Το 500ό υπόμνημα προς αρμοδίους έστειλαν οι εκπρόσωποι των επαγγελματιών και των λοιπών παραγωγικών τάξεων της Θεσσαλονίκης, με σκοπό την εξασφάλιση υποστήριξης των επαγγελματιών και επιχειρήσεων που επηρεάζονται από τα έργα κατασκευής του μετρό.
Και θα πάρουν επίσης την 500ή πανομοιότυπη απάντηση ότι… θα το φροντίσουν. Όταν το «φροντίσουν», θα είναι εποχή του μνημοσύνου για τις επιχειρήσεις. Είχα ρωτήσει τον Παπαγεωργόπουλο, πριν ξεκινήσουν οι εργασίες, αν ο δήμος και οι συνδικαλιστικοί φορείς της πόλης είχαν πάρει πληροφορίες από τους αντίστοιχους των Αθηνών, που είχαν αποκτήσει εμπειρία από το δικό τους μετρό.
Η απάντηση ήταν «όχι». Καμιά πρόβλεψη επομένως, ούτε από τα συνδικαλιστικά όργανα των επαγγελματιών, ώστε πριν ξεκινήσουν τα έργα να ληφθούν μέτρα. Μάλιστα, ο τότε δήμαρχος «με κούφανε» όπως λέγει η κόρη μου, όταν πρόσθεσε: «θα υπάρξουν προβλήματα στις επιχειρήσεις, αλλά όταν τελειώσει το μετρό θα πολλαπλασιαστεί η δουλειά τους»!
Εμ, δεν θα είναι οι ίδιοι Βασίλη μου! Πόσοι τωρινοί περίοικοι επιχειρηματίες θα αντέξουν μια δεκαετία συνεχών ζημιών, για να απολαύσουν αργότερα;
Ευτυχώς για τον Αντώνη, μια φορά μόνο το υποστήριξε και μάλλον ξεχάστηκε. Όχι όμως από μένα, γιατί από τότε έχω ακόμη το στόμα ανοικτό από την έκπληξη. Είχε προτείνει ο πρόεδρος της Ν.Δ. να μιμηθεί η Ελλάδα την οικονομική πολιτική της Τουρκίας, που απεμπλάκη από το ΔΝΤ και είναι επιτυχής η πορεία της.
Αντιπαρέρχομαι ότι εκεί δεν λειτουργούν συνδικάτα, οι δε μισθοί είναι κάτι παραπάνω από κινέζικοι (να σκεφτείς ούτε «επίδομα έγκαιρης προσέλευσης» έχουν) και μένω σε δυο μόνο στοιχεία.
Ήταν αδύνατο να επιτρέψουν οι ισχυροί στην Τουρκία οικονομικές περιπέτειες, τα χρόνια που ακριβώς που την χρειαζόταν, όσο κανέναν άλλον, για τις επιχειρήσεις στο Ιράκ και Αφγανιστάν. Ένα-δυο χρόνια θα είναι ακόμη χρήσιμη, μόλις «τακτοποιηθεί» και το θέμα της Συρίας.
Αλλά, δεν θα έπρεπε να εντυπωσιάσουν τον πρόεδρο οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης της Τουρκίας, διότι εύκολα αντιλαμβάνεται όποιος παρακολουθεί τα πράγματα, ότι πρόκειται για φούσκα. Η Τουρκία βρίσκεται σήμερα, εκεί που ήμασταν εμείς το 2008. Να δώσω μερικά στοιχεία στους νεοδημοκράτες, αφού δεν τα παρακολουθούν οι ίδιοι.
Στα 501, 4 δισ. λίρες (280,4 δισ. δολ.) αυξήθηκε το χρέος της Τουρκίας τον Ιούλιο, έναντι 495,9 δισ. λιρών τον προηγούμενο μήνα. Τον δε Ιούνιο του 2010, το χρέος της τουρκικής κυβέρνησης υπολογιζόταν στα 458,3 δισ. λίρες. Αυτά.
Τούρκοι δάσκαλοι από τη Σμύρνη διδάσκουν την τουρκική γλώσσα και παραδοσιακούς χορούς σε παιδιά μουσουλμάνων στην Κω, σύμφωνα με την εφημερίδα «Μπουγκιούν». Εθελοντικά, κατά διάρκεια των διακοπών τους.
Να ρωτήσω πόσοι Έλληνες δάσκαλοι σκέφτηκαν να περάσουν μια βδομάδα στη Βόρειο Ήπειρο, στην Πόλη, ακόμη και στη Νότια Ιταλία; Ας μη ρωτήσω.
Καλλισθένης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου