Στην Εβραική μνήμη, η εποχή της Τουρκοκρατίας παρέμεινε και παραμένει ως η Χρυσή Εποχή.
Ο Σουλτάνος Μουράτ Β που κυρίευσε τη Θεσσαλονίκη αλλά και οι διάδοχοί
του, ευνόησαν την εγκατάσταση Εβραίων Ασκενάζυ (Γερμανοεβραίων) στη
ρημαγμένη Θεσσαλονίκη, ιδιατέρως μετά τους διωγμούς της Βαυαρίας το
1470. Ο στόχος: Η αποχριστιανοποίηση της πόλης, η συρρίκνωση του
πληθυσμού της, και ο σταδιακός αφελληνισμός της.
Η
πόλη μετατράπηκε σε Ισλαμική πριν το 1500. Οι Τούρκοι έκαναν τις
εκκλησίες τζαμιά, με εξαίρεση όσες δήλωσαν υποταγή πρίν την κατάληψη της
πόλης. Μεταξύ αυτών η Παναγία η Δεξιά – τότε Άγ. Υπάτιος, η Υπαπαντή, ο
Άγιος Μηνάς, o Άγιος και λιγες ακόμα οι οποίες λειτούργησαν σαν ενοριακοί ναοί καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. ( Εδώ μία ενδιαφέρουσα ιστορική αναφορά του καθηγητού Δημητριάδη ).
Το
μεγάλο κύμα των Εβραίων που εγκαταστάθηκε στην πόλη, ήρθε επί Βαγιαζίτ
Β. Εκείνος έδωσε την άδεια σε 120.000 εβραίους από την Ισπανία
(Σεφαρδίτες) να εγκατασταθούν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Διωγμένοι από
την Ιερά Εξέταση και τους Ισπανούς βασιλείς (1492), εξασφάλισαν μεγάλα
προνόμια κατόπιν ειδικών συμφωνιών με την Υψηλή Πύλη. Το μεγαλύτερο
μέρος εξ αυτών, εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1516. Το δώρο
«μπαχτσίσι» τους προς τον Σουλτάνο ήταν Αυτοκρατορικότατο: 2.000.000
λίρες εποχής. Έτσι εξασφάλισαν την «άνετη διαμονή» τους...
Οι
Εβραίοι κυριάρχησαν τότε οικονομικά και κοινωνικά. Οι Έλληνες είχαν
συρρικνωθεί στο Ανατολικό μέρος της πόλης, κοντά στην Αχειροποίητο. Οι
Εβραίοι είχαν καταλάβει την παραλία, την αγορά, μέχρι επάνω, στην
Εγνατία. Η Ισραηλιτική κοινότητα της Θεσσαλονίκης, είχε εξελιχθεί σε «κράτος εν κράτει», τόσο που η Θεσσαλονίκη ονομαζόταν τότε «Μητέρα του Ισραήλ». Ο ιδιαίτερος αυτός τίτλος οφειλόταν και στο γεγονός ότι κατά το 16ο
αιώνα, η Θεσσαλονίκη ήταν το Κέντρο του Εβραισμού. Οι Εβραίοι της
Θεσσαλονίκης, αποτελούσαν την πιό εύρωστη και συμπαγή Εβραική ομάδα στην
Ευρώπη. Είχαν ιδρύσει ένα κέντρο Εβραικών Σπουδών, το επονομαζόμενο
Ταλμούδ – Τορά, στην περιοχή του Καπάνι (σήμερα), στο κέντρο της
Θεσσαλονίκης. Η σχολή αυτή με τη μεγάλη βιβλιοθήκη, αποτελούσε κέντρο
θρησκευτικών μελετών, του Ταλμούδ, της Τορά και της Καμπάλα και ήταν
ξακουστή σε όλη την Ευρώπη. Στο ίδιο σημείο στεγαζόταν και η Ραβινεία
της πόλης. Στις αρχές του 17ου αιώνα, η εβραική κοινότητα
φθάνει στο απόγειο της ακμής της. Ο Ελληνισμός έχει συρρικνωθεί (οι
Έλληνες έχουν διασπαρεί σε άλλες πόλις της Μακεδονίας, όπου ανέπνεαν
πιό ελεύθερα). Από τους 120 μαχαλάδες (συνοικίες) της Θεσσαλονίκης, οι
56 ήταν εβραικοί, οι 48 Μουσουλμανικοί και οι 16 Ελληνικοί.
Ξακουστό
κέντρο Καμπαλιστικού μυστικισμού αναδείχτηκε η Θεσσαλονίκη, με την
εμφάνιση του Ψευδομεσσία Σαμπατάι Σεβί, ο οποίος έδρασε στη Θεσσαλονίκη
το 17ο αιώνα παριστάνοντας τον αναμενόμενο Μεσσία, κατά το «Σωτήριο» γι αυτόν έτος 1666.
Με καταγωγή από τη Σμύρνη που ήταν κέντρο Καμπαλιστικών Σπουδών, και
έχοντας σπουδάσει Καμπάλα, ήρθε και ξεσήκωσε τη Θεσσαλονίκη με κάποια
«προφητεία» ότι εκείνος είναι ο Μεσσίας. Επικαλέστηκε ένα χειρόγραφο με
προφητικό κείμενο, όπου ο Αβραάμ υποτίθεται φωτογράφιζε εκείνον ως
Μεσσία. Έτσι έκανε απόβαση στη Θεσσαλονίκη και τη μετέτρεψε σε πόλη των
Καμπαλιστών.
Την εποχή του η Θεσσαλονίκη εθεωρείτο «Ιερή Πόλη»!
Είχε καλή γνώση και εφήρμοζε το Ταλμούδ:
"Μια
γυναίκα που συνουσιάστηκε με ζώο δικαιούται να παντρευτεί έναν εβραίο
ιερέα. Μια γυναίκα που συνευρέθηκε με έναν δαίμονα επίσης δικαιούται να
παντρευθεί έναν εβραίο ιερέα." Yebamoth 59b. Το Abodah Zarah 17a δηλώνει
ότι «δεν υπάρχει ούτε μια πόρνη στον κόσμο με την οποία δε πήγε ο
Ραββίνος Eleazar.»
Ο
τρίτος γάμος του (ως Μεσσία πλέον), ήταν με μία πόρνη απο το Λιβόρνο,
τη Σάρα, η οποία διατεινόταν ότι θα παντρευτεί το Μεσσία. Αξίζει να
σημειώσουμε ένα έθιμο αυτής της αίρεσης των Σαμπαταιστών που δεν
αποκλείεται να κρατεί έως και σήμερα..
Την
ημέρα των Γενεθλίων του Μεσσία Σαμπατάι δίνεται ένα πλούσιο γεύμα σε
εύθυμη ατμόσφαιρα. Μετά, σβήνουν τα φώτα και επιδίδονται σε μία παράξενη
ιεροτελεστία : γυμνικό χορό, που καταλήγει σε όργιο με ανταλλαγή
συζύγων! Τα παιδιά που γεννιούνται από αυτή τη νύχτα, θεωρούναι
ευλογημένα απο το Μεσσία και ιερά! Αυτά τα ήθη τους χαρακτηρίζουν, και
μάλιστα το 18ο αιώνα, ο ηγέτης της Κοινότητάς τους, προσπάθησε να καταργήσει το θεσμό του γάμου μεταξύ τους.
Αυτός
ήταν ο ιδρυτής του κινήματος των Ντονμέ (Κρυπτοεβραίων). Στα
γεγονότα αυτά και στις ιστορικές τους απολήξεις μέχρι σήμερα, θα
αναφερθούμε πιό διεξοδικά σύντομα....
Αφού πήραμε μιά γεύση από την τότε «Εβραική Θεσσαλονίκη», ας επανέλθουμε στο σήμερα. Αξίζει να προσθέσουμε τα ακόλουθα:
Την
στάση των Εβραίων τις παραμονές της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης
περιέγραψε στην εφημερίδα «Μακεδονία» της 20ης Μαίου 1933 ο Αστυνόμος
Νικόλαος Αργυριάδης ως εξής:
«Ο
Ελληνικός στρατός προχωρεί. Ο Ταχσίν κλονίζεται, καταρρέει,
συντρίβεται. Οι Εβραίοι ετρομοκρατήθησαν. Μόνον ο Αυστριακός ναύαρχος θα
μπορούσε να διώξη τους Γκιαούρηδες. Η Ανωτάτη Ισραηλιτική Κοινοτική
Επιτροπεία συνελθούσα υπό την προεδρίαν του αρχιρραβίνου Μάϊρ, απεφάσισε
να επιδώση ψήφισμα προς τον Αυστριακόν ναύαρχον δια του οποίου
παρεκαλείτο ούτος όπως εισηγηθή εις την Σεβαστήν Κυβέρνησίν του και
διαταχθεί ο ελληνικός στρατός ίνα μη εισέλθη ένοπλος εις την πόλιν! Ο
Αυστριακός ναύαρχος ανέγνωσε μειδιών το γελοίον τούτο ψήφισμα και
διαβεβαίωσε την επιτροπήν των χαχάμηδων ότι οι Έλληνες δεν έχουν ανάγκην
συστάσεων και κηδεμονίας. Οι Εβραίοι όμως επέμενον ότι ο Ελληνικός
στρατός θα τους …έσφαζεν όλους και ότι ήτο επιβεβλημένη η αποστολή του
ψηφίσματος τούτου προς την Αυστριακήν κυβέρνησιν! Πράγματι αι μωρίαι της
Ισραηλιτικής Κοινότητος ετηλεγραφήθησαν μέχρι Βιέννης, η Βιέννη
ετηλεγράφησεν εις τας Αθήνας και ο τότε υπουργός των Στρατιωτικών Ε.
Βενιζέλος κατέστησεν ενήμερον των φόβων των Εβραίων τον κατ’ εκείνην την
στιγμήν διά της οδού 26ης Οκτωβρίου εισερχόμενον εις την πόλιν
διάδοχον…».
Στην
ελεύθερη Θεσσαλονίκη του σήμερα, ο Δήμαρχός της αρνείται την
παραχώρηση της πλατείας Αγίας Σοφίας στα Ποντιακά Σωματεία για το
αφιέρωμα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων. Αντιθέτως δίνει το
ελεύθερο, και προλογίζει μάλιστα ο ίδιος την παρέλαση GAY PRIDE.
Δεν
κρύβει τα φιλοεβραικά του αισθήματα, και εξηγεί πως ο παππούς του
πωλούσε τα κρασιά του με εβραική ετικέττα. Μυστήριο το πώς εξασφάλισε
την παραγωγή ενός πανάκριβου κρασιού, σε μιά περιοχή της Προβηγκίας
που κυριαρχούν τα οινοποιεία του Ρότσιλντ. Η τιμή του στρέμματος είναι
δυσθεώρητη. Ποιά η σχέση του με τον Ρότσιλντ ; (Δείτε εδώ)
Ο κος Μπουτάρης δηλώνει απροκάλυπτα ότι θα μετατρέψει την Θεσσαλονίκη σε «Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων» όπως την αποκαλούσαν οι Εβραίοι, και θα φέρει 300.000 Τούρκους και άλλους 300.000 Εβραίους τουρίστες για να προσκυνάνε το σπίτι του Κεμάλ και την Γή των Πατέρων τους!.. (Εδώ)
Επιπλέον, παραδέχεται πως έχει και συγγενείς Εβραίους (σημειωτέον ότι το βίντεο το έχουν κατεβάσει....)
Ποια συμφέροντα εξυπηρετεί ο κος Μπουτάρης; Σίγουρα όχι της Ελληνικής Θεσσαλονίκης.
Aelius Maximus
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου