Ως σύζυγος αστυνομικού έζησα αυτές τις ημέρες όλη την αγωνία των αστυνομικών και των οικογενειών τους. Δεν μας πείραξε εμάς τα γυναικόπαιδα που θα φύγουν οι άντρες μας, , ούτε που έπρεπε 3 ημέρες τώρα να...
φέρουμε τα πάνω κάτω να ταχτοποιήσουμε δουλείες σπιτιού 2 μηνών και ακόμα να αφήσουμε κάποιες τις δουλείες μας στην Κόνιτσα ή στα Γιάννενα, που όπως όλοι γνωρίζουμε αυτή την εποχή είναι δυσεύρετες.
Έτσι είναι το επάγγελμα του αστυνομικού θα πουν κάποιοι και συμφωνούμε όλοι σε αυτό.
Ο αστυνομικός είναι μάχιμος πάντα και όπου
υπάρχει ανάγκη ξέρουμε ότι πρέπει να είναι εκεί, όμως κύριοι υπουργοί
δεν σκεφτήκατε ένα σημαντικό πράγμα παίρνοντας την απόφαση αυτή, ότι
πίσω φεύγοντας αυτοί οι αστυνομικοί, τι αφήνετε;
10 άτομα να καλύψουν τι;Καθημερινά συμβάν;
Την εισαγωγή ναρκωτικών από την Αλβανία που για μας είναι καθημερινό φαινόμενο;
Κάθε παράνομο μετανάστη που άρχετε στην χωρά και δεν ξέρουμε τις προθέσεις του;
Ή τις νέες παράνομες δραστηριότητες που θα βρουν πρόσφορο έδαφος πλέον στην πόλη μας να αναπτυχτούν;
Στο στρατό δεν πήγαμε εμείς οι γυναίκες αλλά ξέρουμε από τους άντρες μας ότι τα νώτα μας δεν τα αφήνουμε ποτέ ακάλυπτα.
Ντροπή σας κύριοι!
Είμαστε αφύλακτοι στα σύνορα, ανήμποροι μπροστά στους κινδύνους και φοβισμένοι.
Ναι κύριοι τα καταφέρατε μια χαρά.Μας κάνατε για μια φορά να μην σας ξεχάσουμε στις επόμενες εκλογές.
Και μια συμβουλή, γερόντια, γυναίκες, μάνες ….. φυλάξτε γερά με κάθε τρόπο το σπίτι σας.
Εύχομαι αυτοί οι 2 μήνες να κυλήσουν ειρηνικά και γρήγορα.
Ε.Κ.
(Τα στοιχεία της αρθρογράφου είναι στη διάθεση του ΗΠΕΙΡΟΣ ΕΛΛΑΣ.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου