ΤΙ ΣΟΪ ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΑΡΧΕΣ, ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ;;;;;;;

Πανελλαδική Συγκέντρωση-Διαμαρτυρία Αποστράτων Ε.Δ.& Σ.Α. της 20-9-2012 (ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΡΝΗΤΙΚΟ e-mail)

Μετά από πολύ καιρό, αναγκάζομαι να ξαναβγώ στο προσκήνιο, για να βάλλω(κατά τη γνώμη μου πάντα), μερικά πράγματα στη θέση τους. Ζητώ εξ’ αρχής συγγνώμη εάν μακρηγορήσω για λίγο, προσπαθώντας να είμαι κατά το δυνατόν σύντομος και περιεκτικός, αλλά είναι το θέμα τέτοιο, που απαιτεί κάποια ανάλυση. Επίσης ζητώ συγγνώμη από τον Συνάδελφο στον οποίο αναφέρομαι, με τη διευκρίνιση ότι οι θέσεις μου δεν πηγάζουν από διάθεση προσωπικής αντιπαράθεσης, καθ’ όσον από της εξόδου μας από τη Σ.Σ.Ε. ουδέποτε έχουμε ξανασυναντηθεί, αλλά από προσωπικές θέσεις, τις οποίες αισθάνθηκα υποχρεωμένος να κοινοποιήσω στους Συναδέλφους, στους οποίους ο ίδιος απευθύνεται, αποφυγή δημιουργίας εντυπώσεων.

            Επί του θέματος: Έλαβα προ ημερών (17-8-12) ένα e-mail Συναδέλφου, ο οποίος συναινεί μεν με την πραγματοποίηση της προγραμματιζόμενης πανελλαδικής συγκέντρωσης, αλλά με μία σειρά αιτημάτων τα οποία εκείνος κρίνει ως σκόπιμα, εξαιρώντας τα αιτήματα τα οποία σχετίζονται με την περικοπή των συντάξεων κ.λ.π., καθ’ όσον δεν συνάδουν με την «Λάμπουσα Πενία» στην οποία υποτίθεται ότι ανήκουμε.

            Καθυστερημένα λόγω απουσίας μου, αλλά και μετά από πολλούς, μα πάρα πολλούς ενδοιασμούς, αποφάσισα να σηκώσω το γάντι και να λάβω θέση, καθ’ όσον αυτό, εφ’ όσον συμπεριλαμβάνομαι στους αποδέκτες, ήλθε και προς το μέρος μου.

            Χωρίς να εισέρχομαι στα επί μέρους ζητήματα τα οποία έθεσε ο αγαπητός καθ’ όλα Συνάδελφος, για τα οποία ασφαλώς και έχω γνώμη καθ’ όσον κάποια τα κρίνω ανεδαφικά, όμως θα έπρεπε να ανοίξουμε ένα κανάλι μακροσκελές επικοινωνίας, θα αναφερθώ μόνον στα «φθηνά και τετριμμένα» οικονομικά ζητήματα. Δεν γνωρίζω βέβαια..
την οικονομική κατάσταση του αγαπητού κατά τα άλλα Συναδέλφου, όμως θα απαντήσω όπως απάντησα σε μία αγαπητή και πάρα πολύ γνωστή ηθοποιό, η οποία βιάστηκε να πεί ότι: «Δεν χρειάζονται χρήματα, μία αγκαλιά και ένα χάδι χρειάζεται ο άνθρωπος». Τότε, τη ρώτησα εάν, τον Αξιωματικό που έχει πάρει στεγαστικό δάνειο και πληρώνει 700 ΕΥΡΩ, εάν όχι περισσότερα, για τη δόση του δανείου, έχει ένα παιδί που σπουδάζει στην ΚΟΜΟΤΗΝΗ και ένα στην ΚΡΗΤΗ, και του κόβουν το μισθό, θα πάει να του κάνει αγκαλίτσες για να τον παρηγορήσει. Βέβαια, όπως είναι ευνόητο, μετά από αυτό, «φωνή βοώντος…».

            Επανέρχομαι στο θέμα μου. Θεωρούμε, και δίκαια, ότι πρεσβεύουμε υψηλά ιδανικά. Είμαστε όμως οι μόνοι; Είναι αυτό αποκλειστικό προνόμιά μας; Δηλαδή οι Δικαστικοί, οι εκπαιδευτικοί, οι λοιποί δημόσιοι λειτουργοί, για να μην πώ για τους ίδιους τους εθνοπατέρες μας, δεν διαπνέονται από τα ίδια υψηλά, κατά κλάδο, ιδανικά; Εκείνοι όλοι, γιατί, όταν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα ομονοούν, παρ’ όλες τις χαώδεις διαφορές τους και αγωνίζονται όλοι μαζί για τα «κεκτημένα»; Μη μου πείτε ότι εμείς ορκιστήκαμε κ.λ.π., κ.λ.π. Μα κι’ εκείνοι ορκίστηκαν! Κι’ εν πάσει περιπτώσει, ο όρκος τον οποίο δώσαμε, δεν θυμάμαι να αναφέρει πουθενά ότι θα ανήκω στην «Λάμπουσα Πενία», και δεν θα διεκδικώ οικονομικές προαγωγές. Αλήθεια, ως πότε θα το παίζουμε ραγιάδες; Πόσο βολικό και ευχάριστο θα ήταν κάτι τέτοιο για τους εκάστοτε κυβερνώντες!!! Και μάλιστα, όσες περισσότερες κατηγορίες εργαζομένων ενταχθούν σ’ αυτή τη λογική, τόσο πιο ευτυχείς θα γίνονται!!! Και, για να τελειώνουμε μ’ αυτό, οι εξαθλιωμένοι λαοί δεν ασχολούνται με Αξίες, Αρχές και Ιδανικά, αλλά με την επιβίωσή τους. 

 

            Εντύπωση ωστόσο μου έκανε μία φράση, ότι δηλαδή ήτανε στο χέρι πολλών να προστατεύσουν τα προσωπικά οφέλη όσο ήταν στην ενέργεια, αλλά δεν το έκαναν ενώ μπορούσαν. Θα ήθελα πάρα πολύ να μάθω τον τρόπο με τον οποίο θα το έκαναν αυτό. Μήπως παραιτούμενοι;. Γιατί αυτό κυκλοφορεί ευρέως στις τάξεις μας, λές και εάν παρητούντο θα γινόταν κάτι! Εγώ ξέρω ότι ο αγώνας γίνεται «εντός των τειχών». Εάν αγωνίζεσαι απ’ έξω, «είσαι και στην απ’ έξω». Επίσης, αναφέρει ο αγαπητός Συνάδελφος ότι, είμαστε η μόνη ελπίδα του Ελληνικού Λαού, στον οποίο θα προστρέξει (άραγε τι εννοεί;) σύντομα. Αφού όμως αυτοαποκαλείται « στυμμένη λεμονόκουπα», τι ελπίδα θα παράσχει στο λαό; Συμβαδίζουν αυτά τα δύο; Κι’ εν πάσει περιπτώσει, κάτι τέτοια επικαλείται εκείνος ο ανεκδιήγητος μπεγλ---ς, και έκανε εκείνα που έκανε.

            Ας μη βιαζόμαστε λοιπόν να προκαταλάβουμε καταστάσεις, και ας είμαστε επιεικέστεροι μ’ αυτούς οι οποίοι αγωνίζονται για την επιβίωση της οικογενείας τους, γιατί τυχόν δικαίωσή τους θα συμπαρασύρει και τους λοιπούς, οι οποίοι κάθονται αναπαυτικά στην πολυθρόνα τους και απολαμβάνουν τον καφέ τους.

 

Δημήτριος Μπελιβανάκης

 Αντιστράτηγος ε.α. (Σ.Σ.Ε.1973)

 

 syndesmos71