Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

«Ακόμα τούτ’ η άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες…»




Του Γιώργου Νεοφώτιστου


Πόσο σύγχρονος φαντάζει ένας στοίχος του Ρήγα ειπωμένος τόσα χρόνια πριν. Και τότε, στα αλήστου μνήμης χρόνια της Οθωμανικής επικυριαρχίας, οι Έλληνες , με μια άγνωστη για το γένος μας δουλοφροσύνη , ατένιζαν τη επόμενη Άνοιξη.


Το ίδιο ακριβώς πνεύμα υποταγής αλλά και αποδοχής των σκληρότερων μέτρων που έχουν εφαρμοστεί στη χώρα μας μετά την απελευθέρωση μας από το ναζιστικό ζυγό, βλέπουμε όλοι μας να έχει γονατίσει Έλληνες.
Τη ίδια ακριβώς ευχή ακούμε και σήμερα να σιγοψιθυρίζεται από όλους ανεξαιρέτως του εμβρόντητους πολίτες, με φωνή που μόλις ακούγεται , θαρρείς και φοβούνται μήπως και ακουστούν… Από ποιους δυνάστες άραγε σήμερα ?

Ένα ακόμα παραλληλισμό θα μπορούσε να κάνει κάποιος που βλέπει πιο βαθιά .
Τότε , το ατού του Τούρκου κατακτητή που του προσέφερε τα εχέγγυα για να κρατά τους… ραγιάδες δουλικά υποταγμένους, ήταν οι Έλληνες Κοτζαμπάσηδες . Αυτοί , διατηρώντας ασύλληπτα προνόμια, φρόντιζαν να διοχετεύουν στο λαό μας τη ανασφάλεια , τον φόβο και τη παραίτηση του από κάθε αντίδραση..

Όταν κανείς μελετά τη ιστορία, δεν μπορεί παρά να βρει πολλές ομοιότητες που συνδέουν το παρελθόν με το παρόν.

Μήπως και σήμερα, σε καιρούς οικονομικής υποδούλωσης της χώρας μας σε ξένους εξουσιαστές , δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο; Μήπως και τώρα, μοντέρνοι ¨Κοτζαμπάσηδες¨ και ¨προεστοί¨ , με την δύναμη της τηλεόρασης, δεν μπαίνουν μέσα στο σπίτι μας . σκορπώντας καθημερινά την αμηχανία , τη απογοήτευση αλλά και τη παραίτηση από κάθε προσπάθεια αντίδρασης ;

Άραγε πόσο μακριά βρίσκεται η Άνοιξη του ποιητή;

πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια: