65ο Φεστιβάλ Καννών-Φατίχ Ακίν: Στην Τουρκία υπάρχει δημοκρατία
Ο σκηνοθέτης γύρισε μια ταινία για την άδικη μόλυνση που υφίσταται ένας μικρός «παράδεισος»
Ο σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν ανάμεσα στους κατοίκους του Καμπούρνου που εμφανίζονται στο ντοκιμαντέρ του «Μολύνοντας τον Παράδεισο»
Πως ένας μικρός παράδεισος μπορεί να μετατραπεί σε τεράστιο σκουπιδότοπο; Πολύ εύκολα σαν να μας λέει το ντοκιμαντέρ «Μολύνοντας τον Παράδεισο» του γερμανού, τουρκικής καταγωγής σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν,
γνωστού στην χώρα μας από την καλλιτεχνική – εμπορική επιτυχία
ταινιών όπως οι «Μαζί/ Ποτέ», «Η άκρη του παραδείσου» και «Soul
Kitchen».
Γυρισμένο κατά την διάρκεια πέντε ολόκληρων χρόνων (από το 2007 ως
το 2012), το «Μολύνοντας τον Παράδεισο» καταγράφει τις προσπάθειες των
κατοίκων ενός (όντως παραδεισένιου) χωριού της κεντρικής Τουρκίας
ονόματι Καμπούρνου να αντιμετωπίσουν τους διαβρωμένους πολιτικούς
θεσμούς της χώρας και να προστατεύσουν τον τόπο τους από την
μόλυνση.
Ο Φατίχ Ακίν που ως γνωστόν λατρεύει την πατρίδα των παππούδων του (όλες οι ταινίες του σχετίζονται κάπως με την Τουρκία), επισκέφτηκε για πρώτη φορά το Καμπούρνου όταν έμαθε ότι ένα ίνδαλμά του, ο Μπομπ Ντίλαν, κατάγεται εν μέρει από εκεί. Αυτό που βρήκε μπροστά του, το 2006, ήταν ένας τόπος «τόσο πράσινος, όσο ένα δάσος στο Βιετνάμ ή την Καμπότζη.»
Όμως η χαρά του Ακίν δεν θα διαρκούσε για πολύ. Στην τοποθεσία κτιζόταν ήδη μια τεράστια χαβούζα φέρνοντας την απελπισία στους κατοίκους του χωριού. Ο Ακίν ανέλαβε προσωπικά την υπόθεση προστασίας του χωριού, η σωτηρία του έγινε η δική του σταυροφορία. Οργάνωσε διαμαρτυρίες, προσκάλεσε κανάλια της τηλεόρασης και εν τέλει κατέγραψε όλη αυτή την προσπάθεια προφύλαξης του Καμπούρνου στο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε χθες (Πέμπτη 17 Μαίου) στις Κάνες.
«Το αρχικό, μάλλον αφελές κίνητρό μου σε αυτήν την κινητοποίηση ήταν να απειλήσω έτσι ώστε να αποφευχθεί το κτίσιμο της χαβούζας» λέει σήμερα ο ίδιος ο Ακίν. Οσο όμως κινηματογραφούσε, τόσο οι εργασίες για την κατασκευή της χαβούζας συνεχίζονταν. «Εν τέλει, έβλεπα ότι το φινάλε της ταινίας θα ήταν η καταστροφή του χωριού από την ολοκλήρωση των εργασιών κατασκευής της χαβούζας.»
Δεν συνέβη αυτό ακριβώς. Στην πορεία, έγινε αντιληπτό ότι οι φυσικές καταστροφές όπως οι πλημμύρες και τα ρεύματα απειλούσαν ακόμη περισσότερο το χωριό, καθώς δεν είχαν ληφθεί τα σωστά προληπτικά μέτρα από τους κατασκευαστές. Και πράγματι, οι δυνάμεις της φύσης προκάλεσαν ακόμη περισσότερα πλήγματα στον μικρό παράδεισο.
Ο Ακίν συνέχισε τα γυρίσματα καταγράφοντας κάθε τι_ σε σημείο που άρχισε να πιστεύει ότι η ταινία του δεν θα τελείωνε ποτέ! Ο ίδιος βεβαίως δεν πιστεύει ότι μια ταινία έχει την δύναμη να διακόψει κάτι που πίσω του βρίσκονται κρυμμένα δεκάδες συμφέροντα. Ακόμα και σήμερα ενώ έχει ήδη παρθεί η απόφαση κλεισίματος του σκουπιδότοπου μέσα στα επόμενα δυο χρόνια, αυτό δεν είναι βέβαιο ότι θα γίνει.
«Όμως παρ’ όλ’ αυτά και προς έκπληξη πολλών, στην Τουρκία υπάρχει ακόμα δημοκρατία» λέει ο σκηνοθέτης. «Γι’ αυτό και ελπίζω ότι με την διεθνή προβολή του, το “Μολύνοντας τον Παράδεισο” θα κερδίσει την προσοχή που του αξίζει. Γιατί αυτή η ταινία ενδεχομένως να μπορέσει να πείσει εκείνους που επιπόλαια αποφάσισαν να κτίσουν έναν σκουπιδότοπο εκεί όπου δεν έπρεπε, ότι αυτή η απόφασή τους μπορεί να τους δημιουργήσει περισσότερους εχθρούς αντί φίλους.»_
tovima
Σχόλια:
Ο Φατίχ Ακίν που ως γνωστόν λατρεύει την πατρίδα των παππούδων του (όλες οι ταινίες του σχετίζονται κάπως με την Τουρκία), επισκέφτηκε για πρώτη φορά το Καμπούρνου όταν έμαθε ότι ένα ίνδαλμά του, ο Μπομπ Ντίλαν, κατάγεται εν μέρει από εκεί. Αυτό που βρήκε μπροστά του, το 2006, ήταν ένας τόπος «τόσο πράσινος, όσο ένα δάσος στο Βιετνάμ ή την Καμπότζη.»
Όμως η χαρά του Ακίν δεν θα διαρκούσε για πολύ. Στην τοποθεσία κτιζόταν ήδη μια τεράστια χαβούζα φέρνοντας την απελπισία στους κατοίκους του χωριού. Ο Ακίν ανέλαβε προσωπικά την υπόθεση προστασίας του χωριού, η σωτηρία του έγινε η δική του σταυροφορία. Οργάνωσε διαμαρτυρίες, προσκάλεσε κανάλια της τηλεόρασης και εν τέλει κατέγραψε όλη αυτή την προσπάθεια προφύλαξης του Καμπούρνου στο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε χθες (Πέμπτη 17 Μαίου) στις Κάνες.
«Το αρχικό, μάλλον αφελές κίνητρό μου σε αυτήν την κινητοποίηση ήταν να απειλήσω έτσι ώστε να αποφευχθεί το κτίσιμο της χαβούζας» λέει σήμερα ο ίδιος ο Ακίν. Οσο όμως κινηματογραφούσε, τόσο οι εργασίες για την κατασκευή της χαβούζας συνεχίζονταν. «Εν τέλει, έβλεπα ότι το φινάλε της ταινίας θα ήταν η καταστροφή του χωριού από την ολοκλήρωση των εργασιών κατασκευής της χαβούζας.»
Δεν συνέβη αυτό ακριβώς. Στην πορεία, έγινε αντιληπτό ότι οι φυσικές καταστροφές όπως οι πλημμύρες και τα ρεύματα απειλούσαν ακόμη περισσότερο το χωριό, καθώς δεν είχαν ληφθεί τα σωστά προληπτικά μέτρα από τους κατασκευαστές. Και πράγματι, οι δυνάμεις της φύσης προκάλεσαν ακόμη περισσότερα πλήγματα στον μικρό παράδεισο.
Ο Ακίν συνέχισε τα γυρίσματα καταγράφοντας κάθε τι_ σε σημείο που άρχισε να πιστεύει ότι η ταινία του δεν θα τελείωνε ποτέ! Ο ίδιος βεβαίως δεν πιστεύει ότι μια ταινία έχει την δύναμη να διακόψει κάτι που πίσω του βρίσκονται κρυμμένα δεκάδες συμφέροντα. Ακόμα και σήμερα ενώ έχει ήδη παρθεί η απόφαση κλεισίματος του σκουπιδότοπου μέσα στα επόμενα δυο χρόνια, αυτό δεν είναι βέβαιο ότι θα γίνει.
«Όμως παρ’ όλ’ αυτά και προς έκπληξη πολλών, στην Τουρκία υπάρχει ακόμα δημοκρατία» λέει ο σκηνοθέτης. «Γι’ αυτό και ελπίζω ότι με την διεθνή προβολή του, το “Μολύνοντας τον Παράδεισο” θα κερδίσει την προσοχή που του αξίζει. Γιατί αυτή η ταινία ενδεχομένως να μπορέσει να πείσει εκείνους που επιπόλαια αποφάσισαν να κτίσουν έναν σκουπιδότοπο εκεί όπου δεν έπρεπε, ότι αυτή η απόφασή τους μπορεί να τους δημιουργήσει περισσότερους εχθρούς αντί φίλους.»_
tovima
Σχόλια:
Εμείς έχουμε Τσίτο και Τατσόπουλο…
| 12:04
Αυτά οι Τούρκοι δημοκράτες των
Λευκών Κελιών και της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του Νταβούτογλου. Κι
από την άλλη, οι δικοί μας οι σκηνοθέτες. Θα μπορούσατε να φανταστείτε
τον Τσίτο (Ακαδημία Πλάτωνος) ή τον Τατσόπουλο (1821) να κάνουν ταινία
με θετικά μηνύματα για την Ελλάδα; Ο Τσίτος σε μια χώρα όπου πάνω από το
50% ψηφίζουν αριστερά έβλεπε ακροδεξιούς και ρατσιστές κι ο Τατσόπουλος
στο 1821 έβλεπε gay ήρωες και ευημερία. Αλλά, χαϊδεύοντας τα αυτιά των
Γερμανών και των υπόλοιπων βορείων με τις προσβολές και τις ακρότητες
εναντίων της πατρίδας του, πήρε και δουλειές στη Γερμανία ο Τσίτος.
Βλέπετε όμως, για 30 χρόνια τώρα, μεγαλώνουμε γενιές ολόκληρες νέων
Ελλήνων να είναι άεθνοι – διεθνιστές και «προοδευτικοί». Ενώ οι Τούρκοι…
προοδεύουν στα αλήθεια.
Φώτης
Τώρα τι να πει κάνεις .
| 18/05/2012, 19:01
Εάν είναι να γυρίσεις ένα φιλμ
για τα Σκουπίδια , της Νυφίτσες , του Αρουραίους , και δεν σου προβάλανε
εμπόδια αυτό δεν σημαίνει ότι ζεις στον παράδεισο της δημοκρατίας , εσύ
φίλε προσπάθησε να γυρίσεις έργο για τα δικαιώματα της γυναίκας στα
βάθη της Ανατολίας , για την μαντίλα και αλλά , και θα σου πω τότε σε
πια δημοκρατία ζεις .
W.Q
Στην Τουρκία υπάρχει δημοκρατία
| 18/05/2012, 15:44
Αχαχαχαχαχαχααχαχαχα. Συγνώμη, αλλά δεν αντέχω. Αχαχαχαχαχαχαχαχα. Επικός τίτλος. :-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου