Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Στις 21 Μαΐου 2012 ο διαδικτυακός ισότοπος «Antinews»,
που στήριξε τα τελευταία χρόνια μετά μανίας, όσο κανείς άλλος, τις
πολιτικές επιλογές του Αντώνη Σαμαρά, ανάρτησε άρθρο με τίτλο: «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο». Σ΄αυτό το άρθρο διαπιστώνεται ένα μεγαλοπρεπές «άδειασμα» του κ. Σαμαρά, για την επάνοδο της κ. Μπακογιάννη στη Ν.Δ. και αυτή η επάνοδος σηματοδοτεί στροφή σε νεοφιλελεύθερες, μνημονιακές, μεσαιοχωρίτικες θέσεις και επιστροφή σε παλαιοκομματικά και διαπλεκόμενα τζάκια, φέουδα και βαρονίες. Έτσι, ακυρώνεται “η πορεία προς το λαό”, που αποφάσισε η μεγάλη πλειοψηφία της βάσης της ΝΔ στις 29/11/2009, εκλέγοντας στην ηγεσία του κόμματος τον Αντώνη Σαμαρά.
Πράγματι,
στις 29 Νοεμβρίου 2009 στην εκλογή νέου Προέδρου για την κεντροδεξιά
παράταξη της ΝΔ, οι δεξιοί ψηφοφόροι, ανεξαρτήτως ηλικίας, πληγωμένοι
και αηδιασμένοι από την οικογενειοκρατία που κυβέρνησε το κόμμα όλα τα
χρόνια της μεταπολίτευσης, στοιβάχτηκαν σε ατέλειωτες ουρές, προκειμένου
να ψηφίσουν τον εκλεκτό τους, που “θα τα άλλαζε όλα” για το καλό της πατρίδας. Ταυτόχρονα αυτοί οι ίδιοι ψηφοφόροι τοποθετούσαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας της κεντροδεξιάς παράταξης την νεοφιλελεύθερη και νεοταξική, Ντόρα Μπακογιάννη, αναγκάζοντάς την να αποχωρήσει και να ιδρύσει νέο κόμμα συμφοράς στις 21 Νοεμβρίου 2010.
Ωστόσο, μέχρι
σήμερα ο κ. Σαμαράς με όλες τις πολιτικές θέσεις και επιλογές του
αποδείχτηκε πολύ μικρότερος των ιστορικών περιστάσεων της πατρίδας μας
και με την προ ημερών κίνηση του επιβεβαίωσε πως δίκαια έχει πλέον, χαρακτηρισθεί ως ο πρωταθλητής της κωλοτούμπας. Άλλωστε, σε όλες τις θέσεις του υπαναχώρησε με τον πλέον, άκομψο τρόπο.
Στη συνέχεια ο κ. Σαμαράς, υπέρμαχος του αντιμνημονιακού αγώνα, δεσμεύθηκε με την δημιουργία της Κυβέρνησης Παπαδήμου, πως αυτή η κυβέρνηση θα είναι ειδικού σκοπού, με μόνη αποστολή την υπογραφή της δανειακής σύμβασης, του PSI και της διενέργειας Εθνικών εκλογών. Μέσω της υπογραφής, όμως, της δανειακής σύμβασης συνέπλευσε ξεκάθαρα και ανοικτά με εκείνες τις μνημονιακές δυνάμεις που οδήγησαν την Ελλάδα στο δρόμο της καταστροφής, σε ένα δρόμο δηλαδή, χωρίς γυρισμό. Εν τούτοις, συμφώνησε και ψήφισε 99 νομοσχέδια, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του οριστικού “θαψίματος” του μεγαλύτερου μεταπολεμικού σκανδάλου της πολυεθνικής εταιρείας Siemens, ναυαρχίδας της Γερμανικής βιομηχανίας της κ. Μέρκελ. Έτσι, τα φληναφήματα περί Ζαππείου 1 και Ζαππείου 2 και των βαρύγδουπων εξαγγελιών αυτού και της πολιτικής καμαρίλας
του (Μηταράκης, Σταικούρας, Λαζαρίδης, Μουρούτης κ.α.) έχουν ήδη
παραπεμφθεί στον κάλαθο ανακύκλωσης της ΝΔ και προφανώς θα χρησιμεύσουν
για τις ξυλόσομπες των αθώων θυμάτων τους.
Ο Αντώνης Σαμαράς, ξεσήκωσε
έναν ολόκληρο λαό το ΄93 για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων και
ισχυρίζεται μέχρι σήμερα πως δικαιώθηκε. Έριξε την κυβέρνηση του
Μητσοτάκη το ΄93, για το Μακεδονικό υποτίθεται ενώ η αλήθεια ήταν οι ψηφιακές παροχές του ΟΤΕ προς τον Κόκκαλη και την Siemens και ο διαφαινόμενος τότε κίνδυνος, να φύγει ο έλεγχος από τα Ελληνικά χέρια και να πουληθεί ο ΟΤΕ στους Ιάπωνες (συμφωνία Μητσοτάκη-Μάνου). Εδώ, αποδεικνύεται η διαχρονική του σχέση με τη Siemens, η οποία κρατάει γερά από το 1989-90, όταν στα ΚΥΣΥΜ, ως Υπ. Οικονομικών αρχικά και μετέπειτα ΥΠ.ΕΞ., μετείχε σ΄αυτά, στα οποία λαμβάνονταν πάντα ενωτικές αποφάσεις για τον Κόκκαλη και τη Siemens. Να υπενθυμίσουμε πως ο αείμνηστος Γιάννης Κεφαλογιάννης ως Υπ. Μεταφορών και Επικοινωνιών στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα, είχε παραιτηθεί καταγγέλλοντας έντονες πιέσεις για να υπογράψει την έγκριση των 470.000 ψηφιακών παροχών με τη Siemens και την Intracom. Δήλωνε δε, στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής το 2010 τα παρακάτω: «Το
Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΤΕ, παρέβλεψε και περιφρόνησε εντελώς την
απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου και αντί να υπακούσει στη νόμιμη
κυβέρνηση-στην οποία υπαγόταν αποκλειστικά-, άκουσε τους τρεις
πολιτικούς αρχηγούς και τότε υπέγραψε με τους όρους που είχαν θέσει η Ericsson και η Siemens, δηλαδή με πολύ ακριβότερες τιμές». Μάλιστα επανέλαβε αυτό που είχε πει σε εκπομπή το 1994, ότι δηλαδή «οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί είχαν συναλλαγές με τις εταιρείες».
Στα χρόνια της 10ετούς «πολιτικής του ερήμου» ποτέ δεν στήριξε την Ν.Δ., αλλά αντίθετα συνεργάσθηκε και βοήθησε επιλογές και κομματικά στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Χαρακτηριστικά την άνοιξη του 1995, με τη λήξη της δεύτερης προεδρικής θητείας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, επίκειται νέα εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου για να εκλέξει Πρόεδρο και να αποφύγει τις εκλογές διατηρώντας την κυβέρνησή του, χρειαζόταν
τουλάχιστον 180 ψήφους από τους 300 της Βουλής. Ο τότε πρωθυπουργός
ήρθε τελικά σε συμφωνία με την Πολιτική Άνοιξη με στόχο να εκλεγεί
Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρώην υπουργός Κωστής Στεφανόπουλος, με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της Πολιτικής Άνοιξης, όπως και έγινε. Αυτό έφερε σε δύσκολη θέση τη ΝΔ και τον Πρόεδρό της Μιλτιάδη Έβερτ, η οποία αποζητούσε να διεξαχθούν εκλογές εκμεταλλευόμενη τη ραγδαία πτώση της δημοτικότητας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ώστε να κερδίσει τις εκλογές. Ο Μ. Έβερτ και πολλά στελέχη της ΝΔ, μετά την εκλογή Στεφανόπουλου, επιτέθηκαν με βαρύτατες εκφράσεις κατά του Σαμαρά.
Αργότερα, το 2004 βρέθηκε ουρανοκατέβατος στη Ν.Δ. και παρουσιάσθηκε ως «Καραμανλικός», όταν ο ίδιος είχε αποπεμφθεί από το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών το ΄93, εποχή που δεν ήθελε να ακούει το όνομα του «εθνάρχη» (παραμένουν αλησμόνητα τα άρθρα του «κολλητού», του την εποχή εκείνη, δημοσιογράφου κ. Νάσου Τσαγκανέλη κατά του Κώστα Καραμανλή).
Το έργο του στην Ευρωβουλή την περίοδο 2004-2007 ήταν ανύπαρκτο. Κατέθεσε όλες και όλες εννέα ερωτήσεις. Έτσι προστάτεψε και προώθησε τα συμφέροντα της Ελλάδος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επί μια τετραετία. Με αυτό τον ζήλο και κατ΄αυτόν τον τρόπο θα διαπραγματευτεί με την κ. Μέρκελ το μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση, ως Πρωθυπουργός;
Η απεμπλοκή του ιδίου όσο και της Ντόρας Μπακογιάννη και του Κυριάκου Μητσοτάκη από την σκιά του σκανδάλου της Siemens την
περίοδο που ο κλοιός είχε αρχίσει να σφίγγει επικίνδυνα γύρω τους
(ημερολόγιο ιδιαιτέρας Χριστοφοράκου, δηλώσεις Γ.Κεφαλογιάννη για πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη εξ΄ αιτίας του ΟΤΕ, απειλές Κ.Μητσοτάκη πως αν κληθεί στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής θα μιλήσει για τη βρώμικη περίοδο του ΄90-΄93) επετεύχθη με χειρουργική κίνηση στις 2/6/2010, μετατοπίζοντας ουσιαστικά όλη την «ευθύνη» της διαχρονικής και στενής σχέσης τους με τον Χριστοφοράκο, αλλά και της σχέσης τους με τους προκατόχους του Χριστοφοράκου, την επίμαχη δεκαετία του ΄90, σε συγγενή εξ' αγχιστείας του προέδρου της ΝΔ, που εργαζόταν στην εταιρία και υποτίθεται πως ζητούσε κάποιο ρουσφέτι από τον ευρωβουλευτή τότε Σαμαρά, μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας (e-mail). Με τον τρόπο αυτό τα δώρα, οι χορηγίες, τα τηλεφωνικά κέντρα, οι όποιες κοινωνικές συναναστροφές, τα τηλεφωνήματα κλπ θάφτηκαν οριστικά. Μαζί θάφτηκαν και οι όποιες σκιές υπήρχαν για τη χρηματοδότηση εκ μέρους της Siemens σε μεγάλα ή μικρότερα κόμματα. Άλλωστε, και τα φίλα προσκείμενα ηλεκτρονικά έντυπα, όπως το Antinews, δήλωναν την ίδια ημέρα πανηγυρικά, πως ο Σαμαράς είναι αδιάφθορος.
Ως Υπουργός Πολιτισμού της Κυβέρνησης Καραμανλή, τώρα προκειμένου
να ικανοποιήσει τα τοπικιστικά ένστικτα των ψηφοφόρων του στη Μεσσηνία,
αποφάσισε λίγες ημέρες πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, να
μεταφέρει διοικητικά το Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα από την Ηλεία στη
Μεσσηνία. Σφοδρή ήταν τότε η αντίδραση του «Ντορικού» Βουλευτή Ηλείας, κ. Κοντογιάννη, που προχθές ο κ. Σαμαράς «μάζεψε» εκ νέου στη ΝΔ, στο πλαίσιο του συναινετικού γάμου με την Ντόρα Μπακογιάννη. Επίσης, στο διάστημα της 6μηνης παρουσίας του στο Υπ. Πολιτισμού έκανε αρκετούς διορισμούς Μεσσήνιων, εκτός ΑΣΕΠ.
Τέλος, ποτέ του δεν εργάσθηκε, από τα 26 χρόνια του, όταν μπήκε στην πολιτική και ουδέποτε προχώρησε σε αυτοκριτική. Υπηρέτησε 9 μήνες (ελέω Αβέρωφ) με ευεργετική διάταξη στο Πολεμικό Ναυτικό. Ενώ δεν απάντησε ποτέ με τι έσοδα ζούσε 10 χρόνια που ήταν στην πολιτική του έρημο.
Συνεπώς, Αντώνη Σαμαρά, όλα τα παραπάνω μάλλον δεν θα διορθωθούν με «το νέο γάμο σου» με την Ντόρα Μπακογιάννη, παρ΄ότι προσπαθείς να κρυφτείς πίσω από το «ύψος» της. Δείχνεις να μην έχεις διδαχτεί, μετά την συναναστροφή σου με την αγία οικογένεια, απολύτως τίποτε από τα κάποια θετικά της. Γιατί τουλάχιστον εκείνοι έχουν μάθει να τιμούν τους συγγενείς, τους πιστούς φίλους και τους συνεργάτες τους. Δηλαδή, δεν ήσαν αγνώμονες, άφιλοι και αχάριστοι!!!
Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου