Αποστολή της Ελληνικής Γροθιάς: Εμπόλεμη ζώνη Κερατέας!

Η νύχτα πέφτει στην πόλη και οι κάτοικοι ετοιμάζονται πυρετωδώς. Γυναίκες μεταφέρουν πολεμοφόδια, παιδιά ειδοποιούν τους αγωνιστές ότι η ώρα ζυγώνει. Οι γεροντότεροι δίνουν την σοφή συμβουλή τους την ώρα που οι άντρες ετοιμάζονται να πάρουν τις θέσεις τους στα χαρακώματα. Η ώρα περνάει….αγωνία. Θα επιτεθεί σήμερα ο αντίπαλος; Θα πάμε υγιείς σήμερα στα σπίτια μας; Πόσοι από μας; Και αύριο τι;

Αυτές οι σκέψεις περνάνε από το μυαλό του Βασίλη. Δεν είναι κάποιος εγκληματίας ούτε κάποιος αναρχικός. Είναι κάποιος απλός οικογενειάρχης που υποχρεώθηκε να αφήσει την δουλειά και το σπίτι του για να πολεμήσει για τον τόπο του. Οι σκέψεις του ξαφνικά διαλύονται όταν ακούγεται η καμπάνα της Εκκλησίας. «Ήρθε η ώρα» σκέφτεται. Ξαφνικά το στρατόπεδο αποκτά μια ψυχή και μια φωνή ασυνήθιστη στις μέρες μας. Ο παπάς της πόλης καλεί τους κατοίκους να λάβουν θέση, ο εχθρός ζυγώνει. Κατά μήκος του δρόμου σοροί από λάστιχα είναι έτοιμοι. Τα περίπολα των κατοίκων τους βάζουν φωτιά. Ο καπνός και η μυρωδιά του καμένου λάστιχου φτάνει πολύ μακρυά. Όλοι παίρνουν της θέσεις τους και περιμένουν τον εχθρό. Ο αντίπαλος βαδίζει προς το μέρος τους και ο Βασίλης σφίγγει τα δόντια. Μια ιαχή βγαίνει από το στόμα του που παραπέμπει σε άλλες εποχές ΑΕΡΑΑΑΑΑ….

Η εμπόλεμη ζώνη της Κερατέας είναι εδώ!

Νομίζετε ότι υπερβάλλω; ΟΧΙ. Λίγα λέω. Είναι αδύνατον να περιγράψω το τι ακριβώς συμβαίνει στην Κερατέα,λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα. Κλιμάκιο της Ελληνικής Γροθιάς επισκέφτηκε την περιοχή για να στηρίξει τον αγώνα των κατοίκων ενάντια στην χούντα που έχει εγκατασταθεί στην Ελλάδα και αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς. Πρέπει όμως να ομολογήσουμε πως τα όσα είδαμε και ακούσαμε ήταν κάτι που ενδεχομένως δεν περιμέναμε. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή λοιπόν.

Προσεγγίζοντας την Κερατέα το γνώριμο σκηνικό της Ελλάδας άρχισε να αλλάζει και ξαφνικά άρχισε να θυμίζει εμπόλεμη ζώνη. Η πρώτη έκπληξη μας ήταν όταν πέσαμε σε ένα οδικό άξονα τελείως κλειστό! Τεράστιες πέτρες και άλλα αντικείμενα μαρτυρούσαν πως εκεί είχε προηγηθεί κάποια μάχη. Το αμάξι δύσκολα μπορούσε να προχωρήσει και σε πολλές περιπτώσεις έπρεπε να μετακινηθούν διάφορα…..καλούδια που ήταν διάσπαρτα στον δρόμο ώστε να μην σκάσουν τα λάστιχα του αμαξιού. Καθαρίζοντας ένα κομμάτι του δρόμου προχωρήσαμε παρά τα απαγορευτικά σήματα,για να δούμε τι βρισκόταν παραπέρα. Ώσπου σε μια απόσταση 300 περίπου μέτρων πέσαμε σε οδοφράγματα. Ο δρόμος δεν είχε πλέον φωτισμό και ήταν κλειστός από μπάζα που είχαν σωρευτεί κατά μήκος του. Ήταν αδύνατο να συνεχίσουμε και έπρεπε να προσεγγίσουμε την περιοχή από κάποιον παράδρομο.

Την ώρα που ετοιμαζόμασταν να γυρίσουμε πίσω ώστε να βρούμε κάποια οδική αρτηρία ανοιχτή και να προσεγγίσουμε την πόλη,και ενώ ήμασταν ακόμα στα οδοφράγματα, ανακαλύψαμε ότι δεν είμαστε μόνοι! Κάποιοι παρακολουθούσαν διακριτικά τις κινήσεις μας. Δεν ήταν αστυνομικοί και ούτε ήταν επιθετικοί απέναντι μας. Απλώς παρατηρούσαν και περιμένανε. Καταλάβαμε. Αποφασίσαμε ότι έπρεπε να βρούμε κάποιον παράδρομο ανοιχτό και κάνοντας αναστροφή γυρίσαμε πίσω με κατεύθυνση την Αθήνα. Η περίεργη συνοδεία όμως δεν μας άφηνε από τα μάτια της πράγμα που μας αποδείκνυε πως οι κάτοικοι είναι πολύ πιο οργανωμένοι απ’ όσο φανταζόμασταν.

Μετά από ένα τέταρτο οδήγησης βρήκαμε έναν παράδρομο που μπορούσε κάποιος να προσεγγίσει την περιοχή μέσα από δευτερεύον οδικό δίκτυο. Μπαίνοντας στον παράδρομο ανακαλύψαμε ότι και εκεί επικρατούσε το ίδιο ακριβώς σκηνικό με την κεντρική αρτηρία! Επίσης οι αναπάντεχες συναντήσεις αυξήθηκαν! Αμάξια εμφανιζόμενα από το πουθενά παρακολουθούσαν τις κινήσεις μας πιο απροκάλυπτα τώρα! Ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε πως είτε μας αρέσει είτε όχι αν θέλουμε να προσεγγίσουμε την εμπόλεμη ζώνη θα πρέπει να έχουμε κάποιο είδος…συνοδείας! Αυτό δεν μας ανησύχησε ιδιαίτερα καθώς δεν φαινόταν να υπάρχουν απειλητικές διαθέσεις όμως μας εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός της τόσο άρτιας αυτοοργάνωσης των κατοίκων.

Μετά από κάποια παράκαμψη και ρωτώντας κάποιους περαστικούς ανακαλύψαμε πως μόνο από έναν δρόμο μπορούσαμε να προσεγγίσουμε την περιοχή και αυτός ήταν ο οδικός άξονας που περνάει μέσα από την πόλη! «Έξυπνο» σκεφτήκαμε καθώς όποιος και αν ήθελε να μεταφέρει μηχανήματα ή οτιδήποτε άλλο στην περιοχή,αφού οι γύρω δρόμοι ήταν αποκλεισμένοι, θα έπρεπε να περάσει υποχρεωτικά μέσα από την καρδιά της Κερατέας πράγμα που σίγουρα θα κατέληγε σε….Βατερλώ!!!

Μπαίνοντας στην πόλη η ιδιόρρυθμη συνοδεία μας ξαφνικά μας εγκατέλειψε πράγμα που μας αποδείκνυε πως είχαν αναλάβει από κει και πέρα άλλα «μάτια» να μας κοιτάνε και η συνοδεία μάλλον πήγαινε να συνοδεύσει άλλους….περίεργους! Προχωρώντας ευθεία ανακαλύψαμε πόσο όμορφη και φιλική είναι η πόλη αυτή! Μια πόλη πράσινη,καθαρή και φωτισμένη με ανθρώπους απλούς και φιλικούς. Ο αέρας έφερνε από το βουνό την μυρωδιά των λουλουδιών της άνοιξης και είναι αλήθεια πως άνετα θα μπορούσε κάποιος να ζήσει όλη του την ζωή στην πόλη αυτή και να την αγαπήσει. Έτσι καταλάβαμε γιατί σε κάθε κολόνα της ΔΕΗ υπήρχαν μαύρες σημαίες και δικαιολογήσαμε πλήρως τον αγώνα των κατοίκων. Βλέποντας τον τόπο,τις ομορφιές του,τους Αρχαιολογικούς του χώρους, είπαμε και εμείς «είναι κρίμα αυτή η πόλη να γίνει σκουπιδότοπος» και να φανταστεί κανείς πως δεν είχαμε καμιά επαφή με την περιοχή στο παρελθόν οπότε, φανταστείτε πώς πρέπει να αισθάνονται οι κάτοικοι που έχουν μεγαλώσει εκεί για την πόλη τους και το κατεστημένο που θέλει να τους την μετατρέψει σε….σκουπιδοτενεκέ!

Προχωρώντας προς το τέλος της πόλης πέσαμε σε ένα ακόμα οδόφραγμα. Εδώ τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά από τα άλλα οδοφράγματα. Τεράστια πανό και πλακάτ περιγράφανε με γλαφυρό τρόπο τον αγώνα που γίνεται εκεί. Το τεράστιο οδόφραγμα δεν αποτελούταν μόνο από μπάζα αλλά υπήρχε ακόμα και κάποια….νταλίκα που είχε στηθεί κατά μήκος του οδοφράγματος και το κυριότερο: Μπροστά απ’ όλα αυτά ένα λάβαρο κυμάτιζε ψηλά! Ήταν η περήφανη Ελληνική σημαία! Καταλάβαμε πως προσεγγίζουμε στο «οχυρό» των αγωνιστών της περιοχής και πράγματι συνεχίζοντας στα 50 μέτρα βρεθήκαμε σε ένα….στρατόπεδο!

Η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική απ’ όσο την φανταζόμασταν! Άνθρωποι απλοί,οικογενειάρχες έντιμοι και φιλικοί φιλούσαν Θερμοπύλες απέναντι στις δυνάμεις καταστολής των ΜΑΤ που είχαν στρατοπεδεύσει μόλις 500 μέτρα μακρυά στο δικό τους….στρατόπεδο! Τα δυο στρατόπεδα τα ένωνε η οδική αρτηρία που ήταν αποκλεισμένη με οδοφράγματα. Οι κάτοικοι κατά ομάδες περιπολούσαν τον δρόμο προσέχοντας μην τυχόν και μείνει κάποιος μόνος του κοντά στο…εχθρικό στρατόπεδο διότι τότε ξεπροβάλλανε τζίπ της αστυνομίας και τους συνελάμβαναν! Αν οι Χιώτες επί Τουρκοκρατίας πηγαίνανε δυο-δυο για να αποφύγουν τους Τούρκους, οι Κερατιώτες πηγαίνανε….πέντε-πέντε για να αποφύγουν τα ΜΑΤ!

Στο…στρατόπεδο των κατοίκων επικρατούσε μια κατάσταση που θύμιζε άλλες εποχές της Ελληνικής κοινωνίας. Όλη η περιοχή (και όχι μόνο) είχε στρατοπεδεύσει εκεί για μήνες. Μας εντυπωσίασε η φιλικότητα των κατοίκων που με μιας αισθανθήκαμε σαν να είμαστε μέλη μιας τεράστιας οικογένειας. Μεταξύ τους υπήρχε ομόνοια και ομοψυχία μακρυά από κόμματα και φάμπρικες. Υπήρχε ενότητα και αυτοοργάνωση λες και όλοι μαζί λειτουργούσαν σαν ένα σώμα για κάποιον ανώτερο σκοπό. Ο χώρος κατακλυζόταν από Ελληνικές σημαίες και ήταν εμφανές πως πλέον οι περισσότεροι τρώγανε κοιμόντουσαν και περνούσαν αρκετές ώρες της καθημερινότητας τους στην υπηρεσία του «στρατοπέδου» με βάρδιες!

Αυτό μας απέδειξε πως όσοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την αντίσταση των κατοίκων για να κάνουν την κομματική προπαγάνδα τους,η προσπάθεια τους απέτυχε καθώς οι αγωνιζόμενοι λειτουργούσαν σαν μια γροθιά Ελεύθερων Ελλήνων χωρίς κομματικές «θολοκουλτουριάρικες» απόψεις. Διαπιστώσαμε με τα ίδια μας τα μάτια πως όσοι aristeroi προσπάθησαν να παρουσιάσουν την εν λόγο αντίσταση ως δική τους ήταν καθαρά μια άκαρπη προσπάθεια καπελώματος, η οποία καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα διότι η αλήθεια είναι πως στην Κερατέα υπάρχουν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ που αγωνίζονται ενωμένοι σαν μια Ελληνική Γροθιά!

Χαιρετίζουμε τον αγώνα των κατοίκων και δηλώνουμε την υποστήριξη μας σε αυτόν. Θα ακολουθήσει νέο άρθρο με συνεντεύξεις από κατοίκους καθώς και βίντεο. Κάτοικοι της Κερατέας μην λυγίσετε. Η νίκη είναι δική σας!

elliniki-grothia