Aπέτυχε η πολιτική της Διαμαντοπούλου στο Υπ. Παιδείας

Στα νεώτερα χρόνια της Ιστορίας μας κανείς υπουργός δεν απέτυχε τόσο πολύ, και δεν κατέληξε σε τόσο μεγάλο φιάσκο, όσο η υπουργός παιδείας κα Άννα Διαμαντοπούλου. Και αυτό μάλιστα σε όλα τα επίπεδά του.

• Στο επίπεδο της Α-βάθμιας Εκπαίδευσης ποτέ στην Ιστορία της νεώτερης Ελλάδας δεν έμειναν οι μικροί μαθητές χωρίς Βιβλία. Ακόμη και όταν είχαμε κατοχή, βιβλία υπήρχαν. Κι όμως με την σημερινή υπουργό η Ελλάδα όχι μόνο ξέμειναν οι μαθητές χωρίς δασκάλους αλλά και χωρίς Βιβλία. Στον αντίποδα το υπουργείο αντέτεινε ότι θα μοιράσει DVDs. Και όπως είναι φυσικό όλοι αναρωτιούνται ποιος επιτέλους πήρε την ‘δουλειά’. Αυτό είναι ένα τυπικό δείγμα γραφής της υπουργού και του επιτελείου της.

• Στο επίπεδο της Β-βάθμιας Εκπαίδευσης τώρα ξεδιπλώνεται σιγά-σιγά το νέο σύστημα με τις αλλαγές και όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτό δεν ‘περπατάει’. Η γνωστή τακτική του κόψε ράβε ξήλωνε του κάθε νέου υπουργού. Αλλαγές, έτσι για της αλλαγές, και κάνουν την Δημόσια Παιδεία μια διαχρονική κουρελού. Οι οιωνοί αυτής της πολιτικής είναι πλέον ορατοί. Τα γυμνάσια και λύκεια βυθίζονται σταδιακά στην ανεπάρκειά τους και όχι μόνο. Όπως πάντα οι ελλείψεις καθηγητών στα σχολεία τεράστιες και όπως διαφαίνεται θα έχουμε ακόμη έναν πολύ άσχημο χειμώνα.

• Επίσης σε φιάσκο κατέληξαν οι παρεμβάσεις που έκανε στις Πανελλήνιες Εξετάσεις κυρίως για δύο λόγους. Πρώτον, διότι αφ’ ενός δημιούργησε πανεπιστήμια δύο ταχυτήτων (κέντρο – περιφέρεια), αφού άμβλυνε σε σημαντικό βαθμό την βαθμολογική τους διαφορά και δεύτερον, διότι ταλαιπωρεί και καταστρέφει όλες τις ευπαθείς ομάδες όπως πολύτεκνοι, τρίτεκνοι κλπ, αφού το κατά τα άλλα ‘σοσιαλιστικό’ υπουργείο, εν μέσω κρίσης, αποφάσισε κόψει τις μετεγγραφές των ευπαθών οικογενειών. To σύστημα που προτάθηκε θα μείνει στην Ιστορία ως μνημείο προχειρότητας και ερασιτεχνισμού. Τα στρεβλά και αναξιοκρατικά αποτελέσματα τα οποία είχαμε γνωστά. Και όλα αυτά προέκυψαν επειδή η υπουργός και οι συνεργάτες της αφ ενός φαίνεται να έχουν έντονη έμμονη ιδεολογική προκατάληψη έναντι συγκεκριμένων ευπαθών ομάδων και αφ ετέρου διότι όπως φαίνεται σχηματίστηκε κακή ‘χημεία’ και εμπάθεια της υπουργού και των συνεργατών της με μέλη των οργανώσεων αυτών. Τα αποτελέσματα είναι πλέον ορατά από όλους. Η υπουργός ξιφούλκησε και καρατόμησε όλες τις διευκολύνσεις που υπήρχαν χρόνια για τις ευπαθείς οικογένειες.

• Στο επίπεδο της Γ-βάθμιας Εκπαίδευσης ο νέος νόμος –μολονότι έχει κάποια θετικά χαρακτηριστικά ότι σε ορισμένες περιπτώσεις κινείται στο να περιορίσει την κομματοκρατία και τις συναλλαγές που γίνονταν, ωστόσο πλήττει και την αυτόνομη διοίκηση του πανεπιστημίου αλλά κυρίως πλήττει τους απλούς φοιτητές. Και ακριβώς επειδή οι παρεμβάσεις αυτές είναι σε υπερβολικό βαθμό, είναι σίγουρη η μη εφαρμογή τους. Μόνο που – υποψιάζομαι και από τα όσα διαφαίνονται – οι μελλοντικές τροποποιήσεις θα είναι τέτοιες ώστε αφ ενός μεν να επαναφέρουν την κομματοκρατία, αφ ετέρου να μην βελτιώσουν τις συνθήκες σπουδών.

• Παρόμοια πολιτική ‘αποκεφαλισμού’ φαίνεται πως ασκήθηκε και για όλα τα σχολεία του εξωτερικού.

Και ενώ αυτά συμβαίνουν και ο δημόσιος χαρακτήρας της Εκπαίδευσης βάλλεται από παντού. Κανείς βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος δεν είναι ικανός να στυλώσει τα πόδια του και να εναντιωθεί σε αυτή την επιδρομή εναντίον της Παιδείας. Φαίνεται σαν η εν λόγω κυρία να έχει κάποιες ξένες πλάτες και όχι από το λαό, πράγμα που την καθιστά κάτι σαν ‘ιερή αγελάδα’. Φέρεται και συμπεριφέρεται ως αλαζονικά σερίφης, αλλά την δύναμή της όμως δεν την αντλεί από τον λαό διότι αυτός βρίσκεται σε αναβρασμό πάσχοντας από τις αποφάσεις της. Είναι η μονίμως σταθερά ευνοημένη από όλα τα κανάλια.

Από την άλλη πλευρά οι βουλευτές της συμπολίτευσης ορθώνουν καθημερινά τον γνωστό ξύλινο αντιπολιτευτικό λόγο ο οποίος παραπέμπει στο ‘όταν θα έρθουν αυτοί θα τα διορθώσουν’. Όλα αυτά όμως τα έχουμε ζήσει και ξέρουμε πόσο υποκριτικά είναι.

Αναγνώστης.