο χωριό και κρύβονταν υπόγεια μόνο σε επιδρομές. Σε κάθε περίπτωση, η πόλη έχει πολλά μυστικά περάσματα (περίπου 600), τα οποία είχαν πρόσβαση στην επιφάνεια σε διάφορα σημεία, μεταξύ των οποίων και επίγειες καλύβες.
Οι κάτοικοι του Derinkuyu φρόντισαν να προστατεύσουν την πόλη όσο το δυνατόν περισσότερο από τη διείσδυση των εισβολέων. Σε περίπτωση κινδύνου, τα περάσματα προς τα μπουντρούμια γέμιζαν με τεράστιους ογκόλιθους, τους οποίους μπορούσαν να μετακινήσουν από το εσωτερικό 2 άτομα. Ακόμα κι αν οι εισβολείς κατάφερναν να φτάσουν στους πρώτους ορόφους της πόλης, το σχέδιό του ήταν σχεδιασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε οι δίοδοι προς τις υπόγειες στοές να φράσσονταν σφιχτά από το εσωτερικό από τεράστιες πέτρινες ρόδες- πόρτες. Και ακόμη κι αν οι εχθροί κατάφερναν να τους ξεπεράσουν, τότε, μη γνωρίζοντας τα μυστικά περάσματα και το σχέδιο των λαβυρίνθων, θα ήταν πολύ δύσκολο για αυτούς να ξαναβγούν στην επιφάνεια. Υπάρχει η άποψη ότι τα υπόγεια περάσματα κατασκευάστηκαν ειδικά με τέτοιο τρόπο ώστε να μπερδεύουν τους απρόσκλητους επισκέπτες.
Να τι λέει ο A.V. Κολτύπιν
Αυτό που καταφέραμε να δούμε στην υπόγεια πόλη Derinkuyu σε μεγάλο βαθμό δεν ανταποκρίνεται στην άποψη που επικρατεί μεταξύ των αρχαιολόγων και των ιστορικών τόσο για την εποχή κατασκευής της υπόγειας πόλης (1 χιλιετία π.Χ. - X αιώνας μ.Χ.) όσο και για τον προορισμό της (χρησιμοποιούνται υπόγεια καταφύγια ως προσωρινό καταφύγιο).
-Στον πρώτο όροφο του Derinkuyu, ένα μεγάλο δωμάτιο (εκκλησία;) σε μορφή σταυρού, που εν μέρει μοιάζει με το "Σπήλαιο Columbarium" της Maresha στο Ισραήλ. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι στη βράχο πόλη Chavushin βρήκαμε πολλά σύμβολα του ήλιου σκαλισμένα σε υπόγεια δωμάτια (ο σταυρός είναι επίσης σύμβολο του ήλιου), αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι οι κατασκευαστές αυτών των υπόγειων κατασκευών ήταν οπαδοί του ηλιακού θεού.
Αμέσως μετά την είσοδό σας, στον πρώτο όροφο της υπόγειας πόλης Derinkuyu, βρίσκεστε σε έναν καταπληκτικό υπόγειο κόσμο, «μυρίζοντας γκρίζα αρχαιότητα» (βαθιά αρχαιότητα). Με έμπειρο βλέμμα γεωλόγου, προσέχετε τις ξεπερασμένες επιφάνειες των τοίχων και τις κρούστες και τις μεμβράνες δευτερευόντων σχηματισμών που τους καλύπτουν, καθώς και την κυματιστή κυματοειδή επιφάνεια του δαπέδου με λεπτές εναποθέσεις ασβεστολιθικών αποθέσεων, υποδεικνύοντας ότι το υπόγειο οι κατασκευές πλημμύρισαν με νερό για αρκετή ώρα. Αυτό δεν αναφέρεται σε καμία δημοσιευμένη πηγή για το Derinkuyu και άλλες υπόγειες πόλεις της Καππαδοκίας. Από την άλλη, έχω δει επανειλημμένα το ίδιο πράγμα στο Maresh, στο Bet Gavrin, στη Susya και σε άλλες υπόγειες κατασκευές στο Ισραήλ. Στην κεντρική φωτογραφία - σκούροι "κυτταρικοί" τοίχοι στο βάθος - ένας μοντέρνος τοίχος από τσιμέντο
Η υπόγεια πόλη Derinkuyu είναι ένα πολύπλοκο διακλαδισμένο σύστημα δωματίων, αιθουσών, τούνελ και πηγαδιών, που αποκλίνουν προς τα κάτω (καλυμμένα με ράβδους), προς τα πάνω και στα πλάγια. Δεν είναι περίεργο που όσοι βρέθηκαν κατά λάθος σε αυτόν τον υπόγειο λαβύρινθο σύντομα έχασαν κάθε προσανατολισμό. Στο Derinkuyu και Ozkonak, μια σημαντική περιοχή της επιφάνειας των τοίχων και των οροφών καλύπτεται με πράσινους σχηματισμούς. Η μελέτη τους έδειξε ότι είναι ετερογενείς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτά είναι ορυκτά, προφανώς από ενώσεις χαλκού, φιλμ και κρούστα, σε άλλες - σύγχρονα βρύα και λειχήνες, που διανέμονται ευρέως κάτω από λάμπες.
============
Από το WikiWiki : Η υπόγεια πόλη στο Derinkuyu θα μπορούσε να κλείσει από μέσα με μεγάλες κυλιόμενες πέτρινες πόρτες. Κάθε όροφος θα μπορούσε να κλείσει χωριστά.
Η πόλη μπορούσε να φιλοξενήσει έως και 20.000 άτομα και είχε ανέσεις σε άλλα υπόγεια συγκροτήματα σε όλη την Καππαδοκία, όπως πατητήρια και ελαιοτριβεία, στάβλους, κελάρια, αποθήκες, τραπεζαρίες και παρεκκλήσια. Μοναδικό για το συγκρότημα Derinkuyu και βρίσκεται στον δεύτερο όροφο είναι ένα ευρύχωρο δωμάτιο με θολωτή οροφή. Έχει αναφερθεί ότι αυτή η αίθουσα χρησιμοποιήθηκε ως θρησκευτικό σχολείο και οι αίθουσες στα αριστερά ήταν σπουδές.
Από το τρίτο και το τέταρτο επίπεδο ξεκινούν μια σειρά από κάθετες σκάλες, που οδηγούν σε σταυροειδή ναό στο χαμηλότερο (πέμπτο) επίπεδο.
Ο μεγάλος άξονας εξαερισμού μήκους 55 μέτρων (180 πόδια) φαίνεται να έχει χρησιμοποιηθεί ως πηγάδι. Το φρεάτιο παρείχε νερό και στους κατοίκους του χωριού από πάνω και, αν ο έξω κόσμος δεν ήταν προσβάσιμος, σε εκείνους που κρύβονταν.
Σπήλαια μπορεί να είχαν χτιστεί αρχικά στον μαλακό ηφαιστειακό βράχο της περιοχής της Καππαδοκίας από τους Φρύγες τον 8ο-7ο αιώνα π.Χ., σύμφωνα με το Τουρκικό Τμήμα Πολιτισμού. Όταν η φρυγική γλώσσα πέθανε στους ρωμαϊκούς χρόνους, αντικαταστάθηκε από την ελληνική γλώσσα, οι κάτοικοι, τώρα χριστιανοί, επέκτεισαν τα σπήλαιά τους σε βαθιές κατασκευές πολλαπλών επιπέδων προσθέτοντας τα παρεκκλήσια και τις ελληνικές επιγραφές.
Από το WikiWiki : Η υπόγεια πόλη στο Derinkuyu θα μπορούσε να κλείσει από μέσα με μεγάλες κυλιόμενες πέτρινες πόρτες. Κάθε όροφος θα μπορούσε να κλείσει χωριστά.
Από το τρίτο και το τέταρτο επίπεδο ξεκινούν μια σειρά από κάθετες σκάλες, που οδηγούν σε σταυροειδή ναό στο χαμηλότερο (πέμπτο) επίπεδο.
Ο μεγάλος άξονας εξαερισμού μήκους 55 μέτρων (180 πόδια) φαίνεται να έχει χρησιμοποιηθεί ως πηγάδι. Το φρεάτιο παρείχε νερό και στους κατοίκους του χωριού από πάνω και, αν ο έξω κόσμος δεν ήταν προσβάσιμος, σε εκείνους που κρύβονταν.
Σπήλαια μπορεί να είχαν χτιστεί αρχικά στον μαλακό ηφαιστειακό βράχο της περιοχής της Καππαδοκίας από τους Φρύγες τον 8ο-7ο αιώνα π.Χ., σύμφωνα με το Τουρκικό Τμήμα Πολιτισμού. Όταν η φρυγική γλώσσα πέθανε στους ρωμαϊκούς χρόνους, αντικαταστάθηκε από την ελληνική γλώσσα, οι κάτοικοι, τώρα χριστιανοί, επέκτεισαν τα σπήλαιά τους σε βαθιές κατασκευές πολλαπλών επιπέδων προσθέτοντας τα παρεκκλήσια και τις ελληνικές επιγραφές.
================
σχετική μας ανάρτηση
7 Ιανουαρίου 2022
DUMBs,Το βιβλίο του Reinhard Habek για τα Υπόγεια συστήματα που (λογικά...) δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Σήραγγες Erdstalls. Ποιος έχτισε αυτές τις μυστηριώδεις υπόγειες κατασκευές και για ποιο λόγο?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου