Πριν από 90 χρόνια, στις 30 Αυγούστου/13 Σεπτεμβρίου του 1922
Οι Τούρκοι
πυρπόλησαν ρίχνοντας βενζίνη τις ελληνικές γειτονιές και την Αρμενική
συνοικία της Σμύρνης, από όπου ξεκίνησε η φωτιά που κατέκαψε τα σπίτια
και τα μαγαζιά των Ελλήνων και των Αρμενίων , μετατρέποντάς τα μέχρι και
τις 3/17 Σεπτεμβρίου σε μια μάζα ερείπια που κάπνιζαν. Οι γειτονιέςτων
Εβραίων και των Μουσουλμάνων έμειναν άθικτες.
Στις 24 Αυγούστου/6 Σεπτεμβρίου είχε φύγει το τελευταίο ελληνικό πλοίο με στρατιώτες. Την επομένη οι χιλιάδες Έλληνες και Αρμένιοι πρόσφυγες που κατέκλυζαν όλο το μήκος της προκυμαίας της Σμύρνης μάταια περίμεναν τα επιταγμένα ελληνικά πλοία για τη μεταφορά τους στα γειτονικά ελληνικά νησιά. Τους το είχε απαγορεύσει η «ελληνική βουλή» καθ υπαγόρευσιν του Lloyd George. Ο πράκτορας των άγγλων και προδότης Ύπατος Αρμοστής της Σμύρνης Αρ. Στεργιάδης επιβιβάστηκε σε αγγλικό πολεμικό πλοίο και δραπέτευσε στις 26 Αυγούστου/8 Σεπτεμβρίου. Το ελληνικό θωρηκτό «Κιλκίς», που ναυλοχούσε και είχε ως βάση τη Σμύρνη, με την έκρηξη του κινήματος Πλαστήρα, Γονατά στη Χίο και τη Λέσβο, απέπλευσε στις 28 Αυγούστου και υπό τον κυβερνήτη πλοίαρχο Δεμέστιχα μετέβη στη Σάμο όπου και παρέμεινε εκεί προκειμένου να επιβάλει την επανάσταση παρότι έβλεπαν και τους καπνούς της καταστροφής, (την ημέρα), και το φέγγος της πυρκαγιάς, ( τη νύχτα).
-«Οι Τσέται με τακτικούς Τούρκους στρατιώτας, έχοντας μάλιστα επικεφαλής και τους αξιωματικούς των, περιφέρονται εντος της πόλεως και τυφεκίζουν ή σφάζουν κάθε ξένον διαβάτην, αδιαφόρως εθνικότητος. Εις την παραλίαν έχουν συγκεντρωθεί, φεύγοντες την τρομεράν πυρκαϊάν, περι τας 200 χιλιάδας προσφύγων, αγωνιώντων να επιβιβασθούν και απομακρυνθούν απο την κατηραμένην και τόσον ευτυχισμένην άλλοτε πόλιν.»
-«Εις τα προάστεια όλα της Σμύρνης, αποπεράτωνον το έργον των. Το Κορδελιό είχε σφαγιασθεί όλο, ο Μπουτζάς, ο Κουκλουτζάς, η Καραντίνα, το Καρατάσι, το Κοκάργιαλι, όλοι εσφαγιάσθησαν μηδεν εναπομείναντος κατοίκου. Την πρωϊαν της Πέμπτης, η πυρκαϊά έκαιγε όλα τα καταστήματα της προκυμαίας, αι δε φλόγες έκαιον και το εκεί συγκεντρωμένο πλήθος. Άνθρωποι εβύθιζον κουβέρτας εις την θάλασσαν και ετύλιγον τους φλεγομένους αλλά αι κουβέρται ανεφλέγοντο και οι άνθρωποι εγίνοντο παρανάλωμα της πυράς. Αλλά το φρικιαστικώτερον εφ΄όσων δύναται να φαντασθή άνθρώπινος νούς, είναι η παλίρροια της σφαγής, η οποία ήρχισεν εχθές καθ΄ όλην την προκύμαιαν. Διακόσιαι χιλιάδες ανθρώπων πυροβολούνται δια μυδραλλιοβόλων από την μίαν άκραν της προκυμαίας, τρέχοντες ούτως προς την αντίθετον άκραν δια να συρθούν προς την άλλην. Σε αυτή τη φρικιαστική διαδικασία γενοκτονίας που ουδέποτε έχει συμβεί ξανά στην ανθρώπινη ιστορία, δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων και Αρμενίων από όσους απέμειναν, διασώθηκαν την τελευταία στιγμή απο τους αιμοσταγείς φονιάδες του Κεμάλ, λόγω της επέμβασης του Αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, όταν μέσα σε αυτήν τη φρίκη ο Αμερικάνος κυβερνήτης αποβίβασε πυκνά ναυτικά αγήματα εις την πόλιν δια των οποίων εσχημάτισαν ευρείαν ζώνην γύρω των καταφυγόντων, απαγορεύσαντες εις τους Τούρκους να πλησιάσουν με την απειλήν οτι θα ετουφέκιζον οιονδήποτε Τούρκον ετόλμα να πλησιάσει την ζώνην. Οι Τούρκοι στην αρχήν δεν υπήκουσον, με αποτέλεσμα οι Αμερικανοί ναύται κατόπιν διαταγής να βάλουν με τα μυδραλλιόβολα του πλοίου προς τις τουρκικές θέσεις. Τοιουτοτρόπως οι Τουρκοι σφαγείς απομακρύνθηκαν εκ φόβου, συνεχίζοντας ωστόσο να πυροβολούν με μυδραλλιοβόλα απο μακριά και αδιακρίτως στο συγκεντρωμενο πλήθος. Ο Αμερικανός κυβερνήτης απέστειλε αντιπροσωπεία αξιωματικών η οποία και μετέφερε το μήνυμα ότι εφόσον δεν σταματούσαν αμέσως την σφαγή τότε προς αντίποινα θα βομβαρδιστεί και θα καεί η τούρκικη συνοικία.».
Το θωρηκτό Κιλκίς , πρώηνUSS
Mississippi. Αμερικανικής ναυπήγησης (1908) , Αγοράστηκε εσπευσμένα από
την Ελλάδα τον Ιούλιο του 1914.
-«Εμείς βρισκόμασταν στη Σμύρνη. Πλημμύρα οι μαχαλάδες στο αίμα. Βάλανε φωτιά οι Τούρκοι, μια ώρα μακριά. «Μη φοβάστε είναι μακριά», μας είπε ο νοικοκύρης του σπιτιού που μέναμε. Σ' ένα τέταρτο η φωτιά είχε έρθει σε μας. Ρίχνανε βενζίνη και προχωρούσε. Βγήκαμε στο δρόμο. Φωτιά από τη μια, θάλασσα από την άλλη. Βρισκόμασταν στη μέση. Και οι Τσέτες (σ.τ.σ. οι άτακτοι Τούρκοι) βρίσκονταν στη μέση, και σφάζαν και σκοτώναν. Τη νύχτα οι Τσέτες έκαναν επίθεση ν' αρπάξουν, να σφάξουν, ν' ατιμάσουν. «Βοήθεια! Βοήθεια!», φώναζε ο κόσμος. Τα εγγλέζικα πλοία ήταν απέναντι. Έριχναν τους προβολείς. Σταματούσαν για λίγο. Τη νύχτα θέλαμε να πάμε προς νερού μας. Πήγαμε λίγο πιο έξω, φρίκη! Βρεθήκαμε σε μια χαβούζα (σ.τ.σ. μεγάλο ανοιχτό λάκκο). Γύρω γύρω, στα χείλια της χαβούζας σπαρταρούσαν κορμιά, και μέσα η χαβούζα ήταν γεμάτη κεφάλια. Έπαιρναν όποιον έπιαναν, τον πήγαιναν στην άκρια της χαβούζας, έκοβαν το κεφάλι και το έριχναν μέσα στη χαβούζα και τα κορμιά τα άφηναν να σπαρταρούν γύρω γύρω. Ήταν φοβερό. Όσοι το είδαν τρελάθηκαν. Το τρελοκομείο γέμισε από τρελούς σαν ήρθαμε. Εκεί σ' αυτό το μέρος χάσαμε και τον πατέρα μου. Τον αδελφό μου τον έσφαξαν στο χωριό».
-ΛΟΝΔΙΝΟΝ, Τηλεγράφημα, 3 Σεπτεμβρίου 1922 «Νεώτεραι πληροφορίαι εκ Σμύρνης αγγέλουν ότι όλαι αι οδοί, γέμουσι πτωμάτων. Ο ακριβής αριθμός των δολοφονηθέντων, των σφαγέντων και των εις τας φλόγας απωλεσθέντων δεν κατέστη εισέτι δυνατόν να υπολογισθεί, αλλα προχείρως εκτιμάται ως εκ των μεγίστων σφαγών της ιστορίας.»
- «Ραδιοτηλεγράφημα αποστελλόμενο εις το Ιταλικόν ατμόπλοιον "Αμπάγια", έλεγε να μη πλεύσει το πλοίον εις Σμύρνην διότι λόγω της δυσωδίας των πτώματων ήτο αδύνατος ο είσπλους εις τον λιμένα.»
Και ενώ οι
προσωπικές μαρτυρίες από πηγές Ελληνικές, Άρμενικες ή ξένες περιγράφουν
σκηνές σφαγών, βιασμών και φρίκης η κ. Ρεπούση και οι ομοϊδεάτες της
έγραψαν περί συνωστισμού!. Συνωστισμός η εξόντωση του Ελληνισμού στη
Μικρά Ασία. Συνωστισμός και η καταστροφή της Σμύρνης από τους Τσέτες και
τις ορδές του Κεμάλ. Συνωστισμός οι 200.000 Έλληνες που στριμώχθηκαν
στην παραλία στην προσπάθεια τους να σωθούν από τη φωτιά που κατάκαιγε
τη Σμύρνη για μέρες, κάνοντας την στάχτη. Συνωστισμός και τα νεκρά
παιδιά στα χέρια των γονιών τους. Συνωστισμός η σφαγή όλων των Ελλήνων
υπό τις διαταγές του Κεμάλ, στο Κορδελλιό, στον Μπουτζά, στον
Κουκλουτζά, στην Καραντίνα, στο Καρατάσι, στο Κοκάργιαλι, ενώ ο ίδιος,
ως νέος Νέρωνας, παρακολουθούσε τη σφαγή .
«Ο Κεμάλ γιόρτασε το θρίαμβό του κάνοντας στάχτη τη Σμύρνη και σφάζοντας τους χριστιανούς» έγραψε στα απομνημονεύματά του ο Τσόρτσιλ.
Η σφαγή και η καταστροφή της Σμύρνης έγινε ενώ στον λιμένα της πόλης ναυλοχούσαν 27 «συμμαχικά πολεμικά πλοία, μεταξύ των οποίων και 3 Αμερικανικά αντιτορπιλικά».
Σε μια εποχή που η αρνησιπατρία έχει αποκτήσει θεσμικό χαρακτήρα και η κάθε Ρεπούση προσπαθεί μαζί με τους συνοδοιπόρους της και μιλώντας για «συνωστισμούς» να αφελληνίσει την Παιδεία και να επιβάλλει τη λήθη, οι Έλληνες πατριώτες ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ.
ΥΓ. Ο ελληνισμός της Σμύρνης πριν την «απόβαση» Βενιζέλου- Λόϋδ Τζώρτζ: Βιλαέτι Αϊδινίου ή Σμύρνης: Έκταση: 54.000 τ.χμ. Αποτελείτο από πέντε σαντζάκια: Σμύρνης, Σαρουχάν ή Μαγνησίας, Αϊδινίου, Δενιζλί, Μέντεσε. Πληθυσμός:Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί: 676.090, Τούρκοι: 378.769. Η Σμύρνη, είχε δεκατρείς καζάδες: Σμύρνης (τουρκικά Ισμίρ), Νυμφαίου ή Νύμφαιου (Νιφ), Βριούλων ή Βρουλών (τουρκικά Βουρλά), Τσεσμέ ή Κρήνης, Καραπούρνων, Σιβρισαρίου, Μενεμένης, Παλαιάς Φώκαιας (Παλιές Φώκες, τουρκικά Εσκί-Φώτζα), Περγάμου (τουρκικά Πέργαμα), Κους-αδασί, Βαϊνδηρίου, Θείρων (Τίρε), Οδεμησίου. Σέ σύνολο πληθυσμού 350.000, οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί ήσαν 200.000, οι Τούρκοι 80.000, οι Αρμένιοι 40.000, οι Εβραίοι 50.000 και οι «Λεβαντίνοι» (Αγγλοι, Ιταλοί καί Γάλλοι) ήσαν 30.000. Το 1921 σε σύνολο 5.308 εργοστασίων και εργαστηρίων του βιλαετίου της Σμύρνης, τα 4.008 ήταν ελληνικά, τα 1.216 τουρκικά, 28 αρμενικά, 21 εβραϊκά και τα υπόλοιπα λεβαντίνικα . Δηλαδή το 76% περίπου ήταν ελληνικά. Σύμφωνα με έρευνα του Εμπορικού Επιμελητηρίου Σμύρνης ανάμεσα σε 3.315 εργοστάσια και εργαστήρια της πόλης , το 73% ανήκε σε Eλληνες, το 26% σε Tούρκους και το 1% σε Aρμένιους και Eβραίους. Επί συνολικής αξίας των εργοστασίων αυτών 3.854.980 περίπου χρυσών τουρκικών λιρών, οι 2.135.940 χρυσές λίρες ήταν ελληνικά κεφάλαια. Στον τομέα της βιομηχανίας οι Έλληνες κυριαρχούσαν μεταξύ όλων των «συνοίκων» λαών.
Στις 24 Αυγούστου/6 Σεπτεμβρίου είχε φύγει το τελευταίο ελληνικό πλοίο με στρατιώτες. Την επομένη οι χιλιάδες Έλληνες και Αρμένιοι πρόσφυγες που κατέκλυζαν όλο το μήκος της προκυμαίας της Σμύρνης μάταια περίμεναν τα επιταγμένα ελληνικά πλοία για τη μεταφορά τους στα γειτονικά ελληνικά νησιά. Τους το είχε απαγορεύσει η «ελληνική βουλή» καθ υπαγόρευσιν του Lloyd George. Ο πράκτορας των άγγλων και προδότης Ύπατος Αρμοστής της Σμύρνης Αρ. Στεργιάδης επιβιβάστηκε σε αγγλικό πολεμικό πλοίο και δραπέτευσε στις 26 Αυγούστου/8 Σεπτεμβρίου. Το ελληνικό θωρηκτό «Κιλκίς», που ναυλοχούσε και είχε ως βάση τη Σμύρνη, με την έκρηξη του κινήματος Πλαστήρα, Γονατά στη Χίο και τη Λέσβο, απέπλευσε στις 28 Αυγούστου και υπό τον κυβερνήτη πλοίαρχο Δεμέστιχα μετέβη στη Σάμο όπου και παρέμεινε εκεί προκειμένου να επιβάλει την επανάσταση παρότι έβλεπαν και τους καπνούς της καταστροφής, (την ημέρα), και το φέγγος της πυρκαγιάς, ( τη νύχτα).
. 
Ας δούμε ορισμένες προσωπικές αφηγήσεις: 
-«Οι Τσέται με τακτικούς Τούρκους στρατιώτας, έχοντας μάλιστα επικεφαλής και τους αξιωματικούς των, περιφέρονται εντος της πόλεως και τυφεκίζουν ή σφάζουν κάθε ξένον διαβάτην, αδιαφόρως εθνικότητος. Εις την παραλίαν έχουν συγκεντρωθεί, φεύγοντες την τρομεράν πυρκαϊάν, περι τας 200 χιλιάδας προσφύγων, αγωνιώντων να επιβιβασθούν και απομακρυνθούν απο την κατηραμένην και τόσον ευτυχισμένην άλλοτε πόλιν.»
-«Εις τα προάστεια όλα της Σμύρνης, αποπεράτωνον το έργον των. Το Κορδελιό είχε σφαγιασθεί όλο, ο Μπουτζάς, ο Κουκλουτζάς, η Καραντίνα, το Καρατάσι, το Κοκάργιαλι, όλοι εσφαγιάσθησαν μηδεν εναπομείναντος κατοίκου. Την πρωϊαν της Πέμπτης, η πυρκαϊά έκαιγε όλα τα καταστήματα της προκυμαίας, αι δε φλόγες έκαιον και το εκεί συγκεντρωμένο πλήθος. Άνθρωποι εβύθιζον κουβέρτας εις την θάλασσαν και ετύλιγον τους φλεγομένους αλλά αι κουβέρται ανεφλέγοντο και οι άνθρωποι εγίνοντο παρανάλωμα της πυράς. Αλλά το φρικιαστικώτερον εφ΄όσων δύναται να φαντασθή άνθρώπινος νούς, είναι η παλίρροια της σφαγής, η οποία ήρχισεν εχθές καθ΄ όλην την προκύμαιαν. Διακόσιαι χιλιάδες ανθρώπων πυροβολούνται δια μυδραλλιοβόλων από την μίαν άκραν της προκυμαίας, τρέχοντες ούτως προς την αντίθετον άκραν δια να συρθούν προς την άλλην. Σε αυτή τη φρικιαστική διαδικασία γενοκτονίας που ουδέποτε έχει συμβεί ξανά στην ανθρώπινη ιστορία, δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων και Αρμενίων από όσους απέμειναν, διασώθηκαν την τελευταία στιγμή απο τους αιμοσταγείς φονιάδες του Κεμάλ, λόγω της επέμβασης του Αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, όταν μέσα σε αυτήν τη φρίκη ο Αμερικάνος κυβερνήτης αποβίβασε πυκνά ναυτικά αγήματα εις την πόλιν δια των οποίων εσχημάτισαν ευρείαν ζώνην γύρω των καταφυγόντων, απαγορεύσαντες εις τους Τούρκους να πλησιάσουν με την απειλήν οτι θα ετουφέκιζον οιονδήποτε Τούρκον ετόλμα να πλησιάσει την ζώνην. Οι Τούρκοι στην αρχήν δεν υπήκουσον, με αποτέλεσμα οι Αμερικανοί ναύται κατόπιν διαταγής να βάλουν με τα μυδραλλιόβολα του πλοίου προς τις τουρκικές θέσεις. Τοιουτοτρόπως οι Τουρκοι σφαγείς απομακρύνθηκαν εκ φόβου, συνεχίζοντας ωστόσο να πυροβολούν με μυδραλλιοβόλα απο μακριά και αδιακρίτως στο συγκεντρωμενο πλήθος. Ο Αμερικανός κυβερνήτης απέστειλε αντιπροσωπεία αξιωματικών η οποία και μετέφερε το μήνυμα ότι εφόσον δεν σταματούσαν αμέσως την σφαγή τότε προς αντίποινα θα βομβαρδιστεί και θα καεί η τούρκικη συνοικία.».
-«Εμείς βρισκόμασταν στη Σμύρνη. Πλημμύρα οι μαχαλάδες στο αίμα. Βάλανε φωτιά οι Τούρκοι, μια ώρα μακριά. «Μη φοβάστε είναι μακριά», μας είπε ο νοικοκύρης του σπιτιού που μέναμε. Σ' ένα τέταρτο η φωτιά είχε έρθει σε μας. Ρίχνανε βενζίνη και προχωρούσε. Βγήκαμε στο δρόμο. Φωτιά από τη μια, θάλασσα από την άλλη. Βρισκόμασταν στη μέση. Και οι Τσέτες (σ.τ.σ. οι άτακτοι Τούρκοι) βρίσκονταν στη μέση, και σφάζαν και σκοτώναν. Τη νύχτα οι Τσέτες έκαναν επίθεση ν' αρπάξουν, να σφάξουν, ν' ατιμάσουν. «Βοήθεια! Βοήθεια!», φώναζε ο κόσμος. Τα εγγλέζικα πλοία ήταν απέναντι. Έριχναν τους προβολείς. Σταματούσαν για λίγο. Τη νύχτα θέλαμε να πάμε προς νερού μας. Πήγαμε λίγο πιο έξω, φρίκη! Βρεθήκαμε σε μια χαβούζα (σ.τ.σ. μεγάλο ανοιχτό λάκκο). Γύρω γύρω, στα χείλια της χαβούζας σπαρταρούσαν κορμιά, και μέσα η χαβούζα ήταν γεμάτη κεφάλια. Έπαιρναν όποιον έπιαναν, τον πήγαιναν στην άκρια της χαβούζας, έκοβαν το κεφάλι και το έριχναν μέσα στη χαβούζα και τα κορμιά τα άφηναν να σπαρταρούν γύρω γύρω. Ήταν φοβερό. Όσοι το είδαν τρελάθηκαν. Το τρελοκομείο γέμισε από τρελούς σαν ήρθαμε. Εκεί σ' αυτό το μέρος χάσαμε και τον πατέρα μου. Τον αδελφό μου τον έσφαξαν στο χωριό».
-ΛΟΝΔΙΝΟΝ, Τηλεγράφημα, 3 Σεπτεμβρίου 1922 «Νεώτεραι πληροφορίαι εκ Σμύρνης αγγέλουν ότι όλαι αι οδοί, γέμουσι πτωμάτων. Ο ακριβής αριθμός των δολοφονηθέντων, των σφαγέντων και των εις τας φλόγας απωλεσθέντων δεν κατέστη εισέτι δυνατόν να υπολογισθεί, αλλα προχείρως εκτιμάται ως εκ των μεγίστων σφαγών της ιστορίας.»
- «Ραδιοτηλεγράφημα αποστελλόμενο εις το Ιταλικόν ατμόπλοιον "Αμπάγια", έλεγε να μη πλεύσει το πλοίον εις Σμύρνην διότι λόγω της δυσωδίας των πτώματων ήτο αδύνατος ο είσπλους εις τον λιμένα.»
«Ο Κεμάλ γιόρτασε το θρίαμβό του κάνοντας στάχτη τη Σμύρνη και σφάζοντας τους χριστιανούς» έγραψε στα απομνημονεύματά του ο Τσόρτσιλ.
Η σφαγή και η καταστροφή της Σμύρνης έγινε ενώ στον λιμένα της πόλης ναυλοχούσαν 27 «συμμαχικά πολεμικά πλοία, μεταξύ των οποίων και 3 Αμερικανικά αντιτορπιλικά».
Σε μια εποχή που η αρνησιπατρία έχει αποκτήσει θεσμικό χαρακτήρα και η κάθε Ρεπούση προσπαθεί μαζί με τους συνοδοιπόρους της και μιλώντας για «συνωστισμούς» να αφελληνίσει την Παιδεία και να επιβάλλει τη λήθη, οι Έλληνες πατριώτες ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ.
ΥΓ. Ο ελληνισμός της Σμύρνης πριν την «απόβαση» Βενιζέλου- Λόϋδ Τζώρτζ: Βιλαέτι Αϊδινίου ή Σμύρνης: Έκταση: 54.000 τ.χμ. Αποτελείτο από πέντε σαντζάκια: Σμύρνης, Σαρουχάν ή Μαγνησίας, Αϊδινίου, Δενιζλί, Μέντεσε. Πληθυσμός:Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί: 676.090, Τούρκοι: 378.769. Η Σμύρνη, είχε δεκατρείς καζάδες: Σμύρνης (τουρκικά Ισμίρ), Νυμφαίου ή Νύμφαιου (Νιφ), Βριούλων ή Βρουλών (τουρκικά Βουρλά), Τσεσμέ ή Κρήνης, Καραπούρνων, Σιβρισαρίου, Μενεμένης, Παλαιάς Φώκαιας (Παλιές Φώκες, τουρκικά Εσκί-Φώτζα), Περγάμου (τουρκικά Πέργαμα), Κους-αδασί, Βαϊνδηρίου, Θείρων (Τίρε), Οδεμησίου. Σέ σύνολο πληθυσμού 350.000, οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί ήσαν 200.000, οι Τούρκοι 80.000, οι Αρμένιοι 40.000, οι Εβραίοι 50.000 και οι «Λεβαντίνοι» (Αγγλοι, Ιταλοί καί Γάλλοι) ήσαν 30.000. Το 1921 σε σύνολο 5.308 εργοστασίων και εργαστηρίων του βιλαετίου της Σμύρνης, τα 4.008 ήταν ελληνικά, τα 1.216 τουρκικά, 28 αρμενικά, 21 εβραϊκά και τα υπόλοιπα λεβαντίνικα . Δηλαδή το 76% περίπου ήταν ελληνικά. Σύμφωνα με έρευνα του Εμπορικού Επιμελητηρίου Σμύρνης ανάμεσα σε 3.315 εργοστάσια και εργαστήρια της πόλης , το 73% ανήκε σε Eλληνες, το 26% σε Tούρκους και το 1% σε Aρμένιους και Eβραίους. Επί συνολικής αξίας των εργοστασίων αυτών 3.854.980 περίπου χρυσών τουρκικών λιρών, οι 2.135.940 χρυσές λίρες ήταν ελληνικά κεφάλαια. Στον τομέα της βιομηχανίας οι Έλληνες κυριαρχούσαν μεταξύ όλων των «συνοίκων» λαών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου