Απαγωγή από εξωγήινους: Ζούμε ως αντίγραφα σε άγνωστους παράλληλους κόσμους;
Αξιόπιστοι μάρτυρες ισχυρίζονται ότι έχουν απαχθεί από εξωγήινα όντα. Πολλά από αυτά τα περιστατικά χρονολογούνται δεκαετίες πίσω. Τα περισσότερα θύματα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό - αισθάνονται σαν αστερόσποροι που ενσαρκώθηκαν στη γη για να εκπληρώσουν μια αποστολή.
Μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να μάθουν ποιοι είναι οι απαγωγείς τους. Αυτές οι ιστορίες απαγωγής είναι απλώς κατασκευασμένες ή χρειάζεστε νέους τρόπους σκέψης για να τις καταλάβετε;
Γνώρισα τη Σάλι πριν από πολλά χρόνια. Μια νεαρή γυναίκα που ζούσε στο Σαν Φρανσίσκο. Η Sally μου είπε ότι την απήγαγαν εξωγήινα όντα πολλές φορές όταν ήταν μικρή. Ως παιδί και μάλιστα στα είκοσί μου.
Πριν από λίγο περισσότερο από δέκα χρόνια, η Sally γέννησε έναν γιο. Τώρα η νεαρή υποψιάζεται ότι και αυτός μια μέρα θα μπορούσε να γίνει θύμα αυτών των απαγωγών. Αυτό την ανησυχεί πολύ και προσπαθεί να κάνει τα πάντα για να το αποτρέψει.
Και αυτό μας φέρνει κατευθείαν στο θέμα, πρόκειται για απαγωγές, απαγωγές από εξωγήινα όντα. Δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται πραγματικά για εξωγήινους. Μαντεύουμε μόνο.
Νομίζω ότι η έρευνα σε αυτόν τον τομέα έχει κολλήσει σε αδιέξοδο εδώ και δεκαετίες. και ότι μόνο μια αλλαγή παραδείγματος μπορεί να μας δώσει σαφείς απαντήσεις σε αυτό το εξαιρετικό φαινόμενο.
Το ευαίσθητο θέμα έγινε πραγματικά δημοφιλές στις γερμανόφωνες χώρες μόνο στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν το έργο του Raymond E. Fowler The Allagash Kidnapping εμφανίστηκε στην αγορά του βιβλίου. Ο Φάουλερ προσπαθεί να παράσχει αδιάψευστα στοιχεία εξωγήινης παρέμβασης στη ζωή του.
Εν συντομία για την ιστορία: Το 1976, τέσσερις άνδρες απήχθησαν από εξωγήινα όντα ενώ έκαναν διακοπές περιπέτειας στην έρημο του Αλλαγάς στο βόρειο Μέιν. Ακόμη και σήμερα, το βιβλίο είναι ένα από τα καθιερωμένα έργα της λογοτεχνίας UFO. Παρεμπιπτόντως, ο πρόλογος σε αυτό προήλθε από τον Bud Hopkins, ο οποίος ασχολήθηκε με το θέμα από τα τέλη της δεκαετίας του 1970.
Στα έργα του αποθανόντος πλέον καλλιτέχνη, συγγραφέα και ερευνητή UFO, αρκετοί απαχθέντες αναφέρουν έλλειψη χρόνου, κενά μνήμης και εξωγήινα όντα που απήγαγαν σε διαστημόπλοια. Το έργο του Missing Time , που δημοσιεύτηκε το 1981, έγινε μπεστ σέλερ.
Στις συζητήσεις τους, πολλοί παραεπιστήμονες υποθέτουν τώρα ότι η συντριπτική πλειονότητα των θυμάτων απαγωγής είναι αστρόσποροι, ενσαρκώσεις από άλλους γαλαξίες ή σύμπαντα.
Οι ενσαρκώσεις μπορούν επίσης να γίνουν παράλληλα
Σύμφωνα με διάφορες πηγές, εκατομμύρια Αστρόσποροι έχουν ενσαρκωθεί στη Γη τις τελευταίες δεκαετίες για να εκπληρώσουν μια πολύ συγκεκριμένη αποστολή, δηλαδή να υποστηρίξουν την ανθρωπότητα και τη Γη στην ανάληψη σε μια υψηλότερη διάσταση.
Δεδομένου ότι οι αστρόσποροι αποφάσισαν να ενσαρκωθούν σε αυτόν τον κόσμο ταυτόχρονα σε χαμηλό ενεργειακό επίπεδο, διατρέχουν τον κίνδυνο να ξεχάσουν πολλές εμπειρίες και πάνω από όλα πολλές γνώσεις από προηγούμενες ζωές σε υψηλότερες διαστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της άμεσης εσωτερικής επαφής τους με όλους -αυτό είναι.
Σε εσωτερικούς κύκλους μιλά κανείς σε αυτή την περίπτωση για το «πέπλο της λήθης». Φυσικά, αυτό ενέχει τον κίνδυνο ότι, στη χειρότερη περίπτωση, αυτοί οι ιδιαίτεροι άνθρωποι θα παραμείνουν εντελώς αποκομμένοι από τις ταυτόχρονες ενσαρκώσεις τους για όλη τους τη ζωή. Είναι όμως οι Starseeds πραγματικά ξεχωριστοί άνθρωποι; Περισσότερα για αυτό αργότερα.
Μέχρι στιγμής, πάντα υποθέταμε στις σκέψεις μας ότι μια ενσάρκωση λαμβάνει χώρα μετά από μια ολοκληρωμένη ζωή, η οποία οφείλεται αποκλειστικά στην ερμηνεία μας της γραμμικής εμπειρίας του χώρου και του χρόνου.
Ωστόσο, μπορεί να κάνουμε ένα σοβαρό λάθος εδώ που μας εμποδίζει να δούμε τη μεγάλη εικόνα πίσω από αυτό. Αυτό σημαίνει ότι μια ενσάρκωση δεν χρειάζεται απαραίτητα να λαμβάνει χώρα η μία μετά την άλλη, αλλά μπορεί να γίνει και παράλληλα.
Έτσι, όταν μιλάμε για προηγούμενες ζωές, θα πρέπει οπωσδήποτε να εξετάσουμε την επιλογή ότι είναι στην πραγματικότητα ταυτόχρονες παράλληλες ενσαρκώσεις - πράγμα που σημαίνει ότι σίγουρα μπορούμε να ζήσουμε πολλές ζωές ταυτόχρονα σε διαφορετικές διαστάσεις, οι οποίες χωρίζονται μόνο από τις συχνότητες που χωρίζονται, τις οποίες εμείς μπορούμε να έχουμε πρόσβαση μόνο όταν αποσπαζόμαστε ενεργειακά από το φυσικό μας σώμα - για παράδειγμα, σε κατάσταση έκστασης ή κατά τη φάση REM όταν ονειρευόμαστε.
Όλοι ονειρεύονται μεταξύ έξι και δέκα όνειρα τη νύχτα, αλλά μόλις λίγα λεπτά αφού ξυπνήσουμε, ξεχνάμε ξανά τα όνειρα. Αυτό δίνει λόγο να υποπτευόμαστε ότι σε πολλούς παράλληλους κόσμους υπάρχουν σχεδόν πανομοιότυπα αντίγραφα ή ακόμα και μελλοντικά αντίγραφα μας, τα οποία συνδέονται με μια κοινή συνείδηση.
Μέχρι στιγμής δεν ξέρουμε τι πραγματικά σημαίνουν οι ονειρεμένες εικόνες γιατί συχνά δείχνουν έναν κόσμο που μας είναι εντελώς ξένος. Προτείνω να λάβετε υπόψη ότι ενώ κοιμόμαστε κινούμαστε σε μια παράλληλη ενσάρκωση όπου μπορεί να ζούμε σε έναν παρόμοιο κόσμο υπό παρόμοιες συνθήκες. Είναι πολύ πιθανό να είμαστε πολύ πιο ανεπτυγμένοι στον άλλο κόσμο παρά στην επίγεια ύπαρξή μας.
Αυτό θα εξηγούσε γιατί, για παράδειγμα, πολλοί ερευνητές ονειρεύτηκαν έναν μαθηματικό τύπο που αποδείχθηκε ότι ήταν το κλειδί για τη λύση. Η εξήγηση θα ήταν ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ήδη λύσει το πρόβλημα με την έρευνά τους σε μια παράλληλη ενσάρκωση σε μια υψηλότερη διάσταση.
Τη νύχτα στον παράλληλο κόσμο
Τόσο στη φάση REM όσο και στην κατάσταση της έκστασης, αποκτούμε πρόσβαση σε εμπειρίες παράλληλων, προηγούμενων και μελλοντικών ζωών. Μια παλινδρόμηση υπό ύπνωση δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτα άλλο από μια αλλαγή διαστάσεων, μια μετάβαση σε μια παράλληλη ενσάρκωση σε μια ανώτερη διάσταση.
Στην πραγματικότητα, πολλοί υπνοθεραπευτές είναι ακράδαντα πεπεισμένοι ότι, στο πλαίσιο της υπνωτικής παλινδρόμησης, είναι δυνατό να μάθουμε όχι μόνο λεπτομέρειες προηγούμενων ζωών, αλλά και μελλοντικών, γιατί στο σύμπαν δεν υπάρχει ούτε παρελθόν ούτε μέλλον, μόνο το παρόν.
Ο φυσικός Max Tegmark από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης βασίζεται επίσης στη θεωρία ότι υπάρχουν πολλοί παράλληλοι κόσμοι που μοιάζουν αρκετά με τον τρισδιάστατο κόσμο μας.
Ο Tegmark αντλεί αυτή την υπόθεση από τη θεωρία του πληθωρισμού, σύμφωνα με την οποία το σύμπαν μας επεκτάθηκε απότομα μετά τη Μεγάλη Έκρηξη και συνεχίζει να το κάνει σήμερα.
Ο Tegmark λέει: «Οι άνθρωποι μιλούν πάντα για ένα σύμπαν, αλλά συνήθως εννοούν το μέρος που είναι ορατό σε αυτούς».
Αυτό που ονομάζουμε ζωή είναι στην πραγματικότητα αόρατο, το φυσικό μας σώμα είναι μόνο το ορατό μέρος του. Η αόρατη είναι η ψυχή μας με τη μορφή ενέργειας, η οποία είναι απλώς ένα pars pro toto σημαίνει («ένα μέρος για το σύνολο») του σύμπαντος, που αποτελείται από πληροφορίες, ενέργεια και φυσικά ενέργεια στον τρισδιάστατο χώρο.
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να εξετάσουμε τη θεωρία ότι υπάρχουν αντίγραφα μας από το μέλλον που εισέρχονται στην πραγματικότητά μας ως ταξιδιώτες του χρόνου στο τρισδιάστατο παρόν μας μέσω του υπερχώρου.
Στη φυσική, το υπερδιάστημα ονομάζεται σκουληκότρυπα, η οποία είναι μια σήραγγα διέλευσης μεταξύ των διαφορετικών διαστάσεων σύμπαντα και παράλληλων κόσμων. Ο Αμερικανός φιλόσοφος της επιστήμης Μπομπ Τόμπεν πιστεύει ότι οι άνθρωποι με υψηλή συνείδηση μπορούν να δημιουργήσουν τεχνητά σκουληκότρυπες στα πεδία βιοβαρύτητας τους, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές παραμορφώσεις στον τοπικό χωροχρόνο.
Οπότε είναι αρκετά κατανοητό ότι οι ξένοι απαγωγείς είναι αντίγραφα του δικού μας, πιθανώς και του μελλοντικού μας είδους, αν και επιτρέπω μόνο να περιοριστεί ο όρος μέλλον, ακριβώς επειδή ο όρος μέλλον και παρελθόν είναι εντελώς άσχετος στο σύμπαν.
Σε σχέση με αυτή τη θεωρία, το φαινόμενο του ταξιδιού στο χρόνο θα έπρεπε επίσης να αντιμετωπιστεί με εντελώς διαφορετικό τρόπο, γιατί δεν πρόκειται για αλλαγή χρόνου με την κλασική έννοια, αλλά μόνο για χωρική.
Επισκεπτόμαστε τον εαυτό μας ως αντίγραφο;
Το κρίσιμο ερώτημα είναι: Είναι πραγματικά δυνατό να ταξιδέψουμε σε έναν ή πιθανώς και διαφορετικούς παράλληλους κόσμους σε χρόνο μηδέν; Αυτή η ερώτηση μπορεί να απαντηθεί μόνο με τη βοήθεια της κβαντικής φυσικής, η οποία περιγράφει πώς συμπεριφέρονται τα μικρότερα σωματίδια, δηλαδή τα άτομα και τα σωματίδια τους που αποτελούν το σύμπαν.
Η κβαντική θεωρία λέει ότι είναι απολύτως δυνατό τα σωματίδια να βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία την ίδια στιγμή. Οι κβαντικοί φυσικοί τώρα υποθέτουν ανοιχτά ότι η συνείδησή μας, δηλαδή η ψυχή μας, περνά σε ένα παράλληλο σύμπαν μετά τον φυσικό μας θάνατο και συνεχίζει να υπάρχει εκεί επειδή όλοι έχουμε έναν κβαντικό κώδικα που εστιάζει μια συνείδηση σε ένα σώμα στο τρισδιάστατο σύμπαν. τι στην προκειμένη περίπτωση η ψυχή μας.
Η κβαντική θεωρία μπορεί ακόμη και να αποδείξει ότι στο επίπεδο της ψυχής είμαστε αθάνατα όντα, πράγμα που σημαίνει ότι η συνείδηση δημιούργησε το σύμπαν, και άλλα σύμπαντα επίσης, και όχι το αντίστροφο.
Έτσι, εάν εισερχόμαστε στην πραγματικότητα ως αντίγραφα του δικού μας είδους από έναν μελλοντικό κόσμο που κατανοούμε, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μοιάζουμε με το πρωτότυπό μας.
Δηλαδή, είμαστε κάποιος εντελώς διαφορετικός στον παράλληλο κόσμο και δεν έχουμε καμία απολύτως ομοιότητα με αυτό που είμαστε εδώ εσείς τώρα. Για να το θέσω με λίγα λόγια, δεν είμαστε τίποτα άλλο από πολυδιάστατα όντα που μπορούν να υπάρχουν σε διαφορετικά μέρη σε διαφορετικά φυσικά σώματα ταυτόχρονα.
Η αλληλεπίδρασή μας μεταξύ των κόσμων γίνεται μέσω πυλών μεταξύ κόσμων. Με αυτόν τον τρόπο, φέρνουμε τις πράξεις και τις πράξεις μας όχι μόνο στην πραγματικότητά μας, αλλά και στην πραγματικότητα των παράλληλων κόσμων μας.
Το 2014, η Αμερικανίδα Sherry Wilde δημοσίευσε το βιβλίο της The Forgotten Promise , στο οποίο αναφέρει για απαγωγές από την παιδική και την εφηβική ηλικία. Στις πολυάριθμες συνεντεύξεις της, η Wilde είπε:
«Έχοντας πολύ χρόνο να μελετήσω το φαινόμενο, πρέπει να αναρωτηθώ πώς μπορούσα να πίστευα τόσο καιρό ότι δεν υπήρχε ζωή εκεί έξω. Το σύμπαν ή πολυσύμπαν όπως το καταλαβαίνω είναι άπειρο. Σκεφτείτε το για ένα δευτερόλεπτο. Είναι μαθηματικά αδύνατο να είμαστε μόνοι στον κόσμο.
Από εκεί, είναι μόνο ένα σύντομο βήμα προς τη συνειδητοποίηση ότι αναπόφευκτα υπάρχουν ανώτερες μορφές ζωής και ότι αυτές οι μορφές ζωής ενδιαφέρονται να μελετήσουν άλλες μορφές ζωής, όπως ακριβώς θα κάνουμε μια μέρα. Δηλαδή, εάν το είδος μας επιβιώσει αρκετά για να κυριαρχήσει στις διαστημικές πτήσεις.
Είχα το προνόμιο να ζήσω μια εκπληκτική ζωή και να μάθω από όντα που υπάρχουν σε ένα βασίλειο πολύ διαφορετικό από το περιορισμένο στο οποίο ζούμε».
Αν υποθέσουμε στην πραγματικότητα ότι υπάρχει μια κοσμική ψυχή όπως την περιγράφει ο Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας, πρέπει τουλάχιστον να θεωρήσουμε ότι εμείς οι ίδιοι, ή τουλάχιστον η ψυχή μας, είμαστε οι ίδιοι αυτές οι μορφές ζωής.
Η Sherry Wilde είχε επανειλημμένα επαφή με όντα υψηλότερων διαστάσεων που προέρχονταν από μια άλλη πραγματικότητα που ήταν εντελώς ξένη στην κατανόησή μας. Η Wilde γράφει ότι έζησε με αυτή τη γνώση υποσυνείδητα για πολλά χρόνια μέχρι που αποφάσισε να περάσει από μια παλινδρόμηση, μέσω της οποίας έμαθε τελικά όλη την αλήθεια, δηλαδή ότι βρισκόταν σε ένα διαστημόπλοιο αρκετές φορές.
Για πολύ καιρό, η πρώην κτηματομεσίτης πίστευε ότι ήταν θύμα. Αλλά μετά τον επαναπατρισμό της, πήρε μια διαφορετική οπτική των πραγμάτων. Στο βιβλίο της, η Wilde εξηγεί πώς προέκυψε αυτό και γιατί αποκαλεί με στοργή τους απαγωγείς της «αγόρια της» σήμερα. Ο/Η Wilde λέει:
"Αυτή είναι η ιστορία μου. Δεν μπορώ να αποδείξω τίποτα από όλα αυτά. Για χρόνια με ενθάρρυναν να γράψω για αυτές τις εμπειρίες, αλλά αντιστάθηκα. Δεν ήταν εύκολη ιστορία για μένα να γράψω αυτές τις εμπειρίες και μπορεί να μην είναι εύκολο για εσάς να τις διαβάσετε ή να τις πιστέψετε.
Το καταλαβαίνω... Αυτό το βιβλίο δεν είναι μόνο μια αφήγηση των εμπειριών μου, αλλά και η ιστορία του πώς ανακάλυψα ότι, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα πράγματα, είναι δυνατό να μετατρέψεις τα χειρότερα στη ζωή σε κάτι θετικό επιλέγοντας να το ζήσεις δείτε το από μια διαφορετική οπτική γωνία».
Η Sherry Wilde είναι αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως starseed. Πρόκειται για άτομα που ενσαρκώνονται σε άλλους πλανήτες ή υπάρχουν ως πολυδιάστατα όντα.
Κατά τη διάρκεια πολλών ετών, η Sherry Wilde θυμάται τις παράλληλες ενσαρκώσεις της σε μια κοινωνία που της ήταν ξένη με τα γήινα πρότυπα. Πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι οι απαγωγείς τους μπορεί να ήταν ή να είναι ακόμη στενοί συγγενείς. .
Κατά τη γνώμη μου, ο όρος Starseed δεν ισχύει μόνο για ορισμένες ομάδες ανθρώπων, αλλά για τον καθένα από εμάς. Ίσως είναι αλήθεια ότι υπάρχουν λίγοι εκλεκτοί μεταξύ των Αστρόσπορων που εκπληρώνουν μια συγκεκριμένη αποστολή στη Γη.
Και μπορεί επίσης να είναι ότι ακριβώς αυτή η ομάδα ανθρώπων έρχεται σε επαφή ή μάλλον απάγεται από εκπροσώπους του παράλληλου κόσμου κατά καιρούς, έτσι ώστε αυτοί οι άνθρωποι να θυμούνται μια μέρα την αποστολή τους στη Μητέρα Γη.
πηγή 2-1-23 του Frank Schwede
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου