Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Προπαγάνδα,η τέχνη του διαβόλου και η επιστήμη των σιωνιστών.

Σε μία ημιμαθή κοινωνική ομάδα εμποτισμένη από το δηλητήριο της προπαγάνδας, η απάτη αποκτά πρωταρχικό χαρακτήρα.Η ταραχή,η αμφιβολία και η έριδα είναι αποτελέσματα τα οποία την ακoλουθούν.
Σοφά οι πρόγονοι μας έλεγαν:
΄΄Η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας΄΄.
΄΄484 a: (Σωκράτης-Πλάτωνος Πολιτεία) «Στα αλήθεια νομίζεις ότι έχουν καμία διαφορά από τους τυφλούς, όσοι πραγματικά στερούνται γνώσεως της ουσίας των πραγμάτων;΄΄.
ΠΡΩΤΗ ΑΠΑΤΗ
΄΄Ο χριστιανικός τρόπος ζωής ωθεί τον άνθρωπο σε περιθωριοποίηση και στερεότυπα και κατ΄επέκτασιν, ο άνθρωπος δεν απολαμβάνει την ζωή στον κόσμο.΄΄
Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
«Ελεύθερος γαρ ων εκ πάντων», γράφει ο Απόστολος Παύλος.
Ο χριστιανικός τρόπος ζωής,ο ορθόδοξος, περιφρουρεί την ζωή των ανθρώπων από το καρκίνωμα της κακίας και τις οδύνες που επέρχοντε από τις άλογες επιλογές και βγάζει τον άνθρωπο από στερεότυπα,προλήψεις,αδιέξοδα,εξαρτήσεις ωθώντας τον να ζει,να πράττει και να βιώνει εν ελευθερία και εν αληθεία.
Καμμία ηδονή και απόλαυση δεν είναι κακή από μόνη της διότι εκ Θεού είναι τα πάντα,δωρεά.
Κακή είναι η άλογη χρήση τους που στην ουσία σκοτώνει την ίδια την επιθυμία και την μετατρέπει σε βασανιστικό πάθος.
Η χριστιανική παιδεία στον κόσμο δεν έχει σκοπό να αφανίσει την επιθυμία αλλά να την εκλογικεύσει,τουτέστιν να την προστατέυσει από το να γίνει πάθος,εξάρτηση που σαν συνέπεια έχουν τον ψυχικό θάνατο και να την οδηγήσει στην ατελεύτητη πνευματική ηδονή του ΄΄είναι΄΄.
Σε αντίθεση με τις θρησκείες,την κοσμική ηθική και την φιλοσοφία που διδάσκουν ταυτοποιήση με συγκεκριμένα πρότυπα ,η Εκκλησία προτρέπει προς την αληθινή ελευθερία.
Αρχικά λόγο της ασθενειάς μας αυτό φαίνεται σαν δύσκολος εώς ακατόρθωτος τρόπος ζωής αλλά όποιος τον δοκιμάσει εν ελευθερία, δεν μπορεί να ξαναεπιστρέψει στην δουλεία του θανάτου.
η Εκκλησία είναι «ελευθέρα εκ πάντων>>,είναι Σώμα Χριστού,.
Ο Θεός αγάπη,ζωή και ελευθερία εστί.
Η ζωή των ανθρώπων στον κόσμο είναι συνάρτηση των κινήτρων ,τα οποία αρχικά είναι συνάρτηση των ασυνείδητων δυνάμεων(πείνα,δίψα κλπ)που ωθούν τον άνθρωπο σε δραστηριότητες οι οποίες μετά την εκδήλωση αποκτούν συνειδητότητα,ελέγχοντε και κατευθύνοντε , η σε παράνοια και κτηνωδία ,εφόσον μας κατευθύνουν.
Η στάση ζωής των ανθρώπων διαμορφώνεται από την πρόθεση,την προαίρεση και τις πράξεις.
Στον χριστιανισμό οι πράξεις των ανθρώπων αξιολογούντε με κριτήριο την αγάπη(ως δύναμη και όχι ως πάθος) και την ελευθερία(ως βίωμα και όχι ως ιδεολογία).
Καμμία πράξη δεν είναι από μόνη της καλή η κακή και καμμία συνταγολογία πράξεων δεν υφίστατω.
Η δυσκολία στον χριστιανισμό έγκειται στην γνώση του Λόγου και την εναρμόνηση που θα μας οδηγήσει στην ένωση μαζί Του ,λόγο της πτώσης τουτέστιν της ταυτοποίησης μας με την Αμαρτία=Ψεύδος.
Η προτροπή της λάγνείας των φυσικών οφθαλμών σε συνδοιασμό με την προτροπή του εκάστοτε προσώπου προς την υπερηφάνεια=ατομισμό στον κόσμο, οδηγούν τον άνθρωπο στην πνευματική στειρότητα και στον ψυχικό θάνατο.
Η Εκκλησία ζωοποιεί και περιφρουρεί το πραγματικό ΄΄είναι΄΄ του προσώπου και δη το ΄΄είναι΄΄ στην αιωνιότητα που σαν αποτέλεσμα έχει την ελευθερία του προσώπου και αποκαλύπτει την πλάνη του εν τω κόσμω ειδώλου.
Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητη η χριστιανική παιδεία, ειδικά η αγιοπατερική.
Η παιδεία αυτή σε συνδοιασμό με την μυστηριακή ένωση στην Εκκλησία ,είναι ο μόναδικός δρόμος ο οποίος ελευθερώνει αληθινά τον άνθρωπο.
Σε αντίθεση με τα κοσμικά συστήματα,θρησκείες,φιλοσοφία κτλπ η παιδεία βεβαίως είναι απλά το μέσον, ο σκοπός είναι η Ελευθερία την οποία μας χαρίζει μόνον ο Κύριος, ο Χριστός μας.
Οι ταυτίζοντες εκ του πονηρού τους εκπέσοντες ιερείς και τους άρρωστους πνευματικά ανθρώπους εν τω χώρο της λατρείας με την Εκκλησία ,είναι σαν να ταυτίζουν τον ανάξιο ιατρό και τον άφρονα ασθενή με την ιατρική.
Αραγε όταν είναι άρρωστοι τους συμφέρει να μην απευθυνθούν στην Ιατρική ,ένεκεν κάποιων κακών ιατρών και κάποιων ασθενών που περίμεναν δια μαγείας να γίνουν καλά ,αγνοώντας την μέθοδο της Ιατρικής ?
Ιω.8.31Aν εσείς μείνετε σταθεροί στο λόγο μου, θα είστε πραγματικά μαθητές μου, 32και θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει.
34O Iησούς τους αποκρίθηκε: H αλήθεια είναι, και σας το τονίζω, πως ο καθένας που αμαρτάνει, είναι δούλος της αμαρτίας. 35Kι ο δούλος δε μένει στο σπίτι μόνιμα, ο γιος όμως μένει μόνιμα. 36Aν, λοιπόν, σας ελευθερώσει ο Γιος, τότε θα είστε πραγματικά ελεύθεροι.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΑΤΗ
΄΄Πιστέυω στον Θεό,πιστεύω στον Χριστό αλλά δεν πιστεύω στην Εκκλησία,στους ιερείς και στα μυστήρια΄΄.
Η γνώση της Αληθείας υγιαίνει την διανόηση αλλά δεν επιτυγχάνει την ουσιαστική ένωση με τον Θεό,την πλήρωση, η οποία είναι και ο σκοπός της δημιουργίας του ανθρώπου και η οποία δεν επιτυγχάνεται με διανοητικές η συναισθηματικές διεργασίες.
Η καθαρότητα του νου οπωσδήποτε βοηθά τον άνθρωπο στην σωστή αντίληψη αλλά δεν λύνει το πρόβλημμα της καρδιάς, τουτέστην της κενότητας που πληρούται με την Θεία Κοινωνία.
Ακόμη και οι πρωτόπλαστοι αν και ήταν άφθαρτοι και αθάνατοι εντούτης εφόσον ήταν κτίσματα δεν είχαν την δυνατότητα να ενωθούν με την θεία Ουσία,το Αγιο Πνεύμα παρά μόνον να δέχοντε τις Ενεργειές Του.
Αυτό κατέστει δυνατό μόνο δια της Ενσαρκώσεως του Θεού.
Ο Θεός παρέλαβε την ανθρώπινη ουσία δια της Θεοτόκου και από τότε ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα ενώσεως με τον Θεό .
Εξαιρετική η διατύπωσης των Αγίων μας:
΄΄Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο θεό΄΄.
Αυτό είναι δυνατόν μόνο μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας με κορύφωση το Μυστήριο της Θείας Μετάληψης και απαραίτητη προυπόθεση την Βάπτιση.
Ιω.6.54Όποιος τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει ζωή αιώνια, κι εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη μέρα. 55Γιατί πράγματικά η σάρκα μου είναι τροφή και το αίμα μου πραγματικά είναι πιοτό. 56Όποιος τρώει τη σάρκα μου, παραμένει ενωμένος μαζί μου κι εγώ με αυτόν.
Ιω.3. 5O Iησούς του απάντησε: Πράγματι, σε βεβαιώνω, αν δε γεννηθεί κανείς από το νερό και από το Πνεύμα, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού.
Οι καρδιές που φλέγονται από την αγάπη του Χριστού, έχουν την δυνατότητα, με τις καταλληλες προϋποθέσεις, να Τον γνωρίσουν στην θεία Λειτουργία, «εν τη κλάσει του άρτου». Δεν πρόκειται για γνωριμία συναισθηματική και ψυχολογική, αλλά υπαρξιακή και οντολογική. Ο άγιος Θεοφύλακτος, λέγει ότι όσοι μεταλαμβάνουν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, εννοείται με τις κατάλληλες προϋποθέσεις, ανοίγονται τα μάτια της ψυχής τους και τον γνωρίζουν, επειδή η σάρκα του Κυρίου έχει μεγάλη δύναμη και προξενεί μεγάλη χαρά. «Τοις μεταλαμβάνουσι του ευλογημένου άρτου, διανοίγονται οι οφθαλμοί εις το επιγνώναι αυτόν. Μεγάλην γαρ και άφατον δύναμιν έχει η του Κυρίου σαρξ... Ούτω γαρ εχάρησαν (οι δύο μαθηταί), ώστε αυτή τη ώρα αναστήναι και υποστρέψαι εις Ιερουσαλήμ».
Αντιλαμβανόμαστε ότι η λατρευτική ζωή δεν είναι απλά ένας τρόπος έκφρασης, αλλά η ουσία της Πίστεως.
Αρνούμενοι τα Μυστήρια και την Εκκλησία αρνούμαστε την ένωση μας με τον Θεό.
Α Ιω. 4,6 Αυτά τα οποία σας λέγομεν δεν είναι του θεληματός ημών ,αλλά ότι ο Θεός μας αποκαλύπτει. Εκείνος δε που έχει γνωρίσει και πιστεύσει στον Θεόν, μας ακούει με προθυμίαν και προσοχήν. Οποιος όμως δεν προέρχεται από τον Θεόν, δεν μας ακούει και δεν δέχεται το κήρυγμά μας. Με αυτό δε το κριτήριον γνωρίζομεν και ξεχωρίζομεν το Πνεύμα της αληθείας, και το πνεύμα του διαβόλου, που οδηγεί εις την πλάνην.
Α Κορ. 2,14 Ο ψυχικός άνθρωπος, ο άνθρωπος δηλαδή που δεν έχει αναγεννηθή, αλλά ζη την κατωτέραν ζωήν των ενστίκτων και παθών και της ανθρώπινης διανόησης, δεν δέχεται εκείνα που αποκαλύπτει το Πνεύμα του Θεού, διότι του φαίνονται ανόητα, και δεν έχει την πνευματικήν ικανότητα να τα γνωρίση, επειδή αυτά ερευνώνται και κατανοούνται κατά τρόπον πνευματικόν, με τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος.
Α Κορ. 2,15 Ο πνευματικός όμως άνθρωπος διακρίνει και τα εννοεί όλα, κάθε γεγονός και κάθε άνθρωπον, ενώ αυτός δεν είναι δυνατόν να κατανοηθή από κανένα κοσμικόν και ξένον προς τον Χριστόν άνθρωπον.
ΤΡΙΤΗ ΑΠΑΤΗ
΄΄Πως αποδεικνεύεται η ιστορικότητα Του Χριστού?΄΄
Ακριβώς επειδή οι Αγιοι δια του Αγίου Πνεύματος προείδαν όλες αυτές της γελοιότητες που βομβαρδίζουν τον σημερινό τυφλό νοητικά άνθρωπο ,όρισαν στο Σύμβολο της Πίστεως:
΄΄σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου΄΄.
Το ΄΄επί΄΄προσδιορίζει ακριβώς το χρόνο και το ιστορικό πρόσωπο που συνετέλεσε στα γεγονότα.
Η ιστορία από τότε κόπηκε στη μέση και ο χρόνος άρχισε να μετρά από το ΜΗΔΕΝ.
Ο Καίσαρας φυλάκησε τον Πιλάτο. ( Ο Πιλάτος πέθανε στην φυλακή τό 36 μ χ.σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή από βέλος κυνηγού που άλλαξε πορεία.Μία άλλη είναι ότι αυτοκτόνησε.Οπως και να έχει πέθανε στην φυλακή το 36μ.χ)
Την εποχή εκείνη η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή περιόδευε στην Ρώμη σαν ιεραπόστολος, έχοντας περάσει προηγουμένως από την Ζάκυνθο και πήγε στον ίδιο τον Καίσαρα αναφέροντάς του τα γεγονότα.
Για την ιστορία αναφέρουμε ότι η Εκκλησία εντάσσει το περιστατικό στην παράδοση της και τιμάται δεόντος μέχρι και σήμερα.
Το ΄΄Χριστός Ανέστη΄΄το οποίο ελέχθει μετά την αυτόματη βαφή των αυγών της υπηρέτριας του Καίσαρα, όταν ο τελευταίος ενώ τα εδέχθει όλα για τον Χριστό, στο άκουσμα της Αναστάσεως σκανδαλίστηκε και λέει στην Αγία Μαρία:
΄΄οτι είπες μέχρι τώρα το πιστέυω διότι έχω και άλλες μαρτυρίες από τους στρατηγούς μου, αλλά αυτό με την Ανάσταση...,να ,αν γίνουν αυτά τα αυγά κόκκινα και δείχνει μία υπηρέτρια με ένα καλάθι που πέρναγε εκείνη την στιγμή, το οποίο είχε μέσα αυγά,τότε να το πιστεύσω.
Αμέσως τα αυγά γίνοντε κόκκινα και η Αγία Μαρία πέρνωντας ένα αυγό από το καλάθι αναφώνησε΄΄ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ΄΄.
Ο Καίσαρας πήρε ένα αυγό το εξέτασε και το έσπασε πάνω σε αυτό που κρατούσε η Αγία Μαρία ώστε να βεβαιώσει ότι δεν πρόκειται για μαγεία τουτέστιν οφθαλμαπάτη απαντώντας με θαυμασμό΄΄ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ΄΄.
Αυτό όσον αφορά την παράδοση.
Πάμε τώρα στην ιστορικότητα.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, «ο ιατρός ο αγαπητός», όπως τον αποκαλεί ο Απόστολος Παύλος, είναι ο συγγραφέας του «κατά Λουκάν» Ευαγγελίου και των «Πράξεων των Αποστόλων».(Σ.Σ.για τον Απ.Λουκά ,ως συγγραφέα των Πράξεων ο κορυφαίος αρχαιολόγος και καθηγητής της Οξφόρδης ,dr Ramsey έγραψε μετά από πολύχρονες έρευνες και ανασκαφές ότι «πρόκειται για ιστορικό πρώτης βαθμίδας») Καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας ελληνιστής και ανήκε στον χώρό των εβδομήκοντα Αποστόλων του Χριστού. Ήταν στενός συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου και τον συνόδευσε στις περιοδείες του στην Τρωάδα, τους Φιλίππους, από τους Φιλίππους στα Ιεροσόλυμα και από την Καισάρεια στην Ρώμη. Επίσης, ήταν μαζί του και τις δύο φορές που εκείνος φυλακίσθηκε. Μάλιστα, κατά την δεύτερη φυλάκισή του, ο Απόστολος Παύλος γράφει στην Β πρός Τιμόθεον επιστολή του ότι «Λουκάς εστι μόνος μετ' εμού»..Ο Ευαγγελιστής Λουκάς εκήρυξε το Ευαγγέλιο στην Δαλματία, την Γαλλία και την Ιταλία. Επίσης στην Βοιωτία, καθώς και στην Αχαΐα όπου και συνέγραψε, όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, το «κατά Λουκάν Ευαγγέλιον». Σύμφωνα με την παράδοση ήταν ζωγράφος και ιστόρησε την Θεοτόκο. Είχε μαρτυρικό τέλος, όπως, άλλωστε, όλοι οι Απόστολοι. Μόνον ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «ετελειώθη εν ειρήνη» και αυτό συνέβη, επειδή εβίωσε το μαρτύριο «παρά τω Σταυρώ του Ιησού».
Στο 24ο κεφάλαιο του «κατά Λουκάν» Ευαγγελίου ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρεται στο γεγονός της συναντήσεώς του με τον αναστάντα Χριστό, τρεις ημέρες μετά την ταφή Του. Ενώ πορευόταν στην κώμη Εμμαούς μαζί με τον Απόστολο Κλεόπα και συζητούσαν στον δρόμο λυπημένοι, για όσα συνέβησαν τις ημέρες εκείνες, τους πλησίασε ο αναστάς Κύριος και συμπορευόταν μαζί τους. Είναι γνωστά τα γεγονότα που ακολούθησαν, ότι δηλαδή τους ερμήνευσε από τις Γραφές τα γεγονότα που αναφέρονταν στα Πάθη Του και την Ανάστασή Του, ενώ οι καρδιές τους φλέγονταν. Δεν τον ανεγνώρισαν όμως. Αυτό έγινε αργότερα «εν τη κλάσει του άρτου». Δηλαδή την ώρα που ευλόγησε τον άρτο, τον μετέβαλε σε Σώμα του και τους τον προσέφερε προς βρώση. Στην πραγματικότητα Τον ανεγνώρισαν, μάλλον ο Χριστός «εγνώσθη αυτοίς», δηλαδή απεκάλυψε τον εαυτό Του σ' αυτούς, στην θεία Λειτουργία. Και παρ' όλο που την ίδια στιγμή έγινε άφαντος, εν τούτοις η καρδιά τους, που νωρίτερα καιγόταν, πλημμύρισε από χαρά. Γι' αυτό και έφυγαν αμέσως πίσω στην Ιερουσαλήμ για να αναγγείλουν το χαρμόσυνο γεγονός της αναστάσεως του Χριστού στους ένδεκα μαθητές Του.
Μέσα στα δύο βιβλία του ευαγγελιστή Λουκά βρίσκουμε αναφορές σχετικά με:
· Ονόματα Ρωμαίων αυτοκρατόρων
· Ονόματα Ρωμαίων κυβερνητών & αξιωματούχων
· Ονόματα ηγετικών στελεχών του ιουδαϊκού ιερατείου
· Τοπικά αξιώματα της εποχής (π.χ. πολιτάρχαι)
· Ιστορικά γεγονότα με μεγάλο αντίκτυπο στον τότε κόσμο (διωγμοί, πείνες)
· Ακριβείς ιατρικές & ναυτικές γνώσεις
· 32 χώρες, 54 πόλεις και 9 νησιά
Σχεδόν όλες οι παραπάνω αναφορές έχουν επαληθευτεί με ακρίβεια από αρχαιολογικά ευρήματα και ιστορικές πηγές. Αυτό δείχνει την πρόθεση του ευαγγελιστή Λουκά να αποδόσει, με επιμέλεια που θα χαρακτήριζε έναν μεγάλο ιστορικό συγγραφέα, τα γεγονότα όπως ακριβώς συνέβησαν.
Ενδεικτικά αρχαιολογικά ευρήματα για την Καινή Διαθήκη:
Η αρχαία Καπερναούμ: ανακαλύφθηκε το 1838 και το 1866 αναγνωρίστηκαν τα ερείπια της συναγωγής.
Η κολυμβήθρα της Βηθεσδά: ανακαλύφθηκε το 1956 και έχει πέντε στοές όπως αναφέρεται στο κατα Ιωάννην ευαγγέλιο ε’ 2.
H επιγραφή του Πιλάτου: το 1961 ανακαλύφθηκε στην Καισάρεια επιγραφή στα Λατινικά που ανέφερε το όνομα του Πόντιου Πιλάτου.
Λυσανίας: Σε ναό της Δαμασκού βρέθηκε η μοναδική μαρτυρία για τον Λυσανία, τετράρχη της Αβιληνής, ο οποίος αναφέρεται στο κατά Λουκάν γ’ 1
Οι «Πολιτάρχαι»: Το 1962 δημοσιεύτηκαν επιγραφές που ανέφεραν αυτό το αξίωμα που δεν αναφέρεται πουθενά στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία αλλά αναφερόταν μόνο μέσα στις Πράξεις των Αποστόλων ιζ’ 6 & 8.
Η επιγραφή του Εράστου: Ανακαλύφθηκε το 1929 στην Κόρινθο και δείχνει ότι ο Έραστος ήταν πράγματι ο οικονόμος της πόλης, όπως αναφέρει ο Παύλος στην επιστολή προς Ρωμαίους ις’ 23.
Το θέατρο της Εφέσου: όπου έγινε η συγκέντρωση των στασιαστών (Πράξεις ιθ’ 23-41) έχει επίσης ανασκαφεί και έχουν βρεθεί επιγραφές που τονίζουν την λατρεία της πόλης προς τη θεά Άρτεμη.
Ενδεικτικές εξωβιβλικές ιστορικές μαρτυρίες:
Ιώσηπος Φλάβιος: Ιουδαίος ιστορικός ανάμεσα στα έργα του οποίου συγκαταλέγεται μια σημαντική αναφορά στο πρόσωπο του Χριστού, γνωστή και ως «Φλαβιανή μαρτυρία». Ο Ιώσηπος Φλάβιος αναφέρει ενδιαφέρουσες μαρτυρίες και για άλλα επίσημα πρόσωπα της εποχής του (1ος μ.Χ. αιώνας).
Τάκιτος: Ρωμαίος ιστορικός που αναφέρει τον Χριστό ως ιστορικό πρόσωπο και ιδρυτή του Χριστιανισμού.
Σουετώνιος: Ρωμαίος ιστορικός που αναφέρει τον διωγμό των Ιουδαίων από τη Ρώμη, γεγονός που διασταυρώνεται με την αναφορά στις Πράξεις των Αποστόλων ιη’ 1-2.
Ταλμούδ: Μέσα σε αυτό υπάρχει ιστορική αναφορά για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ ως ένας μεγάλος παραβάτης του Νόμου!!!
H.G. Wells (1866 – 1946):Διάσημος Άγγλος συγγραφέας που συνέγραψε την «Περίληψη της Ιστορίας» (The Outline of History). Ήταν άθεος αλλά χρησιμοποίησε τα Ευαγγέλια ως ιστορικές πηγές για το έργο του και υποστήριζε ότι η ιστορία του Χριστού δεν μπορεί να είναι ανθρώπινη επινόηση.
W. Durant (1885 – 1981): Kαθηγητής Φιλοσοφίας της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια. Το γνωστότερο έργο του είναι το 11τομο “The Story of Civilization” (Ιστορία του Πολιτισμού). Ο 3ος τόμος τιτλοφορείται «Καίσαρας και Χριστός» και αναφέρεται εκτεταμένα στο πρόσωπο του Χριστού. Ηταν άθεος. Στο κομμάτι αυτό του έργου του, εκτός των άλλων, στρέφεται εναντίον αυτών που πιστεύουν ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν μύθος και δεν υπήρξε ποτέ.
ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΠΑΤΗ
΄΄Η Παλαιά Διαθήκη είναι εβραική Βίβλος και δεν είναι απαραίτητη στην Ορθοδοξία και τους Ελληνες.΄΄
Οπωσδήποτε είναι γεγονός ,ότι αυτός που λέει το παραπάνω δεν έχει καταλάβει ούτε την Παλαιά,ούτε και την Καινή Διαθήκη.
Η Παλαιά Διαθήκη είναι ΄΄σκιά΄΄της Καινής στην οποία εκπληρώνεται με μαθηματική ακρίβεια.
Σχεδόν 300 προφητείες με χρονική ακρίβεια εκπληρώνοντε στον Πρόσωπο του Χριστού.
Ο ΄΄αυστηρός τόνος΄΄ του Θεού προς τους εβραίους δια των προφητών και η ονομασία αυτών από τον Ιδιο τον Κύριο σαν παιδιά του διαβόλου,από την άλλη καταρρίπτει και το παραμύθι ότι είναι εβραική βίβλος.
Κάποιοι λένε ότι εμείς οι Ελληνες έχουμε τις αποδείξεις και τις προφητείες πέρι του ερχομού του Χριστού από τους προγόνους μας.
Οποιος ερευνήσει ,δεν μπορεί να αμφιβάλει σε αυτό.
Επικαλούμενοι λοιπόν το παραπάνω ,λένε ότι δεν χρειαζόμαστε την Παλαιά Διαθήκη.
Εδώ φυσικά αρχίζει η παραλογία.
Η Παλαιά Διαθήκη δεν μιλάει μόνον περί του Θεού αλλά ο Ιδιος ο Θεός αποκαλύπτεται εν Αγίω Πνεύματι και μιλάει μέσω των προφητών(το λαλήσαν δια των προφητών).
Θα λέγαμε ότι ο Κύριος δεν κάνει τίποτα άλλο από το να επισφραγήσει εν Σαρκί αυτό που προείπε και αποκάλυψε εν Πνεύματι στους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.
Χαρακτηριστικό όλων των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης είναι το ΄΄ΤΑΔΕ ΛΕΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ΄΄.
Επίσης εάν αφαιρέσουμε τις αποκαλύψεις από την Γέννεσι,τον Ιώβ,τους Ψαλμούς,τους Προφήτες κλπ, στα οποία μας αποκαλύπτεται ο σκοπός της δημιουργίας του ανθρώπου,της πλάσης και όλης της Κτίσης τότε η πίστης μας γίνεται θρησκεία,ιδεολογία και ανθρώπινος ηθικισμός.
.Είναι αδύνατον να εννοήσουμε τον Υιό άνευ του Πνεύματος.
Το Πνεύμα αποκαλύπτεται στην Παλαιά Διαθήκη και ενεργεί δια του Υιού στην Καινή .
Αυτό ακριβώς κατέκρινε ο Χριστός στους εβραίους, την αδιαφορία και την αποστροφή τους προς το Πνεύμα και την ηθικιστική θρησκευτική υποκρισία.
Το ίδιο πάμε και εμείς να κάνουμε σήμερα.
Δήθεν γνωρίσαμε τον Υιό αλλά αρνούμαστε και περιφρονούμε το Αγιο Πνεύμα..
Ο Χριστός κατήργησε τις θρησκευτικές παραδόσεις των εβραίων αλλά όχι τον Νόμο.
Τον Νόμο τον εκπλήρωσε στο Προσωπό Του.
Εγινε ο Ιδιος κατάρα για να μας ελευθερώσει εκ του Νόμου.
Ούτε μία τελεία δεν μπορεί να καταργηθεί εκ του Νόμου κατά την μαρτυρία του Ιδίου του Χριστού.
Οποιος δεν πιστεύει στον Χριστό, συνεχίζει να είναι εντός της κατάρας του Νόμου.
Η κατάρα εστί πνευματικός θάνατος.
Κατάρα=αυτόματη διαδικασία κρίσεως του εκάστοτε προσώπου που προσπαθεί να άρει τον Λόγο=πνευματικός θάνατος.
Ο Κύριος είπε καθαρά: «ουκ ήλθον καταλύσαι, τον νόμον ήτους προφήτας, ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι» (Ματθ. Ε' 17
Στην Καινή Διαθήκη περιλαμβάνονται περίπου 1.005 παραθέματα(επιβεβαιώσεις-εκπληρώσεις) από την Παλαιά Διαθήκη τα οποία θεωρούντε δεδομένα.Για κάποιον που θέλει να αρνηθεί την Παλαιά αυτά θα είναι ακατανόητα.
Η Παλαιά και νέα Διαθήκη αποτελούν ενιαίο σύνολο, και η μία γίνεται κατανοητή διά της άλλης. Ενώ παράλληλα και οι δυο δείχνουν τον Τριαδικό Θεό. Συγγραφέας και των δυο Διαθηκών, Παλαιάς και Καινής, είναι ο ίδιος ο Θεός
Για την στενώτατη σχέση των δύο διαθηκών ο ιερός Αυγουστίνος λέει:«Novum Testamentum in Vetere Testamento latet; Vetus Testamentum in Novo Testamento patet». Δηλαδή: «Η Καινή Διαθήκη λανθάνει (υπάρχει ως απαρατήρητη) στην Παλαιά. Η δε Παλαιά γίνεται ολοφάνερη δια της Καινής».
Οι σημερινοί Ορθόδοξοι Πατέρες , συμπληρώνουν:
Ίσως αντιλέξει κανείς « Συμφωνούμε, όμως με την έλευση του Κυρίου και τη θεία διδασκαλία Του έλαμψε πλήρως το φως της θείας αποκαλύψεως, επομένως δεν έχουμε πια ανάγκη των σκιών και των τύπων της Π. Διαθήκης».
Και όμως έχουμε. Εν πρώτοις πρέπει να τονισθεί ότι η ιστορία της σωτηρίας μας δεν αρχίζει με τη Γέννηση του Σωτήρος Χριστού και την θεία Ενσάρκωσή Του. Ουσιαστικά η σωτηρία μας, που ήταν στο πάνσοφο και φιλάνθρωπο σχέδιο της προαιώνιας βουλής του Τριαδικού Θεού, αρχίζει να υλοποιείται με το πρωτευαγγέλιο, που ακούστηκε στον Παράδεισο από τον Άγιον Θεόν όταν τιμωρούσε τον όφιν, ο οποίος παρέσυρε τους πρωτόπλαστους στην παράβαση της θείας εντολής. Είπε ο Θεός στον όφι μεταξύ άλλων: Ο απόγονος της γυναίκας (δηλαδή ο Ιησούς Χριστός, που θα γεννηθεί από την Παρθένο Μαρία) θα σου καταπατήση, θα σου συντρίψει την κεφαλή, θα σε αφανίση ολοσχερώς, και συ, ο διάβολος, θα του δαγκώσεις μόνο την «πτέρναν», δηλαδή απλώς θα τον μωλωπίσης, προσβάλλοντας την ανθρώπινη φύση του (Γεν. γ. 15). Το δε μυστήριο της σωτηρίας μας ενεργοποιείται πια με την γέννηση του Χριστού και ολοκληρώνεται εν Χριστώ. Όλη η ιστορία που προηγήθηκε, και που περικλείεται στην Παλαιά Διαθήκη, ήταν προετοιμασία γι' αυτήν την σωτηρία. Πως μπορούμε λοιπόν να τη διαγράψουμε ή να την αγνοήσουμε;

Με τους δύο μαθητές που επορεύοντο εις εις Εμμαούς άνοιξε διάλογο, στον οποίο «αρξάμενος από Μωϋσέως και από πάντων των προφητών διηρμήνευεν αυτοίς εν πάσαις ταις γραφαίς τα περί εαυτού» (Λουκ. Κδ' 27)

Όποιος δεν γνωρίζει το πνεύμα της Π. Διαθήκης, δεν μπορεί να κατανοήσει τον Απόστολο Πάυλο, παρατηρεί ο αείμνηστος καθηγητής Παν. Ι. Μπρατσιώτης(8).
Τούτο είναι ιδιαίτερα εμφανές στην προς Εβραίους Επιστολή μία επιστολή αποκάλυψη θα λέγαμε των εσχάτων και της αιωνίου ζωής. Η επιστολή αυτή, από τα σοβαρότατα συγγράμματα της Κ. Διαθήκης, είναι, αν όχι ακατανόητη, τουλάχιστον πολύ δυσνόητη, σ' όποιον δεν έχει μελετήσει την Π. Διαθήκη.
Συνεπώς, η Παλαιά Διαθήκη δεν είναι μια εβραϊκή ιστορία, αλλά η ιερά ιστορία, η οποία σε συνδοιασμό με την υψηλή διανόηση του σπερματικού λόγου των αρχαίων Ελλήνων, προετοίμασε ο Θεός την ανθρωπότητα να φθάση στην θεωρία του Λόγου, αλλά και στην ενανθρώπηση του Χριστού, δηλαδή να περάσει από την πνευματική Εκκλησία της Παλαιάς Διαθήκης, στην εν σαρκί του Χριστού Εκκλησία της Καινής Διαθήκης.
Καλό είναι να θυμηθούμε και την συμβουλή του Γέροντα Παίσιου πέρι της Παλαιάς Διαθήκης που μας λέει ότι είναι καλό για τους πνευματικά αρχάριους να μην ασχολούντε με την Παλαιά ανεύ καλού πνευματικού, διότι θα τους παγιδεύσει.
Ανευ Πνεύματος ,δεν μπορεί να κατανοηθεί.
Και οι εβραίοι το επιβεβαιώνουν, ακόμμα δεν μπορούν να άρουν το πέπλο στο νου που τους εμποδίζει να εννοήσουν διότι αυτό το πέπλο καταργήται μόνον δια του Χριστού (μυστηριακά και όχι διανοητικά).Ο Απόστολος Παύλος επίσης μας αποκαλύπτει ότι δεν μπορεί να καλέσει κάποιος τον Ιησούν Χριστόν ,Κύριο παρά μόνον δια του Αγίου Πνεύματος.
Εβραίοι και Παλαιά Διαθήκη
Στην Παλαιά Διαθήκη της Αγίας Γραφής, αναφέρεται το ξεκίνημα της ιστορίας των Εβραίων. Αυτό όμως, γίνεται αιτία για κάποιους, να κατηγορούν την Αγία Γραφή για Σιωνιστική προπαγάνδα. Μια σοβαρότερη ματιά όμως στο Θεόπνευστο αυτό σύγγραμμα, δείχνει κάτι διαφορετικό.
Κατ' αρχήν, παρατηρούμε ότι τα πρώτα κεφάλαια της Γενέσεως, δεν μιλούν για τους Εβραίους, αλλά για τους Σουμέριους, που ήταν οι αρχαίοι κάτοικοι της Μεσοποταμίας. Η αφήγηση τής Παλαιάς Διαθήκης λοιπόν, δεν είναι η ιστορία των Εβραίων, αλλά η ιστορία της γενεαλογικής γραμμής του Ιησού Χριστού(καθώς ενομίζετω, Λουκ. 23Kι αυτός, δηλαδή ο Iησούς, ήταν περίπου τριάντα χρόνων καθώς άρχιζε το έργο του, ο οποίος νόμιζαν πώς είναι γιος του Iωσήφ,.... ,προς συγκατάβαση των εβραίων), από τον Αδάμ ως τη γέννησή Του (προς εκπλήρωση της αναγγελίας του Θεού προς τον διάβολον,ότι ένας απόγονος της γυναικός, θα σου συντρίψει την κεφαλήν).
Παρατηρούμε αρχικά την ιστορία του Αδάμ, 3.500 χρόνια πριν από τη δημιουργία του Ισραήλ, κατόπιν του Σουμερίου Νώε, και μετά του Συρίου Αβραάμ, καθώς διαχωρίστηκε από το έθνος του. Και μόνο 1.500 χρόνια πριν από τον Χριστό, περνάμε στο Εβραϊκό έθνος. Η Παλαιά Διαθήκη λοιπόν, δεν είναι η ιστορία του Εβραϊκού έθνους, αλλά αναφέρεται σ' αυτό, μόνο επειδή το έθνος αυτό συνέβαλε στη γενεαλογική γραμμή του Ιησού Χριστού(κατά συγκατάβασην των εβραίων).
Μήπως όμως και έτσι ακόμα, αποτελεί η Παλαιά Διαθήκη μια προπαγάνδα υπέρ των Ισραηλιτών;
Μια προπαγάνδα υπέρ κάποιου έθνους, πρέπει να έχει κάποια χαρακτηριστικά: Να ωραιοποιεί τα γεγονότα, να το εξυψώνει, και να τονίζει μόνο τα υπέρ του. Με την Αγία Γραφή όμως, δεν συμβαίνει έτσι. Το αντίθετο μάλιστα:
Από την αρχή των δώδεκα φυλών, αναφέρεται το πώς οι προπάτορές τους, πούλησαν τον ίδιο τον αδελφό τους τον Ιωσήφ, και πώς δολοφόνησαν τον άνδρα της αδελφής τους της Δείνας μαζί με όλο του το σόι, αφού πρώτα τους έκαναν περιτομή, καθιστώντας τους ανίκανους να αμυνθούν.
Μετά, αναφέρεται η εξοργιστική απιστία των απογόνων τους, καθώς μετά από τόσα θαύματα που είδαν, κάθε τόσο λάτρευαν είδωλα, παρά το Θεό που τους ελευθέρωσε από την Αίγυπτο.
Έκτοτε, η ιστορία τους περιγράφεται, όχι ως μια ιστορία πίστης και επιτυχιών, αλλά ως μια ιστορία απιστίας και σκληροκαρδίας, που συχνότατα επέφερε πάνω τους την οργή του Θεού.
H Παλαιά Διαθήκη γράφει εναντίον των Εβραίων, χαρακτηρίζοντάς τους ως σκληροτράχηλους, γενεά άπιστη και διεστραμμένη, χειρότερους από τα βόδια, τυφλούς και κουφούς, σκληροκάρδιους, γυναίκα πόρνη και μοιχαλίδα, φονιάδες των προφητών, και ακόμα φονιάδες του ιδίου του Υιού του Θεού
Η επιτυχία των Ελλήνων
Οι Έλληνες αναζητούσαν την αλήθεια πολύ πριν οι Εβραίοι εμφανιστούν στην ιστορία. Οι φιλοσοφικές τους κατανοήσεις για το σύμπαν είναι εκπληκτικές, ακόμα και για τη σημερινή επιστήμη. Όμως οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κάποιο όριο. Η έρευνά τους μπορούσε να φτάσει ως τα όρια του κτιστού κόσμου, ως τα όρια της λογικής και της εμπειρίας. Για τον ίδιο το Δημιουργό τους όμως, δεν ήταν δυνατόν να γνωρίσουν τίποτα, αν πρώτα Αυτός ο ίδιος δεν τους το αποκάλυπτε!
Οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες, αφού διατύπωναν με λογικά επιχειρήματα τα συμπεράσματά τους για το πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος, κατέληγαν σε κάτι ΄΄Απερίγραπτο΄΄ ως Πρώτη αιτία, το οποίο ταύτιζαν με τον Αϊδιο (άναρχο) Χρόνο. Και ήταν φυσικό αυτό, καθώς η λογική του ανθρώπου φτάνει ως εκεί.
Οι Εβραίοι αντιθέτως, χωρίς καν να προσπαθήσουν, έλαβαν εξ' αποκαλύψεως περισσότερες πληροφορίες γι' αυτή την Απερίγραπη Πρώτη Αιτία, καθώς έμαθαν από τον ίδιο, ότι δεν ήταν κάτι αόριστο, αλλά ένα Νοήμον Ον, ο Θεός, και πως στην πραγματικότητα, Αυτός ήταν ο Αϊδιος Δημιουργός του Χρόνου. Οι Έλληνες είχαν εξαντλήσει τις δυνατότητες της εποχής τους στην έρευνα της αλήθειας και της Σοφίας. Οι Εβραίοι όμως, περιμένοντας παθητικά, τα βρήκαν έτοιμα. Και απ' αυτούς τους τελευταίους, γεννήθηκε ο ίδιος ο Δημιουργός με ανθρώπινη φύση, δίνοντας νέα τροπή στην ανθρώπινη ιστορία, και προετοιμάζοντας τον ουρανό να δεχθεί τον άνθρωπο.
Οι Εβραίοι απέτυχαν ως λαός. Μόνο ένα μικρό υπόλοιπο αποδείχθηκε άξιο των θεϊκών αποκαλύψεων για το Χριστιανικό Ευαγγέλιο. Οι Έλληνες όμως, για μία φορά ακόμα αξιοποίησαν την ευκαιρία για την κατάκτηση της αλήθειας. Και αντιλήφθηκαν σύντομα, πως η Αλήθεια που αναζητούσαν στη φιλοσοφία, δεν ήταν ένα σύνολο ιδεών, δεν ήταν ένα δογματικό πακέτο, αλλά ένα πρόσωπο: Ο Ιησούς Χριστός.
Οι Εβραίοι απέτυχαν να αναγνωρίσουν Αυτόν που περίμεναν τόσους αιώνες. Οι Έλληνες όμως αναγνώρισαν στο πρόσωπό Του, το Δημιουργό τους. Η εκπαιδευμένη τους διάνοια, κατάλαβε, και συμπλήρωσε τα κενά της όντως προχωρημένης φιλοσοφίας τους. Έτσι οι αρχαίοι Έλληνες, επέλεξαν τη Χριστιανική πίστη, ως την κορωνίδα και το τέλος των αναζητήσεών τους για την Πρώτη Αιτία της ύπαρξής τους. Η σοφία τόσων χιλιετιών, βρήκε το ποθούμενο Πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό.
Ο ίδιος ο Θεός τίμησε το γένος των Ελλήνων, χρησιμοποιώντας το για δύο χιλιετηρίδες, στην επίτευξη του σκοπού Του: Να εκχριστιανισθούν τα έθνη. Όμως οι Έλληνες άδραξαν την ευκαιρία. Η ακριβέστατη γλώσσα τους, η εκλεπτυσμένη από τη φιλοσοφία χιλιετηρίδων, έγινε το μέσο διάδοσης της Αγίας Γραφής, σε όλη την Ελληνική πλέον Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Έγινε η γλώσσα των Ελλήνων Χριστιανών Πατέρων, που έδωσαν στους αρχαιοελληνικούς όρους, ένα νέο περιεχόμενο, σύμφωνο με τη Θεία Αποκάλυψη. Και ακόμα και μετά από την απόσχιση του αιρετικού πλέον Παπισμού, ακόμα και μετά τις Μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της Δύσης, οι Έλληνες ήταν μεταξύ αυτών των λίγων που κράτησαν ως σήμερα την ανόθευτη την Αληθινή πίστη.
Οι Έλληνες στην Π. Διαθήκη αναφέρονται γύρω στις 30 φορές ως επί το πλείστον ευφήμως. τους αναφέρουν οχτώ προφήτες: ο άγνωστος ψαλμωδός του ψαλμού 71 και οι μεταγενέστεροί του προφήτες Ησαΐας Σοφονίας Ιερεμίας Ιεζεκιήλ Δανιήλ και Ζαχαρίας, που έζησαν από τον ΙΑ μέχρι τον F΄ π.Χ. αιώνα. οι αρχαίοι Έλληνες και η χώρα τους στην Π.Δ. αναφέρονται με τα δύο ονόματα Νήσοι και Έλληνες. Στο μασοριτικό εβραϊκό κείμενό της το Νήσοι γράφεται Αιιμ και το Έλληνες Ιυνίμ, προφορά Αγίμ και Ιωνίμ, δηλαδή Ίωνες. τους Έλληνες οι ανατολικώς της Ελλάδος τους έλεγαν Ίωνες και οι δυτικώς Γραικούς, ονόματα που για πρώτη φορά ανευρίσκονται στον Όμηρο (Ν 685 Ιάονες) και στον Αριστοτέλη (Μετεωρ. 1,14) αντιστοίχως. τα έδωσαν στους ξένους οι ίδιοι οι Έλληνες από το σημείο γειτνιάσεως προς τον καθένα. Έλληνες ονομάζονται για πρώτη φορά όλο το έθνος το 584 π.Χ. στο επίγραμμα του Εχεμβρότου (Παυσανίας 10,7,6), οπότε κι ο τελευταίος από τους προειρημένους προφήτες, ο Ζαχαρίας, που έζησε τον έκτο π.Χ. αιώνα, δεν ήταν δυνατόν να τους λέει με αυτό το όνομα. στην μετάφραση των Ο΄ όμως το Ιωνίμ – Ίωνες μεταφράζεται Έλληνες. λέγονται οι Έλληνες στους μεν τριες αρχαιότερους, ψαλμωδό και Ησαΐα και Σοφονία, πάντοτε Νήσοι (Αγίμ) στους δε νεότερους λοιπόυς άλλοτε πάλι έτσι κι άλλοτε Ιωνίμ – Έλληνες. Νήσοι λέγεται η Ελλάς και κατά συνεκδοχήν οι Έλληνες, επειδή είναι τα μόνα νησιά της υφηλίου που γνωρίζει ο βιβλικός Ισραήλ και γενικά ο αρχαϊκός παραμεσόγειος κόσμος. είχαν βέβαια ακουστά για τον Ατλαντικό ωκεανό και για τον Ινδικό, του οποίου κόλπος είναι η Ερυθρά θάλασσα, αλλά δεν τους είχαν δει κιόλας ούτε γνώριζαν τα νησιά τους ή αν είχαν νησιά. γνώριζαν μόνο την Μεσόγειο θάλασσα και τα νησιά της ανατολικής λεκάνης. τα δεν νησιά της Α. Μεσογείου όλα, από την Κύπρο μέχρι την Σικελία ήταν Ελλάς. και οι τρεις χερσόνησοι της Α. Μεσογείου, Ασία Ελλάς Ιταλία, ήταν Ελλάς. φαινόταν δε η Ελλάς αυτή ολόκληρη από τον νότο και την Παλαιστίνη σαν μια Πολυνησία, η μόνη Πολυνησία της γης. για αυτό η Ελλάς στην Π.Δ. λέγεται αι Νήσοι.
Μέχρι και τον Σοφονία οι προφήτες ονομάζουν τους Έλληνες από τον τόπο τους, αι Νήσοι. στον Ιερεμία, σύγχρονο, αλλά νεότερο του Σοφονίου, περίπου διάδοχό του (Ζ π.Χ αιώνα) εμφανίζεται και το όνομα των Ελλήνων Ιωνίμ. Ίωνες. ακριβέστερα το όνομα Ιυν (Ίων) παντάται και τις δύο φορές σε γενική ενικού. από τις τέσσερις δηλαδή προφητείες του για τους Έλληνες ο Ιερεμίας στις δυο τους λέει Νήσους, από την χώρα τους, και στις δυο με το εθνικό τους όνομα Ίωνες(=Έλληνες), καθώς μιλάει για μάχαιραν ελληνικήν, ελληνικό σπαθί,Εθνος Μέγα που θα συντρίψει κατατροπώσει κι εξολοθρεύσει τους Αιγυπτίους και τους Βαβυλωνίους, τις δυο μεγάλες δυνάμεις, που στις μέρες του απειλούν την Ιερουσαλήμ. όταν λέει τους Έλληνες Νήσους λέει ότι στις Νήσους θα εξαπλωθεί το κήρυγμα του Κυρίου (2,10 38,10) ενώ όταν τους λέει Ίωνες, λέει την μια φορά ότι οι Αιγύπτιοι, τρπόμενοι σε φυγή, λεν μεταξύ τους τρέξτε να καταφύγουμε στη πατρίδα μας φεύγοντας από προσώπου μαχαίρας ελληνικής και την άλλη ότι ο Κύριος δίνει εντολή να εξολοθρευτούν οι Βαβυλώνιοι πάλι από προσώπου μαχαίρας ελληνικής. επαναλαμβάνεται ο ίδιος στίχος (Ιε 26,16 27,16). έτσι μεταφράζουν οι Ο. το δε εβραϊκό έχει μαχαίρας Ίωνος, δηλαδή Έλληνος. οι δυο δεύτερες προφητείες του Ιερεμίου αποτελούν και την αρχαιότερη μαρτυρία για την ελληνικότητα των Μακεδόνων. διότι σπαθί Ίωνος ή σπαθί Έλληνος ή σπαθί ελληνικό που συνέτριψε τους Αιγυπτίους και τους Βαβυλωνίους είναι βέβαια μόνο το σπαθί του Μ. Αλεξάνδρου. πανάρχαιη μαρτυρία της προκλασσικής εποχής, κατατεθειμένη σε ανύποπτο χρόνο και ξένη μαρυρία υψηλής αξιοπιστίας, από άνθρωπο αδιάφορο για τα εθνικά προβλήματα των Μακεδόνων Ελλήνων η μαρτυρία του προφήτη Ιερεμίου, η αρχαιότερη όλων.
Ο προφήτης Ησαΐας αναφέρει την Ελλάδα, πάλι ως Νήσους, περισσότερο από όλους, δέκα φορές, και πάντοτε ευφήμως (Ησ 24,15 41,1 42,10 42,12 45,16 49,1 49,22 51,1 60,9 66,19). ο Κύριος κατά τον Ησαΐα σχεδιάζει κι ετοιμάζει πολύ λαμπρές σχέσεις με τας Νήσους και τους κατοικούντας αυτάς, την Ελλάδα και τους Έλληνες, και νοερώς και συμβολικώς και προκαταβαλικώς απευθύνεται προς αυτούς από τα χρόνια του εν λόγω προφήτου, τα οποία για τους Έλληνες είναι ακόμη η πρωτοϊστορική αρχαϊκή και γεωμετρική εποχή τους. Εγκαινίζεσθε προς με, Νήσοι.
Μία μόνο προφητεία, αντί για δέκα, έχει για τους Έλληνες, τας Νήσους, ο Σοφονίας (2,11) του οποίου το βιβλίο είναι είκοσι φορές μικρότερο από το βιβλίο του Ησαΐου, έχει δηλαδή αναλογικώς διπλάσιες προφητείες. ο Σοφονίας προφητεύει ότι οι Έλληνες προσκυνήσουσι τον Κύριο από τον τόπον αυτών. δεν θα έρθουν να το κάνουν αυτό στον Ισραήλ, όπως έκαναν τόσοι προσήλυτοι από τον Δαυΐδ μέχρι την βαβυλώνιο αιχμαλωσία. αυτό σημαίνει ότι τότε ο Κύριος δεν θα εδρεύει πλέον στην Ιερουσαλήμ. ανησυχητικό αυτό κατά βάθος για τον εβραϊκό εθνικισμό. η αντεράστρια θα έχει κάνει πέρα την τέως.
στην βιβλική εβραϊκή με την ίδια λέξη αγίμ=νήσοι δηλώνεται και η χερσόνησος και η παραλία. και η Ελλάς, εκτός από την Πολυνησία της, ήταν τρεις μεγάλες χερσόνησοι και χώρα κατεξοχήν παραθαλάσσια. και για αυτό λοιπόν τον λόγο λέγεται στην Π. Διαθήκη Νήσοι. κι αν δηλαδή οι προφήτες της Π.Δ. γνώριζαν ότι οι τρεις χερσόνησοι από το πάνω μέρος το βόρειο είναι συνέχειες των ηπείρων Ευρώπης και Ασίας, πάλι θα έλεγαν την Ελλάδα Νήσους.
Ο ψαλμός 71 είναι γραμμένος από ποιητή των χρόνων του Δαυΐδ από άνθρωπο του περιβάλλοντός του. είναι το αρχαιότερο στην παγκόσμιο γραμματεία κείμενο που αναφέρει την Ελλάδα και την αναφέρει ως Νήσους (Ψα 71, 10)
Βασιλείς Θαρσίς και Νήσοι δώρα προσοίσουσιν.
ο ψαλμωδός προφητεύει την προσέλευση της Ελλάδος στον Χριστό. τα Ομηρικά Έπη, τα αρχαιότερα ελληνικά κείμενα, είναι νεώτερα του ψαλμού αυτού.
H πλάνη ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι εβραική βίβλος παρασύρει πολλούς συμπατριώτες μας οι οποίοι πάνω στην αγνή τους προσπάθεια της αποστροφής της εβραικής υλιστικής προσέγγισης του θείου, συγχέουν το κατεστημένο εβραικό ιερατείο(τους Φαρισαίους η ραββίνους) με τους Προφήτες και την Παλαιά Διαθήκη.
Ας δουμε όμως τι μας αποκαλύπτει ο Ιδιος ο Χριστός για την διαφορά αυτή, Απευθυνόμενος στο ιερατείο των εβραίων:
Λουκ.47Aλίμονο σε σας, γιατί χτίζετε τα μνημεία των προφητών, ενώ οι δικοί σας πρόγονοι είναι που τους σκότωσαν! 48Αρα παραδέχεστε έτσι και εγκρίνετε τα έργα των προγόνων σας, γιατί αυτοί τους σκότωσαν κι εσείς χτίζετε τα μνημεία τους! 49Γι αυτό και ο Θεός μέσα στη σοφία του είπε: Θα τους στείλω προφήτες και αποστόλους και μερικούς απο αυτούς θα τους σκοτώσουν και θα τους καταδιώξουν. 50Mε αποτέλεσμα, από τη γενιά τούτη να ζητηθεί η ευθύνη για το αίμα όλων των προφητών, που χύθηκε από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου. 51Aπό το αίμα του Αβελ μέχρι το αίμα του Zαχαρία, που σκοτώθηκε ανάμεσα στο θυσιαστήριο και στο ναό. Πράγματι, σας λέω, από τη γενιά τούτη(τους εβραίους) θα ζητηθεί η ευθύνη.
Ο Απόστολος Ιωάννης αποκαλύπτει και την θέση στον Ουρανό,των 24 Προφητών,απεσταλμένων Του Θεού στην πονηρή γενεά των εβραίων.
Αποκ.Ιω.4. H όραση του ουρανού
1Aφού έγιναν όλα αυτά, κοίταξα, και να! Eίδα μια πόρτα ανοιγμένη στον ουρανό. Kαι άκουσα εκείνον που μίλησε την πρώτη φορά μαζί μου, και που η φωνή του ήταν σαν τον ήχο της σάλπιγγας, να μου λέει: Aνέβα εδώ και θα σου δείξω εκείνα που πρόκειται να συμβούν ύστερα από αυτά. 2Aμέσως, τότε, με συνεπήρε το Πνεύμα, και να! Ένας θρόνος στημένος στον ουρανό, και πάνω στο θρόνο καθόταν κάποιος. 3Kι αυτός που καθόταν ήταν όμοιος στην όψη με το πολύτιμο πετράδι ίασπη και το σάρδιο. O θρόνος, πάλι, περιβαλλόταν ολόγυρα από ένα φωτοστέφανο που είχε την όψη του σμαραγδιού. 4Kι ολόγυρα από το θρόνο υπήρχαν άλλοι εικοσιτέσσερις θρόνοι. Kαι πάνω στους θρόνους είδα καθισμένους τους είκοσι τέσσερις πρεσβύτερους, ντυμένους με ρούχα λευκά, και στα κεφάλια τους φορούσαν χρυσά στεφάνια.
Πράγματι οι Ελληνες προφήτευσαν και περίμεναν με ακρίβεια και θα ήταν καλό τα εξαφανισμένα συγγράμματα των προγόνων μας να έρθουν στο φώς και να μάθουν οι νεοέλληνες το αυτονόητο:΄΄ότι Ελληνισμός και Ορθοδοξία είναι ένα και το αυτό΄΄.
Η Εκκλησία είναι Μία,Αγία,Καθολική και Αποστολική.
Κάθε διαχωρισμός είτε των ΄΄ελλήνων΄΄ χριστιανών πέρι της απόρριψης της Παλαιάς Διαθήκης είτε εκ των οικουμενιστών ανθελλήνων ΄΄ορθοδόξων΄΄μεταπατερικών που θέλουν να ΄΄βγάλουν΄΄ από την παράδοση της Εκκλησίας τους Ελληνες Πατέρες είναι εκ του πονηρού.


Ο μακαρίτης o Φουράκης αποκαλύπτει λίγο πριν πεθάνει την απάτη:

ΠΕΜΠΤΗ ΑΠΑΤΗ
΄΄Εγκυρότητα των Ευαγγελίων και ΄΄απόκρυφα΄΄ ευαγγέλια.΄΄
Οι Αγιοι, το πρώτο που προτείνουν σε έναν χριστιανό, είναι η μελέτη(και όχι απλή ανάγνωση)των ευαγγελίων και η αδιάλληπτη προσευχή ώστε να μπορέσουμε να τα κατανοήσουμε.
Ανευ της κατήχησης, δηλαδή της γνώσεως του Λόγου δεν δύναται η Θεία Κοινωνία,η ένωσης με τον Θεό, εκτός ένεκεν των πτωχών τω πνεύματι τουτέστιν των αγαθών, οι οποίοι λειτουργούν εν καρδία και όχι με την ανθρώπινη ΄΄λογική΄΄ της διανόησης(κάτι που ειδικά στις μέρες μας,στον κόσμο σχεδόν δεν υφίστατω).
Για εμάς είναι απαραίτητη προυπόθεση πρώτα η κάθαρσις του νου δια του Λόγου εν Αγίω Πνεύματι και έπειτα το ουσιώδες και ο σκοπός,η κάθαρσης της καρδίας μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας, τουτέστιν δια του Λόγου εν Σαρκί και του πνευματικού πολέμου, ώστε να ενωθούμε με τον Θεό.
Τα ευαγγέλια δεν είναι μία διανοητική εργασία και μια απλή ιστορική αποτύπωση αλλά ο Λόγος διατυπωμένος εν Αγίω Πνεύματι δια του Οποίου και μόνον, κατανοείται.
Διαφορετικά ο άνθρωπος συλλαμβάνει μόνον το γράμμα του Νόμου το οποίο κατά τους Αγίους αποκτείνει( σκοτώνει).
Δια της μυστηριακής ζωής, εν Χριστώ, το γράμμα του Νόμου ΄΄σπάει΄΄και αποκαλύπτεται το Πνεύμα, το Οποίο ζωόποιεί.
Τα ευαγγέλια είναι τέσσερα τα οποία συνέγραψαν οι Απόστολοι:.
-Ματθαίος στην Ιερουσαλήμ.
-Μάρκος στην Ρώμη.
-Λουκάς στην Πάτρα.
-Ιωάννης στην Εφφεσο.
Βεβαίως εδώ δεν πρόκειται για κάποιους διανοούμενους οι οποίοι πίνοντας τον καφέ τους σε κάποιο ήσυχο μέρος, συνέθεσαν τα θεόπνευστα αυτά κείμενα αλλά για τους στην πλειοψηφία ΄΄αγράμματους΄΄ Αποστόλους,εν Αγίω Πνεύματι, οι οποίοι πέραν των διώξεων και της σταυρικής τους πορείας ,των σημείων και των τεράτων που τους ακολουθούσαν ,υπέγραψαν την γνησιότητα των κειμένων και της Πίστεως, με το αίμα τους ,έναν δρόμο τον οποίο ακολούθησαν όλοι οι Αγιοι Μάρτυρες της Ορθοδοξίας.
Πλήν όμως η πνευματικοτητά τους είναι ασύλληπτη για τους εν τη δουλεία του θανάτου.
Ο Ντοστογιέφσκι μαρτυρεί:
΄΄Eχω διαβάσει αμέτρητα βιβλία,μεγάλων φιλοσόφων και σοφών ανδρών.Ενα βιβλίο θα ομολογήσω ότι είναι τέλειο,η Καινή Διαθήκη.
Οσες φορές και αν την διάβασα η δίψα της πνευματικής μου ηδονής μεγάλωνε.
Προσπάθησα να συλλάβω έστω και ένα ψεγάδι και εκεί που νόμιζα ότι το βρήκα, στην επόμενη μελέτη απλά ομολογούσα το λάθος μου΄΄.
Αν προσέξουμε θα δούμε ότι η ομολογία εν αίματι είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της Εκκλησίας μας σε όλους τους αιώνες:
Στέφανος ο Αρχιδιάκονος και Πρωτομάρτυς λιθοβολίθηκε στην Ιερουσαλήμ
Ο Πέτρος : τον σταύρωσαν ανάποδα στην Ρώμη!
Ο Ανδρέας : τον σταύρωσαν χιαστί στην Πάτρα!
Ο Ματθαίος : τον έκαψαν ζωντανό σε ένα καμίνι
στην Αιθιοπία.
Ο Ιάκωβος :Πρώτος επίσκοπος Ιερουσαλήμ τον λιθοβόλισαν εως θανάτου
στην Ιερουσαλήμ .
Ο Σίμωνας ο Ζηλωτής : τον σταύρωσαν!
Ο Φίλιππος : τον στάυρωσαν ανάποδα
στην Ιεράπολη της Φρυγίας.
Ο Ιάκωβος ο του Ζεβεδαίου : τον έσφαξαν.
Ο Βαρθολομαίος : τον σταύρωσαν!
Ο Ιούδας ο Θαδδαίος : τον θανάτωσαν με τόξα.
Ο Θωμάς :
σουβλίστηκε με λόγχη στην Ινδία
.
Ο Ματθίας (που πήρε την θέση του Ιούδα του Ισκαριώτη): με φρικτά βασανιστήρια.
Ο Ναθαναήλ, στην Αρμενία τον έγδάραν.
Ο Απόστολος Παύλος βασανίστηκε και μετά αποκεφαλίστηκε από τον Αυτοκράτορα Νέρωνα στη Ρώμη το 67 μ.Χ.
Μάρκος ο Ευαγγελιστής συρθηκε με άμαξα και μετά τον έσφαξαν στην Αλεξάνδρεια.
Ιάκωβος, υιός του Αλφαίου σταυρώθηκε στην Αίγυπτο.
Απόστολοι Ολυμπάς και Ροδίων Μαρτύρησαν μαζί στη Ρώμη δι’αποκεφαλισμού
Απόστολοι Αρίσταρχος, Πούδης και ΤρόφιμοςΜαρτύρησαν μαζί με το Παύλο στη Ρώμη δι’αποκεφαλισμού.
Ατελείωτες ορδές οι μάρτυρες της Εκκλησίας που υπέγραψαν με το αίμα τους την ομολογία τους.
Ακατανόητη συμπεριφορά για τον άνθρωπο που η αντιληψή του περιορίζεται στην φθορά και στον θάνατο,όχι όμως για τους χριστιανούς.
Ιω.12 24H αλήθεια είναι, και σας το τονίζω, πως αν ο σπόρος του σιταριού δεν πέσει στη γη και πεθάνει, μόνο αυτός μένει. Aν όμως πεθάνει, παράγει καρπό πολύ.
25Όποιος αγαπάει τη ζωή του, θα τη χάσει. Mα όποιος απαρνιέται τη ζωή του στον κόσμο τούτο, αυτός θα τη διαφυλάξει για την αιώνια ζωή.
Το χαρακτηριστικό είναι ότι τα παραπάνω λόγια του Κυρίου απευθύνοντε αρχικά στους Ελληνες που τον αναζητούσαν και βεβαίως σε όλους τους χριστιανούς.
Ιω.12.20Aνάμεσα σε εκείνους που πήγαιναν να προσκυνήσουν στη γιορτή, ήταν και μερικοί Έλληνες. 21Aυτοί, λοιπόν, ήρθαν στο Φίλιππο, που καταγόταν από τη Bησθαϊδά της Γαλιλαίας, και τον παρακάλεσαν λέγοντας: Kύριε, θέλουμε να δούμε τον Iησού. 22Έρχεται ο Φίλιππος και το λέει στον Aνδρέα και κατόπιν ο Aνδρέας μαζί με τον Φίλιππο το λένε στον Iησού. 23Aποκρίθηκε τότε ο Iησούς λέγοντάς τους: Έχει έρθει πια η ώρα να δοξαστεί ο Γιος του Aνθρώπου.
Και οι προγονοί μας ακολούθησαν ακριβώς αυτό που μας προτείνει ο Κύριος, κάτι το οποίο ο Ιδιος γνώριζε ήδη, διότι ο Θεός προγνωρίζει καί δεν προορίζει ,ούτε και προσωποληπτεί.
Η Καινή Διαθήκη αποτελεί το δεύτερο μέρος της ιερής γραμματείας ή ιερών κειμένων. Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη αποτελούν την Αγία Γραφή μάλιστα στην Καινή Διαθήκη περιλαμβάνονται περίπου 1.005 παραθέματα(επιβεβαιώσεις-εκπληρώσεις) από την Παλαιά Διαθήκη.
Η Καινή Διαθήκη γράφτηκε από πολλούς συντάκτες μέσα σε μια χρονική περίοδο 50 περίπου ετών. Οι Χριστιανοί συγκέντρωσαν σταδιακά τα κείμενα αυτά σε ένα σώμα, μετά το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού, ώστε να ενισχυθεί το έργο της διάδοσης του μηνύματός του στον κόσμο. Επίσης, με το έργο αυτό θέλησαν να μεταδώσουν στις επόμενες γενιές χωρίς αλλοιώσεις, τις πληροφορίες για όσα είδαν και άκουσαν. Η πλειονότητα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν εξ αρχής στα ελληνικά.
Η διαφορετικότητα μαρτύρων,τόπου και χρόνου συνετέλεσε καθοριστικά ώστε η αλλοίωση του Ευαγγελίου να καταστεί αδύνατη.
Γύρω στο 200μ.χ όταν η Ιουδαική θρησκεία άρχισε την φθίνουσα στην ρωμαική αυτοκρατωρία και την εποχή εκείνη είχαν αρχίσει να ΄΄ενεργούν΄΄ οι σκεπτικιστές(σαν να λέμε οι σημερινοί μασώνοι)οι οποίοι πήραν διάφορα χωρία τα ανέμιξαν με τις απάτες τους και τα εμφάνισαν σαν ευαγγέλια.
Τότε απέτυχαν.
Ερχοντε σήμερα και τα ξαναεμφανίζουν στο προσκήνιο.
Η επιστημονική μέθοδος της παπυρολογίας έδειξε ότι τα χειρόγραφα αυτά έχουν γραφεί γύρω στο 270 μ.Χ από συγγραφείς που δεν ήταν αυτόπτες μάρτυρες και δεν είχαν σχέση με αυτόπτες μάρτυρες.
Ολα τα κείμενα της Καινής Διαθήκης έχουν γραφεί μέχρι το 100μ.Χ.
Ο Απόστολος Ιωάννης θεωρείται ο τελευταίος συγγραφέας αυτόπτης μάρτυρας της ιστορικότητας του Χριστού καθώς και ο ουσιαστικότερος ιστορικός Απόστολος ο οποίος ακολούθησε τον Χριστό σε όλη την διδασκαλία Του .Οτιδήποτε έχει γραφεί από εκεί και πέρα η Εκκλησία μας το απορρίπτει όχι απαραίτητα σαν ψέμα αλλά σαν μη ιστορική απόδειξη βασιζόμενη σε αυτόπτες μάρτυρες.
Βεβαίως έχουμε πάρα πολλές αποκαλύψεις του Αγίου Πνεύματος ,οι οποίες εντάσσοντε στην παράδοση και όχι στο ιστορικό Βιβλίο της Καινής Διαθήκης(Κανόνα της Εκκλησίας).
Τα κριτήρια επιλογής των κειμένων.
Το βασικό κριτήριο που εφάρμοσε η Εκκλησία σ’ αυτό το έργο της ήταν βέβαια η θεοπνευστία των υπό κρίση βιβλίων. Μόνο τα βιβλία που ήταν αποδεδειγμένα θεόπνευστα περιλαμβάνονταν στον Ιερό Κανόνα. Όλα τα άλλα , όσο καλά και αν ήταν, αποκλείονταν. Η θεοπνευστία όμως είναι κάτι το ασύλληπτο. Δεν εμπίπτει στις αισθήσεις. Έπρεπε λοιπόν η Εκκλησία να εφαρμόσει κάποια συγκεκριμένα κριτήρια με τα οποία να διασφαλίσει τη θεοπνευστία. Τρία είναι τα κριτήρια που εφαρμόστηκαν:
1. Η αποστολικότητα του υπό κρίση βιβλίου. Κατ’ αρχήν έγινε δεκτό ότι θα θεωρούνταν κανονικά μόνο τα βιβλία που γράφτηκαν από τους Αποστόλους ή από άνδρες που είχαν πολύ στενή σχέση με τους Αποστόλους. Τέτοια σχέση με τους Αποστόλους είχαν ο συγγραφέας του κατά Μάρκον με τον Πέτρο και του κατά Λουκά(Απόστολος των εβδομήκοντα) και των Πράξεων με τον Παύλο.
2. Η πνευματικότητα του περιεχομένου του βιβλίου. Τα περισσότερα από τα Απόκρυφα ή Ψευδεπίγραφα βιβλία αποκλείστηκαν από τον Κανόνα λόγω της κατωτερότητας του περιεχομένου του(τότε δεν είχαν προστεθεί οι σημερινές ανοησίες).
3. Η καθολικότητα της αποδοχής του βιβλίου. Για να γίνει δεκτό ως κανονικό ένα βιβλίο έπρεπε να γίνεται αποδεκτό από την πλειονότητα των Εκκλησιών.
Το έργο αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο και χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια έως ότου οριστικοποιηθεί. Με τον Μέγα Αθανάσιο [298-373μ.Χ.] μπαίνουμε στην περίοδο των Συνόδων οι οποίες επικύρωσαν και επίσημα τον Κανόνα των Ιερών βιβλίων, τα οποία η συνείδηση της Εκκλησίας γενικά, με μερικές αμφιταλαντεύσεις, είχε ήδη αποδεχθεί. Ο Αθανάσιος ίσως είναι ο πρώτος που αποκάλεσε «Κανονικά» τα 27 βιβλία της Κ. Διαθήκης. Στην Εορταστική του Επιστολή 39 λέει: «Μηδείς τούτοις επιβαλλέτω μηδέ αφαιρέσθω τι».
Η Σύνοδος της Λαοδίκειας [363 μ. Χ.] ίσως είναι η πρώτη Σύνοδος που ασχολήθηκε με το ζήτημα του Κανόνα. Ο 59ος κανόνας αυτής της Συνόδου ορίζει να διαβάζονται στην Εκκλησία μόνο τα κανονικά βιβλία της Π. και της Κ. Διαθήκης. Ο 60ος κανόνας της ίδιας Συνόδου δίνει κατάλογο των 26 βιβλίων της Κ. Διαθήκης αποκλείοντας την Αποκάλυψη. Αυτός όμως ο κανόνας αποδείχθηκε μη γνήσιος.
Η Σύνοδος της Ρώμης [382 μ. Χ], στην οποία πρωτοστάτησε ο Ιερώνυμος, ορίζει ως κανονικά τα βιβλία που αποδεχόταν στην Επιστολή του ο Μέγας Αθανάσιος, δηλ. όλα τα βιβλία της Κ. Διαθήκης.
Η Τρίτη Σύνοδος της Καρθαγένης [397 μ. Χ.], στην οποία έλαβε μέρος και ο Αυγουστίνος, δέχεται ως κανονικά όλα τα βιβλία της σημερινής Κ. Διαθήκης και ορίζει μόνο αυτά να διαβάζονται στις Εκκλησίες.
Έτσι τερματίζεται το έργο της Εκκλησίας με το οποίο αναγνώρισε και κατοχύρωσε τα Ιερά βιβλία που αποτελούν τον Κανόνα. Εκείνο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι τα Ιερά βιβλία δεν τα όρισαν οι Σύνοδοι. Οι Σύνοδοι απλά τα περιέβαλαν με το κύρος της επίσημης πράξης τους. Η συνείδηση της Εκκλησίας γενικά με την οδηγία του Αγίου Πνεύματος είχε προ πολλού καταλήξει στα πορίσματά της.
Η Κ. Διαθήκη γράφτηκε από οκτώ άνδρες. Οι τέσσερις ήταν Απόστολοι [Ματθαίος, Ιωάννης, Πέτρος, Παύλος]. Οι δυο ήταν σύντροφοι των Αποστόλων [Μάρκος και Λουκάς] και οι δυο ήταν οι ΄΄αδελφοί΄΄ του Κυρίου [Ιάκωβος και Ιούδας]. Γράφτηκε στην Ελληνική γλώσσα και σε διάφορους χρόνους μέσα στο δεύτερο μισό του πρώτου μ. Χ. αιώνα [50-100μ. Χ.]. Τα βιβλία της Κ. Διαθήκης είναι 27 [4 Ευαγγέλια,1 Ιστορικό, οι Πράξεις των Αποστόλων, 1 Προφητικό, η Αποκάλυψη και 21 Επιστολές] Υπάρχουν 5000 Ελληνικά χειρόγραφα της Κ. Διαθήκης.
Δεν έχει παρά να διαβάσει κάποιος τα ΄΄κρυφά΄΄ευαγγέλια, εφόσον έχει μελετήσει την Καινή Διαθήκη(το εκπληκτικό είναι ότι οι περισσότεροι ενώ δεν γνωρίζουν την Καινή Διαθήκη διαβάζουν τα ΄΄κρυφά ευαγγέλια΄΄!!! και να μας πεί τι είναι αυτό που μας αποκαλύπτουν τα ΄΄κρυφά΄΄ευαγγέλια και δεν υπάρχει στην Καινή Διαθήκη?(προφανώς οι ανοησίες του ΝΤΑΝ-ΔΑΝ Μπράουν).
Επίσης τα ΄΄κρυφά ευαγγέλια ΄΄αποκρύπτουν όλη την ιστορική περιγραφή του Κυρίου και διατυπώνοντε σε αναφορές λεγομένων τύπου ΄΄ο τάδε είπε΄΄.
Δεν περιγράφουν τόπο,χρόνο,ονόματα αρχόντων,ιερέων κτλπ(αντιλαμβανόμαστε γιατί).
Ο σκοπός των προγόνων των σημερινών ΄΄αποκρυφιστών΄΄ ήταν η υποβίβαση των ευαγγελίων σε κοσμικού τύπου φιλοσοφία και η υλιστική προσέγγιση=θρησκειοποίηση του Χριστιανισμού με πνευματικούς τύπους.
Κανείς χριστιανός δεν τολμάει να αλλοιώσει τα ευαγγέλια από την αρχαία καινή ελλήνική κάτι το οποίο φυσικά είναι αδύνατον.
Ο Απόστολος Παύλος λέει :
΄΄Και αν άγγελος από τον ουρανό η κάποιος άλλος,η εμείς οι ίδιοι σας δώσουμε άλλο ευαγγέλιο από αυτό που μας παραδόθηκε και σας αναγγέλουμε, ας είναι ανάθεμα!!!΄΄
Επίσης ο Απόστολος Ιωάννης λέει:
΄΄Aν κάποιος αλλοιώσει έστω και στο ελάχιστο,προσθέσει η αφαιρέσει στο Βιβλίο(αποκάλυψη) αυτό, θα προσθέσει ο Θεός οδύνες και θα του αφαιρέσει το όνομα του από το βιβλίο της Ζωής΄΄.
Αν και υπάρχουν σήμερα γύρω στις 450 χριστιανικές αιρέσεις ουδείς τόλμησε να αλλοιώσει το πρωτότυπο παρά μόνον ερμηνεύουν κατά το δοκούν τις αποκαλύψεις , οι οποίες τους οδηγούν στον πνευματικό θάνατο.
Πλην όμως, ο κάθε άνθρωπος παντού στον κόσμο δύναται να ανακαλύψει,να γνωρίσει την Αλήθεια εφόσον το επιζητεί.
ΕΚΤΗ ΑΠΑΤΗ
΄΄Ο χριστιανισμός είναι θρησκεία!!! ιουδαικής προελεύσεως.΄΄
Ελληνισμός και Χριστιανισμός.
α) Στην τραγωδία του Αισχύλου ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ προλέγεται ότι ο λυτρωτής του Προμηθέα θα είναι Υιός Θεού και Υιός Παρθένου, ο όποιος μάλιστα «παρθενογέννητος ούτος Θεάνθρωπος θα καταλύσει το κράτος των παλαιών θεών και θα αφανίσει αυτούς και τη δύναμη τους» (στίχ. 908 εξ., 920 εξ.). Επισημαίνεται ακόμη σε αποκαλυπτική συζήτηση στην τραγωδία ότι ο Μεσσίας θα έλθει μετά από 13 γενεές. Αν θεωρήσουμε πώς η τραγωδία διδά¬χθηκε περίπου το 430 π.Χ., και ότι μια γενιά υπολογίζεται περίπου σε 30-35 χρόνια, τότε ή προφητεία εκπληρώνεται πράγματι στα χρόνια του Κυρίου Ιησού Χριστού.
β) Στην ίδια πάντα τραγωδία, ο Ερμής προλέγει στον Προμηθέα ότι δεν θα πάρουν τέλος τα Βάσανα του παρά μόνο όταν φανεί κάποιος θεός ο όποιος με τη θέληση του θα κατέβει στα σκοτεινά βάθη του Άδη για να γίνει ιλαστήριο θύμα και να λυτρώσει τον άνθρωπο (στίχ. 1026 κ.ε.).(εδώ μας αποκαλύπτεται και η φύσης των αρχαίων ΄΄θεών΄΄.
γ) Στον Πλάτωνα αναμένεται πάσχων δίκαιος σταλμένος από το Θεό, ο όποιος θα εγκαινιάσει περίοδο πνευματικής αφύπνισης, θα είναι μέχρι θανά¬του πιστός στη δικαιοσύνη, πλην όμως θα θεωρηθεί από τους ανθρώπους άδι¬κος, θα υποστεί εξευτελισμούς και ταπεινώσεις, θα δεθεί, θα μαστιγωθεί, θα καθηλωθεί και θα πεθάνει πάνω σε υψηλό ξύλο (Πλάτωνος Πολιτεία Β’, Ι
V-V, (3610-362Α). Το κείμενο θυμίζει ιδιαίτερα τον ΠΑΣΧΟΝΤΑ ΔΟΥΛΟ του ΗΣΑΪΑ (κεφ. 53), όπου εξαγγέλλεται παρόμοια προφητεία.
δ) Η Ρωμαία Σίβυλλα της Κυμαίας προεφήτευσε: «Θα έλθει ο Υιός του Θεού στην γη και θα φορέσει σάρκα ανθρώπινη, ομοιούμενος με τους θνητούς της γης. Θα φέρει το όνομα του τέσσερα φωνήεντα και δύο σύμφωνα, οκτώ μονά¬δες, οκτώ δεκάδες και οκτώ εκατοντάδες, ήτοι τον αριθμό 888» (προέβλεψε δηλαδή το όνομα ΙΗΣΟΥΣ) (βλ. Εκκλησιαστική Ιστορία Ευσεβίου και 20° τόμο Ελληνικής Πατρολογίας του Κέντρου Πατερικών Εκδόσεων, σελ. 1285-1293).

«Τον θεό του Ελέους εορτάζει στην πόλη μας ο λαός όχι με θυσίες και σφάγια, αλλά με εγχώρια αγαθά που δεν έχουν αίμα». Θουκυδίδης
«Τα περιπλανώμενα παιδιά του Ηρακλέους έστησαν το βωμό του Ελέους που τον ανεγνώρισαν ως δέκατο τρίτο θεό και δεν του έκαναν σπονδές με κρασί αλλά με δάκρια». Φιλόστρατος
Στη φράση ΄΄Θεός του Ελέους΄΄ στο μυαλό του κάθε Ελληνα έρχεται, ο Χριστός, αλλά και η Παναγιά η Ελεούσα.
ΑΠΟΛΛΩΝ
«Όσα σχετικά με την αρετή και την κοσμιότητα παρακινείτε να κάνουν, πράττετε και σεις. Διότι εγώ προφητεύω κυβερνήτη με τριπλή υπόσταση εις μίαν. Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις ανυποψίαστη κόρη, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα τον προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα. Μαρία σε το όνομα αυτής»
Υπάρχει στα χειρόγραφα:
α. Vat. Gr., 1198, φ. 65β
β. Σινά 327, φ.236α
γ. Διονυσίου 281, φ. 103α
δ. Σινά 1189, φ. 6β
Σόλων
«Ως Θεός θα φθάσει εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκα αλάθητο. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα απαλλάξει τον άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και τούτων θα τον φθονήσει άπιστος λαός και αφού κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον, όλα θα τα υποφέρει με πραότητα».
Εκτός από τον Άγιο Αθανάσιο (την αποδίδει στον Σόλωνα) και τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, υπάρχει στα χειρόγραφα ως προφητεία του Απόλλωνα:
α. Δοχειαρίου 5, φ. 124α, Σίβυλλα
β. Σινά 327, φ.235α – 235β, Πλάτων
γ. Βατοπεδίου 754, φ. 182β, Όμηρος
δ. Σινά 1189, φ. 7, Χίλων
ε. Ιβήρων 386, φ. 174β, Πλάτων
στ.
Richard Bentleii Epistola, σελ. 10, Αντίοχος
ζ. Διονυσίου 281, φφ. 103α – α03β, Πλάτων
Βίας
«Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς, αφού υπέταξε το αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή θάλασσα, οι τάρταροι και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο Πατέρας»
Αποδίδεται από τον Μέγα Αθανάσιο στον Βία αλλά στα άλλα τέσσερα χειρόγραφα που απαντάται αποδίδεται στον Σόλωνα
α. Vat. Gr., 1198, φ. 66α
β. Σινά 327, φ.235β, Σόλων
γ. Διονυσίου 281, φ. 103α, Πλούταρχος
δ. Διονυσίου 167, φ. 151α , χρ.
Χίλων
ε. Richard Bentleii Epistola, σελ. 7, Σόλων
στ.
Σινά 1189, φ. 7α, Σόλων
ζ. Ιβήρων 386, φ. 176α, Σόλων
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
«Ακάματος φύσις Θεού γεννήσεται ουκ έχουσα αρχήν. Εξ αυτού δε ο πανσθενής ουσιούται Λόγος»
«Ακατάβλητος φύσις Θεού θα γεννηθεί που δεν έχει αρχήν. Από αυτόν λοιπόν αποκτά ουσία ο παντοδύναμος Λόγος.»
Υπάρχει στα χειρόγραφα
α. Σινά 327, φ. 235α.
β.
Vat. Gr. 1198, φ. 66α
γ. Διονυσίου 281, φ. 103α
δ. Διονυσίου 167, φ. 151α
ε.
Richard Bentleii Epistola, σελ. 7
στ. Ιβήρων 386, φ. 174α
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
«Να σέβεσαι τον Θεό και να κατανοείς. Μην ζητείς (να μάθεις) ποίος είναι, και πώς. Διότι ουδέποτε είναι ανύπαρκτος, ως υπάρχοντα λοιπόν να τον σέβεσαι και να τον αντιλαμβάνεσαι. Διότι είναι άσεβης αυτός ο όποιος θέλει σύμφωνα με τον νουν να εξακριβώσει τον Θεό»
Υπάρχει στα χειρόγραφα
α. Διονυσίου 281, φ. 103α , Θουκυδίδης
β.
Vat. Gr. 1198, φ. 66β, Θουκιδίδης
γ. Ιβήρων 386, φ. 176α, Μένανδρος
δ. Σινά 1189, φ. 7β, Μένανδρος
ΠΛΑΤΩΝΑΣ
«Ο παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα». Ο Πλάτων είπε: «Επειδή ο Θεός είναι αγαθός, δεν είναι αίτιος δια τα πάντα, όπως οι πολλοί λέγουν. Είναι αναίτιος δε δια πολλά, και δια τα μεν αγαθά είναι αίτιος, δια τίποτε άλλο δεν λέμε ότι είναι αίτιος παρά μόνον δια τα καλά, δια τα κακά δε καθόλου».
Υπάρχει στα χειρόγραφα
α. Διονυσίου 167, φ. 151α , Πλάτων
β.
Vat. Gr. 1198, φ. 66β, Θουκιδίδης
γ. Ιβήρων 386, φ. 174α, Πλάτων
δ. Σινά 1189, φ. 7β, Πλάτων
ε. Διονυσίου 281, φ. 103α, Χίλων
στ.
Richard Bentleii Epistola, σελ. 7 – 8 Θουκυδίδης Πλούταρχος
ζ. Σινά 327, φ. 235β, Πλούταρχος
ΕΡΜΗΣ
«Εάν δεν υπήρχε η πρόνοια του Κυρίου όλων, δεν θα ήθελαν να αποκαλύψουν τον λόγο αυτόν, ούτε εσάς θα τοιαύτη επιθυμία δια να ρωτήσετε αυτά. Διότι δεν είναι δυνατόν εις αμύητους να παραδίδονται τοιαύτα αλλά αφού κατανοήσατε με τον νού ακούσατε. Ένα και μοναδικό ήταν Φανερό, το όποιον προϋπήρχε του νοερού Φωτός• και ήταν αυτά ένωση από του Νου δια του Φωτός και του Πνεύματος.Τα πάντα εξ αυτού και εις αυτόν, αφού κατήλθε εις γόνιμο (φύση) εκ γονίμου (Φύσεως), εις γόνιμο ύδωρ, έγκυον κατέστησε το ύδωρ»
Υπάρχει στα χειρόγραφα
α. Vat. Gr. 1198, φ. 66β, 66α
β. Ιβήρων 386, φ. 173β, 174α
γ. Κύριλλος, Κατά Ιουλιανού, Ι, 552 Β και Ι, 556 Α
δ. Διονυσίου 281, φ. 103α
ε. Μαλάλας, Χρονογραφία, σελ 26
στ. Σινά 327, φ. 235α
Λουκιανός (55.13.91): «ο μεν γαρ σταυρός ανδρείας σημείον»
Ανάξαρχος: «Κάποιος από τους θεούς θα πέση από ανθρώπινο χέρι», «Βεβληθήσεταί τις θεών βροτήσιαι χειρί» Διογένης Λαέρτιος ΙΧ 60.
Πλάτωνας: Δέχονταν μέγιστο διδάσκαλο ο οποίος θα διδάξει την αλήθεια (Πλ. Αλκιβ. Δεύτ. 31 α)
Πλούταρχος: Αυτό είναι απo όλα το ύψιστον κανένα αίτιον δεν επινοείται πρωτύτερα . Διότι ο Λόγος είναι από αυτόν και δεν είναι από άλλον ο Λόγος.
Αντίοχος εκ Κολοφώνος: «Ον απ΄ όλα πνευματικότερον, ένας Νους αν και υπάρχει, από κάθε τι που έχει γεννηθεί πνευματικότερον, Λόγος άφθαρτος είναι Υιός, λάμψις ακτινοβολούσα πνευματικού Πατρός»
Σωκράτης: Ως άλλος Ησαΐας προφητεύει ότι δια του Θεού μόνο γίνεται ο άνθρωπος να απολυτρωθεί από την αμαρτία
Ο Gershon Mamlak, ένας διάσημος Εβραίος σιωνιστής πνευματικός, πρόσφατα ισχυρίστηκε ότι η «παράδοση του Ιησού» είναι ουσιαστικά η απόλυτη επέκταση του αρχαίου Ελληνισμού και έρχεται σε άμεση σύγκρουση με το ρόλο της Ιουδαϊκής θρησκείας “του Εκλεκτού λαού”..
Πως δέχθηκαν τον Χριστιανισμό Ελληνες και Ιουδαίοι.
Πράξεις Αποστόλων.
Πάτρα
Γαλλίων καὶ Παῦλος
12 Ὅταν ἀνθύπατος τῆς Ἀχαΐας ἦτο ὁ Γαλλίων, ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι ἐπετέθησαν σὰν ἕνας ἄνθρωπος ἐναντίον τοῦ Παύλου καὶ τὸν ἔφεραν εἰς τὸ δικαστικὸν βῆμα
13 με την κατηγορίαν: «Αυτός πείθει τους ανθρώπους να λατρεύουν τον Θεόν αντίθετα προς τον νόμον».
14 Ἐνῷ δὲ ὁ Παῦλος ἐπρόκειτο νὰ ἀρχίσῃ νὰ μιλῇ, εἶπε ὁ Γαλλίων εἰς τοὺς Ἰουδαίους, «Ἐὰν ἐπρόκειτο διὰ κάποιο ἀδίκημα ἢ ἔγκλημα, τότε φυσικὰ θὰ σᾶς ἐδεχόμουν, ὦ Ἰουδαῖοι,
15 ἐὰν ὅμως εἶναι ζήτημα λέξεων καὶ ὀνομάτων καὶ τοῦ δικοῦ σας νόμου, ἐξετάσατέ το σεῖς οἱ ἴδιοι· ἐγὼ δὲν θέλω νὰ εἶμαι δικαστὴς ἐπὶ αὐτῶν τῶν πραγμάτων.
16 Καὶ τοὺς ἔδιωξε ἀπὸ τὸ βῆμα.
17 Τότε όλοι οι Ελληνες έπιασαν τον Σωσθένην τον αρχισυνάγωγον και τον κτυπούσαν εμπρός είς το βίωμα, κα ο Γαλλίων έμεινε τελείως αδιάφορος.
Κόρινθος
5 Ὅταν ὁ Σίλας καὶ ὁ Τιμόθεος κατέβηκαν ἀπὸ τὴν Μακεδονίαν, ὁ Παῦλος ἀφωσιώθηκε ἐξ ὁλοκλήρου εἰς τὸ κήρυγμα, διακηρύττων εἰς τοὺς Ἰουδαίους ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας.
6 Ἀλλ’ ὅταν αὐτοὶ ἐντετάσσοντο καὶ τὸν ἔβριζαν, ἐτίναξε τὰ ἐνδύματά του καὶ τοὺς εἶπε, «Τὸ αἷμα σας ἂς ἔλθῃ εἰς τὰ κεφάλια σας, ἐγὼ εἶμαι ἀθῶος· ἀπὸ τώρα θὰ πηγαίνω εἰς τοὺς ἐθνικούς».
7 Καὶ ἔφυγε ἀπὸ ἐκεῖ καὶ ἐπῆγε εἰς τὸ σπίτι κάποιου ποὺ ὠνομάζετο Ἰοῦστος, ὁ ὁποῖος ἦτο θεοσεβὴς καὶ τὸ σπίτι του ἦτο παραπλεύρως τῆς συναγωγῆς.
8 Ὁ Κρίσπος ὁ ἀρχισυνάγωγος ἐπίστεψε εἰς τὸν Κύριον μὲ ὅλους τοὺς οἰκιακούς του καὶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Κορινθίους, ὅταν ἄκουαν, ἐπίστευαν καὶ ἐβαπτίζοντο.
9 Μίαν νύχτα εἶπε ὁ Κύριος δι’ ὁράματος εἰς τὸν Παῦλον, «Μὴ φοβᾶσαι, ἀλλὰ νὰ μιλᾶς καὶ νὰ μὴ σιωπήσῃς, διότι ἐγὼ εἶμαι μαζί σου.
10 Καὶ κανεὶς δὲν θὰ βάλῃ ἐπάνω σου χέρι διὰ νὰ σὲ κακοποιήσῃ, διότι ἔχω πολὺν λαὸν εἰς τὴν πόλιν αὐτήν».
Μ.Ασία
Πρ.Απ.13.47 Διότι ἔτσι μᾶς διέταξε ὁ Κύριος: Σὲ ἔχω θέσει νὰ εἶσαι φῶς εἰς τὰ ἔθνη, νὰ εἶσαι τὸ μέσον σωτηρίας μέχρις ἐσχάτων τῆς γῆς».
48 Ὅταν ἄκουσαν αὐτὰ οἱ ἐθνικοί, εχάρησαν καὶ ἐδέχθησαν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου καὶ ἐπίστεψαν ὅσοι εἶχαν ταχθῆ εἰς ζωὴν αἰώνιον,
49 ὁ δὲ λόγος τοῦ Θεοῦ διεδίδετο σ’ ὅλην τὴν χώραν.
50 Ἀλ’ οἱ Ἰουδαῖοι παρεκίνησαν τὰς εὐσεβεῖς γυναῖκας καὶ τὰς γυναῖκας καλῆς τάξεως καὶ τοὺς προὔχοντας τῆς πόλεως καὶ ἤγειραν διωγμὸν ἐναντίον τοῦ Παύλου καὶ τοῦ Βαρνάβα καὶ τοὺς ἔδιωξαν ἔξω ἀπὸ τὰ ὅριά τους.
Ικόνιο
Πρ.Απ.14.47 1 Εἰς τὸ Ἰκόνιον παρομοίως ἐμπῆκαν εἰς τὴν συναγωγὴν τῶν Ἰουδαίων καὶ μίλησαν μὲ τέτοιον τρόπον ὥστε μεγάλο πλῆθος ἀπὸ Ἰουδαίους καὶ Ἕλληνας ἐπίστεψαν.
2 Οἱ Ἰουδαῖοι ὅμως ποὺ δὲν ἐπείθοντο, ξεσήκωσαν τοὺς ἐθνικοὺς καὶ ἐδηλητηρίασαν τὰς σκέψεις των κατὰ τῶν ἀδελφῶν.
3 Ὁ Παῦλος καὶ ὁ Βαρνάβας ἔμειναν ἐκεῖ καὶ μιλοῦσαν μὲ θάρρος ἐμπιστευόμενοι εἰς τὸν Κύριον, ὁ ὁποῖος ἐπιβεβαίωνε τὸν λόγον τῆς χάριτός του μὲ τὰ θαύματα καὶ τὰ τέρατα ποὺ ἐγίνοντο διὰ τῶν χειρῶν των.
19 Ἦλθαν ὅμως ἀπὸ τὴν Ἀντιόχειαν καὶ τὸ Ἰκόνιον Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ ἔπεισαν τὰ πλήθη καὶ ἐλιθοβόλησαν τὸν Παῦλον, τὸν ἔσυραν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν, ἐπειδὴ ἐνόμισαν ὅτι εἶχε πεθάνει.
20 αλλ’ όταν οι μαθητας τον περικύκλωσαν, εσηκώθηκε και μπήκε εις την πόλιν, και την επομένην ημέραν εφυγε μαζί με τον Βαρνάβαν δια την Δέρβην.
Θεσσαλονίκη
Πρ.Απ.15. 4 Μερικοί απ’ αυτούς, απείσθησαν και προσεκολλήθησαν εις την Παῦλον καὶ τὸν Σίλαν καὶ ἐπίσης μεγάλος ἀριθμὸς ἀπὸ θεοσεβεῖς Ἕλληνας καὶ πολλὰς γυναῖκας καλῆς κοινωνικῆς τάξεως.
5 Ἀλλ’ οἱ Ἰουδαῖοι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἐπείθοντο ἐζηλοτύπησαν· ἐπῆραν μερικοὺς χυδαίους ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν ἀγοράν, καὶ ἀφοῦ ὠργάνωσαν ὀχλαγωγίαν, ἐθορυβοῦσαν εἰς τὴν πόλιν, ἦλθαν εἰς τὸ σπίτι τοῦ Ἰάσωνος καὶ τοὺς ἐζητοῦσαν διὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν εἰς τὴν συνέλευσιν τῆς πόλεως.
12 Πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς ἐπίστεψαν καὶ ἐπίσης ἀπὸ τὰς Ἑλληνίδας γυναῖκας τῆς καλῆς τάξεως καὶ ἀπὸ τοὺς ἄνδρας ὄχι ὀλίγοι.
13 Μόλις ἔμαθαν οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Θεσσαλονίκης ὅτι καὶ εἰς τὴν Βέροιαν ἐκηρύχθηκε ὑπὸ τοῦ Παύλου ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἦλθαν καὶ ἐκεῖ διὰ νὰ ξεσηκώσουν τὸν ὄχλον.
ΓΙΑΤΙ ΒΙΑΖΟΝΤΕ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΟΥΣ ΒΩΜΟΥΣ?
Ποιος είναι ο βωμός του Ελέους (στο Μοναστηράκι)δίπλα στον βωμό των 12 θεών και ποιά η σχέση
του με τον Ναό του Αγνώστου Θεού?
Την Παρασκευή 15/4/2011 εκδικάστηκαν τα ασφαλιστικά μέτρα για την μη κατάχωση του Βωμού και η Δικαστική Απόφαση ήταν «Μη κατάχωση και ανάδειξη του ΒΩΜΟΥ, όπως ήταν στις 12/4/2011».
Πράξεις Αποστόλων.
Ὁμιλία τοῦ Παύλου ἐπὶ τοῦ Ἀρείου Πάγου
22 Τότε ὁ Παῦλος ἐστάθηκε εἰς τὸ μέσον τοῦ Ἀρείου Πάγου καὶ εἶπε, «Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, βλέπω ὅτι εἶσθε ἀπὸ πάσης ἀπόψεως πολὺ θρῆσκοι.
23 Διότι καθὼς περνοῦσα καὶ ἐκύτταζα τὰ ἱερά σας, εὑρῆκα καὶ ἕνα βωμόν, εἰς τὸν ὁποῖον ὑπῆρχε ἐπιγραφὴ, «Εἰς τὸν ἄγνωστον Θεόν». Αὐτὸν λοιπὸν ποὺ λατρεύετε, χωρὶς νὰ τὸν ξέρετε, αὐτὸς ἐγὼ σᾶς κηρύττω.
24 Ὁ Θεὸς ποὺ ἐδημιούργησε τὸν κόσμον καὶ ὅλα ὅσα εἶναι εἰς τὸν κόσμον, καὶ ὁ ὁποῖος εἶναι Κύριος οὐρανοῦ καὶ γῆς, δὲν κατοικεῖ σὲ ναοὺς κατασκευασμένους ἀπὸ χέρια ἀνθρώπων,
25 οὔτε ἐξυπηρετεῖται ἀπὸ χέρια ἀνθρώπων σὰν νὰ εἶχε ἀνάγκην ἀπὸ κάτι, αὐτὸς ποὺ δίνει εἰς ὅλους ζωὴν καὶ πνοὴν καὶ γενικῶς ὅλα.
26 Εδημιούργησε ολόκληρον το ανθρώπινον γένος από ένα αίμα δια να κατοικεί εις όλην την γην, αφοού όρισε ορισμένας εποχάς και τα ορόσημα της κατοικίας των,
27 διὰ νὰ ζητοῦν τὸν Κύριον μήπως τὸν ψηλαφήσουν καὶ τὸν βροῦν, ἂν καὶ δὲν εἶναι μακρυὰ ἀπὸ καθένα ἀπὸ μᾶς.
28 Διότι μέσα σ’ αὐτὸν ζοῦμε καὶ κινούμεθα καὶ ὑπάρχομεν, καθὼς καὶ μερικοὶ ἐκ τῶν ποιητῶν σας ἔχουν πῆ, «Εἴμεθα καὶ γένος του».

29 Αφου λοιπόν είμεθα γένος του Θεού, δεν πρέπει να νομίζωμεν ότι η θεότης μοιάζει με χρυσόν η άργυρον η λίθον, σκαλιστόν εργον τέχνης και ανθρώπινης συλλήψεως.Αραγε η ύβρις,η ταραχή και οι τυποποιημένες φράσεις που στερούντε έρευνας είναι ελληνικά στοιχεία του δια-λόγου και της συ(ν)ζητησεως η της σιωνιστικής αντιπαραθέσεως που εξυπξρετεί το ψεύδος?
Ο Χριστός αποκαλύπτει τους εβραίους.
1)Ιω.10.26Eσείς όμως δεν πιστεύετε, γιατί δεν ανήκετε στα πρόβατα τα δικά μου. Όπως σας είπα, 27τα δικά μου πρόβατα αναγνωρίζουν τη φωνή μου κι εγώ τα γνωρίζω, και αυτά με ακολουθούν.
2)Ιω.8.31Στους Iουδαίους, λοιπόν, που είχαν πιστέψει σε αυτόν, έλεγε ο Iησούς: Aν εσείς μείνετε σταθεροί στο λόγο μου, θα είστε πραγματικά μαθητές μου, 32και θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει. 33Tου απάντησαν: Eμείς είμαστε απόγονοι του Aβραάμ και δεν έχουμε γίνει ποτέ δούλοι κανενός, πώς λοιπόν λες εσύ ότι θα γίνουμε ελεύθεροι; 34O Iησούς τους αποκρίθηκε: H αλήθεια είναι, και σας το τονίζω, πως ο καθένας που αμαρτάνει, είναι δούλος της αμαρτίας. 35Kι ο δούλος δε μένει στο σπίτι μόνιμα, ο γιος όμως μένει μόνιμα. 36Aν, λοιπόν, σας ελευθερώσει ο Γιος, τότε θα είστε πραγματικά ελεύθεροι….
…………….
43Γιατί δεν αναγνωρίζετε τη φωνή μου;
Aπλούστατα γιατί δεν αντέχετε να ακούτε το λόγο μου! 44Eσείς, πατέρα σας έχετε το διάβολο και θέλετε να κάνετε τις επιθυμίες του πατέρα σας. Eκείνος ήταν ανέκαθεν ανθρωποκτόνος και δεν έχει σταθεί στην αλήθεια, γιατί αλήθεια σε αυτόν δεν υπάρχει. Όταν λέει το ψέμα, μιλάει απο αυτά που του υπαγορεύει η ίδια του η φύση, γιατί είναι ψεύτης και πατέρας του ψεύδους. 45Eμένα όμως, ακριβώς γιατί σας λέω την αλήθεια, δε με πιστεύετε!
3)Έλληνες αναζητούν τον Iησού(Η αναφορά γίνεται και στα τέσσερα Ευαγγέλια)
(Ιω 12-20,23 ,
Mτ 16:24-25, Mκ 8:34-35, Λκ 9:23-24)
20
Aνάμεσα σε εκείνους που πήγαιναν να προσκυνήσουν στη γιορτή, ήταν και μερικοί Έλληνες. 21Aυτοί, λοιπόν, ήρθαν στο Φίλιππο, που καταγόταν από τη Bησθαϊδά της Γαλιλαίας, και τον παρακάλεσαν λέγοντας: Kύριε, θέλουμε να δούμε τον Iησού. 22Έρχεται ο Φίλιππος και το λέει στον Aνδρέα και κατόπιν ο Aνδρέας μαζί με τον Φίλιππο το λένε στον Iησού. 23Aποκρίθηκε τότε ο Iησούς λέγοντάς τους: Έχει έρθει πια η ώρα να δοξαστεί ο Γιος του Aνθρώπου.
ΕΒΔΟΜΗ ΑΠΑΤΗ
Γιατί να υπάρχει σωτηρία μονον εντός της Ορθοδοξίας εφόσον και οι άλλοι χριστιανοί στον Χριστό πιστέυουν αλλά και οι άλλες θρησκείες σε έναν Θεό!!! πιστέυουν.
Πραγματικά στο σημείο αυτό αγνοούμε παντελώς τι σημαίνει σωτηρία.
Η λέξη σωτηρία , σώος=ολόκληρος, σημαίνει πνευματική ολοκλήρωση=θέωση.
Οι γραφές μας αποκλύπτουν την ΄΄μετάνοια προς σωτηρίαν΄΄ και την μετάνοια ΄΄προς ζωήν΄΄.
Δεν μας έχει αποκαλυφθεί το τι μέλλει γενεσθαι με τους χριστιανούς της δύσης.Μας έχει αποκαλυφθεί όμως τι περιμένει τα αιρετικά ιερατεία που τους παραπλανούν και τους εμποδίζουν να γευθούν την Αλήθεια και ειδικά τους ΄΄ορθοδόξους΄΄που κοινωνούν με αυτούς.
Διάλογος άνευ μετανοίας-αλλαγή νου, δεν είναι διάλογος αλλά σταδιακή πτώση και πνευματική μόλυνση.
Ο Κύριος ειδικά για τους τελευταίους δεν αφήνει περιθώρια:΄΄εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθειτε΄΄.
Πόλις Σαμαρειτών είναι το Βατικανό.
Ο Απόστολος Παύλος,ο Απόστολος Ιωάννης,ο Απόστολος Πέτρος προειδοποιούν ότι καλύτερα θα ήταν να μην είχαν γεννηθεί παρά το ότι γεννήθηκαν,γεύθηκαν την Αλήθεια και γύρησαν στα ίδια.
Οσον αφορά τις θρησκείες του κόσμου πάλι ο Κύριος μας προτρέπει να μην πορευόμαστε στην οδό των εθνών,δηλαδή της ειδωλολατρικής θρησκειολογίας και του αποκρυφισμού .
΄΄Φυλαχθήτε,φύγετε μακριά από αυτούς,παραμείνεται καθαροί και Εγώ θα σας δεχθώ,σεις θα είσθε λαός Μου, παιδιά Μου και εγώ ο Πατέρας σας μας λέει ο Κύριος ,προτρέπωντάς μας να φυλαγόμαστε και από τις δύο κατηγορίες.
Βεβαίως και μόνον που λέμε ότι όλοι οι άνθρωποι στον ίδιο Θεό πιστεύουν, βλασφημούμε εναντίον του Αγίου Πνεύματος:
Ιω.3. 5O Iησούς του απάντησε: Πράγματι, σε βεβαιώνω, αν δε γεννηθεί κανείς από το νερό και από το Πνεύμα, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού.
Οσίου Ιγνατίου Μπριατσιανίνωφ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΓΝΩΡΙΣΑΤΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
Να βλέπει κανείς και να χύνει δάκρυα πικρά! Χριστιανούς που δεν γνωρίζουν εις τί συνίσταται ο Χριστιανισμός! Και όμως αυτό το θέαμα βλέπει κανείς σήμερα, όπου κι αν στρέψει τα μάτια του. Σπανιώτατα μπορεί κανείς σήμερα μέσα σ' αυτό το πλήθος των αυτοκαλούμενων Χριστιανών να βρει έναν, που νάναι πράγματι ενσυνείδητος, λόγω και έργω Χριστιανός!....
Θ' απαντήσω με όσο το δυνατόν λιγώτερες λέξεις σ' όλες τις ερωτήσεις που υποβάλλετε, μίαν προς μίαν. Γράφετε:
«Γιατί να μην μπορούν να σωθούν οι ειδωλολάτρες, οι μωαμεθανοί, καθώς επίσης και όλοι οι αιρετικοί; Μεταξύ αυτών υπάρχουν εξαιρετικοί άνθρωποι! Το να καταδικάσουμε όλους αυτούς τους καλούς ανθρώπους είναι αντίθετο (δήθεν) προς το έλεος του Θεού(!)... είναι αντίθετο προς την υγειά ανθρώπινη λογική. Οι αιρετικοί είναι και αυτοί χριστιανοί, τέλος πά­ντων!... Το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του σεσωσμένο, και τα μέλη των άλλων δογμάτων καταδικασμένα, είναι ταυτόχρονα ανοησία... και άκρα υπερηφάνεια!...».
Χριστιανοί! Επιχειρηματολογείτε πάνω στο ζήτημα της Σωτηρίας, χωρίς να ξέρετε τί είναι Σωτηρία, γιατί οι άνθρωποι έχουν ανάγκην από αυτήν, και τελικά αγνοείτε τον Χριστό, τον μοναδικό αυτοσκοπό και μέσο της σωτηρίας μας. Ακούστε λοιπόν την πραγματική διδασκαλία πάνω στο σημείο αυτό, τη διδασκαλία της αγίας μας Εκκλησίας - της Ορθοδοξίας.
Η Σωτηρία συνίσταται στο να επανεύρουμε την κοινωνία με τον Θεό. Αυτή η κοινωνία εχάθη απ' ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, όταν οι προπάτορές μας έπεσαν στην αμαρτία. Ολόκληρο το ανθρώπινο γένος ανήκει λοιπόν σε μια κατηγορία εκπτώτων και καταδικασμένων δημιουργημάτων. Η καταδίκη είναι η κληρονομία του κάθε ανθρώπου είτε εναρέτου είτε κακοποιού. «Εν ανομία συνελήφθημεν και εν αμαρτία εκυήθημεν». «Καταβήσομαι προς τον υιόν μου πενθών εις άδου» (Γένεσις ΛΖ' 35), λέγει ο Πατριάρχης Ιακώβ για τον εαυτό του και τον άγιο υιόν του, τον πάγκαλο και σώφρονα Ιωσήφ. Δεν είναι μόνον οι αμαρτωλοί που κατεβαίνουν στον Άδη, στο τέλος της επίγειας παροικίας τους, αλλ' επίσης και οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης!....
Για να αποκατασταθεί λοιπόν η μετά του Θεού Κοινωνία, δηλαδή η Σωτηρία μας, ήταν αναγκαία η Λύτρωση! Και η λύτρωση του ανθρωπίνου γένους, δεν επραγματοποιήθη από ένα Άγγελο ή Αρχάγγελο ή οποιοδήποτε άλλο ανώτερο -πλην πεπερασμένο, κτιστό δημιούργημα- αλλά επραγματοποιήθηκε από τον Ίδιο, τον Άπειρο Θεό, δι' Υιού εν Αγίω Πνεύματι. Όπως πολύ όμορφα και χαρακτηριστικά αναφέρεται στην Ακολουθία της Θείας Λειτουργίας και ειδικά στην Προσκομιδή: «Ούτε γαρ Άγγελος, Αρχάγγελος ή άνθρωπος, αλλ' Αυτός έσωσας ημάς, Σωτήρ ημών, δόξα σοι».
Ο θάνατος που ήταν η μερίδα του ανθρώπινου γένους αντικαταστάθηκε με τον δικόν του θάνατο! Η έλλειψη της ανθρώπινης αξιομισθίας αναπληρώθηκε με τη δική του ατελεύτητη Δικαιοσύνη. Όλα τα ασθενή καλά έργα του ανθρώπου, που οδηγούσαν στον Ά­δη αντικατεστάθηκαν με ένα μόνον αγαθόν έργο κοσμικής (μάλλον υπερκόσμιας) ισχύος: ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ!
Οι Εβραίοι ερώτησαν τον Κύριο: «Τί ποιώμεν ίνα εργαζώμεθα τα έργα του Θεού;». Και ο Κύριος τους α­ποκρίθηκε: «Τούτο εστιν το ΕΡΓΟΝ του Θεού, ίνα ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ εις ον απέστειλεν Εκείνος!...» (Ιωάν. ΣΤ' 29). Ένα μοναδικό καλό έργο είναι αναγκαίο για τη Σωτηρία μας: Η ΠΙΣΤΙΣ!
Αλλά η ΠΙΣΤΙΣ είναι ΕΡΓΟΝ! Με την Πίστη και μόνο την Πίστη μπορούμε να 'ρθούμε σε κοινωνία με τον Θεό, με την βοήθεια και Χάρη των Μυστηρίων, τα οποία Εκείνος μας παράδωσε.
Έχετε τελείως άδικο, όταν λέγετε και σκέφτεστε ότι οι «καλοί άνθρωποι» μεταξύ των άθεων και μουσουλμάνων θα σωθούν, δηλαδή θα έλθουν σε κοινωνία μετά του Θεού.
Έχετε τελείως άδικο, όταν θεωρείτε την αντίθετη άποψη ως ένα είδος καινοτομίας, ως ένα είδος πλάνης, που εισχώρησε μέσα στην Εκκλησία!....
Όχι! Αυτή υπήρξεν ανέκαθεν η συνεχής διδασκαλία της αληθούς Εκκλησίας, της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Η Εκκλησία απ' αρχής δεν εγνώρισε παρά ένα μονάχα μέσον Σωτηρίας. Τον ΘΕΑΝΘΡΩΠΟ-ΛΥΤΡΩΤΗ!
Την στιγμή που οι δίκαιοι της αληθούς Εκκλησίας, οι λυχνίες διά των οποίων έλαμψε το Άγιον Πνεύμα, οι Προφήτες και οι θαυματουργοί, εκείνοι που επίστευσαν στον ερχόμενο Σωτήρα, πλην όμως απέθαναν πριν από την έλευσή Του, πήγαν στον Άδη, πώς μπορείτε να πιστεύετε ότι οι μουσουλμάνοι και οι άθεοι αιρετικοί, οι οποίοι ποτέ δεν εγνώρισαν τον Λυτρωτή, ούτε επίστευσαν εις Αυτόν, απλώς και μόνον επειδή εσείς τους κρίνετε καλούς, έφθασαν τάχα στη Σωτηρία, στην οποία με κανένα άλλο μέσο δεν φτάνει κανείς παρά μόνο και αποκλειστικά με την πίστη στον Λυτρωτή!
Χριστιανοί! Γνωρίσατε τον Χριστό! Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι Τον αγνοείτε! Ότι ακόμη μάλιστα Τον αρνείσθε, εάν διδάσκετε δυνατότητα Σωτηρίας χωρίς Αυτόν, με την βοήθεια και μόνον οιονδήποτε καλών έργων.
Καθένας, που διδάσκει δυνατότητα Σωτηρίας χωρίς Χριστόν αρνείται τον Χριστό, και χωρίς να το γνωρίζει υποπίπτει στην τρομερή αμαρτία της βλασφημίας! Αναγνωρίζομεν λοιπόν ότι ο άνθρωπος δικαιούται εκ πίστεως άνευ των έργων του Νόμου (Ρωμ. Γ' 28), όπως λέγει ο Άγιος Απόστολος Παύλος.
«Δικαιοσύνη δε Θεού διά πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας τους πιστεύοντας. Ου γάρ εστιν διαστολή. Πάντες γάρ ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δικαιούμενοι δωρεάν, τη Αυτού Χάριτι, διά της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού...» (Ρωμ. Γ' 22-24).
Απαντάτε: «Ο Άγιος Απόστολος Ιάκωβος, άνευ συζητήσεως, ενδιαφέρεται περί των "καλών έργων". Διδάσκοντας ότι "πίστις άνευ έργων νεκρά εστι". Αλλά προσέξατε ακριβώς αυτό που ο Άγιος Απόστολος Ιάκωβος επιθυμεί να τονίσει».
Θα παρατηρήσετε ότι όπως κάθε θεόπνευστος συγγραφέας των Αγίων Γραφών, αναζητεί ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ και όχι τα καλά έργα της πεπτωκυίας ημών φύσεως! Αναζητεί την ζώσαν πίστη, πούναι επισφραγισμένη με τα έργα του νέου ανθρώπου, και όχι τα καλά έργα της ξεπεσμένης μας υπόστασης, τα οποία η πίστις απεχθάνεται.
Αναφέρει την διαγωγή του Αβραάμ: Ένα ΕΡΓΟ, που φανερώνει την πίστη του δίκαιου αυτού ανθρώπου του Θεού. Το ΕΡΓΟ αυτό συνίσταται στην προς τον Θεόν θυσίαν του μονογενούς υιού του!... Το να σκοτώνει κανείς το παιδί του θυσιάζοντάς το, δεν είναι επ' ουδενί λόγω και τρόπω ένα καλό έργο κατά τους νόμους της ανθρώπινης φύσης. Είναι καλό έργο, μόνο τη στιγμή, που αποτελεί εκπλήρωση της Θείας Εντολής. Είναι το ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ! Παρατηρήσατε την Καινή Διαθήκη και εν γένει ολόκληρη την Αγία Γραφή, και θα ιδήτε ότι αυτή απαιτεί την τήρηση των εντολών του Θεού, και αυτή η τήρηση καλείται ΕΡΓΟΝ! Διότι από την τήρηση των εντολών η προς τον Θεό πίστη καθίσταται ζώσα και ενεργής. Ενώ χωρίς αυτήν η Πίστη είναι νεκρή και ανενέργητη....
Α.Παυλου-Προς Κορ.
3 Ἐὰν εἶναι σκεπασμένο τὸ εὐαγγέλιόν μας, εἶναι σκεπασμένο δι’ ἐκείνους ποὺ χάνονται.
4 Ὁ θεὸς τοῦ κόσμου τούτου ἐτύφλωσε τὸν νοῦν τῶν ἀπίστων, ὥστε νὰ μὴ ἰδοῦν τὸ φῶς τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰκὼν τοῦ Θεοῦ.
Α Πε. 1,10 Περί της σωτηρίας αυτής με πολύν ζήλον και ενδιαφέρον εζήτησαν να μάθουν και ηρεύνησαν οι προφήται, οι οποίοι είχαν προφητεύσει περί της χάριτος και της δωρεάς, που θα εδίδετο εις σας.
Α Πε. 1,12 Εις αυτούς δε τους προφήτας είχεν αποκαλυφθή από τον Θεόν, ότι όχι δι' αυτούς, αλλά δια σας και επί των ημερών σας θα επραγματοποιούντο τα προφητευόμενα λόγια, τα οποία τώρα έχουν αναγγελθή προς σας, δια μέσου των Αποστόλων, οι οποίοι σας εκήρυξαν το Ευαγγέλιον, φωτιζόμενοι και εμπνεόμενοι από το Αγιον Πνεύμα, που είχε σταλή από τους ουρανούς. Και είναι τόσον μεγάλα και καταπληκτικά αυτά τα γεγονότα της σωτηρίας μας, ώστε και οι άγγελοι επιθυμούν να σκύψουν με ενδιαφέρον επάνω των και να εμβαθύνουν εις την κατανόησίν των.
Οδυσσέας Ντάκουλας.

1 σχόλιο:

Sakis είπε...

ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΑΔΕΡΦΕ, ΑΛΛΑ ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ,ΤΗΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΩΣ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΞΕΧΝΑΣ ΟΤΙ ΟΥΤΕ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΣΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ ΤΗΝ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΑ ΑΥΤΗ ΠΡΑΞΗ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΕΦΙΣΤΗΣΩ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΟΣΙΟΥΡΓΗΜΑ ΩΣ ΘΕΑΡΕΣΤΟ ΕΡΓΟ, ΚΑΘΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ.