Η ηγεμονία των Εβραίων στην βιομηχανία της πορνογραφίας βασίζεται στο «Ιερό τους Βιβλίο» ΤΑΛΜΟΥΔ

Γνωρίζουμε ότι ο Χριστός ευλόγησε το γάμο  ιδιαίτερα, αφού το πρώτο Του θαύμα το έκανε σε ένα γάμο. Στο γάμο της Κανά, όπου ευλόγησε το νερό και το έκανε κρασί. Τεράστια η σημειολογία...

Ο Ιησούς επίσης αποκαλούσε τους Φαρισαίους, «γενεά πονηρά και μοιχαλίδα»( Ματθ. 12:39). Ο Απόστολος Παύλος  κατηγορούσε τους Φαρισαίους οτι δίδασκαν κατά της μοιχείας, οι ίδιοι όμως την εφήρμοζαν. (Ρωμ.9:22)

Οι Εβραίοι δεν εγκατέλειψαν ποτέ αυτά που έκαναν στη Βαβυλώνα. Η πορνογραφία είναι άλλο ένα μέσον, νομιμοποιημένο από το Ταλμούδ, για να μας την ξαναφέρουν:

Είναι γνωστό το «ου μοιχεύσης»  από το Μωσαικό Νόμο. Στη Γκεμαρά (ένα από τα βιβλία  του Ταλμούδ)  διαβάζουμε: Οι ραβίνοι μας διδάσκουν: «Ο άνδρας που θα διαπράξει μοιχεία με τη γυναίκα ενός άλλου, ακόμα  και αν διαπράξει μοιχεία με τη γυναίκα του γείτονα............πρέπει να θανατώνεται». Το «ο άντρας» εξαιρεί κάποιον κατώτερο. Το «διαπράξει μοιχεία με τη γυναίκα ενός άλλου», εξαιρεί  τη γυναίκα ενός κατώτερου.  Το: «ακόμα  και αν διαπράξει μοιχεία με τη γυναίκα του γείτονα» εξαιρεί τη γυναίκα ενός ειδωλολάτρη.

Ερμηνεία: Η συνεύρεση με έναν «κατώτερο» στην ηλικία, δηλαδή με ένα παιδί επιτρέπεται. Παρομοίως επιτρέπεται η συνεύρεση με τη γυναίκα ενος ειδωλολάτρη. Ο Νόμος πιάνει μόνο τους Εβραίους. Οι υπόλοιποι είναι  κτήνη goyim (οι Χριστιανοί) και εθνικοί – ειδωλολάτρες, δηλαδή, βάρβαροι.

Το Ταλμούδ επιτρέπει τη μοιχεία μεταξύ ενήλικων Εβραίων, «άν το αρσενικό όργανο είναι χαλαρό». (Υebamoth 55b) To  σκεπτικό των ραβίνων είνια ότι δεν υπάρχει αμαρτία αν η συνεύρεση δεν είναι «αληθινή» ή «ολοκληρωμένη». Αυτό δε συνιστά μοιχεία, ούτε αιμομιξία(!).... «αν κάποιος συνευρεθεί με «απαγορευμένους» συγγενείς, έχοντας χαλαρό membrum, τότε εξαιρείται» Υebamoth 55b. Στα εδάφια 56a και 56b  γίνεται εκτεταμένη αναφορά, κυριολεκτικά με το «χιλιοστό», για το μέχρι ποιό σημείο η διείσδυση είναι μοιχεία ή όχι! (δεν θα ασχοληθούμε μ’αυτό). Απλά το αναφέραμε για να διαπιστώσει κανείς την «ιερότητα» του Ταλμούδ. 

Αφού λοιπόν το Ταλμούδ καθορίζει τα όρια της μοιχείας και της αιμομιξίας  μεταξύ των Εβραίων, προχωρά σε εμάς, τα goyim, ζώα, τους εθνικούς...

Άνετα επιτρέπεται στην Kerithoth  11a και 11b «o βιασμός «συγκεκριμένων» υπηρετριών, δηλαδή «εθνικών» γυναικών που εργάζονται στο σπίτι κ.ο.κ του Φαρισαίου. Η Gemara συγκεκριμένα συνδέει την «αμαρτία» με το αν η υπηρέτρια κοιμάται ή είναι ξύπνια! Αν η υπηρέτρια είναι ξύπνια, και τη βιάσει ο Φαρισαίος, τότε είναι ένοχος ενώπιον του νόμου!  Αν όμως κοιμάται, εκείνος γίνεται τόσο αθώος όσο αυτή! Επίσης αν την βιάσει χωρίς να ολοκληρώσει με οργασμό, το Ταλμούδ το επιτρέπει ως «απλή σεξουαλική επαφή», χωρίς ηθικές συνέπειες.    Επίσης ο Νόμος δεν παραβιάζεται αν γίνει βιασμός σε εθνική, στοματικά ή παρά φύσιν. (Σημειωτέον ότι πολλοί άνδρες σε τέτοιες ταινίες είναι εβραίοι. Η πράξη επιτρέπεται.) Στην περίπτωση αυτή ο Φαρισαίος είναι τόσο αθώος όσο αν κοιμόταν το θύμα. Δηλαδή με βιασμό εθνικής στον ύπνο, η αθωότητα της κοιμωμένης μεταβιβάζεται και στον βιαστή!

Επειδή θεωρούν τους εθνικούς ζώα, φυλετικά και πνευματικά κατώτερους από τους ίδιους, προωθούσαν την μοιχεία με εθνικούς. Ένας ακόμα λόγος ήταν για να μην πειράζουν οι άλλοι εβραίοι τη δική τους γυναίκα. Επιδιώκoυν την ενδογαμία μέσα στη φυλή τους, αλλά διαπράττουν τη μοιχεία με τους εθνικούς.Έτσι « η μοιχεία εβραίου με εθνική, όταν γίνεται παρά φύσιν, δεν τιμωρείται» Sanhedrin 58b.

Αυτό είναι άλλωστε το  σκηνικό όχι μόνο της πορνογραφίας, αλλά και της βιομηχανίας θεάματος του Hollywood αλλά και των ΜΜΕ, που ελέγχονται απο τους Εβραίους. Εβραίοι ιδιοκτήτες, Παραγωγοί, Σκηνοθέτες, και Ιμπρεσσάριοι προωθούν τα νέα goyim προιόντα (ηθoποιούς, τραγουδιστές και stars  του θεάματος), αφού εφαρμόσουν επάνω τους την «Ταλμουδική ηθική» τους...

Ωστόσο, οι ίδιοι, παραμένουν με καθαρή συνείδηση ότι δεν διαπράτουν μοιχεία! Με καθαρή επίσης συνείδηση προωθούν και τη «μοιχεία μεταξύ των εθνικών» την οποία κινηματογραφούν. Δηλαδή όλη αυτή η βιομηχανία της πορνογραφίας, τους αποφέρει και αμύθητες περουσίες, διαφθείροντας εμάς τους εθνικούς,  τα ζώα goyim.

Κινηματογραφούν και εμπορεύονται κάθε αίσχος με καθαρή συνείδηση. Να που το βασίζουν:

Στη Sota 26b τίθεται το ερώτημα:

«Ποιά είναι η τοποθέτηση που κάνουν οι ραβίνοι λέγοντας ότι δεν υφίσταται μοιχεία σε σχέση με ζώο – γιατι γέγραπται: Δεν θα φέρετε (στο Ναό) το μίσθωμα της πόρνης και το μισθό του σκύλου...» (Δευτερονόμιο 23:18) ενώ  διδάσκεται ότι «το μίσθωμα του σκύλου και ο μισθός της πόρνης» (το αντίστροφο δηλαδή) είναι επιτρεπτό;

Η παραπομπή του εδαφίου εξηγεί ότι η πληρωμή που θα έχει μιά πόρνη για επαφή με σκύλο -δηλαδή τα χρήματα που προκύπτουν από σκληρή προνογραφία- νομίμως μπορούν να προσαχθούν στο Ναό. (Δηλαδή τα χρήματα των παραγωγών εβραίων, απο τις business της πορνογραφίας, είναι αποδεκτά στο ναό, άρα καθ’όλα ηθικά). Εδώ αξίζει  να θυμηθούμε ότι όταν ο Ιούδας μετάνιωσε και επέστρεψε τα 30 αργύρια στους Φαρισαίους, εκείνοι δεν τα κράτησαν στο Ναό επειδή ήταν «λερωμένα με αίμα». Είχαν δηλαδή «αμαρτία, ενοχή» .... τα χρήματα, εννοείται, όχι εκείνοι.....

Να εξηγήσουμε ότι στην αρχαιότητα, στους παγανιστικούς ναούς, ευνούχοι εκπαίδευαν σκύλους για σεξουαλική χρήση. Αυτό που λέει ο Μωυσής στο Δευτερονόμιο, 23:18 «οι μισθοί των σκύλων», αφορούσε το μίσθωμα από την ενοικίαση των σκύλων που χρησιμοποιούνταν για κτηνοβασία. Την εποχή των Φαρσαίων, τέτοιες πρακτικές ήταν  συνήθεις στον παγανιστικό κόσμο, ιδιαιτέρως δε στη Βαβυλώνα... 

Καταλαβαίνουμε γιατί το Ταλμούδ παρέμενε κρυφό μέσα στους αιώνες. Το φύλαξαν καλά, ιδιαιτέρως το Μεσαίωνα.... Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 18^ο αιώνα από έναν Καθολικό ιερέα, ο οποίος δολοφονήθηκε.....

Σημειωτέον ότι το Ταλμούδ γράφει πως «όποιος χριστιανός το μελετά ή το δημοσιεύει ....πρέπει να θανατώνεται». Δεν θέλουν να ξέρουμε. Θέλουν να μας επιβάλλουν  τη Βαβυλώνα με το ζόρι, και εν αγνοία μας. Επιβάλλεται να αφυπνιστούμε άμεσα. Δεν θα τους περάσει!!!

Aelius Maximus

 

esxatianasxesi 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: 

 

Ο κεντρικός ρόλος των Εβραίων στη βιομηχανία του πορνό. Εβραίος καθηγητής ομολογεί ότι η πορνογραφία χρησιμοποιήθηκε ως όπλο κατά των «εθνικών» και της χριστιανικής ηθικής