Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Μπήκε ζωντανή και έπρεπε να βγει ζωντανή

Μια κοπελίτσα έφυγε από την ζωή αυτό το Πάσχα στη Κρήτη και έχω διαβάσει εκατοντάδες απόψεις που ρίχνουν το βάρος πότε στο μπαρ που της έδωσε να πιει και πότε στην οικογένεια που της επέτρεψε να βγει να διασκεδάσει.

Να ρωτήσω, πόσοι από εμάς δεν βγαίναμε να τα πιούμε όταν ήμασταν 16 χρονών? Πολύ περισσότερο θυμάμαι να βγαίνω πιτσιρικάς με την παρέα μου και να γυρίζουμε σπίτι το πρωί παρά από τα 30μου χρόνια και μετά που με το ζόρι σε αφήνουν οι ευθύνες να βγεις ένα σαββατοκύριακο. Είναι ντροπή να τολμούν κάποιοι να κατηγορούν τους χαροκαμένους γονείς επειδή «άφησαν την ανήλικη να βγει από το σπίτι». Δηλαδή να κλειδώνουμε τα παιδιά μέσα στο δωμάτιο μέχρι να γίνουν 18 είναι η αντιπρόταση? Η μήπως να τους παίρνουμε ένα Warcraft και να νοιώθουμε ευτυχισμένοι που το παιδί δεν θα βγαίνει, δεν θα έχει παρέα, δεν θα «κινδυνεύει» αλλά απλά θα κάθεται φαινομενικά ήσυχο στην οθόνη του?

Επίσης είναι απίστευτα υποκριτικό να λέμε ότι φταίει το μπαρ γιατί επέτρεψε σε ανήλικο να μπει λες και υπάρχει κάποιος που δεν έχει πάει σε μπαρ μέχρι να κλείσει τα 18 του. Το συγκεκριμένο μπαρ φταίει, και μάλιστα πάρα πολύ, μόνο αν είχε νοθεύσει τα ποτά και αυτό είναι πολύ εύκολο να εξακριβωθεί.

Ας αφήσουμε τα υποκριτικά και ας δούμε την ουσία που είναι ακριβώς αυτή που λένε οι γονείς. Πώς είναι δυνατόν, άσχετα με το αλκοόλ, ένας άνθρωπος που θα μπει στο νοσοκομείο έχοντας τις αισθήσεις του, να φύγει νεκρός! Γιατί δεν έγινε άμεσα πλύση στομάχου, γιατί ειδοποιήθηκαν οι γονείς με 4 ώρες καθυστέρηση. Αυτή είναι η ουσία. Και επειδή ξέρω πολλούς γιατρούς και έχω δει πόσο παλεύουν δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρχει νοσοκομειακός γιατρός σε εφημερία που να βλέπει έναν άνθρωπο σε κρίσιμη κατάσταση και να τον αφήνει. Το πρόβλημα δεν είναι στους γιατρούς μας αλλά στα νοσοκομεία μας όπως έχουν γίνει πια. Αυτά τα νοσοκομεία που όποιος διοικητής τολμήσει να πει ότι υπάρχουν ελλείψεις κινδυνεύει γιατί στην Ελλάδα μας σήμερα όλα πρέπει να φαίνεται ότι λειτουργούν ρολόι ΧΩΡΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑ.

Πόσοι εφημέρευαν στο νοσοκομείο σε μια μέρα που είναι σίγουρο ότι τα περιστατικά μέθης (και πιθανά και τροχαίων) θα είναι πολλαπλάσια από κάθε άλλη μέρα? Μήπως ήταν 1-2 γιατροί που έτρεχαν πανικόβλητοι στο τμήμα ενώ περίμενε μια ουρά απ' έξω? Μήπως είχαν μειωθεί και εκεί οι εφημερεύοντες χάριν οικονομίας όπως συμβαίνει σε τόσα άλλα νοσοκομεία τους τελευταίους μήνες?

Άπλες ερωτήσεις με δύσκολες πραγματικές απαντήσεις. Εύκολο είναι να τα φορτώσουν όλα σε ένα γιατρό που «δεν εκτίμησε σωστά την κρισιμότητα της κατάστασης». Η αλήθεια όμως είναι ότι το σύστημα υγείας της χώρας αποδομείται κάθε μέρα όλο και περισσότερο και ήδη οι συνέπειες φαίνονται. Ένας άνθρωπος που μπήκε ζωντανός στο νοσοκομείο έπρεπε να βγει και ζωντανός.

Γιάννης Μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: