Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Νταβούτογλου: Προκαλεί για την ποντιακή γενοκτονία

Απίστευτα προκλητικός εμφανίστηκε για μια ακόμα φορά, ελέω ελληνικών φοβικών συνδρόμων, ο εκφραστής της νεοθωμανικής πολιτικής, υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ, μας απαγορεύει να τιμούμε την Ποντιακή γενοκτονία…

Του Παντελή Καρύκα

Σε επίσημη ανακοίνωσή του, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών αναφέρει: «Οι εκδηλώσεις μνήμης που και εφέτος γίνονται στην Ελλάδα για την λεγόμενη ‘γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου’ βασίζονται σε ισχυρισμούς, ασυμβίβαστους με τα ιστορικά γεγονότα, υπό το πρίσμα μιας μη επιστημονικής και μη ηθικής προσέγγισης. Καταδικάζουμε και απορρίπτουμε αυτές τις εκδηλώσεις που υποκρύπτουν συγκεκριμένες νοοτροπίες. Οι πρωτοβουλίες αυτές υπονομεύουν τις προσπάθειες για βελτίωση των σχέσεων και την ανάπτυξη σχέσεων συνεργασίας μεταξύ του τουρκικού και του ελληνικού λαού».

Δηλαδή ο «πασάς» Νταβούτογλου καταδικάζει ουσιαστικά το δικαίωμά μας στην ιστορική μνήμη. Δεν μας επιτρέπει, υπό την έμμεση απειλή της μη προώθησης της «βελτίωσης» των σχέσεων με την Ελλάδα, να θυμόμαστε καν τους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που ΣΦΑΧΤΗΚΑΝ – δεν έπεσαν σε μάχη, δεν πέθαναν πολεμώντας – από τα μαχαίρια των κτηνάνθρωπων του Κεμάλ. Δεν μας επιτρέπει ο Νταβούτογλου να θρηνούμε ούτε καν τους νεκρούς μας. Είναι ανήθικο, αντιεπιστημονικό μας λέει. Και δυστυχώς υπάρχουν Έλληνες που συμμερίζονται την άποψή του…

Όμως ότι και να λέει ο Νταβούτογλου και οι ντόπιοι συνοδοιπόροι εμείς απλά θα του θυμίσουμε μερικά πράγματα:

Αγαπητέ κ. Νταβούτογλου, πέραν της απόλυτης απέχθειάς μας, την οποία βεβαίως επαξίως κερδίσατε (έχει βέβαια και θαυμάστριες στην Ελλάδα, είναι και υποψήφιες βουλευτίνες…) με δηλώσεις απαράδεκτες όπως οι παρούσες, θα θέλαμε να σας αναφέρουμε ότι από αυτό τον τόπο έχουν περάσει, στις πολλές χιλιετίες της ιστορίας του, πάρα πολλοί Νταβούτογλου. Όλοι άφησαν πληγές. Κανείς τους όμως δεν διήρκεσε. Οι Νταβούτογλου έφυγαν, ο Ελληνισμός παρέμεινε ακλόνητος.

Δεν μας τρομάζουν οι απειλές Αχμέτ, όπως ποτέ άλλωστε. Στο παρελθόν, οι απειλές των παλαιών Νταβούτογλου – είτε λέγονταν Ξέρξης, ή Μουσολίνι, ή Χίτλερ – δεν μας τρόμαξαν. Αν θέλετε κ. Νταβούτογλου να ανοίξετε την πόρτα του φρενοκομείου θα είμαστε εκεί και μάλιστα απόλυτα νηφάλιοι, γιατί εμείς που μάθαμε – μέσω των προγόνων μας – τον κόσμο όλο πως να ζει (βιώματα είναι αυτά, άλλος μπορεί να διδάσκει… πώς να σφάζεις για παράδειγμα), μάθαμε την οικουμένη και το πως αξίζει κάποιος να πεθαίνει, αν χρειαστεί. Το σημαντικότερο δε κ. Νταβούτογλου, δεν θα σας επιτρέψουμε ποτέ να αλλοιώσετε την ιστορική μας μνήμη, την συνέχεια δηλαδή του Έθνους των Ελλήνων στους αιώνες.

Δεν θα αφήσουμε ποτέ, ούτε εσάς, ούτε κανέναν Νταβούτογλου, Γκρουέφσκι, Μέρκελ ή Ρεπούση (και άλλους… νεόκοπους και αυτοπροσδιοριζόμενους ως αναθεωρητές) να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Κρατάμε από τρανή γενιά κ. Νταβούτογλου κι αν τώρα έχουμε σκύψει το κεφάλι, μη γελιέστε… μια σπίθα αρκεί για να πετάξουμε ξανά. Αυτό μην το ξεχνάτε ποτέ. Για δικό σας καλό. Κι ας σας λιβανίζουν σήμερα οι «αναθεωρητές»… Ξέρετε εσείς από αυτά όμως, έχετε διαβάσει Ιστορία… ξέρετε, για τους Γενίτσαρους…

defence-point

2 σχόλια:

ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΕΝΕΕΥΣ είπε...

Ἄει σιχτίρ,ντομούζ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΑΣΙΝΟΣ είπε...

Αθήνα, 30 Μαίου 2012
Κύριοι,
Ο κ. Νταβούτογλου, είναι αναμενόμενο να αρνείται την όποια γενοκτονία διέπραξε τόσο το άκρως εθνικιστικό διάδοχο κεμαλικό καθεστώς, όσο και το προηγούμενο, υπό όρους και με ενίοτε μεγάλη δυσκολία αποδεχόμενο τη διαφορετικότητα, οθωμανικό.
Είναι γεγονός ότι λόγω σαφών θρησκευτικών και φυλλετικών διακρίσεων, αυθαιρεσιών από τοπικούς "άρχοντες" και ενίοτε καταπιέσεων προς τους μη μουσουλμανικού θρησκεύματος και τουρκογενείς υπηκόους του οθωμανικού κράτους, οι Πόντιοι όπως και Αρμένιοι, και άλλοι μη μουσουλμανικού θρησκεύματος και μη τουρκογενελις πληθυσμοί (π.χ. Ασσυροχαλδαίοι), είδαν θετικά την εξάπλωση της Τσαρικής Ρωσίας εις βάρος του οθωμανικού κράτους, και την κατάληψη από τον τσαρικό στρατό περιοχές όπου αυτοί κατοικούσαν από χιλιετίες ως εθνική τους απελευθέρωση. Ειδικά οι Αρμένιοι συνεργάσθηκαν, εστρατεύθησαν στον τσαρικό στρατό και σε ορισμένες περιπτώσεις διέπραξαν ακρότητες κατά "Τούρκων", ως αντίποινα για τις αυθαιρεσίες που είχαν υποστεί από την οθωμανική διοίκηση και από τους διάφορους συνεργάτες της, Κούρδους και άλλους τοπικούς φύλλαρχους, συμμορίες, τοπικούς΄"άρχοντες" και όργανα της οθωμανικής διοίκησης κλπ.
Τόσο οι Αρμένιοι όσο και οι Πόντιοι αναγκάσθηκαν να οργανώσουν ομάδες αυτοάμυνας, για να αποτρέπουν τις έκνομες ενέργειες κουρδικών και άλλων συμμοριών που δραστηριοποιούνταν τόσο στην Ανατολία όσο και στον Πόντο, πριν και κατά τη διάρκεια του Α΄Π.Π.. Οι ομάδες αυτές υπήρξαν και ο πυρήνας των οικείων ποντιακών και αρμενικών αντιστασιακών - ανταρτικών ομάδων που ανέλαβαν να προστατεύσουν τους αμάχους πληθυσμούς, ειδικά μετά την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από τον Πόντο και την πολιτική και όχι μόνο συνεργασία μεταξύ της "επαναστατικής" κυβέρνησης των νεοτούρκων και των μπολσεβίκων. Οι νεότουρκοι πλέον στοχοποίησαν τους Αρμένιους και τους Πόντιους ως συνεργάτες του εχθρού, τσαρικού στρατού, στον Α΄ Π.Π. και πριν, ο οποίος όμως μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους μπολσεβίκους δεν υπήρχε πλέον.
Οι δε μπολσεβίκοι, άσχετα αν στις περιοχές που είχε αναπτυχθεί, στη Μ. Ασία, ο ελληνικός στρατός διαβιούσαν Έλληνες και ελληνικής καταγωγής, ηθών και πολιτισμού πληθυσμοί, κατήγγειλαν τον ελληνικό στρατό ως όργανο του αγγλικού ιμπεριαλισμού, πράγμα βέβαια που δεν είναι ψέμα, δεδομένου ότι οι Άγγλοι πρωτίστως ήθελαν διασφάλιση των συμφερόντων τους στα πετρέλαια της Μοσσούλης, οι δε μπολσεβίκοι δεν συνεργάζονταν με το εκκολαπτόμενο άκρως εθνικιστικό κεμαλικό καθεστώς από αγάπη, αλλά για την ανέσχεση της επικράτησης της "δύσης" και ειδικά των Άγγλων στις περιοχές που αυτοί ήθελαν υπό την εξουσία τους, αυτές που και σήμερα ελέγχει το ρωσσικό κράτος,
Ουκρανία, Μαύρη Θάλασσα, Καύκασο,
με διάθεση στο τουρκικό κράτος των αρμενικών περιοχών του Κάρς και του Αρνταχάν, όπως και του Πόντου.
Οι κεμαλικές δυνάμεις από το 1918, με έξαρση την περίοδο 1920 - 1922, προέβησαν σε κάθε είδους ακρότητα τόσο εναντίον των Ποντίων, εκτοπισμοί από Τραπεζούντα και Σαμψούντα (φθινόπωρο 1921), συστηματική εξόντωση Ελλήνων στη Δ. Ανατόλια (Ιούνιος 1922), όσο για τους Αεμένιους μετά την γενική "επιτυχία" της απέλασης - εξόντωσης τους συνεχίσθηκε το 1920 και εναντίον των Αρμενιών του Καυκάσου, όλα αυτά έγιναν πάντα με το πρόσχημα της απομάκρυνσης μη νομιμοφρόνων πληθυσμών από τις ευαίσθητες περιοχές, και ως πρόληψη συνεργασίας τους με εχθρικές δυνάμεις. Η αλήθεια βέβεια είναι ότι ένα ποντιακό κράτος δεν ήταν επιθυμητό από κανέναν, όπως δεν ήταν επιθυμητό κι ένα ιδιαίτερα ισχυρο αρμενικό.
Υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία, από αυτή αναφέρω ένα βιβλίο που τυγχάνει να έχω τώρα στα χέρια μου το: Ελληνο-Σοβιετικές Σχέσεις, 1917 - 1941, του ανδρέα Η. Ζαπάντη, εκδ. Εστία αθήνα 1989, βλ. σελ. 60 - 126.
Με εκτίμηση,
Ιωάννης Στασινός