το γκράφιτι, είναι βανδαλισμός? ανατρεπτική τέχνη? καταστροφή δημόσιας περιουσίας?, τρόπος αντίδρασης στο κατεστημένο? Έκφραση και συναίσθημα σε δύσκολους καιρούς? μηνύματα με χρώμα? πολιτικοποιημένη, οργισμένη τέχνη? η άδολη, επομένως αληθινή τέχνη του δρόμου?
Υπάρχει σοβαρότητα στη ζυγαριά δικαιοσύνης και νομιμότητας, στη γκρίζα μας καθημερινότητα?
«δεν με νοιάζει αν είναι ωραίο, αλλά να βγει το μήνυμα: θέλω ένα καλύτερο αύριο, υπάρχουν τόσα γύρω μας που είναι πραγματικά παράνομα…»
«οι ποινές φρενάρουν και τους αναποφάσιστους…»
στα όρια της τέχνης ή της παρανομίας, που αρχίζει ο νόμος και που τελειώνει η ελευθερία,
η τέχνη συνδέεται με την ανατροπή, η τέχνη και η ελευθερία δεν μπαίνουν σε καλούπια,
Σχέδια που αποτυπώνουν το όνειρο…, ακαταλαβίστικες υπογραφές, γιατί η τέχνη δεν αναπαράγει πιστά ότι βλέπουμε. Η αντίδραση και η αμφισβήτηση ενός κόσμου που θέλουν να είναι καλύτερος, βάφουν το συναίσθημα με χρώμα,
ο παγκόσμιος χρωματοκώδικας, ο κώδικας λέει ότι το κόκκινο είναι επικίνδυνο, το πράσινο σημαίνει είναι ελεύθερο, το ασημί είναι το φως,
Η τέχνη δεν αντιγράφει τη ζωή, μας κάνει να τη δούμε.
Αλλάξτε τρόπο σκέψης «Ποτέ λίγο χρώμα δεν έβλαψε κανέναν…» λένε όσοι υποστηρίζουν το γκράφιτι.
«μας ανακρίνουν γιαυτό που δίνουμε στον τοίχο, αλλά το συζητούνε…»
Το γκράφιτι ενθουσιάζει και ενοχλεί ταυτόχρονα. Η οργισμένη έκφραση μέσα στο έργο του γκράφιτι που αποτυπώνεται πάνω σε δημόσιους τοίχους και τρένα, είναι η επανάσταση.
Ο παράνομος γκραφιτίστας εκφράζει με σχέδια, χρώματα, λέξεις και στίχους, την ένταση που νιώθει εκείνη τη στιγμή, με όπλο του τα σπρέι, εκφράζει το θυμό του για κάτι που συμβαίνει, για το μέλλον για πολλά που δεν αλλάζουν.
γιατί «όταν πέσει ο θυμός αρχίζουν τα γηρατειά»
τα όρια χάνονται, σε αυτούς που θέλουν να χαθούν ανάμεσα στην τέχνη και το γκράφιτι
όπως λέει ένας γκραφιτίστας «μου αρέσει να δίνω χρώμα, κάτι που μου φαίνεται άτονο, θέλω να το τονίσω, για ότι με ενοχλεί, δίνω ένα μήνυμα, ένα στίχο. Το έργο μου θέλω να το μοιραζόμαστε όλοι μαζί, εδώ, όχι σε μια πινακοθήκη…» Το χρώμα μέσα στο γκράφιτι δείχνει ζωντάνια, στην Ελλάδα η νοσοκομειακή αισθητική του λευκού τοίχου (ψυχιατρική αισθητική) θεωρείται ξεπερασμένη.
Πολλά παιδιά έχασαν τη ζωή τους, τη ώρα που έκαναν γκράφιτι –επανάσταση (κυνηγημένα στα τραίνα, γλίστρησαν στις ηλεκτροφόρες ράγες) συμβαίνουν δυστυχήματα, όταν ξεδιπλώνουν την ψυχή τους με τα σπρέι,
αξίζει το παιχνίδι με το φόβο και το θάνατο, αξίζει να χάσεις τη ζωή σου για μια καλύτερη ζωή?
…δεν έχω εισόδημα, μου έκοψαν το ρεύμα, θα πάω έξω από τη ΔΕΗ και στο κουτί θα γράψω «που είναι το φώς?» για την αδικία… να κρύβεσαι για αυτό που αγαπάς?
μετανάστες του γκράφιτι με όπλο τους τα σπρέι (για παράδειγμα άτομα που έχουν έρθει στην Ελλάδα από τη Γαλλία) δημιουργούν ομάδες με κοινό όραμα, συνεννόηση κα αλληλεγγύη.
Ερευνητές μιλούν για αποτυπωμένα ιδεογράμματα στα γκράφιτι, που δεν είναι τυχαία, για απόκρυφα μηνύματα με μυστικούς κώδικες, λέξεις κλειδιά, που θέλουν να μας πουν για το μυστικό τρόπο επικοινωνίας ομάδων, ή περιέχουν οδηγίες για την περαιτέρω μυστικιστική τους δράση. Συχνά πρόκειται για επιμελημένη δουλειά, όλα αυτά τα συνθήματα συνδέονται και δίνουν κάποιο μήνυμα ή οδηγίες για το «προχώρησε», μας δείχνουν κάποια πορεία, προτροπή με βέλος που δείχνει να πάει κάποιος προς τα εκεί ή μη πηγαίνεις από εκεί (αδιέξοδο), πήγαινε από εδώ…
Συχνά είναι σχεδιασμένα πολύ ψηλά για να τα φτάσει κάποιος, ο γκραφιτίστας (μάλλον η ομάδα του) χρησιμοποιεί σχοινιά ή άλλα μέσα για αναρρίχηση…
Παράξενα σχέδια που παρουσιάζουν (γραμμογραφικά) τα ίδια στοιχεία με κάποια παλαιά, ξεχασμένα αλφάβητα
ίσως είναι δυνατόν, να αποκωδικοποιηθούν, όποιος το επιχειρήσει θα βρει εκπλήξεις (συνθήματα με παλαιά γραφή από νεκρές γλώσσες που δεν μιλιούνται πια)
Η εμφάνιση των μηνυμάτων, δείχνει συχνά, ότι επικεντρώνονται στο κέντρο μιας περιοχής
ένας νέος που κάνει γκράφιτι για ένα καλύτερο αύριο, λέει «δεν απευθύνομαι σε όλους, αλλά σε όσους θέλουν να το καταλάβουν» «λείπει η αγάπη, δεν την εκφράζουν» «φαίνεται από το πώς συμπεριφέρεσαι σε κάποιον χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα ή κάποιο όφελος, εκεί φαίνεται κάποιος…»
οι ποινές για παράνομο γκράφιτι, γίνονται όλο και μεγαλύτερες, τα σύγχρονα μέσα ασφαλείας (χρησιμοποιούνται ακόμα και drones για τον εντοπισμό και σύλληψη των «αλλόκοτων καλλιτεχνών») ενισχύονται, αλλά η μερίδα πολιτών που υποστηρίζει το γκράφιτι, μεγαλώνει.
Οι άνθρωποι περνούν σκεφτικοί από τα γκράφιτι, χωρίς να τους ενοχλεί πλέον.
Τεράστια γκράφιτι με βαθιά πολιτικό λόγο, δημιούργησαν αίσθηση διεθνώς
δεν υπάρχει άνθρωπος που να κάνει γκράφιτι και να μη τον έχουν κυνηγήσει, ωστόσο ο φόβος γίνεται η κινητήριος δύναμη
Ο χρόνος δεν αλλάζει τίποτα, «αντάρτικα έργα» πουλιούνται έναντι χιλιάδων ευρώ στις δημοπρασίες, γκράφιτι (ξηλωμένα από τοίχους) εκτίθενται στο μουσείο της Νέας Υόρκης.
Το πιο δύσκολο γκράφιτι, είναι όταν είναι μεγάλο, για να το δουν όλοι.
Διεθνή φόρουμ παρουσιάζουν το έργο αυτό και διερευνούν, αναλύουν τις συνθήκες στις οποίες δημιουργήθηκε, όσο μεγαλύτερο κίνδυνο είχε μια περιοχή, τόσο περισσότερη αξία αποκτά το γκράφιτι έργο τέχνης και τόσο μεγαλύτερη υπόληψη ο ίδιος ο δημιουργός της.
*******************************************************************************************
διαβάζουμε στο http://anekshghta.blogspot.gr/2013/04/blog-post_1439.html
τα γκράφιτι δεν αποτελούν φαινόμενο του σύγχρονου κόσμου. Αντίθετα, έχουν ιστορία 3.000 χρόνων, όσο και η γραφή.
Το αρχαιότερο δείγμα γκράφιτι με εκτενές κείμενο σε ελληνική γραφή είναι των τελών του 8ου π.Χ αιώνα, βρέθηκε σε τάφο των Πυθικουσών, στον κόλπο της Νεάπολης στη νότιο Ιταλία και είναι γνωστό ως το κείμενο στο «αγγείο του Νέστορα».
«Αποτυπώσεις αρχαίων φωνών και αισθημάτων στην πέτρα» χαρακτηρίζει ο Ελληνας καθηγητής της Αρχαίας Ιστορίας στο Ινστιτούτο Ανωτέρων Σπουδών του Πρίνστον Αγγελος Χανιώτης τα αρχαία γκράφιτι, τα οποία, στην πλειονότητά τους είναι προϊόντα της στιγμής, δημιουργήματα κυρίως της νύχτας, χαραγμένα από ανθρώπους σε διέγερση, σε κατάσταση μέθης, ευθυμίας, γεγονός που καθιστά την ερμηνεία τους δύσκολη και την αξία τους, ως ιστορικών πηγών, τεράστια.
*****************************************
άλλες απόψεις
it's subtle path towards Luciferianism?
The All-Seeing Eye is often called the eye of God or eye of Providence to signify God's omnipresence and knowledge.το " All-Seeing Eye" γκράφιτι, το μάτι (παντεπόπτης οφθαλμός) συχνά αποκαλείται "το μάτι του Θεού ή της το μάτι της πρόνοιας και υποδηλώνει την πανταχού
παρουσία και γνώση του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου