Κάλεσε την αντιπολίτευση να μην λέει οτι δεν θα εφαρμοστεί ο
νόμος γιατί όπως είπε αν οι πολίτες δεν εφαρμόζουν τους νόμους θα επικρατήσει
το χάος.Στις συντεταγμένες πολιτείες η βουλή ψηφίζει και το κράτος
εφαρμόζει,και εχει το κράτος τους τρόπους να εφαρμοσει, πολλούς τρόπους εχει,να
εφαρμόζει τους νόμους που ψηφίζει.
Μερικές παρατηρήσεις στα λεγόμενα του φίλου Άδωνι.
Για το οτι το κράτος εχει τους τρόπους να εφαρμόζει τους
νόμους,αυτό μας φέρνει σε κάτι που είπε πριν λίγες μέρες,οτι το κράτος οφείλει
να έχει το μονοπώλιο της νόμιμης βίας.Αυτή η φράση κατωχυρώνεται στον Μαξ
Βέμπερ.Έλεγε χαρακτηριστικά: «Το κράτος αποκτά το μονοπώλιο της φυσικής βίας,
την οποία κατοχυρώνει νομικά, και μόνο το κράτος έχει το δικαίωμα να δολοφονεί
(νόμιμη θανατική ποινή), να ασκεί βία εναντίον οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας
και να ποινικοποιεί τη βία σε όλους τους άλλους κοινωνικούς φορείς ή σε διάφορα
πεδία δράσης. Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό έγινε για να ελεγχθεί η βία και να
υπάρχουν συνταγματικές εγγυήσεις με το αντίστοιχο νομικό οπλοστάσιο για τον
περιορισμό της. Αλλά η βία του κράτους, φανερή ή κρυφή, υπάρχει πάντα ως
συστατικό του στοιχείο.»
Ο κοινωνιολόγος Μαξ βέμπερ είναι απο τους εμπνευστές της
Δημοκρατίας της Βαιμάρης, όπου οι εμπνευστές εκείνης της Δημοκρατίας επέλεξαν
ως τόπο γέννησής της τη Βαϊμάρη, την πόλη όπου βρίσκονται θαμμένοι μεταξύ άλλων
ο Γκαίτε, ο Σίλερ, ο Χέρντερ, ο Νίτσε. «Αν συνδέσουμε το πνεύμα της Βαϊμάρης με
την ανοικοδόμηση της νέας Γερμανίας, όλος ο κόσμος θα καλωσορίσει το εγχείρημά
μας», σκέφτηκαν.
Από την πρώτη κιόλας ημέρα που ψηφίστηκε το σύνταγμα που
έφερε καταχρηστικά το όνομά της, εκείνο το ηλιόλουστο πρωί της 11ης Αυγούστου
του 1919, η «Δημοκρατία της Βαϊμάρης» μετακόμισε στο Βερολίνο. Και έζησε εκεί,
μέχρι τις τελευταίες μέρες του Μάρτη του 1933, τότε που η Βουλή (το Ράιχσταγκ)
αποφάσισε με ψήφισμά της να αυτοδιαλυθεί και να εκχωρήσει όλες της τις εξουσίες
στον νεοεκλεγέντα καγκελάριο Αδόλφο Χίτλερ. Τότε είπαν κι έγραψαν πολλοί πως
«αποφάσισε να αυτοκτονήσει από μόνη της, επειδή φοβόταν το θάνατο». Όμως, πίσω
στη Βαϊμάρη, το πνεύμα του Γκαίτε κατάλαβε πως επέλεξε να κάνει σχεδόν αυτό που
έκανε και ο πιο διάσημος ήρωάς του: να πουλήσει —άνευ ανταλλάγματος— την ψυχή
της στον διάβολο.
Τα παραπάνω είναι απο το βιβλίο του Καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας
Χ. Βίνκλερ. Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό που συνειδητοποιεί κανείς είναι καταρχήν
πως ο σεβασμός και η τήρηση της τυπικής νομιμότητας δεν επαρκούν για την
εδραίωση της πραγματικής δημοκρατίας.
Αυτά περί νόμιμης βίας.
Πάμε παρακάτω.
Θα συμφωνήσουμε με τον Άδωνι για το οτι ο λαός αποφάσισε και
έδωσε την πλειοψηφία στο κόμμα που αυτός υπηρετεί.Όμως ο Άδωνις έξυπνα δεν
αναφέρεται στις συνθήκες μέσα στις οποίες έγιναν οι εκλογές.Συνθήκες
κατατρομοκράτησης του Ελληνικού λαού,για έξοδο απο το ευρώ για καταστροφές
κλπ.Γιατί ο Άδωνις στην προεκλογική περίοδο δεν έκανε μια τοποθέτηση
στηλιτεύοντας αυτό το κλίμα τρομοκρατίας που είχε αναπτυχθεί απο συγκεκριμένα
κέντρα;
Σε προεκλογικές περιόδους δεν θα πρέπει ο Ελληνικός λαός να
ενημερώνεται υπεύθυνα για τα προγράμματα των κομμάτων και να αποφασίζει για τον
ποιόν κομματικό σχηματισμό θα επιλέξει μέσα σε συνθήκες μη ψυχολογικής ή άλλου
είδους βίας;
Ενα άλλο που θα ήθελα να θίξω είναι η εν'γνώση χρησιμοποίηση
ψεύτικων επιχειρημάτων.
Ας πάρουμε για παραδειγμά το κλασσικό πλέον αμα δεν μπαίναμε
στο μνημόνιο δεν θα είχαμε για μισθούς και συντάξεις.Αυτό το ψευδοεπιχείρημα το
εχει χρησιμοποιήσει και ο ίδιος ο Άδωνις,αλλά και ο υπουργός οικονομικών
Ιωάννης Στουρνάρας.Όπως είναι γνωστό τίποτα απο τα δάνεια δεν πήγε σε μισθούς
και συντάξεις.Εδω ο Άδωνις δικαιολογείται να μην το γνωρίζει καθότι δεν είναι
οικονομολόγος.
Αλλά ο Στουρνάρας δεν δικαιολογείται.Άρα τοποθετήθηκε υπουργός των οικονομικών κάποιος που δεν το
εγνώριζε; Πώς είναι δυνατόν να μην το εγνώριζε αυτός και να το γνωρίζουμε
εμείς; Αμα το εγνώριζε τότε προπαγάνδιζε ψεύδη στον Ελληνικό λαο.
Θα κλείσω με την μη εφαρμογή των νόμων που τονίζει ο
Άδωνις.Πρώτοι στην μη εφαρμογή των νόμων είναι οι κοινοβουλευτικοί
εκπρόσωποι.Ειλικρινά θα μπορούσα να γράψω άπειρα παραδείγματα μη εφαρμογής των
νόμων.Off shore εταιρείες,κατασπατάληση δημοσίου χρήματος,παράνομοι
διορισμοί,κ.λπ κ.λ.π
Πάντα για τους κοινοβουλευτικούς μας σωτήρες υπάρχει κάποιο
παραθυράκι στο νόμο.Φυσικά μπορούν και να νομοθετούν την ανομία για παράδειγμα
ο νόμος για την μη ευθύνη υπουργών.Αφήνω εξω την περίοδο μετά το 2010 και την
ένταξη της Χώρας στο μνημόνιο γιατί εκει εχει γίνει κυριολεκτικά πλιάτσικο με
τις τράπεζες τον ΟΠΑΠ το ΤΑΙΠΕΔ κ.λπ.Θα έπρεπε να γράφω για πολλές μέρες για
καθεμία περίπτωση ξεχωριστά.
Ιωάννης Δ.
P.S
Ο οικονομικός εισαγγελέας Πεπόνης αναζητεί τους δράστες των
τυχόν «εγκλημάτων σε βάρος της εθνικής οικονομίας»,με αφορμή τις δηλώσεις του
πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ Παναγιώτη Ρουμελιώτη στους “New York
Times” ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο γνώριζε εξαρχής ότι το ελληνικό
πρόγραμμα δεν θα πετύχει.
Βιβλιογραφία
Χάινριχ Βίνκλερ
Βαϊμάρη: Η Ανάπηρη Δημοκρατία (1918-1933)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου