Την αποκάλυψη κάνει η εφημερίδα "Δημοκρατία", που
αναφέρεται σε δημοσίευμα της "Καθημερινής", που αφορά την εμπλοκή της
Αμερικανικής (ε, αριστερός είναι ο Αλέξης, Αμερικανική εταιρεία θα έπαιρνε!),
εταιρείας συμβούλων, φίλου του Κλίντον (χέρι χέρι με τον Κλίντον σύντροφε
Αλέξη;), με το όνομα ΤΕΝΕΟ.
Το έργο έχει περίπλοκη υπόθεση, γι’
αυτό είναι αναγκαίο να ξεκινήσω από τα βασικά. Teneo είναι ρήμα των λατινικών
και σημαίνει κρατώ, κατέχω και άλλα συναφή. Είναι όμως και εταιρεία συμβούλων με
έδρα τις ΗΠΑ και γραφεία σε άλλα επτά σημεία ανά τον κόσμο. Η εταιρεία, όπως
διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της, βασίζεται σε...ένα
«παγκόσμιο δίκτυο χρηματοοικονομικών, επιχειρηματικών και πολιτικών σχέσεων, με
σκοπό να παρέχει ολοκληρωμένες υπηρεσίες συμβούλων, που θα δίνουν στους πελάτες
της τη δυνατότητα να οργανώνουν και να διευθύνουν τις επιχειρήσεις τους, να
κατευθύνουν την ανάπτυξή τους, να χτίζουν τη φήμη τους και να προστατεύουν το
όνομά τους».
Πρόεδρός της είναι ο
στενότερος σύμβουλος του Μπιλ Κλίντον: ο σαραντάχρονος
σήμερα Ντάγκλας
«Νταγκ» Μπαντ. (
http://teneoholdings.com/our-team/bio/douglas-band ) Ο εν λόγω
εντάχθηκε στην ομάδα του 42ου προέδρου των ΗΠΑ σε ηλικία μόλις 23 ετών. Χάρη
στις ικανότητές του ανελίχθη ώς την ψηλότερη βαθμίδα της ιεραρχίας στην
ειδικότητά του. Είναι δε ο ιθύνων νους του οργανισμού «Clinton Global
Initiative», που έχει σκοπό την ανταλλαγή και την ώσμωση των ιδεών μεταξύ
«ηγετών» (με την ευρεία έννοια του όρου, εξ ου και τα
εισαγωγικά).
Το
ερώτημα είναι τι γύρευε στην Αθήνα, το διάστημα προ των τελευταίων εκλογών, η
ομάδα της Teneo, η ειδικευόμενη στις πολιτικές καμπάνιες. Ενα πουλάκι (το γνωστό πουλάκι της δημώδους
παραδόσεώς μας, αυτό που πάντα λέει την αλήθεια στα τραγούδια...) μου ψιθυρίζει
ότιπροσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε
αντισυστημικό κόμμα, το οποίο θέλει να μετακινηθεί περισσότερο προς το κέντρο
του πολιτικού φάσματος, αλλά να το κάνει με τρόπο, για να μην τρομάξει την
πελατεία του.
Το
άλλο ερώτημα είναι ποιος έφερε την εταιρεία. Εδώ πια μπαίνουμε στα χωράφια του θεατρικού
είδους που αναπτύχθηκε κατά την Eλισαβετιανή Περίοδο και λέγεται revenge
tragedy: τραγωδία εκδίκησης. Κατά κανόνα, η υπόθεση βασίζεται στον αγώνα του
ήρωα να πάρει εκδίκηση, συνήθως υπό την προτροπή ενός φαντάσματος. Στην
περίπτωσή μας, το πρόσωπο που έχει τον ρόλο του ήρωα δεν
λυπάται τα χρήματα, γιατί διαθέτει πάρα πολλά. Το φάντασμα που ακολουθεί τις προτροπές του
είναι εκείνο των πολιτικών φιλοδοξιών που έτρεφε κάποτε. Οσο για το αντικείμενο
της εκδίκησης είναι το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Αυτό που κάποτε
προσπάθησε να αλώσει, δαπανώντας πολύ χρόνο και μεγάλους πόρους, χωρίς να τα
καταφέρει.
Ως εδώ, όμως. Σκεφθείτε ποιο μπορεί να είναι το
περί ου ο λόγος πρόσωπο· και, αν αυτό σας βοηθά στη σκέψη, ανάψτε και ένα πούρο.
Οι σύμβουλοι, το κόμμα και ο μυστηριώδης
εκδικητής
Aυτά γράφει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_08/07/2012_451063
Αναγνώστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου