ΚΥΠΡΟΣ: Όχι στην ολέθρια αποστρατιωτικοποίηση

-Αναφερόμενος στο δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, ο κ. Βενιζέλος επανέλαβε ότι αυτό που ισχύει είναι η μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία δύο κρατών-μελών της ΕΕ που μοιράζονται το ενδιαφέρον για την ίδια περιοχή της Μεσογείου. Αυτό που λέμε είναι αυτό που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής και τώρα φαίνεται πολύ καθαρά στην υπόθεση της Λιβύης, πόσο κρίσιμος είναι ο ρόλος και των δύο κρατών, τόνισε.Εκτίμησε ακόμη ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης όσον αφορά την αμυντική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών, σημειώνοντας ότι δεν έχουν επιλυθεί όλα τα προβλήματα, «αλλά βρισκόμαστε σε καλό δρόμο».(Δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Αμυνας, Ευάγγελου Βενιζέλου μετά την συνάντηση του με τον Κύπριο ομόλογό του Κώστα Παπακώστα.)Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Καμία λύση του Κυπριακού δεν θα είναι βιώσιμη, αν το υπόβαθρο ασφάλειας είναι σαθρό

ΕΝΑ από τα σοβαρότερα καθήκοντα μιας κυβέρνησης είναι η ασφάλεια του κράτους και του λαού. Από κτίσεως κόσμου, η ασφάλεια συναρτάται προς την επιβίωση, την ανάπτυξη, την πρόοδο και την ευημερία χώρας και λαού. Κυρίως, η ασφάλεια θωρακίζει τα ευρύτερα και διαρκέστερα συμφέροντα του κράτους, την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την ελευθερία και την αξιοπρέπειά του. Την κρίσιμη στιγμή, κανείς δεν θα προστρέξει σε βοήθεια. Η αντιμετώπιση μιας εχθρικής επίθεσης θα στηριχθεί σε ίδιες ένοπλες δυνάμεις. Η ασφάλεια επιτυγχάνεται με ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, συμμαχίες και φιλίες με γειτονικά και άλλα κράτη, ισχυρή οικονομία, τεχνολογία, συμμετοχή σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς άμυνας, ασφάλειας και οικονομικο-πολιτικής συνεργασίας. Δεν υπάρχει σοβαρό κράτος στον κόσμο, εκτός ελαχίστων ασήμαντων εξαιρέσεων λιλιπούτειων κρατιδίων, που να μη διαθέτει επαρκείς ένοπλες δυνάμεις ώστε, με τη συνεπικουρία και αστυνομικών ή ειδικών δυνάμεων, να μπορεί να αντιμετωπίσει εσωτερικές αναστατώσεις και εξωτερικές απειλές, συμβατικές ή ασύμμετρες. Το δικαίωμα στην αυτοάμυνα κατοχυρώνεται από τη Χάρτα των Ην. Εθνών (άρθρο 51) και από τη Συνθήκη της Λισαβόνας (άρθρο 42).

Η Κυπριακή Δημοκρατία, από της ιδρύσεώς της, αντιμετωπίζει σοβαρότατο και κρισιμότατο πρόβλημα ασφάλειας, εξαιτίας της αταλάντευτης τουρκικής επιθετικότητας, που σήμερα μορφοποιείται με την κατοχή του 37% του εδάφους της. Η ελληνική κυπριακή ηγεσία, ανέκαθεν, για λόγους που δεν αντέχουν στη λογική ή στην πολιτική και διπλωματική πρακτική, υποβάθμισε και σχεδόν παραγνώρισε τον παράγοντα ασφάλεια και εξ αυτού την τουρκική απειλή. Σε σημείο που πρότεινε την αποστρατιωτικοποίηση της νήσου, σε μιαν αφελή προσπάθεια να αφαιρέσει, δήθεν, προσχήματα από την Τουρκία. Με την αποστρατιωτικοποίηση, η πλευρά μας εννοεί όχι μόνο αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων αλλά και αφοπλισμό της νήσου. Δηλαδή, αντί να επιμένει μόνο στην αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων, εισηγείται και τη διάλυση της Εθνικής Φρουράς και την αποθωράκιση της Κύπρου. Πρόκειται περί ανόητης και εγκληματικά εξωπραγματικής απόφασης, που παραγνωρίζει πλήρως και κατά τρόπο παιδαριώδη πολλά δεδομένα, αρκετά από τα οποία δημιουργούν σοβαρότατα και επικίνδυνα μειονεκτήματα. Ο αντιστράτηγος Φοίβος Κ. Κλόκκαρης, στο ήδη γνωστό βιβλίο του «Τουρκική απειλή κατά του Ελληνισμού της Κύπρου» (εκδόσεις Επιφανίου) εξηγεί ότι η θέση αυτή εξυπηρετεί μόνο τις δύο κατοχικές δυνάμεις της Κύπρου, την Τουρκία και τη Βρετανία.

Κατά την άποψή του, η αποστρατιωτικοποίηση δημιουργεί μέγιστο πρόβλημα ασφάλειας, περιορίζει την κυπριακή κυριαρχία και ανεξαρτησία, υπονομεύει την κρατική οντότητα της Κύπρου και εκχωρεί την ασφάλεια και την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού σε δύο εχθρικές δυνάμεις. Γιατί η αποστρατιωτικοποίηση είναι ολέθρια, εγκληματική κατά του τόπου και καταστροφική;

Πρώτον, η Κύπρος βρίσκεται σε μια περιοχή μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας (ασφάλεια, ενέργεια) και γεωπολιτικής αξίας, ώστε σε περίπτωση κρίσεως, άλλες δυνάμεις να παρέμβουν για να καλύψουν το δημιουργούμενο κενό.

Δεύτερον, η Κύπρος βρίσκεται εγγύτατα της πιο ασταθούς περιοχής του πλανήτη, της Μέσης Ανατολής, που με τις τελευταίες εξελίξεις σε αρκετές αραβικές χώρες, συνιστά πυριτιδαποθήκη υψηλής εκρηκτικής ισχύος. Από αυτήν την περιοχή ξεκίνησαν και ενδέχεται να ενταθούν οργανωμένες και άρτια μεθοδευμένες ασύμμετρες απειλές - τρομοκρατία, οργανωμένο έγκλημα, λαθρομετανάστευση, κτλ.

Τρίτον, μια ανοχύρωτη Κύπρος ευνοεί και εξυπηρετεί την κατοχική Τουρκία και τα επεκτατικά σχέδιά της, ενώ ενισχύει τους μεγαλοϊδεατικούς νεο-οθωμανικούς στόχους της ως ήδη περιφερειακής και, ίσως, μελλοντικά, μεγάλης δύναμης. Επίσης, ευνοείται η Βρετανία, που θα επιμένει να δικαιολογεί τη διατήρηση εσαεί των «κυρίαρχων» βρετανικών βάσεων.

Από την άλλη, είναι οι υποχρεώσεις της Κύπρου, στο πλαίσιο της ΚΕΠΠΑ και των δεσμεύσεων που απορρέουν από τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτά προϋποθέτουν ένταξη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και Συμφωνία Ασφαλείας με το ΝΑΤΟ. Η κομμουνιστική κυβέρνηση Χριστόφια και όλη η πολιτική ηγεσία οφείλουν να κατανοήσουν τρία τινά:

Πρώτον, αν δεν μεριμνήσουμε εμείς για την ασφάλειά μας, ποιος θα το πράξει στη θέση μας; ΚΑΝΕΙΣ! Διότι κανείς δεν θα αναλάβει ούτε την υπεράσπισή μας ούτε το κόστος της.

Δεύτερον, καμία λύση του Κυπριακού δεν θα είναι βιώσιμη, αν το υπόβαθρο ασφάλειας είναι σαθρό.

Τρίτον, συνιστά κρατική, εθνική και βιολογική αυτοκτονία του κυπριακού Ελληνισμού η αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου, επειδή δεν θα στομώσει αλλά θα αποθηριώσει την Τουρκία, που επιχειρεί να δημιουργήσει μια κυπριακή Αλεξανδρέττα.
http://www.sigmalive.com/
http://www.naftemporiki.gr
πηγή