Ενώ μία απλή έρευνα στο διαδίκτυο δείχνει ότι πίσω από τα περιστατικά βίας κατά ομοφυλόφιλων (από χλευασμούς και εξυβρίσεις, έως και βαριές σωματικές βλάβες και φόνους) (περιπτώσεις ‘ομοφοβίας’) βρίσκονται κυρίως, είτε φανατικοί μουσουλμάνοι (εδώ, εδώ και εδώ), είτε συμμορίες μαύρων / αφροαμερικάνων, (εδω, εδώ και εδώ) ο τύπος που στιγματίζεται και συγκεντρώνει την μήνη των ομοφυλόφιλων ακτιβιστών στις ΗΠΑ, είναι ο παραδοσιακός, λευκός χριστιανός που πιστεύει στην Βίβλο.
Οι μουσουλμάνοι και οι αφροαμερικάνοι απαλάσσονται εύκολα, καθώς δεν δένουν με την εμπέδωση του ‘white guilt’, την αντίληψη δηλ. ότι η λευκή φυλή είναι συλλογικά υπεύθυνη για όλα τα δεινά και όλες τις αρνητικές καταστάσεις του παρελθόντος. Και για αυτό θα πρέπει να σκύβει συνεχώς το κεφάλι και να δέχεται το «ιδεώδες της πολυπολιτισμικότητας».
Ορισμένα παραδείγματα:
Τα παραπάνω περιστατικά δεν θα εμπνεύσουν κανένα για καμιά ταινία. Ο «εχθρός» είναι άλλος. Είναι οι λευκοί χριστιανοί, οι ανήκοντες στην λεγόμενη ‘χριστιανική Δεξιά’ για τους «προοδευτικούς» αριστερούς (;). Ο τελικός στόχος είναι είτε να πάψουν να αντιδρούν στην ομοφυλοφιλία και να μας ζαλίζουν με την Βίβλο τους, είτε να κλειστούν πίσω από της φυλακής τα σίδερα για να καθαρίσει η κοινωνία από τα «παλιά μυαλά» και τους αντιδραστικούς της νέας εποχής.
Το βαρύ πυροβολικό της προπαγάνδας, το Χόλυγουντ, δεν μπορούσε φυσικά, να μείνει αμέτοχο σε αυτόν τον «ιερό αγώνα». Έτσι έφταιξε μία ταινία πραγματικό σεμινάριο για το πώς παίζεται το παιχνίδι.
Η ταινία ‘Hate Crime’ (2006) ‘Έγκλημα Μίσους’, στα ελληνικά, είναι η επιτομή της συστηματικής προπαγάνδας των ομοφυλόφιλων ακτιβιστών με την οποία προσπαθούν - επιτυχώς απ’ ότι φαίνεται τουλάχιστον στις ΗΠΑ – να ‘ευαισθητοποιήσουν’ / χειραγωγήσουν τις συνειδήσεις των μαζών, κατά της «ομοφοβίας» και του «μίσους» και να στοχοποιήσουν τους χριστιανούς (κυρίως τους ευαγγελικούς) ως φανατικούς (‘bigots’), μισαλλόδοξους και επικίνδυνους για την κοινωνία. (Προσέξτε τον σταυρό στην αφίσσα της ταινίας). Στα μάτια του ισχυρού ομοφυλοφιλικού λόμπι η εικόνα του χριστιανού με την Βίβλο που δεν δέχεται την ομοφυλοφιλία ως κάτι απόλυτα «φυσιολογικό», πρέπει να παραπέμπει στην εικόνα του μέλους της Κου Κλουξ Κλαν που πίσω από την ανατριχιαστική άσπρη κουκούλα ξεστομίζει ρατσιστικές κραυγές κατά των μαύρων (όπου ομοφυλόφιλος = ο μαύρος του σήμερα).
Ο σκηνοθέτης / συγγραφέας της ταινίας, Tommy Stovall είναι φυσικά ο ίδιος ομοφυλόφιλος (έχει υιοθετήσει και παιδί με τον σύντροφό του). Στην ταινία παίζουν οι Seth Peterson, Bruce Davison, Chad Donella, Cindy Pickett, και Brian J. Smith.
Δείτε το trailer :
Η ιστορία αφορά ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων τον Robbie Levinson (Seth Peterson) και τον Trey McCoy (Brian J. Smith) οι οποίοι ζουν σε μία ‘προοδευτική’ γειτονιά που δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα με το ζευγάρι που σκέφεται μάλιστα να «επισημοποιήσει» τη σχέση του και να προχωρήσουν στο «γάμο». Γονείς, φίλοι γείτονες – ειδικά η Kathleen (Lin Shaye) - και γενικά όλος ο κόσμος είναι κατασυγκινημένος με την αγάπη του ζευγαριού.
Το ειδυλλιακό τοπίο όμως χαλάει ο διπλανός γείτονάς, Chris Boyd (Chad Donella) ένας τύπος που έχει πάντα ξινισμένα τα μούτρα του, κουμπωμένο ως πάνω το πουκάμισό του και μισεί τους ομοφυλόφιλους. Φυσικά, είναι λευκός και χριστιανός. Δηλαδή όχι απλός χριστιανός, αλλά ο γιος του γηραιού πάστορα (Bruce Davison) και υπεύθυνος του κατηχητικού.
Όταν βλέπει το ζευγάρι να δίνει ένα φιλί, γυαλίζει το μάτι του και συζητάει με τον επίσης «ομοφοβικό» φίλο του (με παρελθόν σε ομοφοβικές επιθέσεις) ότι «κάτι πρέπει να κάνουμε για αυτό». Έτσι ένα βράδυ του την έχει φυλαγμένη του Robbie, λέγοντάς του μέσα από το σκοτάδι ότι "θα πάει στην κόλαση", του λέει να "βρει κανένα Θεό" (!!!) και τον προειδοποιεί να "παρακολουθεί την πλάτη του." Ο φοβισμένος Robbie ψελίζει ότι είναι «Εβραίος», έτσι ώστε ο ‘ήρωας’ της ταινίας να αποκτήσει την τέλεια εικόνα του «θύματος»…
Όταν κάποια μέρα ο Chris πάει να δώσει ένα φυλλάδιο της εκκλησίας του στην γειτονιά πέφτει πάνω στην ‘προοδευτική’ χριστιανή γειτόνισσα Kathleen, η οποία του τα ψέλνει κανονικά λέγοντας απ’ έξω όλο το «ποίημα», ότι είναι υποκριτής και ότι δεν πρέπει "να κρίνει" και ότι ο «Χριστός μιλάει για αγάπη».
Ένα βράδυ ο Trey δέχεται στο σκοτάδι βίαιη επίθεση με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ και φτάνοντας στο νοσοκομείο πέφτει σε κώμα, ενώ αργότερα πεθαίνει. Μέχρι να πεθάνει βλέπουμε δύο εκκλησίες. Αυτή είναι μία σημαντική σκηνή. Η πρώτη εκκλησία είναι η «κλασσική», «παραδοσιακή» προτεσταντική εκκλησία με την άχρωμη βαριά διακόσμηση, τη χορωδία, τον σταυρό και την αμερικάνικη σημαία. Ο πάστορας (ο γηραιός) σε όλο το κήρυγμα μιλάει για κόλαση, κόλαση, κόλαση. Η άλλη είναι η «μοντέρνα», με ωραία χρώματα, με μία υποψία σταυρού και με «σύγχρονη», ολίγον new age διακόσμηση. Ο πάστορας, νεαρότατος και άνευ γραβάτας, μιλάει συνεχώς για αγάπη, αγάπη, αγάπη… Φυσικά, αμέσως καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να συνταχθούμε με το δεύτερο εκκλησιαστικό μοντέλο. Όποιος δεν μιλάει για «αγάπη» είναι ναζί..
Τελικά, ο ίδιος ο «ύποπτος» "ομοφοβικός", Robbie, αν και έχει σελίδα στο Ίντερνετ που λέει ότι ο Θεός μισεί τους ομοφυλόφιλους", έχειο και ίδιος ομοφυλοφιλικές ορέξεις, βλέπει ομοφυλοφιλικό πορνό στο ίντερνετ και επισκέπτεται gay μπαρς (οπότε ο θεατής εμπεδώνει το δεύτερο ‘ηθικό δίδαγμα’, ότι καλά λένε, ότι όποιος είναι αντίθετος στην ομοφυλοφιλία, εκτός από ναζί είναι και... κρυφός ομοφυλόφιλος).
Εδώ μία σκηνή με τον κρυφο-ομοφυλόφιλο παλιοναζί Robbie σε στιγμές θρησκευτικού παροξυσμού να φωνάζει εδάφια της Αγίας Γραφής γυμνός (!) και σε κατάσταση αμόκ..
Τελικά το παιδί άδικα το κατηγορούμε τόση ώρα, καθώς ο δολοφόνος είναι ο πατέρας (ο γηραιός πάστορας) που θεωρεί ότι «ο Θεός τον έβαλε να σκοτώνει ομοφυλόφιλους». Τελικά την εκδίκηση την παίρνει η "ομάδα εκδίκησης", που αποτλείται από τον Robbie, την «προοδευτική» γειτόνισσα Kathleen και τη μάνα του νεκρού Trey, Barbara, η οποία σε προηγούμενη σκηνή που πρέπει να απέσπασε τα χειροκροτήματα του αντι-χριστιανικού φιλο-ομοφυλοφιλικού κοινού, είχε ρίξει ηχηρό σκαμπίλι στην μάνα του θεωρούμενου δολοφόνου και σύζυγο του αληθινού (του γηραιού πάστορα) που τόλμησε να πει ότι ο γιος της δεν έκανε την καλύτερη ζωή (άρα το άξιζε). Κάπου εκεί η σεμνή τελετή τελειώνει και ζήσαμε εμείς καλά και οι παλιοχριστιανοί χειρότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου