Διαχρονικό το αίτημα αναγνώρισης του εγκλήματος ΖΗΤΗΘΗΚΕ ΕΠΙΣΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Πορεία διαμαρτυρίας διοργάνωσε η ΠΑΕ Ποντίων, ανήμερα της θλιβερής επετείου της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού

Οι διαμαρτυρόμενοι μπροστά από το «σπαθί» λίγο πριν την έναρξη της πορείας στο προξενείο

Με συνθήματα όπως, «Έξω οι Τούρκοι από τον πλανήτη», «το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει», πραγματοποιήθηκε η πορεία προς το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, με πρωτοβουλία της ΠΑΕ Ποντίων. Στο «σπαθί» δόθηκε το ραντεβού ανήμερα της θλιβερής επετείους της Γενοκτονίας των Ποντίων, το πρωί του Σαββάτου και μισή ώρα αργότερα, οι διαμαρτυρόμενοι διασχίζοντας την κεντρική πλατεία Κομοτηνής, έφτασαν έξω από το προξενείο.  «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» Φορώντας κίτρινα μπλουζάκια, που ανέγραφαν στο μπροστινό μέρος το σύνθημα «δεν ξεχνώ», οι Πόντιοι θέλησαν να θυμίσουν στους απογόνους του Κεμάλ τα εγκλήματα που διέπραξε εναντίον του Ποντιακού Ελληνισμού στην προσπάθεια εθνοκάθαρσης. Στόχος τους, να σεβαστούν την ιστορία και να μην αμφισβητούν την ιστορική αλήθεια που θέλει 353.000 Ποντίους να σφαγιάζονται εξαιτίας της διαστροφής του Κεμάλ. Εξάλλου το αίτημα του Ποντιακού Ελληνισμού είναι η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων. «Οι Τούρκοι είναι φίλοι μας και γείτονες μας», έχει πει επανειλημμένες φορές ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας καθηγητής Ιατρικής Γ. Παρχαρίδης, που έχει κηρύξει πόλεμο στους ανιστόρητους και έχει στόχο του, τη διεθνή αναγνώριση του εγκλήματος του Κεμάλ, όχι μόνο ενάντια στον Ποντιακό Ελληνισμό, των Αρμενίων, των Ασσυρίων των πληθυσμών που προσπάθησε να αφανίσει ο μεγάλος ηγέτης της  Τουρκίας.  Ο ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ  Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου 213.000-368.000 Ελλήνων. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως Γενοκτονία από το Ελληνικό κράτος και την Αυστραλία, πολιτείες των ΗΠΑ αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η Γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο. Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ   Η Γενοκτονία των Ποντίων αναγνωρίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων αλλά και το κυπριακό κράτος το 1994 και ψηφίστηκε η ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο». «Ζητούμε από το επίσημο τουρκικό κράτος την άμεση αναγνώριση του τραγικού λάθους που έκαναν να εκδιώξουν και να σφαγιάσουν 353.000 Πόντιους», είπε ο πρόεδρος της ΠΑΕ Ποντίων, Μιχάλης Κακουλίδης. «Πιστεύουμε ότι το ελληνικό κράτος, η επίσημη πολιτεία, πρέπει να δραστηριοποιηθεί. Όπως η Τουρκία μέσω κάποιων ανθρώπων στη Θράκη οι οποίοι παίζουν ακριβώς το ρόλο που επιδιώκει προσπαθούν να επιδιώξουν αποτελέσματα αντίθετα με την πατριωτική μας πολιτική.  Το κράτος πρέπει πολιτικά να στριμώξει την Τουρκία και να ζητάει σε κάθε διμερή επαφή την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων». Ο κ. Κακουλίδης, δήλωσε ικανοποιημένος από τη συμμετοχή στην πορεία, ενώ δεν έκρυψε τη δυσαρέσκεια του για τη μη συμμετοχή άλλων ποντιακών σωματείων και συλλόγων, τα περισσότερα από τα οποία ταξίδεψαν έως τη Θεσσαλονίκη, με σκοπό να πάρουν μέρος στις εκεί εκδηλώσεις μνήμης.  Αξίζει να σημειωθεί ότι στο δρόμο μπροστά από το προξενείο της Κομοτηνής υπήρχαν δυνάμεις της αστυνομίας, ενώ μόνο αντιπροσωπεία των διαμαρτυρόμενων κατάφερε να «τοιχοκολλήσει», στο ειδικό σταντ που είχε τοποθετηθεί παράπλευρα του προξενείου, το ψήφισμα διαμαρτυρίας.  ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ Στο ψήφισμα που ανέγνωσε ο Μιχάλης Κακουλίδης τονίστηκε ότι, «από το 1916 έως το 1923 χιλιάδες Έλληνες του Πόντου βασανίστηκαν και σφαγιάστηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων. Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ Αττατούρκ αποβιβάζεται στην Σαμψούντα με υποτιθέμενο σκοπό την εδραίωση της ειρήνης στην περιοχή. Συμμαχεί με τους Τσέτες και με τον υποκινητή τους Τοπάλ Οσμάν θέτει σε εφαρμογή τα σχέδια των Νεότουρκων για εξόντωση του Ελληνικού πληθυσμού και εξάλειψη του Ελληνικού πολιτισμού από την περιοχή. Αυτή η τακτική είχε ως αποτέλεσμα ένα από τα τραγικότερα εγκλήματα του περασμένου αιώνα που διεθνώς ακόμη δεν έχει αναγνωριστεί. Η γενοκτονία των ελλήνων του Πόντου έχει αναγνωριστεί μόνο από την Ελλάδα το 1994, από την Κύπρο το 1994, από οκτώ πολιτείες των ΗΠΑ το 2002 έως το 2008, από τη Διεθνή Ένωση Επιστημόνων μελέτης της Γενοκτονίας το 2007, από την πολιτεία της Νότιας Αυστραλίας το 2009 και από την Σουηδία το 2010. Ζητούμε την αναγνώριση της γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου από την Τουρκία και την έμπρακτη μετάνοια της, την ένταξη της ιστορίας των Ελλήνων του Πόντου στα σχολικά εγχειρίδια όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, την μη υπονόμευση των αιτημάτων μας από τον πολιτικό κόσμο της Ελλάδος με πρακτικές αντίθετες με το πατριωτικό αίσθημα και τέλος τον διεθνή προβληματισμό για τα γεγονότα εκείνης της περιόδου και την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως διεθνούς ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου».  Όλγα Τσιούλφα