Ὁ τίτλος τὰ λέει ὅλα. Ἀδιαφορῶ! Εἰλικρινῶς!
Ἔξαφνα ὅλοι νοιάζονται γιὰ ἕνα πρόσωπο ποὺ οὐδόλως προσέφερε κάτι ἠρωϊκὸ στὴν ἀνθρωπότητα! Ἔφτιαξε μίαν ἐταιρεία, κέρδισε χρήματα, ἔγινε γνωστός, πούλησε τὰ προγράμματά του… Καί;
Ἔκανε κάτι γιὰ τὸ ὁποῖον θὰ τὸν εὐγνωμονῇ ἡ ἀνθρωπότης;
Ἔπραξε κάτι ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ χρησιμεύσῃ ὡς παράδειγμα πρὸς μίμησιν;
Χάραξε ἕναν μοναχικὸ καὶ ἡρωϊκὸ δρόμο;
Ὄχι φυσικά…
Γιὰ ἐτοῦτον καὶ μόνον ἐπιλέγω σήμερα νὰ ἀσχοληθῶ μόνον μὲ τὸν Κυναίγειρο! Ἔχω πολλὰ νὰ θαυμάσω! Ἄλλα τόσα γιὰ νὰ παραδειγματιστῶ! Κι ἄλλα τόσα γιὰ νὰ διδαχθῶ!
(Κι ὁ Ὠνάσης, κι ὁ Μπόμπολας κι ὁ Γκέητς δημιούργησαν ἐπιχειρηματικοὺς δρόμους. Κάτι πιὸ ἀνθρώπινο παρακαλῶ;)
Ο Κυναίγειρος αποτελεί σύμβολο Φιλοπατρίας και αναδεικνύει το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής!
«Τί φεύγετε, ὦ κακοδαίμονες; Στῆτε καί τάς πόλεις ἀπόδοτε ἅς ἐληίσασθε… Νάξον ἀπαιτῶ τήν ἡρπασμένην, τάς ἐν Αἰγαίω νήσους ἀπαιτῶ! Ἀπόδοτε καί μή φεύγετε! …Πολύν μέν χρόνον ἡ ναῦς κατείχετο ἐρηρεισμένη τῇ Κυναιγείρου δεξιᾷ καθάπερ πείσματι. Ταύτης δε ἀποκοπείσης τήν ἑτέραν ἐπέρριψε καί καθ’ ἕκαστον τοῦ Κυναιγείρου μελῶν ἐγίνετο μάχη καρτερά… Δάτιδος δέ κόπτειν τήν κεφαλήν τοῦ τροπαιούχου, ἄνωθεν ὁρμήσαντος καί ὑπό δέους ἀπράκτου μείναντος…». Έμεινε άπρακτος κατατρομαγμένος ο Δάτις, βλέποντας τον Κυναίγειρο με κομμένα χέρια, ατάραχο σαν να μη του συνέβη τίποτα, να πιάνει το πλοίο με τα δόντια. «Ὦ θεοί, ἐφ’ οἵας ἡμᾶς ἠγάγετε δεξιάς; …Βασιλεῦ, ἐπ’ ἄνδρας ἐπλεύσαμεν ἀδαμαντίνους, οἷς κοπτομένων τῶν χειρῶν οὐ μέλλει…» (Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ χείρα κίνει)
Σημείωσις:
Εὐχαριστῶ τὸν Ζήση ποὺ μοῦ θύμισε πὼς πρέπει πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα νὰ παραμένουμε Ἕλληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου