" Η τήρηση του συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό τον Ελλήνων ". Αυτή ήταν η φράση που μου έμεινε από την πύρινη ομιλία του κυρίου Πάνου Καμένου πριν μερικές μέρες (19-10-11) στη βουλή.Έχουμε φτάσει άραγε σε τέτοια μέτρα αρετής ώστε να ακούμε κάποιο να χρησιμοποιεί τη λέξη «πατριωτισμό» χωρίς να τον χαρακτηρίσουμε «εθνικιστή»;
Σήμερα παραμονή της εθνικής μας επετείου, τι να σκέφτονται άραγε όλοι αυτοί οι διορισμένοι υπάλληλοι ανά την Ελλαδίτσα μας, που έχουν αναλάβει να γράψουν τους αυριανούς παχυλούς, αχυρένιους λόγους για τους εργοδότες πολιτικούς τους;
Φίλοι μου, η πατρίδα μας σίγουρα περνάει δύσκολες ώρες, και λέω σίγουρα γιατί η διαπίστωση αυτή δεν εξάγεται μόνο από τα ΜΜΕ, τους οικονομικούς κύκλους, και τους πολιτικούς αναλυτές, που εξετάζουν τα πράγματα εντός των συνόρων μας . Από το εξωτερικό ο τύπος και δημοσιογράφοι όπως ο Μάξ Κάιζερ και ό Άλεξ Τζόουνς μιλούν για εσχάτη προδοσία. Βουλευτές από διάφορες χώρες φτάνουν σε παροξυσμό όταν μιλάνε για τον τρόπο παγίδευσης της Ελλάδας …..της Ελλάδας μας. Παρακολουθώντας έως άτομο όλες αυτές τις αλυσιδωτές αντιδράσεις, ψάχνω ένα τρόπο για να βοηθήσω την πατρίδα μου, ψάχνω μέσα στην ψυχή μου να βρω υλικά για το γιατρικό. Ψάχνω για φιλότιμο, για συνείδηση, ψάχνω για μία σταλιά αγάπη για των τόπο, για θάρρος ίσως, λίγη ευθύνη …..ίσως .Λίγη ευθύνη απέναντι στον γιό μου που είναι μόλις δεκαπέντε μηνών και όταν η ιστορία θα καθρεπτίσει την αλήθεια εγώ θα ντρέπομαι για εμένα, και αυτός ο μικρούλης για τον πατέρα του, που ο οχαδερφισμός, η πώρωση, και η ολιγοπιστία του, άφησαν τη σαπίλα να προχωρήσει μέχρι το κόκαλο. Τέτοιες κρίσεις με πιάνουν και η ευθύνη με ζυγώνει και δεν με αφήνει να κοιμηθώ, με πιάνει από το γιακά και με σηκώνει χαράματα με βία και με βάζει εδώ και γράφω γιατί είναι το μόνο που μπορώ να κάνω, τίποτα άλλο …..δυστυχώς
Δυστυχώς, γιατί η ενέργεια έχει να κάνει με τη δυναμική στο κάθε τι και η δυναμική με την εξουσία και η εξουσία με τα αξιώματα. Και εδώ είναι που θέλω να σταθώ και να εξισώσω την ευθύνη και τα αξιώματα, όσων ακόμα πάνε το πρωί στον καθρέπτη και βλέπουν αντρική ουσία στα πρόσωπα τους. Τη μεγάλη ευθύνη την έχουν όλοι αυτοί που έχουν και τα αξιώματα και μπορούν άμεσα να επηρεάσουν. Και δεν εννοώ αυτούς που κυβερνούν, άλλα αυτούς που μπορούν να σταματήσουν αυτήν την καταστροφική πορεία, αυτών που μέθυσαν από δόξα και φιλαργυρία και είναι ακόμα στο τιμόνι της πατρίδας. Τι θα πουν αύριο πάνω από της στάχτες οι ανώτεροι Δικαστικοί, οι Αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων, τι θα μας πουν οι Στρατηγοί μας που είναι υπεύθυνοι για την εθνική μας κυριαρχία , τη θα μας πει άραγε το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας …. Μάλλον φίλοι μου θα μας πουν ότι μας λένε και τώρα, μαγικές λέξεις που υπνωτίζουν, μαγικές λέξεις που απονευρώνουν, « υπομονή» ή «εδώ που φτάσαμε» ή «οι προηγούμενοι φταίνε» και άλλα τέτοια μαγικά. Και μην μπείτε στον κόπο να με χαρακτηρίσετε χουντικό, ούτε χουντικός είμαι,ούτε ακροδεξιός. Είμαι ελεύθερος Έλληνας αλλά μόνο στη σκέψη πια, αφού στη ζωή έγινα πάλι ραγιάς μίας και το επίσημο ανακοινωθέν που μας ήρθε της πρώτες πρωινές ώρες μοιάζει πολύ με αυτό που μας έστειλαν οι Ιταλοι το 40, και προς το οποίο το ΟΧΙ θα γιορτάσουμε αύριο πανελληνίως. Η διαφορά είναι πως σήμερα είμαστε πλέον, με τη συγκατάθεσή μας, βρισκόμαστε υπό ξένη κατοχή/επιτήρηση. Τί στάση θα κρατούσαν άραγε οι σημερνοί πολιτικοί αν η ιστορία τους έφερνε στο κατώφλι του πρωινού της 28ής του 1940 ας αναρωτηθούμε ? Μήπως εμένα θα με έλεγαν Γιόχαν τη γυναίκα μου Φρίντα και το γιό μου Χάνς ? Η μεγάλη μας Βέμπο θα τραγουδήσει αύριο «Παιδιά της Ελλάδος « και η μνήμη μας θα ανατρέξει σε αυτές τις ηρωικές φιγούρες, του έπους και η λογική μας θα συγκρίνει το χθες με το σήμερα και η ψυχή μας θα μαζέψει από φόβο ή από ντροπή γιατί τελικά ο νεοέλληνας έφτασε στο σημείο να καυχιέται για τους προγόνους του και να ντρέπεται για τους σύγχρονους του. Τελειώνω φίλοι μου με τα «κορόιδα» αυτού του άμοιρου τόπου: «κορόιδο» ήταν Μακρυγιάννης που στην Εθνοσυνέλευση έδειχνε τις πέντε λαβωματιές που είχε στο κορμί του για να πείσει ότι πρέπει να συνεχιστεί ο αγώνας, « κορόιδο» ήταν και ο Καραϊσκάκης που πότισε με το ζεστό του αίμα αυτή τη γη που θα περπατάει ατάραχος ο κάθε Ολλανδός ή Γερμανός διοικητής των υπουργείων μας, και ο Κολοκοτρώνης, και ο Νικηταράς και τα παιδιά που θα μνημονεύσουμε αύριο, τα παιδιά που η καρδιά τους σταματούσε να χτυπά από μια σφαίρα αλλά το «χαμόγελο στα χείλη» έμενε μια ζωγραφιά παρακαταθήκη για εμάς και δική τους προίκα για τον άλλο κόσμο.
Και όλα αυτά βέβαια με την δική μας την χρόνια προσπάθεια (κόμματα , παρατάξεις , ιδεολογίες κ.τ.λ. ) και τη δική τους προεργασία που ήταν πάρα πολύ σχολαστική εάν κρίνουμε από το αποτέλεσμα , μην πεις λέξη που να αρχίζει από έλλ- έθν- πατριδ – αλίμονο στο ευρωπαϊκό μας προφίλ μια Ελλάδα με αιμοσταγείς εθνικιστές και χουντικούς . Με αυτόν τον νοητικό ψεκασμό εδώ και χρόνια κατάφεραν να μας φέρουν εδώ , να πουλιέται η Ελλάδα μας και να μην κουνιέται φύλλο . Χάρισμα σας και το τώρα και το μετά ΄΄ Πατριώτες έξ Αμερικής ΄΄ αλλά κάθε κύκλος έχει την αρχή του άλλα έχει και το τέλος του καλή αντάμωση λοιπόν μόνο που στο τέλος αυτού του κύκλου το ξυράφι της δικαιοσύνης θα πέσει στο καρκινογόνο νεύρο και θα παραλύσει το χέρι που δείχνει το δρόμο της προδοσίας . Πατριώτες μη χάνετε την ελπίδα σας ο Θεός είναι μεγάλος και εκεί πρέπει να έχουμε τα θάρρη μας.
Από Καρδιάς
Κώστας Διαβολίτσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου