Του Χρήστου Πασαλάρη
Thursday Sep 11, 2008 Κάποια μέρα αυτό το άθλιο κατασκεύασμα που αυτοαποκαλείται «Δημοκρατία της Μακεδονίας» θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη.
Ως τότε δεν έχουμε κανένα λόγο να ιδρωκοπάμε για όνομα «κοινής αποδοχής». Τα βέτο μας να είναι καλά…
Τα γράφουμε αυτά σήμερα που γίνεται στη Νέα Υόρκη η τελευταία συνάντηση του διαπραγματευτή Μάθιου Νίμιτς με τον Ελληνα Αδαμάντιο Βασιλάκη και τον Σκοπιανό Νίκολα Ντιμιτρόφ. Τελευταία προ των αμερικανικών εκλογών, με τον εν λόγω διαπραγματευτή να πιέζεται ασφυκτικά από την ασθμαίνουσα δυάδα Μπους-Κοντολίζα για ένα όνομα που θα βολεύει τους εγκαθέτους των Σκοπίων και θα διασφαλίζει το γιγαντιαίο κατασκοπευτικό δίκτυο της CIA στο προτεκτοράτο.
Σε υπέρβαση της ελληνικής θέσης που θέλει «ένα και μοναδικό όνομα για πάσα χρήση» θα ρίχναμε σήμερα την ιδέα για μία ακόμη πιο σκληρή γραμμή σαν απάντηση στην πρόσφατη κατρακύλα του Γκρούεφσκι, που όρια δεν έχει.
Να δηλώσει δηλαδή η Αθήνα ότι δεν δέχεται πλέον ούτε τη λέξη «Μακεδονία» στο νέο όνομα του κρατιδίου.
Και να συστήσει στο σπιθαμιαίο γείτονα την επιστροφή του στην προ της 8ης Αυγούστου 1944 επίσημη ονομασία «Βαρντάρσκα» (από το σλαβικό όνομα του ποταμού Αξιού, δηλαδή Βαρδάρη), που την άλλαξε ο Τίτο σε μυστική συνεννόηση με την Ιντέλιτζενς Σέρβις…
Η Ελλάδα δεν έχει να χάσει τίποτε από τη σκλήρυνση της στάσης της, πέραν από τη διπλοπροσωπία της ηγεσίας Μπους, που ούτως ή άλλως φεύγει από τη μέση…
Ο Κώστας Καραμανλής (που γιορτάζει την Κυριακή τα 52 χρόνια από τη γέννησή του) και η υπουργός του Ντόρα Μπακογιάννη ήταν αγέννητοι όταν τη δόλια Ελλάδα ήρθε να κυβερνήσει ο πολύς Τζον Πιουριφόι, που τέτοιες μέρες το 1950 ανελάμβανε καθήκοντα πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα. Πέρασαν από τότε 58 χρόνια. Τα πάντα άλλαξαν.
Ο Καραμανλής υπέγραψε βαρυσήμαντες συμφωνίες με τον Πούτιν. Η Ντόρα ύψωσε βέτο στο Βουκουρέστι. Τέτοιες αποκοτιές ήταν αδιανόητες εκείνα τα χρόνια. Η μόνη αντίδραση της Ουάσιγκτον ήταν να παραφουσκώσει τον Βαρδαρίτη πρωθυπουργό των Σκοπίων σε γελοίες αλυτρωτικές κορόνες.
Σαν να ξεχνούν ότι στη «Βαρντάρσκα» στενάζουν φοβισμένοι κάπου 100.000 Ελληνες εγκατεστημένοι εκεί (ιδιαίτερα στο Μοναστήρι, από όπου και η καταγωγή του γράφοντος) από το 1900 ως το 1949.
Και μαζί με αυτούς η πανσπερμία των Βαρδαριτών, Σλάβων, Βουλγάρων, Αλβανών, Τούρκων και Τσιγγάνων που αποτελούν τον πληθυσμό των δήθεν Μακεδόνων.
Η Αθήνα, λοιπόν, δεν έχει παρά να περιμένει ένα από τα δύο: Είτε το σπιθαμιαίο κρατίδιο θα βάλει την ουρά κάτω από τα σκέλη του αμέσως μετά τις αμερικανικές εκλογές είτε θα μπει στη διαδικασία της αποσύνθεσης, με άγνωστες συνέπειες για τις ισορροπίες στη Βαλκανική…
Πηγή:Ελεύθερος Τύπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου